Ang banayad na haplos ng mga daliri ni Mateo sa kanyang buhok ang nagpagising sa natutulog na babae. Itinaas nito ang ulo, at tumambad ang makinis at maamong mukha ni Irene. Bahagyang kumunot ang noo ni Mateo at nakaramdam siya agad ng pagkabalisa sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Hindi si Irene ang inaasahan niyang naroon. “Mateo,” sabi ni Irene. Nagliwanag sa tuwa ang mga mat anito ng makitang bumalik na ang ulirat niya. “Gising ka na! Kumusta ang pakiramdam mo?” “Ayos lang ako,” sagot niya ng kalmado, matatag ang boses. “Eh, ikaw…?” May mga benda sa mukha niya, at ang kanang braso nito ay nababalot ng gasa na may bakas pa ng dugo. Marami din itong pasa sa iba’t-ibang bahagi ng katawan nito. “Malala ba ang sugat mo?” tanong ni Mateo, bakas ang bahagyang pag-aalala sa kanyang mga mata. “Hindi naman,” malumanay na sagot ni Irenne, inayos pa ang isang hibla ng buhok sa likod ng kanyang tainga. “Kaunting galos lang. Masakit lang ang katawan ko pero kaya naman.” Nang maal
Nang mabanggit ang pangalan ni Natalie, natahimik ang lahat. Nalaman niyang nanatili ito sa ospital hanggang matapos ang operasyon niya. Dito pa naalala ni Mateo na buntis nga pala ang babae at hindi sa kanya pwede ang mapagod. Tsaka pa lang gumaan ang pakiramdam niya. “Tama,” dagdag ni Ivan, sinunggaban n anito ang pagkakataon. “Nang tinawagan ko siya kagabi, pumunta siya agad dito. Labis ang pag-aalala niya sayo, sir. Sinabihan ko siyang umuwi at magpahinga muna. Malamang ay pabalik na siya dito at dahil nakapagpahinga na siya, mas magtatagal na siya dito. “O-oo nga,” dagdag pa ni Irene na may pilit na ngiti. “Mm.” Bahagyang lumuwag ang kunot sa noo ni Mateo, ngunit hindi niya napigilang magtanong, “Anong oras na?” Tiningnan ni Ivan ang relo niya. “Halos alas-sais na, sir.” Buong araw na wala si Natalie at hindi iyon maganda para kay Mateo. Kilala niya ito at hindi naman ito inaabot ng buong araw sa pagpapahinga lang. Kahit na may sakit nga ito ay mas gugustuhin pa nitong m
Ipinagtataka naman ni Natalie kung bakit bigla-bigla na namang naging bugnutin ang lalaki. Sinubukan niyang pagdugtung-dugtungin ang dahilan at inisip na baka may kinalaman ito sa oras ng pagdating niya. Baka na-bwisit na naman ito dahil na-late siya. O baka naman kaya ito galit ay dahil umalis si Irene dahil sa kanya. Kung iyon ang ikinainis ni Mateo, naiintindihan niya. “Pasensya na,” mahina niyang sabi, agad na niyang inako ang kasalanan. Pagkatapos, nagtanong siya, “Gusto mo na bang kumain ngayon?” Pagkabanggit pa lang sa pagkain ay halos magwala na ang tiyan niya. Halos matawa si Mateo sa pinaghalong inis at galit. Gutom na gutom na siya mula kagabi, at siya pa ang nagtanong kung gutom siya. Tumalikod siya at iritadong sumagot, “Hindi! Mas gugustuhin ko pang mamatay sa gutom!” Napansin ni Natalie ang malakas na tono ng boses ni Mateo. Malinaw na hindi malubha ang mga sugat nito kung kaya’t kaya pa nitong makipagtalo nang ganito. Wala na siyang sinabi at binuksan ang insu
Lalong dumilim ang ekspresyon ni Mateo, halatang hindi siya natutuwa sa isinagot sa kanya ng babae. Pinalampas na sana niya ang maliit na engkwentro nila kanina pero nadagdagan na naman agad ng panibago. “ Uuwi ka na ba? Balak mo ba akong iwan mag-isa dito?” Ang katahimikan ni Natalie ay tila naging kumpirmasyon sa hinala niya. At kahit na nainsulto siya na mas gugustuhin nitong ipagkatiwala siya sa tauhan niya, idinaan na lang niya sa isang matalim na tawa. Napuno ang pribadong kwartong iyon ng tawang puno ng sarkasmo. “Naaksidente ang asawa mo, na-operahan at ngayon ay kailangan kong manatili dito sa pesteng kama na ito sa lintek na ospital na ito, pero ang asawa ko----mas gusto na ibang tao ang mag-alaga sa akin. Medyo masakit isipin pero ganoon yata talaga, ano? Mahirap pala. Lalo na kung walang pakialam ang isang tao sayo.” Tumama ang mga salita niya ng diretso, at hindi agad nakasagot si Natalie. Kung tutuusin, tama naman talaga si Mateo. Pero ang kasal nila ay hindi pan
Natigilan si Natalie ng marinig ang paratang na iyon galing kay Mateo. Pumunta siya sa ospital upang alagaan ito, pero sa itsura nito, mukhang maayos naman siya at nabasa din niya ang chart nito kanina. Wala naman siyang nakitang kakaiba. Marahil ay naghahanap lang ito ng away. “Tama ka. Ako ang may mali. Ano ang gusto mong gawin ko?” Muli na namang nagpakumbaba si Natalie. “Lumapit ka rito.” Mababa ang boses ni Mateo at puno ng awtoridad. “Yun lang pala, sige.” Lumapit siya at tumayo sa tabi ni Mateo. Matalim ang tono nito ng muling magsalita, “Gusto kong maligo.” “Huwag,” sagot niya agad, umandar ang professional instincts ni Natalie bilang isang doktor. “Hindi pwedeng mabasa ang sugat mo.” Ngumisi si Mateo, may halong hamon ngiti nito. “Wala akong pakialam. Kung hindi ako maliligo, hindi ako komportable at hindi ako makakatulog. At kung hindi ako makakatulog ng komportable, paano ako gagaling?” Umupo ito na ito at tiniklop ang mga kamay sa likod ng ulo. “Mamili ka.” Na
Lumapit si Natalie kay Mateo at mahinang nagtanong, “May kailangan ka pa ba?” Halatang hindi ito masaya pagkakita sa kanya. Hindi na rin ito nag-abala pang sumagot na para kay Natalie ay isang malinaw na indikasyon ng inis nito. Kaya napagpasyahan niyang huwag na itong pilitin pang magsalita. “Sige, magbabasa na lang muna ako,” sabi ni Natalie. Ang mga mata niya ay nakatuon na sa direksyon ng companion bed. Sandali siyang naghintay. Pakiramdam niya ay kailangan pa niya ang pag-apruba mula kay Mateo bago siya kumilos. Mahirap iyon para kay Natalie dahil inaantok na din siya. Tumawa ng mapait si Mateo. “Hindi mo kailangan magpaalam. Umalis ka nga kanina na hindi nagsasabi, eh.” Isa itong patama dahil hindi siya nagpaalam kanina ng iwanan niya si Mateo sa nurse. “Okay, sige” sagot ni Natalie, wala siyang pakialam sa sarkasmo nito. Ngumiti siya ng bahagya at bumaling sa kanyang mga libro. Habang abala si Natalie sa muling pag-aayos ng kama niya, hindi maiwasan ni Mateo na sunda
Hindi nagbibiro si Natalie. Wala siyang balak na kunin muli ang remote mula sa kinalalagyan nito. Hindi siya mahilig manood ng TV at kung may pagkakataon man, mabibilang lang sa daliri ang mga pagkakataon na nakapanood siya ng isang variety show. Mas gusto niya ang mga medical series. Ngunit kakaiba ngayon, nahuli ng partikular na variety show na iyon ang kanyang interes. Maya-maya pa, napahalakhak na siya. Aliw na aliw siya sa pinapanood kahit hindi naman nakakatawa ang palabas. Nakasandal pa siya sa sofa at minsan ay napapapalakpak pa. “Haha…!” Hindi ang show ang pinapanood ni Mateo kundi si Natalie. “Talaga bang nakakatawa?” tanong niya, matalim ang tingin. “Mm-hmm.”Hindi inalis ni Natalie ang mga mata sa screen habang kaswal na sumagot, “Nakakaaliw talaga. Alam mo, may sense pala si Irene pagdating sa ganito. Bagay sa kanya ang maging entertainer.” Bahagya nabaling ang tingin niya kay Mateo. “Narinig ko rin na mataas din ang popularity rate niya, tama ba?” “Anong malay
Gumalaw si Natalie kaya naman maingat na inalis na ni Mateo ang braso niya na nakapulupot sa kanyang baywang. “Ungh…” Napasinghap si Mateo at dahan-dahang dumilat. Nagising ng tuluyan si Natalie. “Anong nangyari? Masakit ba ang sugat mo? Saan masakit? Sabi ko naman sayo, masasaktan kita kapag magkatabi tayong natulog. Ang tigas kasi ng ulo mo.” “Siguro…” mahinang sagot ni Mateo, ang mukha niya ay tila nasasaktan pa din. “Patingin!” Mabilis na sagot ni Natalie at agad na inabot ang mga butones ng hospital gown ni Mateo. Bago pa siya makapagpatuloy sa nais gawin, mabilis na nahawakan ni Mateo ang kanyang kamay at sa isa pang mas mabilis na galaw, hinila siya nito pabalik sa kanyang bisig. Natigilan si Natalie. “Ano ka ba? Patingin muna ng sugat mo!” “Natalie” bulong ni Mateo, ang mukha nito ay nakabaon sa leeg niya. Mababa at mahina ang boses nito. “Kung bumuka ang sugat ko, maaawa ka ba sa akin?” Bahagyang bumilis ang tibok ng puso ni Natalie. Mabilis niyang napagtanto n
Hindi talaga makapaniwala ang tindera ng maliit na tindahan na iyon. Nakaalis na ang lalaki ngunit laglag pa rin ang panga niya sa nangyari. Hindi lang isang beses kundi dalawang beses na naroon sa tindahan nila si Mateo Garcia. Hindi lang basta kilala ang lalaki—napakayaman at maimpluwensya ito kaya kaya nitong bilhin ang tindahan nila ng walang kahirap-hirap. Hindi na bago ang balitang bumibili ito ng tindahan kapag nagustuhan nito ang binebenta doon.Kaya wala nang nagawa ang tindera kundi tumalima kaagad. Tila nasiyahan naman ito nang sinabi niyang gagawan na niya ng paraan ang order nito.Napakamot na lang ng ulo ang tindera. “Sinong tanga ang bibili ng tindahan para lang may supply siya ng puto-bumbong?”**Pagdating ni Natalie sa kanto, ramdam niya ang pagkaubos ng enerhiya niya mula sa mabilis na paglisan niya sa mall at ang pagkadismaya dahil wala siyang puto-bumbong. Gusto niya pa rin ito at sa tantya niya ay walang ibang meryenda ang makakapantay sa sarap nito.Nakakita si
Ang babaeng nasa likod niya ay walang iba kundi si Irene. Kalmado ito ngunit puno naman ng awtoridad ang tono nito. “Magandang araw po, Miss,” bati ng tindera na pilit na pinapanatili ang mahinahong disposisyon sa kabila ng namumuong tensyon. “Ano po ang kailangan nila?”Mula sa kanyang handbag, may kinuhang listahan si Irene at inabot iyon sa tindera ng may matamis na ngiti. “Ayan, lahat ng nasa listahan, kukunin ko.”Binasa ng tindera ang listahan at ngumiti. “Ma’am, ang lahat po ng nasa listahan niyo ay mayroon kami, pero,” napatiingin ito kay Natalie ng may pag-aalinlangan. “Pero ubos na po ang puto-bumbong.”“Ubos na?” Tumaas ang kilay ni Irene sa pagkadismaya. Inikot nito ang mata sa mga nakadisplay sa estante at napako ang tingin sa natitirang limang piraso ng puto-bumbong na nasa gilid na. “Eh, ano ang mga ‘yon?” Tanong niya ng may inis.Muling nag-atubili ang tindera. Kilala nito si Irene dahil napapanood nila ito sa TV. “Pasensya na po, Miss Irene, pero bayad na po ‘yan.”T
“Umamin ka nga sa akin, Natalie. Bakit ayaw mong tumira sa binigay kong bahay? Bakit hindi mo pa pinipirmahan ang alimony documents?” Matalim ang tono ni Mateo, tumatagas ito sa tahimik na hangin ng university. Ang mga mata niya ay nakatutok kay Natalie na walang masagot sa kanya, tila hindi ito apektado sa tindi ng emosyon niya. Sa wakas ay tumingala ito, bakas sa mukha ang kalmadong pagsuko. “Mukhang nalaman mo na.”Dahil binitawan na siya ni Mateo, nagkaroon ng bakas sa kanyang pulso dahil sa higpit ng pagkakahawak nito doon. Marahang hinilot ni Natalie iyon.“Hindi mo ba natatandaan? Sa ospital pa lang sinabi ko na sayo, ayaw ko ng lahat ng iyon. Pero hindi mo naman ako pinapakinggan.” Kalmado itong nagpaliwanag. “Kaya wala akong ibang maisip na paraan kundi ipakita ang panindigan ko sa ibang paraan. Wala akong interes doon. Ayaw ko ng alimony, Mateo.” Diretso at matatag ang bawat salitang binitawan ni Natalie. Wala itong halong pag-aalinlangan.“Pero, Nat—”“Makinig ka muna sa a
“Ano naman ‘to?” Nanliit ang mga mata ni Mateo habang tinitignan ng manipis na card na inabot sa kanya ni Natalie. Naka-emboss doon ang pangalan niya. “Credit card mo,”sagot ni Natalie ng may ngiti. Sinaksak niya ang card na iyon sa kamay ni Mateo. Sandaling nagtama ang mga balat nila. “Matagal ko na dapat naibalik sayo ‘yan, kaso, madalas, cellphone lang ang dala ko kapag lumalabas. Kaya lagi kong nakakalimutan. Kung tutuusin, muntik ko na naman sanang makalimutan kanina—mabuti na lang hindi ka pa nakakaalis.” Paliwanag pa nito.Kaswal ang tono ng pananalita ni Natalie na para bang nagbabalik lang ito ng isang hiniram na ballpen. Biglang tumigas ang pagkakahawak ni Mateo sa card, ang panga niya ay nag-tiim at ang emosyon niya ay parang bagyong nagbabadya ng malakas na daluyong.“Tumakbo ka ng ganito kalayo—para lang isauli ito?” Tanong niya ng hindi makapaniwala.“Oo naman, bakit?” Hindi na naghahabol ng paghinga si Natalie. Namumula pa rin ang pisngi nito na tila nahihiya. Pagkatap
Hindi ito itinanggi ni Mateo. Huli na rin kung itatanggi pa niya ito. Mahirap basahin ang ekspresyon ng mukha ng lalaki. Lalo lamang nainis at nalito si Natalie dahil sa ginawa ni Mateo. “Bakit mo ginawa ‘yon?”Mula sa lohikal na pananaw, para kay Natalie ay mas makabubuti kapag inamin na niya ang totoo sa lolo niya. Kapag nalaman nilang hindi naman talaga siya ang ama ng dinadala, mas madali sana ang lahat. Maaring magalit ito pero hindi na nila kailangang maghiwalay ng masalimuot. Kung inamin na sana ni Mateo ang totoo, tapos na sana ang lahat. Ngunit hindi iyon ang pinili niyang gawin.“Ano sa tingin mo?”Bumaba ang tingin ni Mateo kay Natalie, ang mga mata ay may halong inis at pagkawala ng tiwala. Nagtataka siya kung bakit tila wala itong ideya sa mga nangyayari.“Hindi na natin dapat pa dagdagan ang sama ng loob ni lolo. Nangyari ang lahat ng ito ng malaman niyang naghiwalay tayo. Sa palagay mo ba, kapag sinabi kong hindi ko anak ang batang nasa sinapupunan mo, hindi siya mulin
Pinagplanuhang mabuti ni Natalie ang oras ng pagdalaw niya kay Antonio. Sinadya niyang pumunta sa ospital sa oras na alam niyang nasa trabaho si Mateo. Hangga’t maaari, iniiwasan niya ang anumang uri ng alanganing komprontasyon sa pagitan nilang dalawa sa ospital. Kilala niya ang lalaki, magkakasagutan talaga sila kahit sa harapan pa ng matanda at iyon ang iniiwasan niyang mangyari. Sinalubong siya ng pamilyar na amoy ng antiseptic sa ospital, nagdulot ito ng parehong ginhawa at kaba sa kanya. Nagtanong na rin siya sa nurse kung nasaan ang kwarto ni Antonio para hindi siya mahirapang hanapin ito. Bago pumasok, pinuno muna niya ng hangin ang baga. Tahimik ang silid nito, banayad na pumapasok ang liwanag ng umaga sa bahagyang nakabukas na kurtina. Pumasok na siya ng dahan-dahan.Nakataas ng bahagya ang kama ni Antonio, may IV drip ito at kasalukuyang tulog. Ayaw sana niyang istorbohin ang pahinga nito kaya dahan-dahan siyang lumapit sa kama para masuri ang mga monitor nito. Maayos nama
“Oo, ‘yan din sana ang gusto kong sabihin. Pasensya na kung padalos-dalos ako kanina. Minsan talaga walang preno ang bibig ko.” Paghingi ng paumanhin ni Drake. Malutong ang tawa ni Jean. “Naku, walang problema. Honestly, awkward naman talaga ng set-up na ito kaya kalimutan na lang natin. Total, nandito na rin tayo at sayang ang ibinayad natin, tapusin na natin ang palabas. This time, magkaibigan talaga tayo at hindi napwersang mag-date. Ano sa palagay mo?”Napangiti na din si Drake tsaka tumango. “Sige, gusto ko ‘yan. Tsaka wala namang masama kung tatapusin natin.”Dahil may napagkasunduan na silang dalawa, bumalik sila sa mga upuan nila at naging mas komportable sa isa’t-isa.**Habang ang lahat ito ay nangyayari, walang kaide-ideya si Natalie sa Broadway theater. Ang isip niya ay nakatuon sa nakaschedule na appointment sa korte sa lunes.Pagsapit ng lunes ng umaga, sinadya niyang maagang magising para maghanda. Magkahalo ang emosyon na nararamdaman niya. Mabigat ang araw na iyon pe
Alam niyang si Mateo ang tumatawag sa kanya at ang biglaang tawag na iyon ay kaagad na nag-iwan ng bigat sa kanyang dibdib. Dahil sa ito ang unang beses na tumawag ito sa kanya, nagkunwari siyang pormal. Ginawa niya ang karaniwan niyang ginagawa kapag may kliyenteng tumatawag sa kanya. Ngunit ang totoo ay bumangon ang kaba ng palabasin siya nito ora mismo.Hindi niya mapigilang kabahan. Nasa tanghalan din si Mateo. Ang lalong ipinagtataka niya ay kung bakit parang galit nag alit ito sa kanya gayong maayos naman ang naging huli nilang pag-uusap. Ibinilin pa nga nito si Natalie sa kanya.Nagpaalam siya kay Jean. “Sandali lang ako. Babalik din ako kaagad.”Tumango lang si Jean pero nanatili ang pagtataka nito hanggang sa makalabas siya sa VIP seat.**Wala ng tao sa lounge dahil naghudyat na ang pagsisimula ng pagtatanghal. Paglabas ni Drake, bago pa man niya magawang hanapin ang lalaki, dumapo na ang kamao ni Mateo sa kanyang mukha. Masyadong mabilis ang pangyayari kaya hindi siya nakai
Walang naging agad na sagot si Drake, ang mukha niya ay walang bakas ng anumang emosyon. Nagpalitan ng tingin ang kanyang mga magulang, ramdam nila ang pagdapo ng tensyon sa paligid. Hindi na bago sa kanilang tatlo ang ganitong eksena. Ilang beses na itong nangyari sa kanila at mas maraming beses na hindi pabor sa kanila ang resulta ng ganitong pag-uusap. Binasag na ni Felix ang nakakabinging katahimikan na sumukob sa kanilang tatlo. “Anak, isang beses lang. Wala ng kasunod pa. Alam mo namang matagal ng magkaibigan ang mga pamilya natin, kabastusan kung tatanggihan natin sila at mapapahiya ang mommy mo sa bestfriend niya. Hindi naman natin gustong mangyari ang ganoon, hindi ba?” Nanigas ang panga ni Drake, may pangamba siya sa kanyang mukha. Kinonsensya pa siya ng ama. “Isang pagkikita lang?” Inulit niya ang sinabi ni Felix na puno ng pagdududa. “Oo naman,” sagot ni Felix, sabay tawa ng pilit na parang sinusubukan pagaangin an