Hindi naglakas-loob si Tanya na magsalita pa. Siya ang pinakamaraming kinain kumpara sa lahat ng nasa shop. Ang bawat isa ay kumain lamang ng isang serving pero siya ay kumain ng dalawa sa bawat pagkain…Masunurin na umupo si Jackson. Habang inililipat ni Tiffany ang kanyang kamay para kumuha sa kanya ng pagkain, hindi niya namalayang lumayo si Jackson na para bang sinusubukan niyang harangan ang isang mabigat na suntok at biglang nakamamangha ang lahat.Nagulat din si Tiffany. "Anong ginagawa mo? Parang pinaparating mo na binubugbog kita palagi. Parang hindi ko alam na magaling kang lumaban. Sinusubukan mo bang madungisan ang reputasyon ko?"Nakangisi na nagsalita si Jackson, "Hindi kita sasaktan kahit na mahusay akong lumaban. Kahit na sinaktan mo ako, hindi ako maglalakas-loob na gumanti... Palagi mo pa rin akong binubugbog. Kagabi, binatukan mo pa ako…"Sandaling umubo si Arianne bago siya tuluyang bumalik sa kanyang normal na sarili. “Tama na, pareho kayong dalawa. Hindi ito l
Nang ibaba ni Jackson ang kanyang katawan kay Tiffany, nanlaki ang mga mata ni Tiffany. Hindi na niya napigilan ang takot niya. "Huwag mo akong hawakan!"Itinigil ni Jackson ang kanyang paggalaw sa sandaling iyon. "Anong problema?"Hindi naglakas-loob si Tiffany na ipahayag ang kanyang kinakatakutan. Nakakaawa at nakakadiri ito. Hindi niya mapilit ang kanyang sarili na kalimutan ang nakaraan. Ang kanyang mga mata ay lumuha agad. Nakiusap siya sa kanya, "Pwede bang… huwag mo itong gawin? Nakikiusap… Nakikiusap ako sayo..."Dahil nasa mood si Jackson, napakahirap para sa kanya na pigilan ang kanyang pagnanasa. Gayunpaman, nang makita niya ang takot sa mukha ni Tiffany, hinawakan niya ang mukha nito at ipinatong ito sa noo niya. Tiningnan niya ito ng malumanay at mapangasar niyang sinabi, "Tingnan mo ako. Ako si Jackson. Hindi ka matatalo ng ganoong problema. Wala nang may pakialam dito. Dati na ito ngayon. Kasama mo ako ngayon. Ako ang iyong boyfriend. Ako ang nagmamahal sayo. Tingnan
Bumuntong hininga si Tiffany. "Hindi, nasa mahirap na sitwasyon talaga ako. Sumali sa amin ang kanyang nanay para maghapunan at ang kanyang titig ay napakatalim at hindi ito umalis sa aking mukha. Wala akong ganang magsimula kaya wala akong anumang kinain. Habang papunta kami sa hapunan, binanggit pa ng kanyang ina na ayaw niyang patuloy na pumunta dito si Jackson at hiniling sa kanya na ituon ang kanyang pansin sa kumpanya. Sa palagay ba niya pinipigilan ko si Jackson? Malamang kinamumuhian ako ng mama niya."Wala si Arianne nang mangyari iyon kaya hindi niya mawari ang iniisip ni Summer. Maaari lamang niyang i-console si Tiffany, "Huwag mong isipin ito. Huwag mong lituhin ang sarili mo. Hindi mong guluhin ang isip mo para alamin ang mga komplikadong isyu. Kausapin mo lang si Jackson pagkatapos nito. Paano kung gusto ng nanay niya na bumalik ka sa capital? Pinag-usapan na namin ito. Dapat mong isipin ito."Napatigil si Tiffany. "Hindi ako babalik. Magiging mag-isa ka lang kung aalis
Bumigat ang puso ni Tiffany. Palagi siyang seryoso sa kanyang mga relasyon. Sa kadahilanang ito, nag-aalangan siya at hindi makalimutan si Ethan dati. Ngayong kasama na niya si Jackson, alam na niya kung ano ang kakaharapin niya. Kapag oras na para umalis, kailangan na niyang umalis.Hindi niya sinabi kay Arianne na darating para sa kanya si Mark. Kung sabagay, nakakaalis siya nang walang labis na pag-aalala dahil alam niyang malapit na si Mark. "Pagkatapos... ay aalis na ako? Mananatili ako ng kalahating buwan at tuturuan ko si Tanya kung paano gumawa ng mga inumin para makuha niya ang aking posisyon sa hinaharap. Sayo na ang shop ngayon. Bibisitahin kita madalas. Dapat mong ipangako na mamimiss mo ako."Napakagaan ng pakiramdam ni Arianne nang makita niya si Tiffany na umaasa na kahit may isang hint ng pag-aatubili. "Pinakamainam na maisip mo ito. Natatakot akong manatili ka dito para makasama ako. Magagalit sa akin si Jackson kapag nangyari iyon. Sige, tigilan mo na ang pagiging m
Biglang ngumiti ang babae bago pa makapagsalita si Naya, "Arianne, hindi ko inaasahan na nagtatrabaho ka sa isang lugar na tulad nito. Ayaw ka na ni Mark darling? Ang saya naman! Hindi ba sinabi ko sayo na hindi ka magiging masaya sa huli."Nagdilim ang itsura ni Arianne at hindi niya inaasahan na makikita niya dito si Aery. "Aery, pag-isipan mo ang sasabihin mo. Hindi ko inaasahan na makita ka dito sa lugar na ito. Hindi mo kayang mabuhay sa capital, tama ba? Kumain ka kung gusto at umalis ka kung hindi. Wala akong obligasyong maglingkod sayo."Ito ang kauna-unahang pagkakataon ni Naya na makita ang matapang na ugali ni Arianne. Sobra siyang natuwa mula nang mailabas ni Arianne ang kanyang galit. “Siya ang aming boss. Kami ang mga empleyado."Walang pakialam si Aery kay Arianne dahil lamang sa nagmamay-ari siya ng isang dessert shop. "Nabalitaan ko na ang dessert shop dito ay maitutulad sa recipe ng isang master. Nagtataka ako kung sino ito, pero ngayon alam ko na ito ay isang gimi
Nagising si Tiffany mula sa kanyang pagtulog noong hapon.Nang lumabas si Tiffany at nakita ang ekspresyon nila Arianne at Aery, alam niyang lumabas na ang katotohanan. "Ari..."Gumalaw ang mga labi ni Arianne, ngunit walang lumabas sa kanyang bibig. Ang kanyang mga mata ay nakatitig ng maigi kay Aery na nakahiga sa sahig. Kinagat niya ang labi niya bago niya inipon ang kanyang lakas para sipain si Aery ng malakas. “Mamatay ka na! Bakit hindi mo na lang patayin ang iyong sarili? Pasakit ka lang sa mundong ito! Pinatay mo ang mga anak ko at sinaktan mo si Tiffie. Hindi dapat kita tiniis ng mahabang panahon!"Sinipa rin nila Tanya at Naya si Aery nang marinig nila ang mga sinabi ni Aery.Umiiyak na hinila ni Tiffany si Arianne at makikita na emosyonal na siya. "Ari, huwag mong gawin ito! Tama na! Papatayin mo siya! Alam ni Jackson kung ano ang nangyari sa akin at wala siyang pakialam. Mabubuhay ako ng maayos. Kaya ko nang simulan ang isang bagong buhay. Okay lang talaga ako. Huwag ka
Kinabukasan, ang dessert shop ay nagpatuloy sa pamamalakad ni Tiffany dahil ito ang kahilingan niya. Nakalimutan niya ang lahat ng nangyari kahapon, gayundin si Arianne. Gayunpaman, si Arianne ay medyo malungkot pa rin at wala siyang gana na gawin ang mga desserts.Bandang ten o'clock ng umaga, galit na galit na pumunta sa dessert shop si Jean na habang hinihila niya si Aery. Nanatiling mabait si Naya nang makita niya na may mga customer pa sa shop. "May kailangan ka ba?"Hinila ni Jean si Aery na makikitang sugatan ang itsura. “Binugbog niyo bang lahat ang anak kong babae? Pag-atake sa binugbog niyo siya nang mag-isa niya lang at ngayon ay tatawag ako sa pulis!"Nakasimangot si Naya. "Bakit hindi mo tanungin ang anak mo kung ano ang ginawa niya?""Mayroon ka bang ebidensya sa sinasabi mo?" Ngumisi si Aery.Nanahimik si Naya dahil nagagalit na siya. "Huwag ka nang manggulo dito!"Naisip ni Jean na ipaghiganti ang kanyang anak na babae habang sinasabi niya sa mga customer ng shop,
Walang duda na si Jean ang may pakana nito. Mabilis itong naisip ng mga tao na nandoon. Ngunit hindi ito katulad noong nahuli nila si Regina dati, wala silang ebidensya na ito ay kagagawan ni Jean!Nang kumalma sila, tinawagan ni Arianne si Helen. Tumunog ng saglit ang ringtone bago ito kumonekta. Ang inaantok na boses ni Helen ay narinig sa kabilang dulo ng linya, "Arianne? Anong problema? Late na ngayon, may nangyari ba?"Tiningnan ni Arianne ang kaguluhan sa shop niya at sinabu, “Si Aery ay naghahanap ng gulo sa shop ko at binugbog ko siya. Dinala niya ang kanyang tatay dito para maghiganti sa akin pero sinabihan ko sila. Bago umalis si Jean, binantaan niya ako at sinabi niya na hintayin ko lang ang gagawin niya. Ngayong gabi... nangyari na ang sinabi niya at isang grupo ang sumira sa pinto at dingding ng shop ko. Sino sa palagay mo ang gumawa nito?"Mabilis na nagising si Helen. "Anong sinabi mo?! Paano magagawa iyon ni Jean?"Mahinahon na sumagot si Arianne, "Siya ang lalaking
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy