Tumango si Arianne at pinangunahan niya si Mark.Silang dalawa ay bumalik sa kotse pagkatapos nilang kunin ang mga susi. Lumuhod si Arianne sa backseat habang abala siya sa paghahanap, hindi niya alam na sumakay rin si Mark sa kotse at nilock ang pinto. Naisip niya na pumasok si Mark para magpakasaya sa air-con.Makalipas ang ilang sandali, hindi niya talaga mahanap ang UV protection wear kaya medyo nabigo siya, "Hayaan mo na, hindi ko mahanap ito. Hanapin natin sila Tiffie at Jackson."Tinitigan ng maigi ni Mark ang perpektong hubog ng kanyang katawan. Sobra siyang nagselos nang maisip niyang maraming tao ang nakatingin kay Arianne dahil sa kanyang bikini. Noong nasa pool sila, kumapit siya kay Mark at ang kanilang mga katawan ay mariin na nakadiin sa bawat isa. Matagal na panahon na mula nang maramdaman ito ni Mark at ang bugso ng kanyang damdamin ay gumapang sa kanya tulad ng mga puno ng ubas, dahan-dahang kumalat ang mga tangkay at dahon nito... hanggang sa binalot ng pangangail
Bumalik si Arianne sa changing room habang dala niya ang gamot. Ininom niya ang gamot at naligo siya sa public bathroom, sinuot niya ang isang kaswal na damit at ayaw na niyang maglaro sa tubig. Pagkatapos nito, naghanap siya ng isang milk tea shop para makapag pahinga sa aircon. Napakainit sa labas. Nararamdaman pa rin niya ang init ng kanyang balat kahit na saglit lang siyang nanatili sa ilalim ng araw.Hindi nagtagal, pumasok rin si Mark sa milk tea shop at umupo sa tapat niya. Nilayo ni Arianne ang mukha niya nang makita niya si Mark, kitang-kita pa rin ang galit sa kanyang mukha. "Ako ang may kasalanan. Hindi ako dapat kumilos base sa nararamdaman ko."Hindi niya napansin na nag-yelo ang katawan ni Arianne. Kailan pa natuto si Mark na aminin ang kasalanan niya? Maliwanag na umaalab sa kanyang puso ang apoy ng kanyang galit, ngunit naantig si Arianne nang humingi siya ng tawad.Umupo ng maayos ni Arianne at mahinang sinabi, "Hindi mo kasalanan iyon. Tama ka sa lahat ng ginagawa
Hindi tumanggi si Mark sa sinabi niya. Para sa kanya, nakakakilabot ang itsura ng lugar na ito, ngunit naisip niya na kaya niyang manatili kahit saan hangga't nandiyan si Arianne sa tabi niya.Biglang nagtanong si Tiffany kay Jackson habang kumakain sila, "Narinig ko na ang mga lalaki ay tumataba kapag naging middle-aged na sila. Nagkakaroon sila ng mga potbellies. Totoo ba yan? Mawawala ba ang abs mo?"Kumibot ang mga sulok ng labi ni Jackson. "Kung papakainin mo ako parati ng mga ganitong bagay, malamang mangyayari iyon. Pero kung sa normal na mga pangyayari lang ang pagbabasehan natin, hindi talaga ito mangyayari sa akin."Tumawa si Tiffany. "Hindi ko kinakaya kapag naiisip ko na magiging isang middle-aged na kalbo ka na may malaking tiyan. Anong gagawin ko sa isip ko na ito? Hahaha...”Nakaramdam ng sakit ng ulo si Jackson. "Hindi mo kinakaya kahit tumatawa ka ng ganito? Lalabanan ko ang resulta ng paglipas ng panahon. Kahit na umabot ako sa edad na seventy o eighty years old,
Pasado nine o’clock na ng gabi nang dalhin nila si Eric sa ospital. Pagkatapos ng drip, ang gastritis ni Eric ay hindi na masyadong masakit ngunit mukhang nalanta siya.Hindi ito ang unang pagkakataong nakatagpo nila Mark at Jackson ang sitwasyong ito, kaya't nasa mood silang magbiro. "HIndi ka talaga pumunta dito para kumain ng kasama kami, tama ba? Ikaw ay dumating dito para huthotin kami."Maputla ang mukha ni Eric at mukha siyang walang gana kahit na tumatawa siya. "Mukhang magandang ideya ang extortion, bibigyan mo ba ako ng milyon-milyon? Okay lang talaga ako. Siguro kailangan ko lang ma-ospital ng ilang araw. Tulungan niyo ako at kumuha kayo ng isang tao na mag-aalaga sa akin. Magbabayad ako para sa isang caretaker; Hindi ko kayo huhutin, pangako."ko kayo huhuthotanSi Arianne at Tiffany ay parehong may naisip nang marinig na naghahanap si Eric ng isang caretaker. Nagtinginan sila at alam nila na iniisip nila ang iisang tao. Biglang nag-suggest si Arianne, "Mayroon akong kila
Pinabagal ni Mark ang kanyang pagmamaneho na parang ayaw niyang pauwiin si Arianne sa lalong madaling panahon. "Sinabi ko na sayo dati, hindi ako susuko sayo."Tumawa si Arianne kahit na wala namang nakakatawa. “Huwag ka nang magbiro. Sinabi ko na rin sayo dati na imposible para sa atin na magkaroon ng relasyon sa isa't isa. Gusto kong makatakas mula sayo sa napakatagal na panahon at ngayon na binigay mo sa akin ang gusto ko, bakit tatalon ulit ako sa apoy? Inaamin kong ginawa mo ako kung sino ako ngayon. Kung wala ka, hindi ako magiging ako ngayon. Ibinigay mo sa akin ang wala pa sa iba, pero sinaktan mo rin ako. Bakit sa tingin mo na may karapatan kang sabihin ang mga bagay na ito? Ikaw ang dahilan ng pagkamatay ng tatay ko at nagpanggap na lang ako na mabait ka dahil kinupkop mo ako at pinakasalan pa ako, pero para saan ito? Para magkaroon ka ng peace of mind? Meron ka nito pero paano na ako? Paano naman ang tatay ko! Maliban sa pamagat na isang makasalanan, walang naiwan ang tata
Mukhang nasa mabuting kalagayan si Arianne habang inaayos niya ang mga rosas sa kanyang mga kamay. "Hindi na ito maaga. Medyo late ka lang. Gawin mo na ang dapat mong gawin. Malamang nasa ospital na si Tanya."Hindi napansin ni Tiffany na ang mga rosas ay isang bouquet dati dahil hiwahiwalay na sila. Naisip niya na bumili si Arianne ng mga bulaklak para lagyan ng dekorasyon ang tindahan. "Alam ko... Maalalahanin ka, hindi ba? Maganda ang mga bulaklak. Pero mabubulok lang ang mga ito sa loob ng tatlong araw na maximum habang nasa nakalagay sila sa bawat isang table. Masyadong magastos ito. Wala ka bang pakialam dito?"Ngumiti si Arianne at wala siyang sinabi. Hindi siya gumastos para sa mga bulaklak na ito. Karamihan sa mga rosas na naiwan ay inilagay sa vase sa counter pagkatapos ipamahagi ang mga ito sa mga lamesa.Bigla niyang naalala ang "See you bukas" ni Mark kagabi. Magpapakita ba siya ngayon? Magpapakita ba talaga siya?May mabilis na pumasok sa pintuan ay bumalik si Arianne
Galit na galit ang matandang babae atinakusahan niya silang lahat na may pare-parehong kasalanan. "Nagsasama-sama talaga ang mga taong pareho ang mga kulay, lahat kayong mga masasamang tao!"Napamura si Tiffany habang nakatingin sa kanya, “Sinong pinapagalitan mo? Gusto mo bang saktan kita, tanda! Kung hindi lang dahil kay Naya, sasampalin talaga kita ng malakas!"Umiiyak si Naya dahil sa sobrang galit. Namumula ang kanyang mga mata nang inilabas niya ang kanyang cellphone para tawagan ang kanyang asawa. "Nasaan ka? Gumagawa ng eksena ang nanay mo sa pinagtatrabahuhan ko. Kaya mo bang ayusin ito? Huwag mong sabihin sa akin na busy ka at hindi ka makakaalis. Kung hindi ka pupunta ngayon, tapusin na natin ang kasal na ito dito mismo. Hindi ko na kaya ito!"Nakita ng matandang babae na nagrereklamo si Naya sa kanyang anak, kaya lumapit ang matandang babae para kunin ang kanyang cellphone. “Anong karapatan mo para magsumbong sa kanya sa harap ko pa? Hindi ka ba tinuruan ng mabuti ng na
Tinanggal ni Tiffany ang sign na ‘Closed’ na nakasabit sa pintuan. "Huwag mong sabihin yan. Magkaibigan tayo at ang mga kaibigan ay makakaintindi sa ganitong sitwasyon. Mabuting tao pa rin ang asawa mo, pero iba talaga ang ugali ng matandang iyon. Kung gusto niyang pagkakitaan ang kanyang anak, sana hindi siya pumayag na magpakasal kayo. Masakit sa loob ko na makita kang binu-bully ng ganyan! Dapat mag-usap kayo ng asawa mo tungkol sa paglipat kasama ang anak niyo. Mukha namang malusog ang dalawang matanda, kaya't hindi ka dapat mag-alala maliban na lang kung hindi na sila makagalaw."Bumuntong hininga si Naya na parang natanggal ang pasanin niya sa kanyang likuran. "Kung hindi nangyari ang insidenteng ito, baka hindi ko naisip na gawin ito sa takot na baka mapahiya kami ng asawa ko. Mabuti na lang at gumawa ng gulo ngayon ang matanda. Kahit papaano ay may dahilan nako para lumipat. Maayos naman ang buhay ko bilang isang asawa. Nakakapagod lang physically at mentally ang toxic kong mg
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy