Sa kanilang pagdating sa isang bagong city, sina Arianne at Tiffany ay ginugol ng kalahating araw para subukang maghanap ng isang matutuluyan. Pagkatapos ay ginugol nila ang pangalawang kalahati sa dekorasyon ng kanilang maliit na bahay. Nakangiti sila sa oras na napahiga anv dalawa mula sa pagod sa kanilang bagong set up na kama. Binaling ni Arianne ang kanyang ulo sa gilid, tiningnan si Tiffany at tinanong, "Okay lang ba sayo na iwan ang nanay mo nang mag-isa?" Nag-pause si Tiffany at sinabi, "Medyo nag-aalala ako, pero okay lang hangga't mananatili kaming nag-uusap sa bawat isa. Medyo malayo tayo at nakahanap tayo ng isang city na hindi masyadong malaki o masyadong maliit. Ang nanay ko ay hindi magiging interesado sa pagbisita sa akin. Sinabi ko sa kanya na nandito ako para magsimula ng isang negosyo at gusto kong mag-travel sa buong mundo, kaya hindi niya ako guguluhin. Ikaw naman ... Sa palagay mo magpapadala ba si Mark ng isang tao para bantayan ka?” Ngayon na nabanggit niya
Ngumiti si Helen, "Mali ang inaakala mo. Nandito lang ako para sa negosyo sa loob ng dalawang araw. Narinig kong nagsimula ka ng isang shop at nagugutom ako. Hindi ako makapagpasya kung ano ang kakainin ko, kaya pumunta ako dito para maghanap ng makakain. Okay lang kung magsasara ka, aalis na rin ako." Lumambot ang puso ni Arianne at napatanong siya, "Anong gusto mong kainin?" Naglakad si Helen sa front desk at kumuha ng isang menu. Tiningnan niya ito at pumili ng dalawang dessert at isang cup ng latte, “Ito lang. Hindi ko naman siguro uubusin ang oras mo para sa mga ito. Yung order ko ay to-go na lang." Hindi sumagot si Arianne. Sinuot niya lang ang kanyang apron at naglakad papasok sa kusina. Mabilis na ginawa ni Tiffany ang latte ni Helen at inayos ito. Nang matapos na ang mga dessert, umalis na si Helen matapos bayaran ang mga item. Wala na siyang sinabi pa kay Arianne. “Ari, may pakiramdam ako na ang nanay mo ay tunay na narito sa para sa isang business trip. Tratuhin mo
Nagawa ni Arianne na ayusin ang kanyang emosyon sa oras na bumalik siya sa shop. Binati siya ni Tanya Anderson, ang staff na in-charge sa delivery, "Naging mabagal ba ako, Ari?" Nagulat si Arianne. Matagal bago niya mapagtanto ang ibig sabihin ni Tanya. "Hindi, nagkataon lang na mayroon akong libreng oras, kaya tinulungan kita sa isang delivery. Okay lang, bumalik ka sa trabaho. Papasok ako sa kusina." Si Tanya ay ipinanganak at lumaki sa city na ito. Ang financial situation ng kanyang pamilya ay hindi masyadong mahusay, kaya't hindi niya natuloy ang kanyang pag-aaral pagkatapos makapasok sa university. Sa halip, nagsimula siyang magtrabaho sa murang edad. Meron siyang ulyanin na lolo sa bahay at humble rin siya. Siya ay masayahin at medyo maganda ang kanyang hitsura, kahit na siya ay medyo maitim dahil sa patuloy na paglipat. Mas masigasig si Tanya kumpara sa ibang empleyado, si Regina McKaren, na in-charge sa customer service. Hindi nakapagtapos si Regina ng high school at nagt
Hindi mapigilan si Tiffany na makipag-away sa kanya sa harap ng entrance ng tindahan. Maaapektuhan nito ang negosyo, kung tutuusin. Inilabas niya ang kanyang sahod at binilang ang lahat sa harap niya at sinabi, "Ito ang buong halaga." Gayunpaman, hindi nasiyahan si Regina dito. "Ayan na yun? Niloloko mo ba ako? Malinaw na hindi ito tama!" Inilabas ni Tiffany ang daily timesheet at itinulak sa harap niya, "Tingnan mo ito ng maigi. Nabanggit ko ito noong una kang pumasok dito, mababawasan ang sahod kapag late ka. Palagi kang late araw-araw. Hindi na nga kita sinisingil para sa mga dessert at inumin na iyong kinakain ng libre sa amin. Mayroon pa bang ibang bagay na hindi mo kinakatuwa? Kung gusto mong gumawa ako ng isang mas detalyadong calculation, kailangan mong bayaran ako!" Sobrang naguluhan si Regina, "Marami kayong natitira na pagkain at itatapon mo ang mga ito kaysa hayaang kainin ng iyong sariling mga tauhan? Ano ang kinakain ko?" Si Tiffany ay hindi pa nakikilala ang sinu
