* Point of View ni Blair *
--- "Ano pa ba ang hinihintay mo? Bakit hindi ka tumatakbo? Gusto mo na bang mamatay ngayon?" Tanong ko sa middle-aged na walang modo na mama kanina. Tumingin siya sa akin at saka tumango. Hays, baliw na talaga siya. "Magiging pareho din ang lahat. Mapapagod ka lang sa pagtakbo patungo sa kamatayan mo." Malungkot niyang sambit, at napa-scuff ako.Pambihira naman kasi ang mindset ng taong ito. Na sa kanya na siguro ang lahat ng negativity sa mundo. Okay lang sana kung may kapansanan siya, pero wala eh. Nakakalakad naman siya ng maayos. Baka sakit sa mentality lang talaga ang meron ang itong isang ‘to "What? Seriously? Hindi pa rin ba nagbabago ang isip mo?" Bulalas ko, at napakamot na lang ako sa ulo dahil sa frustration. Ano ba ang gagawin ko sa lalaking ito? "Bakit hindi ka rin tumatakbo?" Naguguluhang tanong niya pabalik sa akin, at nilingon ko ang mga mukhang sobrang gutom na mga* Point of View ni Cassandra * —"Woah, calm down, couzin! Ako 'to. Si Sander, ang cute mong pinsan." Sabi ko kay Blair habang nanlalaki ang mga mata ko sa gulat. Sino ba naman ang hindi magugulantang kapag may napakatulis na espada na nakatutok sa mukha mo? Wala naman siguro, ano? Isang maling galaw mo lang, siguradong tigok ka. "Oh, I’m sorry," Sambit niya habang ibinababa ang espada at ibinigay ito kay Freddy. "Hoy! Ano ba?" Sigaw niya nang bigla ko siyang niyakap ng napakahigpit. Sobrang nag-aalala lang talaga ako sa kanya. Akalain mo ba namang sa sobrang lakas ng loob niya, hinarap niya ang daan-daang werewolves? Ewan ko lang kung buhay pa ang mga iyon. Ang galing niya rin kasi may mga nailigtas siyang mga tao. "Nag-aalala ako ng todo sayo, Blairie! Shuta ka, baliw! Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kung mawawala ka. But f*ck yeah, you are alright!" Masayang bati ko sa kanya habang nakayakap pa rin sa ka
* Point of View ni Blair * --- She let out a soft moan when I trailed kisses on her neck and down to her collarbone while my hands were roaming on her waist and back. Then her arms snaked around my neck, making the moment more intimate. At talaga namang sobrang nakakaadik ang scent niya, ang kanyang malambot na balat, ang kanyang touch, ang kanyang boses, at lahat ng sa kanya ay nakakabighaning tunay. Kasalukuyan kaming nagme-make out sa loob ng girl's restroom nang biglang binuksan nina Sander at Ali ang main door. "Oh, my bad! Don't worry. Wala kaming nakita. You may continue." Sambit ng pinsan ko habang nakatakip ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay na nakabukaka ang mga daliri kung saan kitang-kita pa rin niya kami, at si Ali naman ay nakatayo lang doon na tila nanigas. "Uh… anong ginagawa ninyo dito, Cassie?" Tanong ni Pryce habang inaayos ang sarili, habang ako naman ay kumukuha na ng mga panlinis na tools na kail
* Point of View ni Blair * --- "Oh! Al, ah, yes... Mmm, ahh! Wait, hey... Do you think Blair can hear us? Hmm? Oh, Baby..." Tanong ng pinsan ko habang umuungol, at wala akong ideya kung ano ang pinaggagagawa nila sa kabilang kwarto, at wala rin akong balak na malaman ito. Though curious ako, hanggang curiosity lang ‘to. "Hmm?" Tumugon si Ali ngunit tila hindi ito pinansin ang concern ng mate niya, at nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa na hindi ko gustong isipin kung ano. Pambihira! It’s indeed a terrible day to have ears and super hearing. "Loud and clear," bulong ko, pero sigurado talaga akong naririnig ito ni Ali. Dapat lang na malaman nila. May concern pa rin naman ako sa mental health ko eh. "Uy, ah, Al... Ano sa tingin mo? Naririnig niya ba tayo?" Tanong ulit ni Sander, at sinubukan kong huwag marinig ang kung ano pang mga tunog ang naririnig ko mula sa kwarto nila, pero hindi ko magawa. "Yeah! She said, loud and cl
* Point of View ni Alison * --- Mahigpit na hinawakan ng werewolf ang binti ko bago niya ako itinapon sa kalsada malapit sa kinaroroonan ni Blair. At nauntog ang ulo ko sa sementong kalsada na naging dahilan para lumabo ang paningin ko at tila mawawalan yata ako ng ulirat. Pero buti na lang at hindi ako natuluyang mahimatay. Nakita ko kung paano pinatay ni Blair ang dalawang werewolves sa isang pagkakataon gamit ang kanyang silver sword. Tumingin siya sa akin, at nakita kong parang nag-aapoy ang mga mata niya na may galit at poot ay pinagsama. Pagkatapos ay napalunok ako ng mariin, at napasigaw ako habang agad itinali ni Blair ang aking mga sugat gamit tela na pinunit niya mula sa kanyang damit sa isang iglap lamang. Kahit paano maiiwasan ang malubhang pagdugo ng mga ito. "Tingnan mo naman kung paano pumanig ang Prinsesa sa mga kalaban." May nagsalita at naglakad sa bandang likuran namin, at ang ibig niyang sabihin ay ako. "Wala a
* Point of View ni Pryce * --- "Hey, Blair, may problema ka ba?" I asked my girlfriend since she's been acting so weird today. Para siyang nababalisa na lumilingon kahit saan sa paligid namin na parang may hinahanap siya. "Uh, wala. Wala, wala namang problema. 'Di ba, Drea?" Sagot niya at tinanong si Andrea, na busy sa pagkain ng vegetable salad niya. "Ha?" Tumingin siya sa amin, at dahan-dahang inabot ni Blair ang pagkain niya. "Wala, ang init ng panahon ngayon, ano?" sabi ni Blair na tila ang layo sa topic. Hmmm, ang freak na ito talaga, napaka-misteryoso. Pagkatapos ay nagkibit-balikat lang si Andy at parang walang napansin na nakakuha ng isang dahon ng lettuce mula sa tray niya ang kanyang tusong kaibigan. "Seryoso, Blair. What's with you?" Tanong ko sa kanya ulit kasi parang distracted siya masyado kamakailan lang. Ang weird ng inaasta niya. Siguradong may problema talaga siya. Tapos tumingin
* Point of View ni Cassandra * --- "We're not humans," pagtatapat ni Blair habang kami ni Alison ay matamang nakikinig. Napatingin ako kay Pryce, at nakataas ang kanang kilay niya. Mahirap lang talagang paniwalaan ang ganitong klaseng rebelasyon kung tao ka. "Anong ibig mong sabihin?" Naguguluhan na tanong ni Pryce sa kanyang kasintahan. "Well, umm... Uh, let me start with Ali. Siya ay isang werewolf, while Sander is a witch, and I am a half-witch half-vampire. And lastly, you are a werewolf. Half, I think." Seryosong paliwanag ni Blair, at tila hindi kumbinsido si Pryce. Natahimik ang bestie ko sandali, at pagkatapos, napuno ng tawa ng kaibigan ko ang kwarto. "Sandali lang... Is this some kind of a prank you wanna put me in? Cassie, are you taking some videos or what? Hindi nakakatuwa, girl." She let out habang hindi pa rin nakaka-recover ang sarili sa pagtawa. At napakamot na lang ng ulo si Blair at huminga ng malalim, saka tumingin sa akin. "Sinabi ko na sa inyo na hindi si
* Point of View ni Blair * --- "So, ito ang bago mong bahay?" Tanong sakin ni Pryce habang nakaupo kami dito sa balcony at nakatingin sa lawa at magagandang bundok na nakapalibot sa property ko. Talaga namang ang hirap niya na papaniwalain na kami ay mga supernatural na nilalang. At sa kabutihang palad, hindi siya masyadong nabigla. "Yup, my mom designed it. At madalas siyang bumisita dito." Sagot ko at hinila siya palapit sa akin habang pinulupot ko ang isang braso sa bewang niya. Pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa aking kanang balikat at hinawakan ang aking kamay kung saan ramdam ko pa rin ang spark mula sa kanyang paghawak. "Hmm... Ang ganda dito. Pero… ano ang susunod nating gagawin?" She let out and asked curiously while playing with my fingers. "Uh... Well, I'm supposed to have this date with you tonight, but asking you out slipped my mind. It has been a very tough week. You know?" Sagot ko at huminga ng malalim. Napakahirap lang talaga magisip ng maayos s
* Point of View ni Blair * --- Naglalakad siya pababa ng hagdan na taglay ang lahat ng kanyang kaluwalhatian at kagandahan. At parang naging slow motion lahat ng nasa paligid ko. Iba talaga ang tama kapag nasisilayan mo ang taong nakatadhana para sa iyo. At ang saya ko ay tila walang paglalagyan nang malaman ko na ang tao na aking pinakamamahal ay mate ko.Ito siya, ang babaeng nagparamdam sa akin na ang pag-ibig ay maaaring gumawa ng napakaraming bagay at pakiramdaman sa isang tao. She brought out the best in me, as well as the worst. Kayang kong ibuwis ang buhay ko para sa kanya, at kaya ko ring pumatay para sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti, isang ngiti na bihirang makita ng sinuman. At tinitigan ko lang siya ng may pagtataka hanggang sa makarating siya sa harapan ko. How is it even possible na may mas ikagaganda pa pala siya sa ganda niyang taglay? Ang swerte ko talaga. Nang namalayan ko na nakatingin din pala si Pryce sa akin, tinignan ko ang sarili ko at ang suot k