Tumango si Arianne. "Yeah, sabi ni Tiffie na aalis siya kasama ko. Plano naming magsimula ng isang dessert shop, pero hindi pa kami sigurado. Kung nabigo kami, maghahanap kami ng trabaho at pakakainin ang aming sarili."Nawala ang ngiti sa mukha ni Jackson nang marinig niya na aalis na rin si Tiffany, "Oh... Naisip niyo ba kung saan kayo pupunta?"Umiling si Arianne. "Hindi pa. Hindi kami nagmamadali. Masyadong biglaan ito at hindi pa kami masyadong nakagawa ng desisyon. Tama, pwede mo bang sabihin kay Mark na ibalik sa akin si Rice Ball? Kailangan kong dalhin siya sa akin; Ayaw ito ni Mark."Biglang naisip ni Jackson na nakakaawa ang kanyang matalik na kaibigan. Hindi siya mas mahalaga sa pusa para kay Arianne. "Hindi mo naisip na kunin rin ang lalaki? Ang pusa lang?"Seryosong sumagot si Arianne, “Huwag ka nang magbiro. Ayokong na siyang makasama sa buhay ko. Hindi ko isasapubliko na inosente ang aking ama at hindi ko siya kakasuhan para imbestigahan muli ang kaso para ilantad si
Mas lumamig ang hitsura ni Ethan habang nababawasan ang init sa kanyang pananalita. “Limitado ang pasensya ko. Kung talagang may gusto akong gawin sayo, gagawin ko ito sa sasakyan at hindi mo pa kayang lumaban."Alam ni Tiffany na walang saysay na magmatigas pa siya, kaya't napangisi siya at lumabas ng kotse para sundan si Ethan sa bahay.Nanatili ang dating itsura ng bahay na ito. Walang nagbago. Ang mga laman ng bahay ay hindi nagbago sa kanyang mga alaala. Maayos na nilalaro ni Ethan ang kanyang mga baraha dahil alam niya na si Tiffany ay maaaring makapagpahinga nang matagal kapag nandito sila. Ito rin ang dahilan kung bakit niya dinala ang babae dito.Inihain na ng yaya ang mga pagkain sa lamesa. Amoy ang aroma ng hapunan, si Tiffany ay nasilaw saglit na para bang bumalik siya sa nakaraan kung saan masayang nabuhay ang kanyang pamilya. Ang lalaking nasa harapan niya ang siyang naging sanhi upang maging kung sino siya ngayon, ngunit sa huli, dinala niya si Tiffany dito bilang may
Biglang may huminto na sasakyan sa harap niya at mabilis itong umikot para tumabi. Pinunasan ni Tiffany ang kanyang luha. “Jackson? Bakit ka nandito?"Ang unang ginawa ni Jackson pagkalabas ng kotse ay ang kunin siya at sinuri siya mula ulo hanggang paa, nakahinga siya nang maluwag nang makita niyang maayos ang kalagayan ni Tiffany. Alam ng Diyos kung gaano siya nabalisa nang malaman niyang kasama ni Tiffany si Ethan. Siya ay nagluluto ngunit itinapon ang spatula at sumugod kaagad, dinaanan pa niya ang mga pulang ilaw habang nagmamaneho siya.“May galit sayo si Ethan, di ba? Kung hahanapin ka niya sa susunod, sabihin mo sa akin. Hindi ko hahayaan na i-blackmail ka niya palagi. May nagawa ba siya sayo!?”Umiling si Tiffany. "Wala. Pinaalis niya ako. Wala rin siyang hawak laban sa akin. Kaya ko nang simulan ulit ang buhay ko mula ngayon, maglalakad ako ng wala na ang kanyang anino at mabubuhay ako nang maayos…"Hindi mapigilan ni Jackson ang kanyang sarili at hinila niya si Tiffany s
Malinaw at malinaw ang pananalita niya. Si Jackson ay isang tulala kung hindi niya ito maiintindihan. Makikita ang lungkot sa ilalim ng kanyang mga mata habang siya ay nagpapanggap siya na wala siyang pakialam. "Oo naman, all the best para inyong mga babae. Huwag niyong kalimutan na magpaalam sa akin, ang tao na naging parte ng nakaraan niyo, bago kayo umalis."Tumawa si Tiffany dahil akala niya nagbibiro si Jackson. Gayunman, iba sina Tiffany at Jackson. Ang isa ay gumagawa ng resolusyon habang ang isa naman ay nirerespeto ang resolusyon.Pagkatapos ng hapunan, nagsimulang maglinis ang dalawang babae. Biglang nagsalita si Jackson. "Oo nga pala, Arianne, hindi ba sinabihan mo ako na ibigay ni Mark ang pusa sayo? Sinabi niya na hindi niya ito ibibigay."Agad na naguluhan si Arianne. "Bakit hindi? Pinagbawalan niya akong itago ang pusa noon. Hindi niya nga rin gusto ito. Bakit hindi niya ibabalik sa akin ang pusa?!"Mabilis na sumagot si Jackson, "Huwag kang magalit sa akin, ako lang
"Pumili ka talaga ng oras kung kailan hindi ako uuwi... Ganyan ka ba kasigasig na iwasan ako? Kung aalis ka, dapat ka man lang magpaalam." Mahirap para sa kanya na malaman ang mga emosyon sa kanyang pananalita, ngunit ang matinding pagdurusa ay makikita sa ilalim ng kanyang kalmadong itsura. Hindi lumingon si Arianne, dahil hindi siya sigurado kung paano siya haharapin. Paano siya magiging prangka sa kanya at kikilos siya na parang walang nangyari? Pagkatapos ng isang katahimikan, kinuha ni Mark ang kanyang bagahe papunta sa baba. Nagulat si Arianne dahil dito. Naisip niya na pipigilan ni Mark ang pag-alis niya, magiging mahigpit siya sa lahat ng paraan tulad ng dating baliw na ugali ni Mark at pipilitin na manatili sa kanya. Natatakot siya doon, kung siya ay naging matapat. Gayunpaman, nagulat siya, tila kalmado sa kanya si Mark. Napabuntong hininga siya. At least, maaari niyang dalhin ang kanyang sarili na sabihin ang ilang mga mabuting mga salita sa kanya. Inilagay ni Ar
Sa kanilang pagdating sa isang bagong city, sina Arianne at Tiffany ay ginugol ng kalahating araw para subukang maghanap ng isang matutuluyan. Pagkatapos ay ginugol nila ang pangalawang kalahati sa dekorasyon ng kanilang maliit na bahay. Nakangiti sila sa oras na napahiga anv dalawa mula sa pagod sa kanilang bagong set up na kama. Binaling ni Arianne ang kanyang ulo sa gilid, tiningnan si Tiffany at tinanong, "Okay lang ba sayo na iwan ang nanay mo nang mag-isa?" Nag-pause si Tiffany at sinabi, "Medyo nag-aalala ako, pero okay lang hangga't mananatili kaming nag-uusap sa bawat isa. Medyo malayo tayo at nakahanap tayo ng isang city na hindi masyadong malaki o masyadong maliit. Ang nanay ko ay hindi magiging interesado sa pagbisita sa akin. Sinabi ko sa kanya na nandito ako para magsimula ng isang negosyo at gusto kong mag-travel sa buong mundo, kaya hindi niya ako guguluhin. Ikaw naman ... Sa palagay mo magpapadala ba si Mark ng isang tao para bantayan ka?” Ngayon na nabanggit niya
Ngumiti si Helen, "Mali ang inaakala mo. Nandito lang ako para sa negosyo sa loob ng dalawang araw. Narinig kong nagsimula ka ng isang shop at nagugutom ako. Hindi ako makapagpasya kung ano ang kakainin ko, kaya pumunta ako dito para maghanap ng makakain. Okay lang kung magsasara ka, aalis na rin ako." Lumambot ang puso ni Arianne at napatanong siya, "Anong gusto mong kainin?" Naglakad si Helen sa front desk at kumuha ng isang menu. Tiningnan niya ito at pumili ng dalawang dessert at isang cup ng latte, “Ito lang. Hindi ko naman siguro uubusin ang oras mo para sa mga ito. Yung order ko ay to-go na lang." Hindi sumagot si Arianne. Sinuot niya lang ang kanyang apron at naglakad papasok sa kusina. Mabilis na ginawa ni Tiffany ang latte ni Helen at inayos ito. Nang matapos na ang mga dessert, umalis na si Helen matapos bayaran ang mga item. Wala na siyang sinabi pa kay Arianne. “Ari, may pakiramdam ako na ang nanay mo ay tunay na narito sa para sa isang business trip. Tratuhin mo
Nagawa ni Arianne na ayusin ang kanyang emosyon sa oras na bumalik siya sa shop. Binati siya ni Tanya Anderson, ang staff na in-charge sa delivery, "Naging mabagal ba ako, Ari?" Nagulat si Arianne. Matagal bago niya mapagtanto ang ibig sabihin ni Tanya. "Hindi, nagkataon lang na mayroon akong libreng oras, kaya tinulungan kita sa isang delivery. Okay lang, bumalik ka sa trabaho. Papasok ako sa kusina." Si Tanya ay ipinanganak at lumaki sa city na ito. Ang financial situation ng kanyang pamilya ay hindi masyadong mahusay, kaya't hindi niya natuloy ang kanyang pag-aaral pagkatapos makapasok sa university. Sa halip, nagsimula siyang magtrabaho sa murang edad. Meron siyang ulyanin na lolo sa bahay at humble rin siya. Siya ay masayahin at medyo maganda ang kanyang hitsura, kahit na siya ay medyo maitim dahil sa patuloy na paglipat. Mas masigasig si Tanya kumpara sa ibang empleyado, si Regina McKaren, na in-charge sa customer service. Hindi nakapagtapos si Regina ng high school at nagt