Sa totoo lang, lahat ng mga tao ay nakamaskara. Walang nakakaalam kung ano ang itsura ng iba, kaya walang dapat ikahiya. Ang bawat isa ay maaaring maging malaya kahit na higit pa sa dati. Ang mga ilaw sa bar ay medyo dim din ngayon. Sa isang punto sa oras na iyon, ang babae na nagdala sa kanya sa dance floor ay nawala. Lahat ng tao sa paligid niya ay nawala ang kanilang sarili sa musika. Ang spacious na dance floor ay naging masikip na may zero space sa pagitan ng mga tao. Mahirap iwasan na hawakan ang isang hindi kilalang tao at maraming mga tao ang naipit na kasama ang mga hindi kilalang tao. Nanginig ang dance floor kasama ang malakas na musika kaya mahihirapan para sa sinuman na tumayo nang tahimik. Kailangang i-sway ng isa ang kanilang katawan upang patatagin ang kanilang mga paa. Hindi talaga mahanap ni Arianne si Tiffany dahil sa dami ng tao. Hindi siya makaalis sa dance floor, kahit na gusto niya. Napiga siya sa gitna nito para sa kakaibang kadahilanan. Biglang naramdaman
Pagkatapos ng lahat ng ito, binalot ng luha ang buong mukha ni Arianne. Siya ay sumisigaw hysterically. Ang kanyang boses ay umalingawngaw na parang walang pag-asa at nasaktan ang buong tahimik na gabi hanggang sa sumabog ang puso ni Tiffany. Noong magpakita sa kanila ang sitwasyon, si Arianne ay umiyak na lang. Hindi siya masyadong nagpakita ng emosyon. Ngayon, naintindihan ni Tiffany kung gaano nasaktan si Arianne, "Humihingi ako ng tawad, Ari... Hindi ko dapat sinabi ang mga bagay na iyon. Huwag kang umiyak, okay? Hindi tayo babalik; mananatili tayo dito. Magpanggap na lang na wala akong sinabi. Mananatili ako sayo mula ngayon!" … Ang dessert shop ay dapat magbubukas na sa loob ng anim na araw. Nagpasiya si Arianne na magpatuloy sa muling pagbubukas sa Araw ng Bagong Taon. Ang biglaang paglitaw ni Mark sa bar ay nakaapekto sa kanyang kalooban. Ayaw niyang manatiling idle at maging preoccupied sa mga tao na hindi dapat isipin. Pinakamabuti na maging abala siya. Nauna niyang n
Nagsimula nang maglakad pababa si Arianne sa hagdan sa oras na maintindihan ni Regina ang ginawa niya.Nagwala si Regina. "Sa palagay mo ito lang ang gagawin ko b*tch ?! Nakalimutan mo ba na pwede akong makabili ng napakaraming mga SIM card at gamitin ang mga ito para i-dislike ang website mo araw-araw? At pagkatapos ay hihingiin ko ang mga refund mula sa iyong mabahong shkl sa pamamagitan ng pagsabi sa lahat na ang quality ng iyong pagkain ay sh*t! B*tch, hinihila mo ako sa impyerno kapag ginawa mo 'yan!" Nagpatuloy siya. "Oh, at FYI? Nagsasawa na akong kainin ang mga pagkain niyo!"Sa kaibahan, si Arianne ay mas matahimik kaysa magalit. “Sige, okay. Ang mga kabataan ay may malalaking pangarap, kaya kung ito ang gusto mong gawin, gawin mo! Bukod pa dito, hindi ko naman ni-record ang lahat ng iyong sinabi na magiging sapat na ebidensya para kasuhan ka para sa paninirang puri. Sa palagay ko ang paglagay sa presinto sa isang dalawa ay hindi makakalimutan, kaya hey! Galingan mo, Regina.
Ang abala na araw ng mga babae sa wakas ay natapos na si Tiffany ay masayang binibilang ang kanilang mga kita. "Oh my god, Ari, naka-jackpot tayo sa pinakaunang araw ng negosyo ng taon!" Sabi niya. "Sa totoo lang, ang office building na iyon sa tapat natin ay mananatili sa tapat ng ating shop magpakailanman. Sa katunayan, sigurado akong kukuha tayo ng maraming mga empleyado ilang araw lang mula ngayon! Oh, nga pala, ang pagkakaroon ng order mula sa takeout app kaysa sa direkta mula sa ating shop ay nawalan ng kaunting kita ang mga middlemen. Kung direkta silang nag-order, maaari pa tayong kumita ng higit pa! Ipapabigay ko kay Tanya sa mga customers ang isang maliit na contact card sa susunod.""Nagawa ko na iyan, Tiffany," sabi ni Tanya. "Binigay ko sa kanila ang ating mga business card sa delivery ngayon. Sinabi nila na maaari nila tayong tawagan kapag nag-crave ulit sila."Dahil doon, dinala ni Tiffany ang bonus ng babae sa kanya na nakabalot sa isang magandang maliit na packet. "I
Mabilis na ngumiti si Lynn. "Ah, hindi, hindi. Pinigilan ko ang hininga ko nang yumuko ako.”Habang nagbubulungan ang dalawa, isang grupo ng mga kalalakihan na nasa edad na twenties ang naglakad sa loob ng pintuan, lahat sila ay may suot na business suit kasama ang kanilang mga nameplate na naka-pin sa mga dibdib.Kakaiba ito dahil wala silang kasama na babae sa kanila; ang eksena na ito ang kumuha ng atensyon ni Tiffany. Base sa kanyang karanasan, ang mga kalalakihan ay hindi karaniwang bumibisita sa mga cafe at ang mga kababaihan ay karaniwang mahilig sa mga dessert.Madali niyang napanson na ang mga lalaking ito ay nandito para bumili para sa kanilang mga girlfriend. “Welcome! Anong order niyo? Ito ang aming pinakabagong desserts at garantisado paborito sila ng mga kababaihan. Gusto mo bang ipakita ko ang mga ito sayo?”Ang isang clean shaven na tao na leader sa tropa ay medyo nahihiya. "Um, well ... okay kung bibigyan mo kaming lahat ng isang set ng iyong mga rekomendasyon."N
Ang lalaki ay nagbigay ng palusot, "Mas madali kasi kapag takeout."Nag-isip si Tanya sa pagitan ng pagbigkas ng bawat isa sa mga number ni Arianne, "Hindi ba lagi kayong tumatawag sa shop? Si Ari ay maaaring isa sa dalawang boss, peri palagi siyang abala sa kusina, kaya bihira niyang i-manage ang mga order. Sa palagay ko ang direktang pagtawag sa shop ay mas magandang ideya."Itinago ng lalaki ang number ng batang babae habang sumasagot, "Naiintindihan ko. Maraming salamat sa tulong mo.”Naisip ni Tanya na sabihin kay Arianne ang tungkol sa usapan nila tungkol sa kanyang phone number sa sandaling bumalik siya sa shop, ngunit ang abalang araw ay patuloy na dumarating at hindi nagtagal nakalimutan niya ang lahat ng ito.Gabi na. Malapit nang magsara ang café nang mag-beep ang cellphone ni Arianne: 'Isang tasa ng warm milk. Konti lang ang asukal.’Natataranta siya dahil dito nang makita niya ang may nag-order sa pamamagitan ng kanyang number, ngunit matiyagang sumagot siya, 'Pakisabi
Gulat na gulat si Tiffany na ang isda ay nahulog mula sa kanyang bibig at tumalbog sa mesa. "T-teka, hindi ito galing sayo? Ang ibig sabihin nito ay may ... may naghatid nito sa maling kwarto at binuksan ko ito at kinain!” reklamo ni Tiffany. "O-o mas masahol pa, kung hindi ito isang maling delivery, ang ibig sabihin nito ay may nagtatangka na pumatay sa amin gamit ang pagkalason - at nahulog ako dito! Mamamatay na ako!"Biglang tumawa ng malakas si Jackson. “Mag-enjoy ka sa pagkain mo. Syempre hindi ko ito niluto - Inorder ko ang ibang tao na gawin ito! Nagbukas ako ng isang branch ng restaurant ko malapit sa kanto niyi at naisip na kayong mga babae ay maaaring magutom pagkatapos ng trabaho, kaya sinabihan ko ang ilang mga chef na maghanda ng ilang hapunan bago magsara ang restaurant at ihatid nila ito sayo. Kayong mga babae ay nagtatrabaho siguro hanggang sa gabi kaya nagpasya silang isabit na lamang ito sa inyong pintuan kaysa maghintay."Naglabas si Tiffany ng mahabang buntong h
Si Mark Tremont ay hindi kailanman lumingon patungo sa kanyang direksyon. Nawala lang siya sa crowd ng mga tao.Isang ngiti ang makikita sa maputlang labi niya. Gusto niyang hindi siya makita, hindi ba? Ito ang magiging mahusay para sa kanilang dalawa, sinabi ni Arianne sa kanyang sarili. Paano naman ang yakap sa club? Kalimutan na lamang ito. Ito ang pinakamahusay na gagawin.Sa pinakamataas na palapag ng office block kung saan makikita ang opisina ng mga higher-ups ng kumpanya, binisita ni Mark ang bawat department sa gusali. Sa likod ng kanyang mga salamin, ang mga mata niya ay makikitaan ng isang manipis na hamog na nagyeyelo habang sinusukat ang kanyang mga empleyado na kinakabahan habang ginagawa nila ang kanilang makakaya para matiyak na walang mga problema ang magaganap.Pagkatapos mag-order ng dalawang tasa ng kape sa pamamagitan ng Messenger, nahagip ng paningin ni Nick si Mark na papalapit sa kanyang direksyon. Mabilis niyang inilapag ang kanyang cellphone at bumalik sa
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy