Tulad ng inaasahan, ang tinaguriang tiyahin ay nagsinungaling sa kanya. Alam nila ang tungkol sa pagbagsak ng eroplano at pinlano na niyang ilayo si Arianne.Ang bagay na ito ay mapapatawad pa rin kahit papaano. Matindi ang mga dinulot ng aksidente na iyon.Ayaw nang manisi pa ni Arianne at naiintindihan niya ang matands, "Sa totoo lang, hindi pinlano ng tatay ko ang pagbagsak ng eroplano. Inosente ang tatay ko. Hindi niya sinaktan ang sinuman sa pamilyang Tremont. Ayaw kong sabihin sayo ang mga detalye pero gusto ko lang na malaman mong inosente ang aking tatay. Iniwan ko ang pamilyang Tremont at nagsimula ako ng isang dessert café. Hindi naman ako kulang sa cash, pero meron akong sapat para sa ating dalawa. Maghahanap ako ng mas malaking lugar at kukuha ng isang nursemaid na mag-aalaga sayo. Kailangan kong lumabas tuwing umaga at gabi ako umuuwi. Pasensya na dahil hindi kita maalagaan nang personal."Ang matandang babae ay hindi na nagtanong pa tungkol sa pagbagsak ng eroplano, ma
Nag-aalangan siyang tumingin sa co-driver’s seat, "Hindi ko sinasadyang babaan ka. Marami kasi akong ginagawa."Sinuri ni Mark ang mukha nita, "Anong kinakaabalahan mo na hindi mo magawang makatulog? Kausapin mo ako, anong ibig mong sabihin noong sinabi mong wala ka nang oras?"Ngayon naintindihan na niya, nandito si Mark dahil naging pabaya siya sa pagpapaalam sa lalaking ito...Ipinaliwanag ni Arianne ang buong sitwasyon tungkol sa matandang babae na iniwan sa kanya. Nagulat din si Mark at namangha sa pangyayari na ito, "Nag-imbestiga na ako noon at matagal ko nang alam na meron kang lola at isang tita na hindi mo kadugo. Akala ko hindi nila ibubunyag ang kanilang mga sarili sayo, dahil hindi sila nagpakita noon sayo kaya't hindi ko pinlano na sabihin ito sayo. Nagulat ako na pumunta sila dito para makita ka. Anong plano mo? Mag-aalaga ka ba ng isang matandang babae nang mag-isa?"Kilala pala talaga ni Mark ang kanyang lola at tita! Naging masama ang tingin ni Mark sa kanya, "Bak
Pagkarating niya sa condo, nakatanggap siya ng isang bolster na itinapon sa kanyang mukha. Ang matandang babae ay nakaupo sa sopa at pinapagalitan siya, "Kung hindi mo ako kayang alagaan, bakit mo ako hinayaan na manatili dito?"Ang titig ni Mark ay dumilimhabang binibigkas niya ang isang mantra: 'Anuman ang mangyari, siya pa rin ang lola ni Arianne.'Kailangan niyang tawagin siya bilang "lola". Lalo niyang kailangan na pigilan ang kanyang galit...Kinuha niya ang bolster at naglakad patungo sa sopa, "Tutulungan kita papunta sa banyo."Kaswal na ikinandado ng matandang babae ang mga braso sa leeg niya at isinabit ang kanyang katawan, “Matigas ang katawan mo, bata. Akala ko naghiwalay na kayo ni Arianne? Bakit mo pa din sinusubukang makuha ang puso niya?"Napa-isip si Mark, "Hindi kami naghiwalay… Asawa ko pa rin siya. May ginawa akong hindi maganda, kaya galit siya sa akin."Binigyan siya ng matandang babae ng isang nanggagalit na titig, "Anong ginawa mo? Nagkaroon ka ba ng kabit
Hindi na nakatiis si Tiffany kaya hinugot niya ang kanyang eye-mask, “Lakasan mo pa. Hindi kita naririnig. Dala ko ang isang bag na nagkakahalaga ng higit sa $10,000, tama? May karapatan ka bang pag-usapan ito dahil naiinggit ka lang? Ang iyong sweldo ay hindi masyadong malaki, pero kaya mo namang bumili nito kung nag-ipon ka ng dalawang taon, tama ba? Hindi mo kailangang mainggit. Nga pala, binili ko ang bag na ito nang mag-isa. Hindi ito regalo mula sa ilang lalaki. Mayroon akong isang malaking bundok ng mga handbag na binili ko ilang taon na ang nakalipas. Sa kabuuan, nagkakahalaga sila ng sapat para sa ilang taon ng sweldo mo. Walang silbi kung maiingit ka. Tumigil ka muna saglit. Kung hindi, paano ako magiging runner mo kung pagod na pagod ako?"Mapangasar na sumagot si Henrietta, "Eh, kung mayaman naman pala ang pamilya niyo, bakit hindi ka na lang manatili sa bahay at mag-enjoy sa luxurious mong buhay? Bakit gusto mong maging runner? Hindi mo rin magawa ng tama ang mga gawain m
Huminga ng malalim si Jackson. Ang kanyang minamahal na girlfriend ay naghihirap sa ilalim ng kamay ng ibang tao hanggang sa umabot ang punto na umiyak na ito. Bukod sa sakit na nararamdaman niya sa kanyang puso, hindi niya rin maiwasan na makaramdam ng galit, “Sige, sige. Huwag ka nang umiyak. Nasaan ka? Pupunta ako at susunduin ka ngayon. Manatili ka muna diyan at huwag kang umalis, okay? Anong klaseng kumpanya ba ito? Huwag kang magagalit, hayaan mo na sila!"Ngumuso si Tiffany at sinabi niya kay Jackson kung nasaan siya, kaya hinintay niya ito sa gilid ng kalsada. Unti-unting lumalamig ang panahon at nawala ang init ng panahon. Madalas na dumadaan ang banayad na simoy ng hangin at kahit papaano ay pinapagaan nito ang kanyang emosyon.Hindi nagtagal, ang luxurious na sports car ni Jackson ay huminto sa gilid ng kalsada. Sumakay siya sa sasakyan at nakita niya si Jackson, doon siya muling umiyak. Sumandal siya sa balikat nito at humagulgol, "Pakiramdam ko na parang wala akong silbi
Inaantok na sumagot si Tiffany at tinapos ang video call. Iritable namang itinapon ni Arianne ang cellphone pagkatapos nito.Pasado eight o’clock ng gabi, tinawagan ng matandang babae si Arianne. Batay sa kanyang tono, tila nasa mabuting kalagayan siya, "Nasa Tremont Estate ako, at napakaganda ng lugar na ito. Mas mahusay ito kaysa sa bird cage mo na iyon, halos kasing laki ‘yan ng dati naming bahay. Komportable ako na tumira dito. Hindi mo kailangang mag-alala sa akin. Andito naman si Mark."Pagkatapos nito ay tinapos niya ang tawag. Ginawa niya ito ng maayos at napakabilis.Gumapang ang kilabot sa puso ni Arianne. Ang matandang babae ay hindi madaling pakitunguhan. Paano nagawa ni Mark na maging komportable sa kanya ang matandang babae sa loob ng maikling panahon at nagawa niya pa itong akitin na bumalik sa capital? Parang may mali…Hindi pa nakikita ni Mark ang matandang babae bago mangyari ito. Sinuri ni Arianne ang kanyang call records at nalaman niya na ang matandang babae ay
Sinadya ni Jackson na dumaan sa kanyang ang desk at pagkatapos ay tinapik niya ito at sinabing, "Newbie, galingan mo."Pinigilan ni TIffany na tumawa ng malakas, tumango lamang siya at yumuko, "Opo, Mr. West. Gagawin ko ang makakaya ko!"Ang mga sulok ng labi ni Jackson ay unti-unting tumaas at pagkatapos ay naglakad siya papasok sa kanyang opisina. Wala pang dalawang minuto, nakatanggap si Tiffany ang isang text message mula sa kanya: ‘Bakit mo ko tinawag na “Mr. West"?’Sumagot siya na may isang "mapaglarong itsura" na emoji at inilagay ang kanyang cellphone sa kanyang bag. Nasa kalagitnaan siya ng mga oras ng trabaho ngayon at hindi maganda para sa kanya na kinakalikot ang kanyang cellphone habang nasa trabaho siya.Malaki ang pinagkaiba ng malaking kumpanya na ito sa dati niyang pinapasukan na mas maliit na kumpanya. Bukod sa fast-paced ang working environment na ito, wala mga nagaganap na away o gulo dito.Hindi niya namalayan na pumasok ang human resource manager sa opisina
Napakamot sa buhok si Tiffany at hindi itop masyadong pinansin. Kung tutuusin, hindi kailanman nagreklamo si Jackson tuwing siya ay nakatayo sa harap niya o kung sumasakay sa elevator ng kasama niya. "Naiintindihan ko, salamat..." wala siyang naisip na ibang masasagot.Nagsimula nang makaramdam ng antok si Tiffany bandang 3PM. Sa isang saglit, narinig niya ang boses ni Summer, "Tiffie, nagtatrabaho ka na sa amin ngayon? Nabanggit ni Jackson na nagdadalawang isip ka raw. Mukhang ito na ang desisyon mo. Tulad ng sinabi ko sayo, kaninong teritoryo pa ang mas kapaki-pakinabang kaysa sa amin? Kailan ka nagsimula dito? Gusto mo bang gawin ko…"Bago pa siya matapos, tumalon si Tiffany at tinakpan ang kanyang bibig.Parehong nagulat ang dalawang babae. Binalot si Tiffany sa malamig na pawis. Anong ginawa niya? Tinakpan niya ng kanyang kamay ang lipstick-lined na labi ng kanyang biyenan! Ramdam na ramdam niya ang kolorete sa kanyang kamay, na malamang ay pulang-pula na ngayon. Patay na siya
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy