Chapter 1

"Miggy, anong ginagawa mo dito?"

Sa dami-rami ng lugar sa mundo. Bakit nga ba dito ko pa makikita ang ex-boyfriend ko? I don't love him anymore. Or I guessed, never did I? Hindi naman sa bitter ako sakanya. We broke up after trying it for few months. He was nice and romantic, kaya nga napasagot niya ako. It was just he had some weird habit that I couldn't stand.

"May secret job lang na kailangan gawin," sabi nito. "Saan ka papunta? Sabay kana saakin, hatid na kita."

"No thank you," umiiling na sagot ko. "May orientation ako ngayon araw. Actually, doon lang sa building na 'yon. Turo ko sa napakalaking building malapit sa likuran ko.

"Esqueza's Corporation?" Kunot-noong tanong nito. His face changed, as if I said something unpleasant.

Napatango na lang ako at ngumiti. "Yep, Mauna na ako. Bye!"

"Marie wait---"

Hindi ko na hinintay pa ang susunod niyang sasabihin. Ano ba? Late na late na ako. Hindi ito ang oras na makipag-throwback sa ex ko. Bwisit kasi na hangover ito eh. Kung hindi lang birthday ng kaibigan kong bakla na si Romeo, hindi ako mag-iinom ng todo. Dito rin kasi siya nagtatrabaho at siya rin ang rason kung bakit ako nakapasok sa Esqueza's Company. Malakas sa HR ang ate girl mo!

Dumiretso na ako ng pasok pero hindi pa ako nakakalayo nang harangin ako ng Security Guard.

"Miss? Anong kailangan mo?"

"May orientation po ako," mabilis kong sagot.

"I.D mo?

"I.D?"

"Oo, kailangan ko ng I.D." Turo niya sa nakasabit sa leeg niya.

Napatuop-noo ako nang ma-realize kung ano ang sinasabi niya. Grabeng hangover ito! I.D lang hindi ko pa maalala!

"I.D," ulit nito na para akong tanga. 

Mabilis kong hinanap sa loob ng shoulder bag ko iyong mga I.D's ko. Kapag sineswerte ka nga naman, oh. Kung kailan ka nagmamadali saka naman pahirapan mahanap iyong kailangan mo!

"G-goodmorning, Sir..." Rinig kong bulong ng Security Guard sa harap ko.

"Ito na! Ito na, Kuya!" sabi ko nang mahanap ang kaisa-isang I.D sa sulok-sulukan ng bag ko. "Happy now, Manong Guard?"

His face was now paled when I turned to look at him. Anong nangyari?

"Okay kalang po ba?" Nag-aalala kong tanong.

"Sulat mo pangalan mo dito tapos signature."

Inabot na niya saakin iyong I.D pass ko. I kept my mouth shut. Kung ayaw niya sabihin, hindi naman ako mapilit na tao. Sa twenty-seven years ko na namumuhay sa mundo, pagod na ako mamilit ng tao sa mga bagay na ayaw nila sabihin saakin. Saka baka hindi pa ako mapapasok dito noh.

Naalerto nanaman ang katawan ko nang maalala na male-late na pala ako. I did what he tell me to do then rushed to chase the closing elevator.

"Stop! Stop!" I shouted while running. May mga haharang pa sana saakin ng mga lalaki pero hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa na huminto. Hindi naman nila ako maalala kahit na inunahan ko sila sa pila.

Luckily, the guy inside pressed the button again. I hurriedly slid myself and smiled to say thank you. So, sa mapuputi na maugat na kamay. Tumungo ang mata ko sa mukha ng lalaking nasa harap ko.

I gulped and said, "thank you."

When his eyes focused on me. I was paralized. God. Tila ba nakainom ako ng isang dosenang kape at kumabog ang puso ko. What the hell? His face was too good to be true. Parang sa magazine ko lang makikita ang ganitong itsura. He was wearing a black suit and tie that was perfectly fit his musculine body. His hair was trousled neatly upward. Wala atang kapintasan itong lalaki na ito. He stood up confidently, nanliliit ako katabi siya.

Umayos ako ng tayo nang magkasalubong muli ang mga mata namin. I placed my hand on my chest to calm my nerve and reminded myself how to breathe. Shit. He was looking at me intently.

"Are you going to press to button or not?" he asked in a flat tone.

I looked up again, cheeks blushing. "Huh?" mahinang tanong ko.

"Which floor?" he moved a bit. 

"30th floor," bulong ko.

Shit, Iris! Fix yourself! Para kang timang. Ngayon kalang ba nakakita ng ganyan kagwapo na lalaki? Oh, diba? Hindi. Lagi ako nakakakita ng ganyan sa T.V or kapag nagba-bar kami pero ni isa sakanila, walang nakalapit ng ganito saakin. Tumingin ako sa floor button, then saw that the 30th floor was already pressed.

Magiging katrabaho ko rin ba siya? We had the same floor kasi. I did a couple inhale and exhale to relax myself. Maya-maya ay naglakas-loob na ako kausapin ang lalaki. Kung magiging katrabaho ko siya, mabuti na magkakilala kami ng ganitong kaaga. The more friends, the merrier!

"T-tinawagan kadin ba nila para sa orientation?" nahihiyang usisa ko. 

Kahit papaano nabawasan ang kaba ko sa presensya niya. There were questions in his eyes ngunit nawala agad iyon nang magsalubong ulit ang mga mata namin.

"Sort of," maikli niyang tugon.

I smiled, trying to be friendly. "Sort of? So... Hindi kapa sure kung makakapasa ka? I'm sure they'll love you here."

His forehead wrinkled. "Pardon?"

Tumawa ako. "With that face? Sure ako napasa mo 'yong interview na walang kaabog-abog." I crossed my arms, gaining my confidence to talked to this godlike human. "Ako? Ito lang naman ang kaisa-isahan tumawag saakin sa lahat ng napasahan ko ng resume. And take note, dito lang din ako pumasa."

He chuckled. Medyo kinilig ako dahil napatawa ko siya kahit papaano. Hindi na ako nakikipag-eye contact sakanya. Nakatingin lang ako sa nagbabago ng number sa monitor.

"You're very lucky then," he commented.

"It's not luck. Hindi naman sa pagmamalaki pero minsan kailangan mo rin dumiskarte at magsinungaling sa interview kahit papaano."

"What? You lied?" gulat na tanong nito.

"Hindi naman sobrang bigat iyong pagsisinungaling ko!" I said, defending myself. I giggled when I remembered those times. "Don't worry, I didn't say I was the CEO's ex or mistress."

Napatingin ako sakanya. His adam's apple moved. "You did what?"

"I just asked someone to changed my TOR a little bit, that's it." I crossed my arms again. Sumandal ako sa railings ng elevator. "Don't judge! I told you, hindi naman ganon kalala."

I heard no answer from him. He just looked at me like I did something hideous that even God couldn't forgive me.

"Come on, siguro isa ka sa mga matataas ang I.Q noh? You don't find it funny!" Nanlaki ang mata ko. "Hindi mo pa nagawa iyon?"

He shook his head while raising his eyebrow. "I truly believe there is no shortcut to success. And intergrity is a must have quality to this company. Upon knowing their mission and vision, this company values it alot."

Well... That somehow shut me up. "Come on, alam ko naman na wala akong experience sa kahit na anong trabaho. Kailangan ko lang talaga this time. Saka I'm a changed person now. Sobrang happy-go-lucky kasi ako noong college pero pinagsisisihan ko talaga iyon," I reasoned out.

"You should," maikling sagot niya saakin tila pinag-aaralan ako.

"Thank you for your understanding," I told him.

I knelt down to adjust my stockings that were curling up on my feet. Hiniram ko lang kasi sa kapatid ko na si Anya ito kaya medyo luma na. Hindi ako nakabili noong nakaraan kasi busy ako. Buti nalang mayroon akong formal attire na ginamit noong nag thesis defense kami ng mga kaibigan ko ngayon ko lang ulit nasuot.

"You're already late," he pointed out.

Tumingala ako at tumayo, getting use to his face. "Ikaw din naman."

"I've every right to be late."

"So am I," pagmamatigas ko.

"Are you drunk last night or been busy with someone?"

I looked at him, a bit confused. "Lasing ako, paano mo nalaman?"

He smirked. "You look pale and your eyes seems tired."

Nataranta ako sa sinabi niya. I faced the mirror behind me and started combing my hair. Naglagay nadin ako ng blush on. I noticed him watching me, I smiled sweetly. Close na kasi kami kahit papaano.

"Do I look okay?"

"Okay is an understatement. Despite the aura of fatigue, you still look exquisite."

Napatigil ako sa pag-aayos ng buhok ko at hinayaan nalang nakalugay. Okay na sana eh. Nawala na iyong kaba ko sa presensya niya tapos sinabihan niya lang ako ng higit pa sa maganda parang kinabahan nanaman ako?

"You are?"

Humarap ako sakanya, pinigilan manginig ang kamay. "I'm Iris."

"Iris," he mumbled. "My name is Zach." The man held out his hand. "Pleasure to meet you."

Nang mahawakan ko ang kamay niya parang may kuryenteng dumaloy saakin. Napabitaw agad ako sa gulat. Napatingin ako sa monitor para aliwin ang sarili ko. He must had felt it too. Tumahimik din kasi siya. Shit. I jumped when the elevator opened and Zach walked out immediately, avoiding me.

I placed my hand on my face. I could smell his manly perfume. Ano bang nangyayari saakin? Para akong highschool na nakausap iyong crush niya! Nang pasara na ang elevator door mabilis kong pinindot iyong button sa gilid at tumakbo sa receptionist. Hindi parin ako mapakali pero pinilit kong ngumiti sakanya.

"Hi, I'm here for the orientation. Sorry if I'm a bit late."

"It's fine," she said smiling. "May I have your name?"

"Irisian Marie Villafuente but you can call me Iris."

She typed something on the screen infront of her, maybe confirming my name. "You're a little late nga, Iris. But the good news is, our boss is in the good mood. Baka hindi na siya pumunta ngayon araw sa orientation room. Ayaw pa man din non ang nale-late."

"Wow. Thank God for that," sabi ko at nakahinga ng maluwag.

Iniikot ko ang mata ko para hanapin si Zach kasi bigla nalang siya nawala. Teka, h'wag mong sabihin multo iyong nakausap ko kanina?

"Yes, you should thank Him," she told me, her dimple was showing. "By the way, Iris. Just go straight then turn to the right at the end. Second door."

Mabilis kong hinanap ang orientation room kung saan nakasalalay ang future ko. Nang makapasok ako, para akong binuhusan ng malamig na tubig nang lahat ng mata'y nakatingin saakin. Pati ang nagsasalita napahinto dahil sa pagpasok ko. Nasa unahan pa man iyong pinto. Ano ba naman ito!

Buti nalang si Romeo na kaibigan ko iyong nagsasalita. Ngumiti siya saakin at tiningnan ako ng masama at tinuro ang upuan sa harap niya. Mabilis akong umupo, ramdam ko parin ang mga tingin ng ibang kasamahan namin. Hindi naman ako pumatay ng tao. Grabe naman sila.

Kinalma ko muna ang sarili ko at inayos habang nakikinig sa sinasabi ni Romeo. Pasulyap akong tumingin sa likod para hanapin si Zach. Nasaan na kaya 'yon? Baka nasa likuran? Napahinto lang ako sa kakatingin nang may kumatok sa pinto. Iniluwa no'n ang isang babae na naka-formal attire rin kasunod nito may dalawang lalaking pumasok.

Lahat kami naguguluhan pati narin si Romeo na hindi na mapakali sa kinatatayuan nang may pangatlong lalaking iniluwa ng pintuan. For the second time this day, napatigil sa pagtibok ang puso ko. Maaga ata akong mamamatay.

"Zach..." I whispered.

He walked over, still confident as he was awhile ago. His face was serious, he did change the ambience inside this orientation room kahit wala pa siyang sinasabi. Kung kanina, nawala na kahit papaano ang kaba ko sakanya. Ngayon naman halos lahat kami naparalisa sa presensya niya. Tumingin muna ito sa lahat ng hindi ngumingiti at huminto sa pwesto ko ang mga mata niya.

Dahan-dahan akong napaayos ng upo. 

"Ah everyone... Meet the CEO of Esqueza's Corporation, our boss, Mr. Zachary Levi Esqueza."