Hindi mapigilan si Tiffany na makipag-away sa kanya sa harap ng entrance ng tindahan. Maaapektuhan nito ang negosyo, kung tutuusin. Inilabas niya ang kanyang sahod at binilang ang lahat sa harap niya at sinabi, "Ito ang buong halaga." Gayunpaman, hindi nasiyahan si Regina dito. "Ayan na yun? Niloloko mo ba ako? Malinaw na hindi ito tama!" Inilabas ni Tiffany ang daily timesheet at itinulak sa harap niya, "Tingnan mo ito ng maigi. Nabanggit ko ito noong una kang pumasok dito, mababawasan ang sahod kapag late ka. Palagi kang late araw-araw. Hindi na nga kita sinisingil para sa mga dessert at inumin na iyong kinakain ng libre sa amin. Mayroon pa bang ibang bagay na hindi mo kinakatuwa? Kung gusto mong gumawa ako ng isang mas detalyadong calculation, kailangan mong bayaran ako!" Sobrang naguluhan si Regina, "Marami kayong natitira na pagkain at itatapon mo ang mga ito kaysa hayaang kainin ng iyong sariling mga tauhan? Ano ang kinakain ko?" Si Tiffany ay hindi pa nakikilala ang sinu
Ang shop ay sarado habang kasagsagan ng Pasko. Si Lynn at Tanya ay bumalik sa kanilang sariling mga bahay para magpalipas ng Pasko kasama ang kanilang mga pamilya, ngunit magkasama lamang sila Arianne at Tiffany. Ito ang kanilang kauna-unahang pagkakataon na na nag celebrate ng Pasko sa ibang city. Noong Bisperas ng Pasko, isang oras na nagtawagan sila Tiffany at Lillian. Naiwan si Arianne na nakatingin sa malamig na gabi ng Pasko. Biglang tumunog ang cellphone ni Arianne. Naisip niya na ito ay isang simpleng pagbati sa Pasko at hindi siya nag-abala. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tiningnan ito, pagkatapos ay napagtanto na ito ay mula kay Helen. Inakala niya ay ang nilalaman ng message ay isang pagbati, ngunit may isang bank transfer na nagkakahalaga ng 1,500 dollars sa kanyang bank account. Maliwanag na ito ay isang regalo para Pasko, upang makabawi si Helen sa lahat ng mga regalo na inutang niya kay Arianne noong siya ay bata pa. Wala naramdaman si Arianne at simpleng nag-r
Sa wakas ay napagtanto ni Tiffany, "Oh... Sa palagay ko alam ko kung sino ang nagpadala nito. Saka ayoko rin ito. Iiwan ko rin ang akin." Maraming mga stalls ang nakasara sa market habang Pasko. Regular na namimili si Arianne ng mga sangkap dito at nakabukas ang stall ng isang may-ari na kakilala ni Arianne. Matapos mapili ang kanyang mga item at magbayad, biglang naglabas ang may-ari ng stall ng isang itim na plastic bag, “Ito, mahirap para sa dalawang babae na mag-isa sa panahon ng Pasko. Inuwi ito ng aking anak mula sa ibang bansa. Kunin mo ito, regalo ko ito sayo." Napansin ng instinct ni Arianne na ito ay hindi siguro masyadong mahal. Matapos ang pagtanggi ng ilang beses, sa huli ay tinanggap niya ito. Nang magbayad na sila at umalis, lumingon si Tiffany at tiningnan muli ang kanilang paligid. "Kakaiba ito. Nag-iimpake na ang lahat para umuwi matapos nating bumili." Tumalikod si Arianne para tumingin din. Ito ay totoo. Maaga pa, ngunit ang may-ari ng shop na binigyan sila
Maingat na binasa ni Arianne ang mga bad reviews. Hindi nagtagal, napansin niya ang isang problema, "Parang may mali. Ang mga ito ay malinaw na mapanira na mga reviews. Habang ang karamihan sa kanila ay nagreklamo o nag-angkin na ang mga produkto natin ay questionable o na hindi maganda ang lasa, mayroong isang review na kinukutya ang mga cleanliness standard ng ating restawran. Pinag-uusapan nito kung gaano kagulo at marumi ang ating kusina. Walang sinuman maliban sa ating mga tauhan ang makakakita nito. Pero malinaw na nililinis ni Tanya ang kusina araw-araw, at ang mga tasa at kubyertos ay malinis din lahat. Hindi ito isang simpleng mapanirang review, personal na atake ito!" Nanlaki ang mga mata ni Tiffany, "Sigurado ako na si Regina ang nasa likod ng lahat ng ito! Tingnan mo! Ang pinakamaagang date ng mga reviews na ito ay noong araw pagkatapos na matanggal si Regina. Pagkatapos, makakatanggap tayo ng ilan sa mga reviews na ganito araw-araw, tatlo hanggang anim ang average. Medyo
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy