Pagpasok sa sasakyan, sinabi ni Arianne, "Dalhin mo ako sa hotel para makakuha ako ng kwarto na matutuluyan. Phone ko lang ang dala ko. Wala sa akin ang ID ko…"Bahagyang tumango si Mark at nagmaneho pabalik sa hotel. Huminto si Arianne sa paglalakad nang makaabot sila sa counter na nasa lobby, ngunit bigla siyang pinaalalahanan ni Mark, "Hindi ka makakakuha ng isang kwarto nang walang ID. Matulog ka sa kwarto ko. Matutulog ako sa sopa."Naturally, alam niyang hindi siya makakakuha ng isang kwarto kung wala ang kanyang ID. Gayunpaman, tumango si Mark sa kotse kaya't inisip niya na may paraan ang lalaking ito upang makakuha ng isang kwarto. Hindi niya inaasahan na ganito pala ang solusyon niya. Gayunpaman, dahil nandito na siya, hindi naman siya pwedeng tumalikod na lamang at umalis ngayon. Halos four o’clock na ng umaga at pagod na pagod na siya.Bukod pa dito, meron pa siyang trabaho bukas.Alam niya na ang kwarto na madalas na tinutuluyan ni Mark ay isang VIP suite. Meron itong mg
Umupo si Mark sa couch at kinalikot ang kanyang laptop. Pagkalipas ng ilang segundo, nagsalita siya, “Mahimbing ang tulog mo. Humihilik ka rin. Paano naman kita gigisingin?"Humihilik pa siya? Nahiya si Arianne dahil doon. Hindi niya alam na humihilik siya at narinig niya iyon sa buong gabi? Inayos niya ang kanyang lalamunan bago niya sinabi, “Salamat sa tulong mo kagabi. Hindi na kita guguluhin. Pasensya na talaga."Wala siyang pagpipilian noong kinagabihan kaya pumunta siya sa hotel. Masasabi na magiging ingrata siya kung magiging malamig at malayo ang ugali niya kay Mark ngayon.“Kumain ka muna bago ka umalis. Nag-order ako ng takeout. Papunta na ang mga pagkain," sabi ni Mark."Hindi na. May kakainin ako pag-uwi ko." Mabilis siyang tinanggihan ni Arianne."Hindi pa tumatawag si Jackson," sabi ni Mark nang isinara niya ang kanyang laptop. Tumayo siya at tinignan si Arianne.Nag-alangan si Arianne. Kung hindi tumawag si Jackson, ang ibig sabihin nito ay hindi pa sila umalis sa
Parang sinaway na bata ang itsura ni Tiffany. Maingat siyang tumango at sinimulang isuksok ang mga pagkain sa kanyang bibig. Marami siyang nainom kagabi at sinuka niya ang lahat ng ito. Nakatulog siya ng mahimbing hanggang tanghali kaya nagugutom na siya.Sa wakas ay naalala niya si Arianne pagkatapos niyang kumain, “Nasaan si Ari? Nandito ka ba lang ba buong gabi? Saan siya pumunta?"Pilit na ngumiti si Jackson, "Sinabihan ko si Mark na ihatid siya. Malamang nasa hotel pa siya ngayon."Medyo magulo pa ang isipan ni Tiffany, "Pumayag si Ari doon?"Nagkibit balikat si Jackson, “Sa tingin ko okay lang siya doon. Pinahirapan mo siya hanggang three o'clock ng umaga. Napagod siya sayo. Sa tingin mo mas magandang matulog sa isang hotel o sa isang maliit na condo na may mga lamok sa paligid? Hindi siya tanga. Malamang gising na sila ni Mark ngayon. Oh, nakakita ako ng isang water park na malapit dito at mainit nga naman ngayon. Gusto mo bang pumunta? Hindi malapit sa dagat ang city na it
Hindi umimik si Mark. Sinundan niya sila at pumunta rin siya sa beach. Naging maluwag ang hininga ni Arianne at sumunod siya mula sa likuran. Madalas siyang tumitingin kay Mark. Nakita lamang niya ang likuran nito, ngunit makikita na talagang mahusay ang kanyang pangangatawan dahil proportional ito, mahigpit ang kanyang mga muscle at patas ang kanyang balat. Ang kanyang mahaba na mga binti ay talagang… kaakit-akit.Binagalan ni Mark ang kilos niya, siguro dahil nararamdaman niya na nakatitig sa kanya si Arianne. Tumalikod siya at tiningnan siya, "Bilisan mo ang lakad mo."Natakot si Arianne kaya tumalikod siya, "Oo na..."Hindi pa rin nagbabago ang init ng araw, kaya nitong iprito ang isang tao kapag matagal kang nakatayo sa ilalim nito. May nilabas si Tiffany na isang tube ng sunscreen at hinagis ito kay Jackson nang makarating sila sa ilalim ng isang payong sa beach. Humiga siya sa isang deck chair pagkatapos nito, "Ilagay mo sa akin iyon. Siguraduhin mo na pantay ang pagkakabalot
Bakit hinayaan lang siya ni Tiffany? Itinulak siya sa braso ni Jackson, "Hawakan mo siya para hindi siya tangayin ng alon. Hawakan mo siya nang mahigpit; darating na ulit ang alon. Mag-eenjoy ka kapag nasanay ka dito. Masaya ito! Nabalitaan ko na binanggit ni Jackson na si Mark ay isang mahusay na swimmer. Bakit hindi ka marunong? Wala kang pinagkaiba sa isang taong hindi marunong lumangoy."Parehong naging awkward ang pakiramdam nila Arianne at Jackson. Bakit naging open-minded si Tiffany? Si Jackson ay nakasuot ng swim shorts at si Arianne ay nakasuot ng isang skimpy bikini. Hindi ba't hindi angkop na magyakapan sila? Hindi naglakas-loob si Jackson na magsalita pa at takot na takot siyang hawakan si Arianne. Si Arianne na lang ang awkward na humawak sa balikat niya, “Tiffie! Anong ginagawa mo? Bakit hindi kita mahawakan?"Nakita ni Tiffany ang kanilang kahihiyan at tumawa siya, "Okay lang sa akin. Kaya kong umangoy, pero ikaw hindi mo kaya. Wala namang mawawala sa akin kapag hinawa
Tumango si Arianne at pinangunahan niya si Mark.Silang dalawa ay bumalik sa kotse pagkatapos nilang kunin ang mga susi. Lumuhod si Arianne sa backseat habang abala siya sa paghahanap, hindi niya alam na sumakay rin si Mark sa kotse at nilock ang pinto. Naisip niya na pumasok si Mark para magpakasaya sa air-con.Makalipas ang ilang sandali, hindi niya talaga mahanap ang UV protection wear kaya medyo nabigo siya, "Hayaan mo na, hindi ko mahanap ito. Hanapin natin sila Tiffie at Jackson."Tinitigan ng maigi ni Mark ang perpektong hubog ng kanyang katawan. Sobra siyang nagselos nang maisip niyang maraming tao ang nakatingin kay Arianne dahil sa kanyang bikini. Noong nasa pool sila, kumapit siya kay Mark at ang kanilang mga katawan ay mariin na nakadiin sa bawat isa. Matagal na panahon na mula nang maramdaman ito ni Mark at ang bugso ng kanyang damdamin ay gumapang sa kanya tulad ng mga puno ng ubas, dahan-dahang kumalat ang mga tangkay at dahon nito... hanggang sa binalot ng pangangail
Bumalik si Arianne sa changing room habang dala niya ang gamot. Ininom niya ang gamot at naligo siya sa public bathroom, sinuot niya ang isang kaswal na damit at ayaw na niyang maglaro sa tubig. Pagkatapos nito, naghanap siya ng isang milk tea shop para makapag pahinga sa aircon. Napakainit sa labas. Nararamdaman pa rin niya ang init ng kanyang balat kahit na saglit lang siyang nanatili sa ilalim ng araw.Hindi nagtagal, pumasok rin si Mark sa milk tea shop at umupo sa tapat niya. Nilayo ni Arianne ang mukha niya nang makita niya si Mark, kitang-kita pa rin ang galit sa kanyang mukha. "Ako ang may kasalanan. Hindi ako dapat kumilos base sa nararamdaman ko."Hindi niya napansin na nag-yelo ang katawan ni Arianne. Kailan pa natuto si Mark na aminin ang kasalanan niya? Maliwanag na umaalab sa kanyang puso ang apoy ng kanyang galit, ngunit naantig si Arianne nang humingi siya ng tawad.Umupo ng maayos ni Arianne at mahinang sinabi, "Hindi mo kasalanan iyon. Tama ka sa lahat ng ginagawa
Hindi tumanggi si Mark sa sinabi niya. Para sa kanya, nakakakilabot ang itsura ng lugar na ito, ngunit naisip niya na kaya niyang manatili kahit saan hangga't nandiyan si Arianne sa tabi niya.Biglang nagtanong si Tiffany kay Jackson habang kumakain sila, "Narinig ko na ang mga lalaki ay tumataba kapag naging middle-aged na sila. Nagkakaroon sila ng mga potbellies. Totoo ba yan? Mawawala ba ang abs mo?"Kumibot ang mga sulok ng labi ni Jackson. "Kung papakainin mo ako parati ng mga ganitong bagay, malamang mangyayari iyon. Pero kung sa normal na mga pangyayari lang ang pagbabasehan natin, hindi talaga ito mangyayari sa akin."Tumawa si Tiffany. "Hindi ko kinakaya kapag naiisip ko na magiging isang middle-aged na kalbo ka na may malaking tiyan. Anong gagawin ko sa isip ko na ito? Hahaha...”Nakaramdam ng sakit ng ulo si Jackson. "Hindi mo kinakaya kahit tumatawa ka ng ganito? Lalabanan ko ang resulta ng paglipas ng panahon. Kahit na umabot ako sa edad na seventy o eighty years old,
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy