* Point of View ni Cassandra *
—"Woah, calm down, couzin! Ako 'to. Si Sander, ang cute mong pinsan." Sabi ko kay Blair habang nanlalaki ang mga mata ko sa gulat.Sino ba naman ang hindi magugulantang kapag may napakatulis na espada na nakatutok sa mukha mo? Wala naman siguro, ano? Isang maling galaw mo lang, siguradong tigok ka. "Oh, I’m sorry," Sambit niya habang ibinababa ang espada at ibinigay ito kay Freddy. "Hoy! Ano ba?" Sigaw niya nang bigla ko siyang niyakap ng napakahigpit.Sobrang nag-aalala lang talaga ako sa kanya. Akalain mo ba namang sa sobrang lakas ng loob niya, hinarap niya ang daan-daang werewolves? Ewan ko lang kung buhay pa ang mga iyon. Ang galing niya rin kasi may mga nailigtas siyang mga tao. "Nag-aalala ako ng todo sayo, Blairie! Shuta ka, baliw! Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kung mawawala ka. But f*ck yeah, you are alright!" Masayang bati ko sa kanya habang nakayakap pa rin sa ka* Point of View ni Blair * --- She let out a soft moan when I trailed kisses on her neck and down to her collarbone while my hands were roaming on her waist and back. Then her arms snaked around my neck, making the moment more intimate. At talaga namang sobrang nakakaadik ang scent niya, ang kanyang malambot na balat, ang kanyang touch, ang kanyang boses, at lahat ng sa kanya ay nakakabighaning tunay. Kasalukuyan kaming nagme-make out sa loob ng girl's restroom nang biglang binuksan nina Sander at Ali ang main door. "Oh, my bad! Don't worry. Wala kaming nakita. You may continue." Sambit ng pinsan ko habang nakatakip ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay na nakabukaka ang mga daliri kung saan kitang-kita pa rin niya kami, at si Ali naman ay nakatayo lang doon na tila nanigas. "Uh… anong ginagawa ninyo dito, Cassie?" Tanong ni Pryce habang inaayos ang sarili, habang ako naman ay kumukuha na ng mga panlinis na tools na kail
* Point of View ni Blair * --- "Oh! Al, ah, yes... Mmm, ahh! Wait, hey... Do you think Blair can hear us? Hmm? Oh, Baby..." Tanong ng pinsan ko habang umuungol, at wala akong ideya kung ano ang pinaggagagawa nila sa kabilang kwarto, at wala rin akong balak na malaman ito. Though curious ako, hanggang curiosity lang ‘to. "Hmm?" Tumugon si Ali ngunit tila hindi ito pinansin ang concern ng mate niya, at nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa na hindi ko gustong isipin kung ano. Pambihira! It’s indeed a terrible day to have ears and super hearing. "Loud and clear," bulong ko, pero sigurado talaga akong naririnig ito ni Ali. Dapat lang na malaman nila. May concern pa rin naman ako sa mental health ko eh. "Uy, ah, Al... Ano sa tingin mo? Naririnig niya ba tayo?" Tanong ulit ni Sander, at sinubukan kong huwag marinig ang kung ano pang mga tunog ang naririnig ko mula sa kwarto nila, pero hindi ko magawa. "Yeah! She said, loud and cl
* Point of View ni Alison * --- Mahigpit na hinawakan ng werewolf ang binti ko bago niya ako itinapon sa kalsada malapit sa kinaroroonan ni Blair. At nauntog ang ulo ko sa sementong kalsada na naging dahilan para lumabo ang paningin ko at tila mawawalan yata ako ng ulirat. Pero buti na lang at hindi ako natuluyang mahimatay. Nakita ko kung paano pinatay ni Blair ang dalawang werewolves sa isang pagkakataon gamit ang kanyang silver sword. Tumingin siya sa akin, at nakita kong parang nag-aapoy ang mga mata niya na may galit at poot ay pinagsama. Pagkatapos ay napalunok ako ng mariin, at napasigaw ako habang agad itinali ni Blair ang aking mga sugat gamit tela na pinunit niya mula sa kanyang damit sa isang iglap lamang. Kahit paano maiiwasan ang malubhang pagdugo ng mga ito. "Tingnan mo naman kung paano pumanig ang Prinsesa sa mga kalaban." May nagsalita at naglakad sa bandang likuran namin, at ang ibig niyang sabihin ay ako. "Wala a
* Point of View ni Pryce * --- "Hey, Blair, may problema ka ba?" I asked my girlfriend since she's been acting so weird today. Para siyang nababalisa na lumilingon kahit saan sa paligid namin na parang may hinahanap siya. "Uh, wala. Wala, wala namang problema. 'Di ba, Drea?" Sagot niya at tinanong si Andrea, na busy sa pagkain ng vegetable salad niya. "Ha?" Tumingin siya sa amin, at dahan-dahang inabot ni Blair ang pagkain niya. "Wala, ang init ng panahon ngayon, ano?" sabi ni Blair na tila ang layo sa topic. Hmmm, ang freak na ito talaga, napaka-misteryoso. Pagkatapos ay nagkibit-balikat lang si Andy at parang walang napansin na nakakuha ng isang dahon ng lettuce mula sa tray niya ang kanyang tusong kaibigan. "Seryoso, Blair. What's with you?" Tanong ko sa kanya ulit kasi parang distracted siya masyado kamakailan lang. Ang weird ng inaasta niya. Siguradong may problema talaga siya. Tapos tumingin
* Point of View ni Cassandra * --- "We're not humans," pagtatapat ni Blair habang kami ni Alison ay matamang nakikinig. Napatingin ako kay Pryce, at nakataas ang kanang kilay niya. Mahirap lang talagang paniwalaan ang ganitong klaseng rebelasyon kung tao ka. "Anong ibig mong sabihin?" Naguguluhan na tanong ni Pryce sa kanyang kasintahan. "Well, umm... Uh, let me start with Ali. Siya ay isang werewolf, while Sander is a witch, and I am a half-witch half-vampire. And lastly, you are a werewolf. Half, I think." Seryosong paliwanag ni Blair, at tila hindi kumbinsido si Pryce. Natahimik ang bestie ko sandali, at pagkatapos, napuno ng tawa ng kaibigan ko ang kwarto. "Sandali lang... Is this some kind of a prank you wanna put me in? Cassie, are you taking some videos or what? Hindi nakakatuwa, girl." She let out habang hindi pa rin nakaka-recover ang sarili sa pagtawa. At napakamot na lang ng ulo si Blair at huminga ng malalim, saka tumingin sa akin. "Sinabi ko na sa inyo na hindi si
* Point of View ni Blair * --- "So, ito ang bago mong bahay?" Tanong sakin ni Pryce habang nakaupo kami dito sa balcony at nakatingin sa lawa at magagandang bundok na nakapalibot sa property ko. Talaga namang ang hirap niya na papaniwalain na kami ay mga supernatural na nilalang. At sa kabutihang palad, hindi siya masyadong nabigla. "Yup, my mom designed it. At madalas siyang bumisita dito." Sagot ko at hinila siya palapit sa akin habang pinulupot ko ang isang braso sa bewang niya. Pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa aking kanang balikat at hinawakan ang aking kamay kung saan ramdam ko pa rin ang spark mula sa kanyang paghawak. "Hmm... Ang ganda dito. Pero… ano ang susunod nating gagawin?" She let out and asked curiously while playing with my fingers. "Uh... Well, I'm supposed to have this date with you tonight, but asking you out slipped my mind. It has been a very tough week. You know?" Sagot ko at huminga ng malalim. Napakahirap lang talaga magisip ng maayos s
* Point of View ni Blair * --- Naglalakad siya pababa ng hagdan na taglay ang lahat ng kanyang kaluwalhatian at kagandahan. At parang naging slow motion lahat ng nasa paligid ko. Iba talaga ang tama kapag nasisilayan mo ang taong nakatadhana para sa iyo. At ang saya ko ay tila walang paglalagyan nang malaman ko na ang tao na aking pinakamamahal ay mate ko.Ito siya, ang babaeng nagparamdam sa akin na ang pag-ibig ay maaaring gumawa ng napakaraming bagay at pakiramdaman sa isang tao. She brought out the best in me, as well as the worst. Kayang kong ibuwis ang buhay ko para sa kanya, at kaya ko ring pumatay para sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti, isang ngiti na bihirang makita ng sinuman. At tinitigan ko lang siya ng may pagtataka hanggang sa makarating siya sa harapan ko. How is it even possible na may mas ikagaganda pa pala siya sa ganda niyang taglay? Ang swerte ko talaga. Nang namalayan ko na nakatingin din pala si Pryce sa akin, tinignan ko ang sarili ko at ang suot k
* Point of View ni Pryce * --- Pagdilat ko ng aking mga mata, nandito na kami sa kwarto ko. Tumingin ako sa paligid, at nakita ko si Blair habang sinusubukan niyang tingnan kung nasa ayos ba ang lahat. Bigla siyang lumingon sa akin ng tila may napansin siyang kakahina-hinala. Ano kaya iyon?“Bakit, Blair?” Tanong ko sa kanya. "Naparito sila. Mga hayop na ‘yon." Sagot niya at napamura, and that shocked me. Damn, alam nila kung saan ako nakatira. Napakahirap lang talagang paniwalaan na papatayin ako bukas ng mga halimaw na iyon. Ngunit ang hinaharap ay ang hinaharap, at wala akong ideya kung paano namin mapipigilan iyon. "Ligtas ba tayo dito?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya dahil nagsimula na siyang gumawa ng force field sa paligid ng kwarto ko. Nabanggit niya na pinapahina nito ang pakiramdam ng mga werewolves. Hindi nila madaling masesense ang aura at amoy namin. "Yep, for now," sagot ni Blair at saka nag-teleport sa aking kama. Umupo siya doon at parang may iniisip na nap
!!! This is a FREE chapter. !!! .Hi, kamusta ka? I hope you are well. .Maraming salamat sa pagbabasa nitong aklat, at sana ay nag-enjoy ka. Ito na ang end ng book na ito. At kung gusto mong basahin ang kasunod ng kwentong ito, mahahanap mo ang aklat na Price Of Pryce sa profile ko. Kaya lang, English version 'yon. Wala pang translated.Anyway, kung makahanap ako ng panahon, i-tatranslate ko din 'yun into Filipino. Basahin niyo rin ang iba ko pang books kung gusto niyo lang. Salamat. (-: .Also, gagawin kong WEBCOMIC ang book na ito at yung Ghost In Red, at saka yung The Nerd DJ. I-check niyo na lang soon sa kung saan. Hopefully, pwede na dito sa GoodNovel at MegaNovel. Ulit, salamat ng marami. And have a nice day or night! ..~Nagmamahal ninyong author, YERB (-;
* Point of View ni Cassandra *---Habang umiiyak ako at nakatitig sa bangkay ng matalik kong kaibigan, naramdaman kong may kung anong namumuo sa paligid ko. Pamilyar ang kapangyarihan na ito. Kung hindi ako nagkakamali ay force field ito ni Blair.Napatingin ako sa direksyon niya, and she's all on fire. Pagkatapos ay hinawakan niya ng dalawang kamay ang braso ng kalaban na nakahawak sa kanya. Hindi lang pala ito nakahawak ngunit nakatusok sa dibdib niya. Naku po! Hindi maaari!At hindi kalaunan ay nagsisimula nang maging abo ang lahat ng nasa paligid niya dahil sa apoy na kumakalat na nagmula sa kanya. Nauna na na naglaho ang halimaw na pumatay kay Pryce.Pero si Bair… Oh, hindi!Sinubukan kong tumakas sa force field niya para pigilan siya sa delikadong niyang plano, pero hindi ko magawa. Masyadong itong matibay."Claude! Tumigil ka!" Narinig ko ang sigaw ni Tita Claudia habang nagpupumilit din siyang makawala sa force field na nilikha ni Blair sa paligid ng bawat witch dito.Alam ko
* Point of View ni Blair *---"Mas malakas ka sa inaakala ko, Hybrid." Nagsalita si Damien nang mapagtanto niya na hindi niya ako dapat maliitin kahit pa na literal na mas maliit nga ako kaysa sa kanyang mala-higante na laki ngayon. I’m smol but teribol.Ang mga werewolves sa paligid ay talagang naging mas malaki at mas malakas nga habang ang buwan ay sumisikat mula sa silangan.At alam ko na walang kalaban-laban ang mga kasamahan ko sa mga halimaw na ito."Ows, talaga? Akala ko rin kasi na mas malakas ka sa inaakala ko. ‘Yun lang ba lahat ang meron ka?" Sarkastiko na gante ko at ngumisi sa kanya, at halatang naiinis na siya.Gusto kong sukatin kung gaano kalakas ang isang ‘to. Aaminin ko na siya nga ang pinakamalakas na nilalang na nakasagupa ko sa tanang buhay ko. Malamang, mahigit-kumulang isang libong taong gulang na ang gurang na ito. Inatake ako ni Damien, pero ang bagal niya, lalo na ngayon na mas malaki ang katawan niya. Talaga nga namang may downside ang lahat ng bagay, ano
* Point of View ni Alison *---Paano ako makakatakas mula sa pagkakahawak niya? Ang sakit ng mga balikat ko, at kakainin na niya yata ang ulo ko. Ang baho pa ng hininga ng hinayupak na ito.Patuloy akong nakahawak sa leeg niya para ilayo sa mukha ko ang malaki niyang bibig na may mga matutulis na ngipin habang pilit ko siyang sinisipa sa tadyang, pero walang silbi."Ali!" Narinig ko na sigaw ni Blair, ngunit hindi ko siya makita kahit saan."Napakalakas ng halimaw na ito... Hindi ko kaya... Aaaargh!" Halos wala na akong masabi dahil nawawalan na ako ng lakas. Bumabaon ng husto ang mga kuko nya sa laman ko, at halos nasa loob na ng bibig niya ang ulo ko.Pagkatapos ay mabuti na lang at tumira si Blair ng isang bolang apoy sa kalaban, ngunit tila hindi natinag ang halimaw na Damien. Pero nagsimula ng masunog ang bahibo niya, at sa wakas ay binitawan na niya ako. At tuluyan na lumayo siya sa akin habang abala siya sa pagpatay ng apoy na gumagapang na sa kanyang buong katawan."Ayos ka l
* Point of View ni Pryce *---"Alright. Then we fight with all we have. Just be safe always in here. I'll be checking on you from time to time." Bilin sa akin ni Blair, at iniisip ko kung maaari ba akong sumali sa kanilang digmaan. Gusto kong tumulong."Um, pwede ba akong tumulong sa labanan?" I asked her, and with that, tinignan niya ako ng matalim.Damn, wrong move, Pryce. Mukhang galit yata siya o nag-aalala. Well, pareho yata."No! That'll never gonna happen! Mananatili ka rito kasama ng pinsan ko, and if there is a need for me to be here, I'll be around!" Singhal niya, at pumayag na lang ako sa gusto niya. Wala akong laban kung hindi ako sasang-ayon sa nakakatakot na freak na ito. Ito pala ang isa niyang side sa likod ng masayahin na mukha niya."Tandaan nating lahat na ngayong gabi ang Super Blue Blood Moon ay liliwanag sa kalangitan, at dahil doon, ang mga werewolves ay na sa kanilang pinakamalakas na anyo. Maaaring hindi sila matatablan ng ating mga sandata at spell, ngunit u
* Point of View ni Pryce * --- "Hi, Mom! Ayos naman ang lahat. So far." Sabi ni Blair at niyakap ang kakadating lang. Okay, nanay niya nga ito. Ang ganda niya at mukhang napaka-bata pa sa personal. "Hi, Tita C! Okay naman kaming lahat." Bati ni Cassie sa mama ni Blair na kanina pa nag-aalala at tumango bilang tugon na tila naka-hinga na ng maluwag. Ano nga ulit ang pangalan niya? C? Ano nga ba yung C? Ay, oo, tama Claudia pala. Ang alam ko, siya ang napakahigpit na tita ni Cassie na minsan niya lang na kwento sa akin nung mga bata pa kami. "Magandang araw, Kamahalan!" Bati ni Alison sa kanya habang nakayuko ito. Teka, Kamahalan? "Magandang araw din, Alison!" Sagot niya sa dalaga, at ngayon, nasa akin na ang tingin niya.Naku, po! Ano ang dapat kong sabihin? Damn it! Ina ng girlfriend ko ‘to. For the freak's sake, mag-isip ng magandang sasabihin, Pryce. Right now! Should I greet her normally? Bow before her? Smile? Stare? Ano ba naman oh! "Uh... umm... Hi, Mrs. Cavanau
* Point of View ni Pryce * --- Pagdilat ko ng aking mga mata, nandito na kami sa kwarto ko. Tumingin ako sa paligid, at nakita ko si Blair habang sinusubukan niyang tingnan kung nasa ayos ba ang lahat. Bigla siyang lumingon sa akin ng tila may napansin siyang kakahina-hinala. Ano kaya iyon?“Bakit, Blair?” Tanong ko sa kanya. "Naparito sila. Mga hayop na ‘yon." Sagot niya at napamura, and that shocked me. Damn, alam nila kung saan ako nakatira. Napakahirap lang talagang paniwalaan na papatayin ako bukas ng mga halimaw na iyon. Ngunit ang hinaharap ay ang hinaharap, at wala akong ideya kung paano namin mapipigilan iyon. "Ligtas ba tayo dito?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya dahil nagsimula na siyang gumawa ng force field sa paligid ng kwarto ko. Nabanggit niya na pinapahina nito ang pakiramdam ng mga werewolves. Hindi nila madaling masesense ang aura at amoy namin. "Yep, for now," sagot ni Blair at saka nag-teleport sa aking kama. Umupo siya doon at parang may iniisip na nap
* Point of View ni Blair * --- Naglalakad siya pababa ng hagdan na taglay ang lahat ng kanyang kaluwalhatian at kagandahan. At parang naging slow motion lahat ng nasa paligid ko. Iba talaga ang tama kapag nasisilayan mo ang taong nakatadhana para sa iyo. At ang saya ko ay tila walang paglalagyan nang malaman ko na ang tao na aking pinakamamahal ay mate ko.Ito siya, ang babaeng nagparamdam sa akin na ang pag-ibig ay maaaring gumawa ng napakaraming bagay at pakiramdaman sa isang tao. She brought out the best in me, as well as the worst. Kayang kong ibuwis ang buhay ko para sa kanya, at kaya ko ring pumatay para sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti, isang ngiti na bihirang makita ng sinuman. At tinitigan ko lang siya ng may pagtataka hanggang sa makarating siya sa harapan ko. How is it even possible na may mas ikagaganda pa pala siya sa ganda niyang taglay? Ang swerte ko talaga. Nang namalayan ko na nakatingin din pala si Pryce sa akin, tinignan ko ang sarili ko at ang suot k
* Point of View ni Blair * --- "So, ito ang bago mong bahay?" Tanong sakin ni Pryce habang nakaupo kami dito sa balcony at nakatingin sa lawa at magagandang bundok na nakapalibot sa property ko. Talaga namang ang hirap niya na papaniwalain na kami ay mga supernatural na nilalang. At sa kabutihang palad, hindi siya masyadong nabigla. "Yup, my mom designed it. At madalas siyang bumisita dito." Sagot ko at hinila siya palapit sa akin habang pinulupot ko ang isang braso sa bewang niya. Pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa aking kanang balikat at hinawakan ang aking kamay kung saan ramdam ko pa rin ang spark mula sa kanyang paghawak. "Hmm... Ang ganda dito. Pero… ano ang susunod nating gagawin?" She let out and asked curiously while playing with my fingers. "Uh... Well, I'm supposed to have this date with you tonight, but asking you out slipped my mind. It has been a very tough week. You know?" Sagot ko at huminga ng malalim. Napakahirap lang talaga magisip ng maayos s