Napahinto si Mark sa kanyang paglalakad. “Oh, ginising ba kita? Maliligo ako sa ibaba."Pinunasan ni Arianne ang inaantok niyang mga mata. "Okay lang, mag shower ka na dito. Inaantok na ako ngayon at hindi na ako mahihirapang matulog ulit. Maligo ka lang diyan at matulog ka pagkatapos. Wag mong pagurin ang sarili mo."Kahit pa walang problema si Arianne dito, naging maingat pa rin si Mark sa kanyang shower para manatili siyang tahimik. Pagkalabas niya sa bathroom, humiga siya sa tabi ni Arianne.Ginilid ng mag-asawa si Smore at nakakaawa siyang tumabi sa isang comforter.Hindi pa mahimbing ang tulog ni Arianne nang pinulupot niya ang braso sa leeg ni Mark at nilapit ang kanyang sarili para yakapin ito bago niya inayos ang kanyang posisyon. "Kung patuloy kang uuwi ng late sa trabaho mo, makakalimutan ni Smore ang hitsura mo," mapanuksong sinabi ni Arianne. "Alam mo namang hindi maganda ang memory ng mga bata. Natutulog siya sa kama natin, pero hindi ka niya nakikita... Nakakatawa ku
Pinisil ni Tiffany ang kanyang ilong. "Loko, para bang meron kang maraming oras sa iyong kamay."Uminom ng beer si Alejandro sa kanyang harapan. “Tulad ng sinasabi ko kanina, kakabili ko lang ng lupa kay Jackson. Mukhang sanay siyang maghawak ng sama ng loob dahil ang trato niya sa akin ay parang isang karibal sa pag-ibig. Ibinenta niya ang lupa na iyon ng tatlong beses ng halaga nito."Inayos ni Tiffany at makikita na malungkot ang kanyang mga mata. “Oh, ano naman? Pwede mo namang hindi tanggapin ang kanyang alok kung sa tingin mo masyadong mahal ito, o marami kang pera na pwede mong sunugin sa kahit anong bagay?"Napangiti si Alejandro nang makita niyang nagkukunwaring walang pakialam si Tiffany. "Hee hee. Halatang-halata na may malasakit ka dito, kaya bakit ka nagkukunwari, hmm? Hindi mo na kailangang magpeke ng kahit ano kapag kasama mo ako, okay? Magpakatotoo ka at hindi ako magsisinungaling. Naisip ko na medyo mahal ito noong una, pero kailangan ko ito kaya pumayag ako," paliw
Tumayo si Jett sa labas ng kwarto ni Tiffany at pumwesto sa tabi ng pinto nang marating ng grupo ang unit ni Tiffany na matatagpuan sa itaas. Naramdaman ni Tiffany na parang kakaiba ito, ngunit itinulak niya pa rin ang wheelchair ni Alejandro sa kanyang unit. Siya ay isang lalaking may kapansanan at ang kanyang mga binti ay hindi gumagana kaya gaano ba kadelikado ang kasama niya?Naisip ni Tiffany na hindi niya kailangang mag-alala tungkol dito.Kamakailan lang siya lumipat, kaya kailangan pa niyang ayusin ang marami sa kanyang mga gamit kaya magulo ang paligid nila. "Wala akong oras para ayusin ang apartment ko, kaya... oo," nahihiyang sinabi ni Tiffany. "Eh, ipagtitimpla na lang kita ng isang tasa ng tsaa ngayon."Pumunta si Tiffany drinking station ngunit malinaw sa kanyang mga galaw na hindi siya masyadong magaling pagdating dito. Nadulas siya at muntik na niyang saktan ang kanyang sarili ng kumukulong tubig, nang biglang may sumulpot na kamay sa tabi niya. “Ako na lang diyan.”
Tahimik na itinulak ni Tiffany ang pinto ng conference room at sinubukan niya ang kanyang makakaya na hindi makakuha ng atensyon sa kanyang sarili. Gayunpaman, mabilis na napunta ang atensyon ni Jackson nang pumasok siya. Tumagal ito ng halos dalawang segundo bago nilayo ni Jackson ang kanyang tingin.Isa lang ang nasa isip ni Tiffany: Iyon lang ba? Iyon lang ba talaga?Hindi niya inaasahan ang tahimik na reaksyon mula sa lalaki. Hinayaan na lang ba talaga siya ni Jackson?Mabilis siyang pinaalalahanan ni Amy, "Miss Lane, late ka ng twenty minutes kahit na ikaw ang Assistant Director."Mararamdaman ang kakaibang mien na bumabalot kay Jackson. Medyo nagulat siya nang makita niya si Tiffany na papasok sa kwarto, ngunit naalala niya na si Summer ang nagpadala sa kanya dito. Pero ngayon, tila nilagay rin ng kanyang mahal na ina si Tiffany bilang Assistant Director.Dapat bang matuwa si Jackson na si Tiffany ay isang "assistant" lamang...?Nagpeke siya ng ubo bago niya sinabi. “Umupo
Inilapag ni Tiffany ang kanyang notebook sa kanyang mesa bago siya nagsalita, "At saan ako uupo?"Sumagot si Jackson nang hindi umaangat ang kanyang mga mata, “Kumuha ka ng upuan mo, duh. Paano ka naging 'assistant director' na may ganyang utak?"Nagalit si Tiffany sa kanyang sagot kaya napangiti ito at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang balakang. “Ayoko naman talaga maging assistant director. Pumunta ako dito dahil akala ko supervisor lang ako! Alam mo naman na nakuha ko ang trabaho ko sa pamamagitan ng aking koneksyon, kaya bakit mo pa kailangang magtanong, Einstein?"Medyo nag-alala si Amy sa tono ng kanyang pananalita, kaya mabilis siyang sumingit at nagkunwaring umubo. "Eh, Miss Lane? Pwede kang kumuha ng upuan at lumipat sa mesa ko."Hinatak ni Tiffany ang isang upuan kung saan nakaupo si Amy at pagkatapos ay umupo siya at tinitigan si Jackson. "Hindi mo ba kayang hindi mangialam ng mga bagay na hindi sayo? Huwag mong patayin ang cactus ko gamit ang iyong maruruming m
Uminit ang pakiramdam ni Arianne ngunit nanatili siyang hindi apektado sa kanyang mukha. “Okay lang. Mas marami kang gulo na dinudulot sa buhay ko kaysa kay Smore,” sabi niya. "Bumalik ka kaagad, okay?"Sa kasamaang palad, iba ang interpretasyon ng mga salita ni Arianne para kay Mark. Parang sinasabi ng kanyang asawa na nagagalit siya sa kanyang pagpapabaya sa kanya sa loob ng kalahating buwan. Kaya nang makita niyang walang tao, lumapit siya sa tenga ni Arianne at bumuntong-hininga, “Hmm. Baka nga umuwi ako ng maaga ngayong gabi, kaya dadalhin natin si Smore sa kwarto niya para magkaroon ng privacy si Mommy at Daddy niya. Hintayin mo ako."Ang mukha ni Arianne ay naging kakulay ng kamatis. “Teka! H-Hindi iyon ang sinasabi ko!"Ngumisi si Mark. “Oh, iyon talaga ang gusto mong sabihin. Huwag ka nang mahiya."Pinanood ni Arianne na nagmamadaling umalis si Mark at nanginginig ang gilid ng labi niya.Ganito ba ang pakiramdam ng magkaroon ng isang masaya at normal na pamilya? Silang ta
Ang tanging dahilan kung bakit gusto ni Arianne na ayusin ang Wynn Mansion ay dahil ito ang tahanan ng kanyang ama noong bata pa siya. Kaya ayaw niyang manood lang habang unti-unting nabubulok ang magandang bahay hanggang sa unt-unti na itong mawasak. Gayunpaman, nag-aalangan din siya dahil nag-aalala siya sa gastusin nito at baka magmukha siyang immature dahil dito. Ang pera ng pamilyang Tremont ay hindi tumutubo sa puno.Ayaw nga rin niyang ibenta ito. Mula sa kung paano ito inilarawan ni Henry, ang presyo ng antique mansyon na ito ay maaaring umabot ng halos ilang daang milyon. Hindi kailanman kakailanganin ni Arianne ang ganoong pera sa buong buhay niya, ngunit ang gastos na ito kaparehong malaking halaga sa pag-repair at pagpapanatili ng bahay na ito. Ang sinumang negosyante ay makikita na ito ay isang investment na walang kita.Ang problema na ito ay nanatili sa isip ni Arianne habang pauwi siya. Sa huli, nagpasya siyang pag-usapan ito kay Mark sa sandaling umuwi ito mula sa tr
Napahinto si Tiffany. “Teka, paano mo—?”Humarap si Amy sa salamin at inayos ang kanyang buhok. "Nag-react si Mr. West nang mahulog ka sa upuan gamit ang kanyang superhuman-like reflex. Ang mga taong tulad niya ay reserved lamang para sa mga mahalagang tao sa kanilang mga puso. Walang sinuman ang magiging handa na iligtas ang isang babae na parang kusa niya itong ginagawa! Sa oras na iyon, ang likod niya ang nakaharap sayo! Isa pa, ikaw lang ang nag-iisang tao sa buong kumpanyang ito na naglalakas-loob na makipag-usap sa kanya sa ganitong paraan."Naramdaman ni Tiffany ang kalungkutan sa kanyang puso. "Kung ano man ang relasyon namin, ang lahat ng iyon ay nasa past na. Sa totoo lang, hindi ko talaga ginustong makuha ang posisyon na ito sa pamamagitan ng koneksyong ito. Jusko, sobrang nakakahiya. Anyway, medyo matagal na yata akong nagtatago dito. Hindi ako pwedeng manatili dito ng mas matagal pa dahil medyo nakakasuka."Tinapik-tapik ni Amy ang kanyang balikat na parang ate na nag-e
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy