* Point of View ni Blair *
---
Ang pagpapagaling ng maraming sugat habang ikaw ay isang tao ay sobrang masakit na nakakabaliw. Pero no choice ako. Kailangan kong tiisin ito.
Well, mabilis ko itong mapapagaling kung magtatransform ako bilang bampira, pero baka pagdudahan nila akong supernatural, at siguradong magugulat sila. Kaya, mananatili ako bilang isang tao kahit ang sakit sakit na.
Nang matapos akong pahirapan nina Sander at Pryce, sa wakas ay malaya na ako. Pumunta ako sa refrigerator at kumuha ng bottled water dahil uhaw na uhaw ako.
Narinig ko na binanggit ni Pryce ang tungkol sa hindi pagpapapasok sa mga gago na iyon sa academy sa Lunes na wala ang kanilang mga magulang dahil
* Point of View ni Pryce *---"Blair, sigurado ka bang okay ka lang?" Tanong ko ulit sa kanya habang papunta kami sa parking lot para umuwi galing sa party."Yep, so very fine, Baby-blue, pwede pa nga akong sumabak sa isa pang round ng suntukan ngayon eh." Sagot nya, and I just rolled my eyes at her, knowing that she's always full of herself. Ngayon ko lang nalaman na ang yabang pala ng isang ito. Pero may maipagyayabang naman, so it’s fine. Huwag nga lang siyang ma-injured. Kaya lang heto oh, muntik ng mabasag ang ulo ng gaga."Okay lang ba ang ulo mo, Blairie?" Tanong ni Cassie sa kanya habang nakatingin kay Blair na magsusuot na ng helmet niya."Oh, yeah, right! I almost forgot. Ca
* Point of View ni Blair * --- Napaka-adorable talaga ng babaeng iyon at, at the same time, napaka-vulnerable. Ginawa talaga ni Pryce na mas kumpleto ang araw ko, at napakaganda ng party na iyon. Ito ay masaya at wild. Kahit na hindi ako uminom ng anumang alak, nag-enjoy pa rin ako. Nakakatuwang panoorin ang mga taong nagwawalang-baling sumasayaw, nagtatawanan, nag-iinuman hanggang sa masuka, habang ang iba ay proud na nakikipaglandian sa mga jowa nila. Sa wakas ay nakauwi na ako, at habang binubuksan ko ang refrigerator, napansin kong nag-iwan ng note si Marge para sa akin. Nakasaad dito na may aasikasuhin siya, at uuwi siya sa Linggo ng gabi. Pagkatapos, binuksan ko ang compartment ng refrigerator na naglalaman ng mga blood bags ko. Maraming dugo ang nawala sa akin ngayong gabi, at nagsisimula na akong manghina. Kailangan kong uminom. Pagkatapos kong uminom ng isang litro ng dugo, pumunta na ako sa kwarto ko para maligo. --- Humiga na ako, at syempre, hindi ako makatulog, at l
* Point of View ni Blair *---"Huh? Ano ako? Ako ay isang ano?" Naguguluhang tanong ko kay Sander, kasi naman hindi ko parin ma-gets."Never mind. Nga pala, nagteleport ka ba para makapasok dito?" Sagot niya at pinalitan niya ang topic.“Yep, bakit?" Tanong ko sa kanya habang nakaupo ako sa kama."Kaya mo bang mag-teleport sa ibang dimensyon?" Tanong niya sa akin, at sinubukan kong mag-isip."Well, hindi ko alam?" Sinabi ko na medyo hindi sigurado dahil hindi ko pa ito nagawa noon. At hindi ko naman alam na may iba pang dimensyon pala.Pero iniisip ko na kahit anong luga
* Point of View ni Blair * --- Bago pa ako bumagsak sa sahig, natauhan ako sa pamamagitan ng pagkagat ng aking mga labi gamit ang aking mga pangil. Tiyak na ang palaso ay may lason, kaya kailangan kong labanan ito sa pamamagitan ng pag-inom ng aking dugo. Walang ibang available eh, ayoko naman mangagat ng tao. Kung hayop, okay lang. Sa wakas ay tumayo na ako, at nakita ko ang babaeng kamukha ko na may pag-aalala sa mukha niya at may luhang nagbabadyang umagos mula sa kanyang mga mata. Bakit siya umiiyak? Hindi naman ako namatay. "Claudette," sambit niya. Wait, teka lang. Paano niya nalaman ang second name ko? "Sino ka?" Curious kong tanong
* Point of View ni Pryce *---Ngayon ay Sabado, at kahapon ay napakasaya. Well, I never really felt that kind of happiness before, but at the same time, I was really worried about Blair last night at the party.Ipapatalsik ko talaga ang mga estudyanteng iyon. Wala akong pakialam kung quarterback sila ng football team ng academy o captain ng basketball team. We could always replace them, because I don't need those kinds of students in my academy. Gusto ko na ang lahat ay payapa. Isa pa naman ang academy ko sa pinaka-prestigious na paaralan sa buong state ng California at may mga estudyante palang mga basagulero? Naku, huwag nila akong subukan, kung hindi ay makikita nila ang hinahanap nila.Paano kung nasira ang utak ni Blair, o mas malala pa
* Point of View ni Blair *---Nang malapit na ako sa mansyon ni Pryce, napansin kong dumilim bigla ang langit, at nagsimulang bumuhos ang ulan. Ang lakas pa naman. At nararamdaman ko na parang may mali sa panahon.Automatic na pinagbuksan ako ng gateman since kilala na niya ako. Kaya hindi na kailangang tanungin pa ang aking pangalan at ang aking layunin sa pagbisita.I parked my motorbike in front of the fountain and left the helmet on its seat since basang basa ako dahil sa biglaang ulan. And I wished to be a vampire for about a second, para malaman kung ano ang nangyayari. Thankfuly, ang source ng kapangyarihan na nararamdaman ko ay galing sa pinsan kong si Cassandra. Pinauulan niya ng napakalakas, and I wonder what's wrong.
* Point of View ni Pryce * --- "Well, that's very much fine. At least alam ko na na may gusto ka sa akin." Blair asserted while smiling like an idiot while wiggling her eyebrows. And with that, nanlaki ang mga mata ko sa gulat. At sure ako na ang pula na ng mukha ko ngayon. "No. Did I… wait, sinabi ko ba... 'yun?" Nauutal kong sabi, dahil wala akong natatandaang may sinabi ako sa kanya na ganun. "Yeah! Hindi pa yata ako ganoon kabingi. Narinig ko. Loud and clear, Pumpkin." Sagot niya habang nakangisi na parang nanalo sa lotto ng limang beses. "I think I did not. Cassie? Narinig mo ba ako?" Tinanong ko ang best friend ko dahil ayokong tanggapin ang katotohanan na sinabi ko iyon sa
* Point of View ni Blair *---It's been almost a month now since that "kiss" had happened at Pryce's room, at walang nag-open up ng matter na iyon hanggang ngayon. Oo, napaka duwag ko. Alam ko, at hindi na kailangang ipa-mukha niyo sa akin ‘yan.At, simula sa sandaling iyon, nag-iba na ang pakikitungo namin sa isa't isa. Like, bihira ko siyang inisin, at parang iniiwasan at hindi niya ako pinapansin.Fudge! Maling galaw talaga iyon, napakamali. Bwesit, bakit ko ba kasi ginawa ‘yon? Napakatanga ko talaga!Well, sa totoo lang, natakot ako ng sobra. Dahil that very moment, I have felt something very, very strange sa buong pagkatao ko. At natatakot akong maramdaman ulit iyon.