Kinabahan si Tiffany. Gayunpaman, nagbihis siya ng maaga sa umaga, isinuot ang kanyang pinakamahal na damit — ang pormal na damit noong nakaraang taon. Kinulot niya ang kanyang mahabang buhok sa malambot na alon, na ginawa siyang parang isa sa mga elite mula sa industriya. Ibang-iba ang pakiramdam nito sa kanyang karaniwang hitsura. Nagsuot siya ng pares ng matataas na stilettos, na lalong nagpahaba at pumapayat sa kanyang mga binti. Pati si Tanya ay nabigla. “Hindi pa kita nakikitang nagsusuot ng ganito. Ang ganda mo talaga! Mukha kang may kakayahan at mahusay na karanasan. Walang maghihinala na ikaw ay bimbo basta't itikom mo ang iyong bibig."Pinanlakihan siya ng mata ni Tiffany. “Huwag mo akong purihin at bastusin nang sabay. Alam ng buong mundo kung gaano ako ka-bimbo. Sasali ako sa saya, papasok man ako o hindi. Kung hindi ako magtagumpay sa pagkakataong ito, susubukan kong muli sa susunod. Ang kumpetisyon ay dumarating isang beses bawat tatlong taon. Pagtrabahuan ko ito.”Para
Umiling si Tanya, hindi sigurado sa kung ano ang mangyayari. “Hindi ko rin alam. Hintayin nalang natin...”Makalipas ang ilang minuto, biglang nagsalita ang emcee sa microphone. “As you all know, hindi kinukunsinti ang plagiarism sa industriyang ito. Bagama't nangyari na ito noon, naisip namin na hindi na mauulit ang ganito, na gagawa ng mga halimbawa mula sa aming mga nauna. Sa kasamaang palad, ito ay nangyari muli sa pagkakataong ito, at sa ganoong katapangan din. Mayroon kaming dalawang disenyo na halos magkapareho."Napanganga ang buong venue nang marinig nila iyon. Si Mark at Jackson, na nakaupo sa unang hanay, ay hindi nagpakita ng reaksyon, dahil sigurado sila na hindi sila makakasama nito.Pinikit ni Tiffany ang kanyang mga mata na parang nawawala sa pag-iisip. “Narinig ko na ang mga plagiarizer ay mai-blacklist at hindi na muling makakapagtrabaho sa industriyang ito. Madadamay at pagbabawalan ang kumpanya na sumali sa kompetisyon sa loob ng limang season, na nangangahulugan
Agad na dinagsa ng mga mamamahayag si Jackson, sabay-sabay silang nagsasalita at nagtatanong, "Alam mo ba ang pangongopya ng iyong designer?"“Kung alam mo, bakit hindi mo sila pinigilan? Wishful thinking lang ba?""Ang iyong kumpanya, ang Bright Incorporated, ay nahaharap ngayon sa pagbabawal sa pagsali sa kompetisyon sa loob ng limang season. Ano ang iyong mga iniisip?”"Maaari mo ba kaming bigyan ng tumpak na sagot? Kung hindi mo alam ito, bakit mo inamin na nangongopya bago imbestigahan ang bagay?""Mayroon pang ibang qualified entries mula sa iyong kumpanya. Hindi mo ba naisip na nakakahiya na ma-ban sa kompetisyon, ganoon na lang?”Isa lang ang sagot ni Jackson para sa mga nagugutom na mamamahayag, “Kasi kilala ko si Tiffany Lane. Hindi siya ganoong klase ng tao. Tungkol sa lahat ng iba pa, walang komento."Halu-halo ang nararamdaman ni Tiffany. Hindi siya labis na nasisiyahan sa posibilidad na makapasok sa qualifying round. Naabot na niya ang kanyang inaasam-asam para sa l
Inilabas ni Tanya ang dalawang pirasong tissue paper nang sumakay siya pabalik sa sasakyan. “Huwag kang umiyak… Hindi ka nangongopya; hindi na kailangang makonsensya. Pero sa tingin ko, naging mabait si Jackson sa iyo. Alam niya ang kanyang eksaktong pagkalugi sa ilalim ng mga sitwasyong ito, ngunit umamin siya nang walang anumang pag-aalinlangan. Sa pagitan ng kita at ng isang dating, karamihan sa mga lalaki ay malamang na pumili ng kita."Ngumuso si Tiffany. "Kung malaman ni Mrs. West ang tungkol sa kung ano ang nangyari sa kanyang kumpanya, magagalit siya. Kailangan kong bisitahin ang West Residence. Ihahatid muna kita sa bahay.”Matapos ihatid si Tanya sa condo ay agad siyang nagtungo sa West Residence.Nagpapagaling pa si Summer sa bahay. Natanggal na ang cast sa kanyang binti at kaya na niyang maglakad mag-isa. Gayunpaman, nakapikit pa rin siya. Nang makita niyang bumisita si Tiffany, mabilis na pinakiusapan ni Summer ang kasambahay na maghanda ng pagkain at inumin. "Tiffie, an
Nakahinga ng maluwag si Tiffany pagkatapos lumabas sa West Residence. Bigla niyang napagtanto na ito ay isang "panalo ka, may natatalo ka" na sitwasyon. Talagang naabot niya ang kanyang unang malaking layunin, ngunit... Nasa bangin ngayon si Jackson. Habang naaalala niya ang pag-uusap nila pagkatapos ng kaganapan, naramdaman niya ang isang distansya mula sa kanya na nagpabalisa at lubos na nawalan ng pag-asa. Bright Incorporated, ang kumpanya ng West Family.Galit na galit si Jackson sa isang fashion designer sa opisina. “Magsalita ka. Paano mo nakuha ang sketch na iyon? Wala ka bang ideya kung ano ang mangyayari sa mga plagiizer?”Ang copycat designer ng sketch ni Tiffany ay isang maamo at mukhang scholar. Nakasuot pa nga siya ng salamin at parang hindi naman talaga kontrabida. Inayos ng lalaki ang kanyang salamin at mahinahong sinabi, “Wala akong ideya sa sinasabi mo. Never akong nangopya.”Galit na winalis ni Jackson ang lalagyan ng lapis sa kanyang mesa sa sahig. “Beckett Hush
Online na kaibigan? Naghinala at nagagalit si Jackson. “Sino itong online mong kaibigan? Ikaw ang naghuhukay ng sarili mong libingan dito. Talaga bang naisip mo na ang plagiarizing ay ang tamang gawin? Pagnanakaw ng pagsisikap ng ibang tao at ginagamit ito bilang iyong sarili? Mawawalan ng trabaho si Tiffany kapag nanalo ka. Ayos lang ba talaga sayo? Isa kang kahihiyan!”Si Beckett ay ganap na hindi nabalisa. “Bawat tao para sa kanyang sarili. Hindi ako kahihiyan.”Hindi mapakali si Jackson na mag-aksaya ng oras sa isang walanghiyang lalaking tulad niya. “Sige. Hindi mahalaga kung hindi mo ibunyag ang pagkakakilanlan ng iyong online na kaibigan. Maaari kong malaman ang aking sarili. Isa pa, ipapadala ko ang aking mga abogado para kausapin ka tungkol sa mga pagkalugi at epekto sa kumpanya, na dulot ng iyong plagiarism.”Malaki ang pagbabago sa ekspresyon ni Beckett. "Ikaw..."Ikinaway ni Jackson ang kanyang kamay nang mapang-asar. "Maaari kang pumunta. Tanggal ka na sa trabaho. Pumi
Tumango si Tiffany. “Yung White Moonlight mo, natatakot ako na empleyado siya sa kumpanya ni Jackson. Ang kanyang pangalan ay Beckett Hushman. Ipinaliwanag nito kung bakit pinili niya ang 'Hush' bilang kanyang online na palayaw. Makulimlim siya. Baka hindi mo na siya kausapin."Halatang gulat na gulat si Tanya. Ang "Hush" ay parang puting liwanag ng buwan sa kanya. Hindi niya akalain na ang pagiging muwang niya ay magdudulot ng ganoong bagay. “I'm sorry... Tiffany... I'm really sorry. Hindi ko akalain na mangyayari ito. Kasalanan ko ang lahat...”Bumuntong-hininga si Tiffany. “Natututo tayo sa ating mga pagkakamali. Sa susunod, tandaan mo lang, huwag mong ipakita kahit kanino ang iyo o ang aking mga sketch. Isa kang hangal na gansa. Alam mo na siya ay isang fashion designer at na siya ay nasa parehong industriya, ngunit aktwal mong ipinakita sa kanya ang sketch sa isang kompetisyon. Hindi ba dapat mag-ingat ka sa lalaking ito? Lalo na ang isang sketch na may kaugnayan sa kumpanya. Hi
Naantig si Tanya sa kagandahang loob ni Eric. Tumango siya at niyaya si Tiffany na mag-lunch kasama niya. Nag-ring ang phone niya habang kumakain. Isa itong abiso mula sa isang social media application. Inaabangan niya noon ang tunog ng notification na iyon dahil ang ibig sabihin noon ay nagpadala ng mensahe sa kanya ang "Hush". Ngayon, napakalma niya tungkol dito. Bigla niyang inilabas ang phone niya at tinignan ang message niya. Laking gulat niya nang makita ang isang friend request mula kay Hush at sumulyap siya kay Tiffany, na nakaupo sa tapat niya ng mesa. Pagkatapos, maingat niyang tinanggap ang friend request.Hindi siya nagpasimula ng mensahe kay Hush. Gusto niyang magtagal at makita kung bakit pinadalhan siya ni Hush ng friend request na iyon. Siya ang unang humarang sa kanya. Hindi nagtagal, nagpadala si Hush ng mensahe sa kanya: 'Pasensya na, hindi ako dapat naging sobrang obsessive at gumawa ng ganoong bagay. Nagsisisi talaga ako ngayon. Hindi ko dapat ginamit ang tiwa
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy