I calmed down when I saw who it was. He put his index finger on his mouth as if telling me to be silent.“Wayde? A-Anong ginagawa mo rito? And… Why did you take me here?” luminga ako sa paligid.Sa halip ay sagutin ako ay umupo lang ito sa batuhan kaya sumunod ako. Umupo rin ako sa gilid niya but leaving some distances between both of us. The light from the shining moon was the only thing that gave light to the place.Hindi kalayuan rin sa amin ay makikita ang mga pahapyaw ng liwanag na gawa ng mga apoy na galing sa palapa ng niyog o sa sulo. Natatabunan iyon ng mga puno sa paligid. The river looks sparkling whenever the light hits the water. Payapa ang agos ng tubig sa ilog at kung sinuman ang makikita niyon ay mahaharuyo sa kagandahan nitong taglay. It screams so much peacefulness and solace. From those rustling leaves, and the sound that the river made was just comforting.“How’s the fiesta?” tanong niya.“It’s fun! And you know what, Clayton made a scene earlier. Sayang at hindi
I dragged myself into such a mess and I knew a lot more to come. I don’t want to drag him in my mess and put stains in his name. Nararamdaman ko ang pag-init ng sulok ng mga mata ko."Shh, you don't have to be sorry. " humakbang siya papalapit sakin at nilapat ang palad sa pisngi ko. He wipes the tears that were slowly rolling through my cheeks."I'm so sorry, Wayde." mas lumakas pa ang hikbi ko nang sinabi niya iyon.It wasn't just a mixture of pain. It was somehow mixed with frustration and disappointment. Pumikit ako ng mariin at hinayaan ang mga luhang unti-unting bumabagsak sa mga mata ko."God knows how much I want to risk this, Wayde." He removed his hand on my cheeks.Sinalubong ko ang tingin niya at nakita ko ang pagkalito sa mukha niya. Tila may dumaang kinang sa mata niya at nabuhayan ng pag-asa. It left me confused."You...want to risk this?" so much, Wayde."Nag-usap na kami ni Laren ng lilipatan ko at pwede na raw akong lumipat bukas. I just realize, nung unang tapak ko
Tinupi ko ang kahuli-hulihang damit ko at isinilid iyon sa maleta ko. Kakarampot nalang na mga gamit ang kailangan kong ayusin. Nilinis ko na rin ang kwarto ko at ibinalik sa dating posisyon ang ilang mga gamit roon. It took me hours to organize everything.Sa paglabas ko ng kwarto ay kaagad akong pumunta sa sala para hanapin si Wayde. Nakita ko siyang may ginagawa at nang makita ako ay kaagad niyang niligpit ang mga gamit niya.“Uhh, I’m done cleaning the room. Naibalik ko na rin ang yung mga bagay na ginamit ko noon sa kwarto mo.” Panimula ko.Umupo ako sa kaharap na sofa niya at kumuha ng isang throw pillow at niyakap iyon. Nanakit ang likod ko dahil sa magdamag na pagliligpit sa kwarto. Tumango si Wayde at pinagsiklop ang mga kamay. Silence invaded between us.“H-hey,” tawag ko kay Wayde nang hindi siya magsalita.He seems to be in a deep thought. His lips is forming into a thin line while frowning. Mukha siyang nakipag-argumento sa sarili niya. I was looking at him in confusion.
PrologueEscape“What?! You want me to marry that man?” napaawang ang bibig ko sa narinig. I can’t just marry a stranger! Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ng mga ama ko para ipinagkanulo ako sa taong di ko kilala. I’m still not ready for it, heaven sake! I still want to venture out on many things. Wala pa nga akong napapatunayan.“Our decision is final, Celestia. Besides, he is a good man. I’m sure you can get along with him.” Wow! They are so sure na mabait ang mapapangasawa ko. Ni-hindi man lang nila pinaringgan ang magiging desisyon ko. That’s just pathetic.“What about my opinion, then?” lakas loob kong tanong sa kanila. I diverted my attention to my dad who was just quiet. “Ikaw, dad. Would you really approve of me marrying someone? To a person that I don’t have even feelings with?”“If that’s what’s best for you, then yes, Celestia. We still have a meeting to attend so if you excuse us, darling.”Hindi ako makapaniwalang tumingin sa mga ito. Dad tried to kiss my cheeks bu
Chapter 1Tinignan ko ang mga naka-impake kong gamit. It’s all completely set. Sinipat ko ang pambisig na relo at nakitang malapit na mag-alas dose ng hapon. I need to leave before Roseanna and my dad find out.I only have spare cash to bring. Lahat ng mga gamit na pwede akong ma-track ay iiwan ko rito sa kwarto ko. It’s the safest method I know for them not to track me. I also disconnected the GPS location in my phone just in case.“Sigurado kana ba sa desisyon mong ito, anak?” bumaling ako kay manang na kaka-pasok lang sa silid. I already told her my plan.“Hindi naman ako mawawala ng matagal, manang. I would be back, I promise.”“O siya, malaki ka naman na at alam kong babalik ka rin. Wala na akong magagawa sa pasya mo, basta ang maipapayo ko lang ay pag-isipan mo ang mga desisyon na gawin mo, anak. Mahirap ang buhay pero alam kong malalampasan mo lahat ng problema mo. Hindi ko ba talaga pwede malaman kung saan ka pupunta?” naglalambing na tanong niya sa’kin.Nakita ko ang dumaang
Chapter 2"Diego." "Ay ma'am, nasaan na po kayo? Kanina pa po kami naghihintay rito.""Pasensya na, I did some errands a while ago. Papunta na po ako diyan."Isinukbit ko sa balikat ang backpack at nagmamadaling lumabas ng bahay. Naglakad ako papunta sa bukana ng village hanggang sa makarating sa labas.Pumara agad ako ng taxi at agad sumakay. Naghihintay na ang mga minessage ko sa terminal upang ihatid ako sa destinasyon. Ilang minuto ang lumipas ay kaagad akong nakarating."I'm already here," Kausap ko si Diego sa cellphone.They are open for booking to drive you in a place you want to go. Hindi naman sila mahirap kontakin at maganda ang services nila. This was a rushed decision and somehow stupid. Pero kailangan ko ‘to."Nandito po kami sa may market place, ma'am. Iwawagayway ko po 'tong puting panyo ko para madali mo kaming mahanap.""Sige."Lumilinga pa ako habang hinahanap ang mga maghahatid sa akin. Maraming tao sa paligid kaya nahirapan ako ng kunti sa paghahanap kay Diego. T
Chapter 3Pasado alas-dos na ng madaling araw nang makarating kami sa destinasyon. Giniginaw na rin ako dahil sa malayong byahe at wala pa akong dala-dalang jacket."Ma'am, welcome to Punto Sierra. Sigurado 'hong magugustuhan niyo rito, ma'am. Mababait ang mga tao rito at madali mong mahihingan ng tulong." Tinulungan niya akong buhatin ang mga gamit ko. Napangiti ako nang makita si Buboy at Tasha na nakatulog sa sasakyan. Ginising naman kaagad ito ni Diego kaya naalimpungatan ang mga ito. "Salamat po talaga ng marami, Diego. May alam po ba kayong pansamantalang matutuluyan ko rito?" usisa ko sa kanya.It's dawn already and I don't want to disturb people in their sleep. Bukas na bukas rin ay maghahanap ako ng malilipatan para maghanap ng trabaho."Ay oo, ma'am! Kaso nandito kasi yung may-ari ma'am at ayaw po kasi nitong may babaeng kasama. Pero halika ma'am at subukan nating pakiusapan. Mabait naman si boss at matulungin." Diego said and lead the way.Binaybay namin ang matarik na da
Chapter 4"Do you think really think that a stay per day would cost ten thousand? It's just too much, Celestia. I assumed that you are born with a silver spoon your whole life. Kung nasa ibang tao ka ay baka pinagsamantalahan na ang mga sinabi mo."Naglalaro sa mga mata niya ang pagkamangha marahil ay dahil sa sinabi ko. He folded his arms while looking at me intently. What’s with his stare? Tila ba kinikilatis niya ang pagkatao ko."Sorry. This is my first time to actually do this kind of thing." Hindi pa ako nakaka-isang araw rito pero ramdam ko na ang hirap sa pag-intindi ng mga bagay-bagay. And I need to get used to it, slowly."I was trained to not care about those material things. Hindi kasi ako pinapayagang umalis ng basta-basta. Bantay-sarado ako ng daddy ko," I bit my lower lip to stop myself from crying. Naiiyak ako kapag binabalikan ang parteng iyon. I'm always the kind of person who gets easily emotional. I always cry for the smallest things."Hush, you don't have to say
Tinupi ko ang kahuli-hulihang damit ko at isinilid iyon sa maleta ko. Kakarampot nalang na mga gamit ang kailangan kong ayusin. Nilinis ko na rin ang kwarto ko at ibinalik sa dating posisyon ang ilang mga gamit roon. It took me hours to organize everything.Sa paglabas ko ng kwarto ay kaagad akong pumunta sa sala para hanapin si Wayde. Nakita ko siyang may ginagawa at nang makita ako ay kaagad niyang niligpit ang mga gamit niya.“Uhh, I’m done cleaning the room. Naibalik ko na rin ang yung mga bagay na ginamit ko noon sa kwarto mo.” Panimula ko.Umupo ako sa kaharap na sofa niya at kumuha ng isang throw pillow at niyakap iyon. Nanakit ang likod ko dahil sa magdamag na pagliligpit sa kwarto. Tumango si Wayde at pinagsiklop ang mga kamay. Silence invaded between us.“H-hey,” tawag ko kay Wayde nang hindi siya magsalita.He seems to be in a deep thought. His lips is forming into a thin line while frowning. Mukha siyang nakipag-argumento sa sarili niya. I was looking at him in confusion.
I dragged myself into such a mess and I knew a lot more to come. I don’t want to drag him in my mess and put stains in his name. Nararamdaman ko ang pag-init ng sulok ng mga mata ko."Shh, you don't have to be sorry. " humakbang siya papalapit sakin at nilapat ang palad sa pisngi ko. He wipes the tears that were slowly rolling through my cheeks."I'm so sorry, Wayde." mas lumakas pa ang hikbi ko nang sinabi niya iyon.It wasn't just a mixture of pain. It was somehow mixed with frustration and disappointment. Pumikit ako ng mariin at hinayaan ang mga luhang unti-unting bumabagsak sa mga mata ko."God knows how much I want to risk this, Wayde." He removed his hand on my cheeks.Sinalubong ko ang tingin niya at nakita ko ang pagkalito sa mukha niya. Tila may dumaang kinang sa mata niya at nabuhayan ng pag-asa. It left me confused."You...want to risk this?" so much, Wayde."Nag-usap na kami ni Laren ng lilipatan ko at pwede na raw akong lumipat bukas. I just realize, nung unang tapak ko
I calmed down when I saw who it was. He put his index finger on his mouth as if telling me to be silent.“Wayde? A-Anong ginagawa mo rito? And… Why did you take me here?” luminga ako sa paligid.Sa halip ay sagutin ako ay umupo lang ito sa batuhan kaya sumunod ako. Umupo rin ako sa gilid niya but leaving some distances between both of us. The light from the shining moon was the only thing that gave light to the place.Hindi kalayuan rin sa amin ay makikita ang mga pahapyaw ng liwanag na gawa ng mga apoy na galing sa palapa ng niyog o sa sulo. Natatabunan iyon ng mga puno sa paligid. The river looks sparkling whenever the light hits the water. Payapa ang agos ng tubig sa ilog at kung sinuman ang makikita niyon ay mahaharuyo sa kagandahan nitong taglay. It screams so much peacefulness and solace. From those rustling leaves, and the sound that the river made was just comforting.“How’s the fiesta?” tanong niya.“It’s fun! And you know what, Clayton made a scene earlier. Sayang at hindi
With a cross fingers, only two contestants were left. Clayton and the other guy. They are making eye contact, waiting for someone to attack to catch the pig. "Tatapusin ko na 'tooo!" sigaw ng lalaki at nilangoy ang putikan para makuha ang kahuli-hulihang biik. All of us shouted in unison when the game ended. Isa-isa nilang tinaas ang mga nakuhang biik. My eyes went to Clayton, salubong ang mga kilay nitong lumabas sa palaruan at lumapit sa direksyon namin. "I could have won that!" Clayton complained. The mud was still dripping in his body. "Oh! Ang isa sa mga paborito ng mga kalahok natin! Hindi lang biik ang premyo niyo kundi meron rin tayong mga magandang dilag ang magpapaligo sa inyo. Ilabas ang hose!" Palakpakan at sigawan ulit ang maririnig sa boung paligid. I frowned when I noticed Clayton walking towards the coordinator's place and asked if he could borrow the microphone. Nang mahiram iyon ay kaagad nitong hinarap ang lalaking naging kalaban nito kanina. Nakita kong lumap
"Marissa, ano ba..." nahihiyang tugon ni Laren pero huli na para tumanggi dahil hinila na siya ng kapatid at dinala sa loob ng palaruan.I witnessed how Clayton's expression shifted. He took a leap into the fences and whispered something to the coordinator. Salubong ang mga kilay nitong nakikipag-usap sa isang kalahok.When the coordinator nodded, Clayton ripped off his shirt in front of everyone. He did that effortlessly! Lumakas ang tilian sa paligid at sa lahat ng mga sigaw ay sa kanya ang may pinakamalakas. Not to mention that Clayton has the same body built with Wayde that can make any girl drool."May last contestant pa tayo na humabol! at dahil apat lang ang biik natin, isa sa kanila ang hindi makakauwi ng biik. Isigaw niyo ang pambato niyo!!""Go Clayton! Bring out your charms, you prick!" I shouted to cheer him up. Kumindat naman si Clayton sa lahat bago tinapunan ng tingin si Laren. The side of my lips rose up when their eyes met. Take that, you jerk."Oh magsisimula na an
"Please... huwag mo sabihin sa iba." With my mouth drape open, I nodded like a robot.Oh gosh! I can really smell something fishy from the first time I saw Laren reaction whenever Clayton's name is mentioned.“Laren! Watch out!” babala ko nang merong paparating na kalabaw sa pwesto niya. It was almost too late for her to step aside when a set of arms caught her waist and pulled her closer.Mas lalong hindi ako makapaniwala sa nasaksihan ko.“Clayton, Laren!” Sabay silang bumagsak sa damuhan. Clayton’s irritated face is visible as he sharply glared at Laren.Kaagad namin silang dinaluhan at tinulungang tumayo.“Hindi kaba tumitingin sa dinadaanan mo? You almost hit yourself!” Clayton scoffed at Laren. Bakas ang pagka-irita sa mukha nito.“Pasensya na, hindi ko lang napansin.” Paghingi ng tawad ni Laren at pinagpagan ang sarili. I heard Clayton hissed before turning his back.“Ayos lang, nagalit ko ata si Clayton,” mahina niyang bulong sa’kin.Umiling ako, “Nah! Huwag mo na ‘yang pansin
I nodded. “ Yeah, he’s a busy person.”Ate Alma and Marissa’s shoulders fell. Akala ko rin ay sasama talaga siya, but it turns out that he wouldn’t. He must be so busy with his work that he had no time to attend such an event. I’m actually concerned with his well-being. He has been working day and night consecutively and he forgot to eat his meal most of the time.I can really relate with him also too. My dad’s always so busy with our company that he sometimes forgets to attend my activities in school way back. Nanlulumo rin ako minsan, but whenever I think that he’s doing it for my future, those kinds of thoughts fade away.“Sayang! Pinaghandaan ko pa naman ang pagdating niya. Tignan niyo kung gaano ako kaganda ngayon” umikot pa siya sa harap namin at ipinakita ang bestida niya.It’s a Korean style dress that is popular nowadays. She also has that bandana style in her head that we usually see in the olden days painting about a young woman. Marissa really looks good on that.Her moren
“Wayde! Aren’t you excited for the fiesta?” I styled my hair into soft curls and put on my headband.Naghahanda ako para sa idadaos na event mamaya. This would be the very first time that I would attend such a barrio fiesta and I’m excited for it.Marissa and Laren would be there too. Hindi rin naman papigil si Clayton at sasalihan niya raw ang lahat ng contest doon. I really can’t believe that the brute is here. And he knew Wayde very well. What a small world after all.“Hmm, there’s nothing exciting about it. I’m not going,” ani Wayde habang ang mga mata’y nakatuon sa Ipad nito.“O c’mon, it’s just for tonight and then done. Dapat sumama ka. And I’m also sure that you might be interested in playing the games too!” giit ko pa para makumbinsi siyang sumama. “I have work.” I rolled my eyes. He really is a workaholic. He barely even has time to relax due to workloads.“You can just get back to work after the event. It would be fun, I’m sure. Lots of games and dancing, you know.”“You.
"They're gone." Kaagad akong bumitaw sa kanya at kinurot siya. "Really?! Out of all the excuses, yun pa talaga ang naisip mo?" napapantastikuhan ko siyang tinignan. "It was adrenaline rush. Kesa naman wala akong masabi sa kanila. Why? You're affected?" tila napapaso akong lumayo sa kanya at marahas na umiling. The confidence! "H-Hell no! not even in a million." That's a lie, really. Hindi ko man aminin, but I know that there's already something growing inside me "Na ano... ba? Oh my!" napatakip ako ng bibig nang marealize ang sinabi ko kanina lang. For the second time around, Wayde chuckled. Hindi ko kayang tumingin sa kanya dahil sa kahihiyan na sinabi ko. How much embarrassment could I get?! Ramdam ko ang pag-init ng pisngi ko. My face is red as the tomato right now. I glared at Wayde who's clearly just teasing me the whole time. Siya pa ang masamang tinignan ko gayung ako naman ang gumawa ng sarili kong kahihiyan. “S-Shut up. Anyway, I have something to say.” “Spill.