Naramdaman ni Tiffany ang isang maliit at banayad na malalim. Para sa ilang kakaibang kadahilanan, nagalit siya...Lahat ng kasalanan niya, hindi niya dapat inisin siya. Ngayon siya ay nalilito at nabalisa!... Halos isang buwan nang nanatili sa ospital, natitiyak ni Arianne na kailangan niyang manatili sa ospital hanggang sa kanyang takdang oras. Nakakainis, ngunit wala siyang pagpipilian.Upang ma-whet ang kanyang gana, ginawa ni Mark si Jackson na nagluluto ng pagkain para sa kanya araw-araw. Kahit na isang pagkain lamang sa isang araw, nakaramdam siya ng labis na paghingi ng tawad tungkol dito.Sa pinakahuling paghahatid ng pagkain sa Jackson, hindi niya maiwasang magtanong, "Jackson, hindi ito masyadong maraming problema para sa iyo? Mayroon kang trabaho na dapat gawin sa araw, at ngayon kailangan mong magluto at maghatid ng aking mga pagkain sa gabi ... "Ngumiti si Jackson. "Huwag maging katamtaman. Ano ang pagkain sa pagitan ni Mark at I? Ito ay isang espesyal na pangyay
Tulad ng inaasahan, nasiyahan si Arianne sa pagluluto ni Jackson. Karamihan sa kanyang gana sa pagkain ay bumalik sa buwang ito, at ang bawat pagkain na naihatid ni Jackson ay medyo malinis. Ang kanyang kutis ay napabuti din.Inimpake ni Jackson ang kahon ng tanghalian sa sandaling nakita niya na medyo tapos na siya sa kanyang pagkain. "Pupunta ako noon. Babalik ako bukas."Tumango si Arianne at maingat na tinanong, "Nakipag-ugnay ka na ba kay Tiffie kani-kanina lamang?"Si Jackson ay nahuli. Pagkatapos, isinubsob niya ang kanyang mga labi sa isang walang kabuluhang ngiti. "Hindi. Hindi tulad ng hindi mo alam kung ano ang gusto niya. Hindi katumbas ng halaga ang pakikipag-ugnay sa kanya."Hindi niya ito nakipag-ugnay sa kanya mula noong araw na iyon at hindi pa nag-concocted ng mga bagong paraan upang tumakbo sa kanya ... Bukod, sinubukan na niyang itabi ang kanyang kaakuhan. Ang natanggap niya ay ang kanyang pagtanggi.Tinulungan ni Mark si Arianne sa isang nakahiga na posisyon m
Sa wakas ay tumango si Helen, salamat sa payo ni Mary. “Okay... pupuntahan ko siya. Aalis ako kaagad kapag nagalit ako sa kanya.”Isinara ni Mary ang pinto nang pumasok si Helen, na nagbigay ng privacy sa mag-ina.Gising pa si Arianne. Napaupo siya nang makita si Helen. "Anong ginagawa mo dito ng ganitong oras?"Lumapit sa kanya si Helen at sinandal ang isang unan sa kanyang likod. “Ako... nagkataon na may malapit akong negosyo, kaya naisipan kong pumunta at makita ka. Naistorbo ko ba ang tulog mo? Hindi mo kailangang bumangon; you can lie down...”Bagama't mukhang hindi masyadong mabait si Arianne, hindi rin siya nakasimangot. "Ayos lang. Hindi pa rin ako makatulog, kaya mas mabuting bumangon ako at maupo."Walang gaanong sasabihin ang mag-asawa, kaya lumamig ang kapaligiran.Saglit na tumayo si Helen pagkatapos ay naglabas ng dalawang kumikinang at naaaninag na mga kahon ng maasim na plum mula sa kanyang bag. “Hindi ko alam kung mahilig ka sa maaasim na pagkain, kaya iiwan ko na
May talent talaga si Arianne sa fashion design. Sa kabila ng paghinto sa industriya, hindi nabawasan ang hilig niya rito. Nang makita niya ang pangunahing tema para sa kumpetisyon — summer wear — nadama niya na ito ay isang madaling gawain. “Gumawa ka lang ng uso at magkakaroon ka ng pagkakataong manalo. Subukang mag-isip sa labas ng kahon. Tingnan ang ilang pisikal na tindahan; maaari mo ring tingnan ang ilang mga trending na tela online. Ngunit huwag sundin ang karamihan, at tiyak na mas avant garde ka kaysa sa anumang nasa merkado.Nataranta si Tiffany matapos matanggap ang payo ni Arianne. "Alam ko na ang disenyo ng fashion ay nangangailangan ng pagbabago, ngunit ang aking utak... Alam mo kung ano ito. Kaya ako napunta sa iyo. Wala ka na sa industriya sa anumang paraan. Maaari ko bang gamitin ang iyong kamay sa pagbibigay ng ilang 'kaluwalhatian' sa aking sarili? Please, bestie... May draft ako. Hindi ba pwedeng sabunutan mo lang ako ng konti? Nakakamangha ang sketch na inayos mo
Nanlaki ang paghanga ni Arianne nang makita niya kung gaano ka-dedikado si Tiffany.Biglang bumukas ang pinto ng kwarto, at napagtanto ni Arianne na dumating si Jackson na may dalang pagkain...Akala ni Tiffany na dumating na si Mark at hindi kumibot. Hindi man lang niya iniangat ang kanyang ulo hanggang sa magsalita si Mary, “Nandito ka pala, Jackson! Maraming salamat."Nanigas ang buong katawan niya. Agad niyang inalis ang sketch niya. "Kailangan ko nang umalis, Ari. Magkita na lang tayo bukas.”Napatingin si Arianne sa blangkong ekspresyon sa mukha ni Jackson. “Sige… Mag-iingat ka.”Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Tiffany nang makapasok na siya sa elevator. Galit siya. Bakit siya natakot? Hindi iyon ang kanyang istilo... Hindisinasadyang naalala ng kanyang isip ang tanong na itinanong sa kanya ni Jackson, pabalik sa kusina ng kanyang condominium — “Paano kung sabihin ko sa iyo na hindi kita pinagtaksilan? Babalik ba ang mga bagay sa dati?". Huminto na siya s
Mula nang makasama niya si Jackson sa ospital, sinasadya ni Tiffany ang kanyang mga pagbisita. Bibisitahin lang niya si Arianne pagkatapos ng 8PM at aalis ng bandang 9:30PM. Karaniwang umalis si Jackson pagkatapos kumain ni Arianne, kaya kadalasan ay hindi sila nagkakasalubong.Pagkaraan ng ilang araw, sa wakas ay tinanong siya ni Arianne, “Bakit mo iniiwasan si Jackson? Hindi ka niya iniiwasan. Dumarating siya sa kanyang karaniwang oras. Hindi na kailangang dumaan sa ganoong haba, di ba?”“Bakit parang ang hirap mong magsalita laban sa ibang tao na nakagawa ng kaunting pabor para sa iyo? Ilang pagkain lang ang ginawa niya para sa iyo, at pinapaboran mo na siya, isang outsider! Ayaw ko lang siyang makita...”“Ang iyong reaksyon ay hindi nagpapahiwatig na 'ayaw mo siyang makita' ngunit masyado kang natatakot. Iniiwasan mo siya. Kailan ka naging nakakatakot na pusa?" diretsong tinuro ni Arianne. “Hindi ito katulad mo. Kung talagang sobra ka sa kanya, ituturing mo siyang parang estra
Kinabahan si Tiffany. Gayunpaman, nagbihis siya ng maaga sa umaga, isinuot ang kanyang pinakamahal na damit — ang pormal na damit noong nakaraang taon. Kinulot niya ang kanyang mahabang buhok sa malambot na alon, na ginawa siyang parang isa sa mga elite mula sa industriya. Ibang-iba ang pakiramdam nito sa kanyang karaniwang hitsura. Nagsuot siya ng pares ng matataas na stilettos, na lalong nagpahaba at pumapayat sa kanyang mga binti. Pati si Tanya ay nabigla. “Hindi pa kita nakikitang nagsusuot ng ganito. Ang ganda mo talaga! Mukha kang may kakayahan at mahusay na karanasan. Walang maghihinala na ikaw ay bimbo basta't itikom mo ang iyong bibig."Pinanlakihan siya ng mata ni Tiffany. “Huwag mo akong purihin at bastusin nang sabay. Alam ng buong mundo kung gaano ako ka-bimbo. Sasali ako sa saya, papasok man ako o hindi. Kung hindi ako magtagumpay sa pagkakataong ito, susubukan kong muli sa susunod. Ang kumpetisyon ay dumarating isang beses bawat tatlong taon. Pagtrabahuan ko ito.”Para
Umiling si Tanya, hindi sigurado sa kung ano ang mangyayari. “Hindi ko rin alam. Hintayin nalang natin...”Makalipas ang ilang minuto, biglang nagsalita ang emcee sa microphone. “As you all know, hindi kinukunsinti ang plagiarism sa industriyang ito. Bagama't nangyari na ito noon, naisip namin na hindi na mauulit ang ganito, na gagawa ng mga halimbawa mula sa aming mga nauna. Sa kasamaang palad, ito ay nangyari muli sa pagkakataong ito, at sa ganoong katapangan din. Mayroon kaming dalawang disenyo na halos magkapareho."Napanganga ang buong venue nang marinig nila iyon. Si Mark at Jackson, na nakaupo sa unang hanay, ay hindi nagpakita ng reaksyon, dahil sigurado sila na hindi sila makakasama nito.Pinikit ni Tiffany ang kanyang mga mata na parang nawawala sa pag-iisip. “Narinig ko na ang mga plagiarizer ay mai-blacklist at hindi na muling makakapagtrabaho sa industriyang ito. Madadamay at pagbabawalan ang kumpanya na sumali sa kompetisyon sa loob ng limang season, na nangangahulugan
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy