Sinimulan din ni Eric na mangasar, "Huwag mo nang ipaliwanag. Kapag nagpaliwanag ka pa, nangangahulugang meron kang itinatago at kung ano man ang iyong tinatago ay totoo pala. Mas malala kapag lalo mo ito pinapaliwanag. Lahat tayo ay may malay sa nangyayari. Wala kang dapat ikahiya. Hindi ka na bata, Mark. Tigilan mo na ang pag-arte."Good mood si Mark kaya't hindi siya nakipagtalo sa kanila. Sa halip, tumabi siya at tumingin sa view sa malayo habang may hawak na bote ng beer. Natutuwa siya sa banayad na simoy ng dagat. Ito ay isang bihirang sandali ng kapayapaan.Nainis si Tiffany. Kinuha niya ang kanyang bote ng beer, naglakad sa tabi ni Eric at tinanong, "Gaano katagal mong plano na magbakasyon dito?"Nagkibit balikat si Eric, "Hindi ko alam. Kayo ang bahala. Okay lang ako sa kahit ano."Sa ilang nakakatuwang kadahilanan, hindi mapalagay si Jackson na makita niya sila Eric at Tiffany na magkakasamang nakaupo, "Uuwi tayo paglipas ng isang linggo. Hindi namin maiiwan ang aming mga
Tuwang-tuwa si Eric sa picture na ito; ang itsura niya ay parang nakakuha mahalagang kayamanan nang kinuha niya ang litrato na ito. "Ipi-print ko ang isang ito kapag nakabalik na tayo. Isa para sa akin at isa para sa inyong dalawa. Hindi ako sigurado kung bakit hindi ko pa napansin ito, pero kayong dalawa ay match made in heaven."Ibinaba ni Arianne ang kanyang ulo at ngumiti ng mahinahon. Ngumiti din si Mark at walang habas na binalot ang braso sa balikat ni Arianne.Bumalik sila sa hotel para makapagpahinga sa sandaling nagsawa na sila.Si Jackson ay nasa labas pa rin pagdating nila sa hotel. Ini-click ni Eric ang kanyang dila, "Sa palagay ko ay magiging masaya siya ngayong gabi."Bumalik si Tiffany sa kanyang kwarto nang tahimik, siguro ay dahil sa nararamdaman niyang pagod na pagod siya ngayon. Nang makita niya ang mga bagay ni Jackson sa kanyang kwarto, naiinis siya nang itinapon niya ang mga ito. Sa una ay plano niyang makatulog ng maayos, ngunit nang humiga siya, napagtanto
Kinagulat ni Lisa ang kanyang biglaang pagbabago ng paksa, ngunit sinagot pa rin niya si Jackson, "Sa palagay ko na kapag mahal ako sa isang lalaki, ako lang ang pwedeng gumastos ng kanyang pera. Hindi ako papayag na lumapit sa kanya ang mga p*k p*k. Napakarami na ng mga babae mo, Jackson. Wala ka bang naramdaman kahit isa sa kanila?”Habang nakatitig si Jackson kay Lisa, bigla siyang nainis sa mga babaeng kagaya niya. Hindi ito pag-ibig. Ito ay hindi naiiba mula sa isang material transaction. Lalo siyang nakakatakot sa katotohanan na ang bawat babae na nakasama niya ay katulad niya. Noong nakaraan, hindi talaga siya nagmamalasakit at palaging naramdaman na ang paggastos ng pera para sa kaunting kasiyahan ay isang normal na bagay na ginagawa niya, "Sa palagay ko, hindi pa ako nagmamahal..."Hindi sila bumalik sa hotel noong gabi. Sa halip, nakakita sila ng isang magandang lugar sa tabing dagat, nag-set up sila ng isang tent at nagluto sila ng barbecue. Ang kanilang layunin ay panoori
Kumilos si Lisa na para bang walang nangyari pagbalik niya sa beach. Nagpatuloy siya sa pakikipag-usap at pakikipag biruan kay Jackson. Napagtanto niya na si Jackson ay masyadong abala sa mga barbecue skewer na makakain o maiinom, nagkusa siya na pakainin si Jackson ng ilang mga barbecued meat skewer at painumin ng ilang beer. Naalala pa niya na tingnan ng masama si Tiffany paminsan-minsan.Galit na galit si Tiffany, ngunit mas malinaw ang kanyang isip salamat sa malamig na simoy ng dagat. Bakit siya magagalit? Si Jackson ay pwedeng maging mabuti sa sinuman sa anumang paraan na gusto niya, at wala itong kinalaman sa kanya. Gayunpaman, bakit niya kailangang makisali?Sa eroplano pa lang ay hindi na nila gusto ang ugali ni Lisa. Hindi ba si Jackson ang dapat sisihin bilang sanhi ng lahat ng ito?Ngayong malinaw na ang kanyang isipan, hindi na siya mapakali na ikumpara ang sarili niya kay Lisa. Nakatuon siya sa pagkain at pag-inom habang nakikipag-usap siya kay Arianne paminsan-minsan.
Magkatabi sila Jackson at Tiffany noong nasa eroplano sila pauwi. Ang dalawa ay hindi nag usap sa buong biyahe. Nawalan ng lakas si Tiffany sa nagdaang mga araw. Isinuot niya ang isang eyemask nang makarating siya sa eroplano at nakatulog siya doon. Si Arianne ang gumising sa kanya nang lumapag ang eroplano.Ang bawat isa sa kanila ay umuwi na.Pasado nine o'clock na ng gabi at kakadaan lang ni Arianne sa pintuan. Nasa likuran niya si Mark na bitbit ang mga bagahe. Noong una, gusto ni Henry na magpadala ng ilang mga staff members para salubungin sila sa airport, ngunit tumanggi si Arianne dahil ayaw niyang maging agaw pansin. Kung gagawin ito ni Henry, ito ay katulad ng pagmamayabang ng kanilang kayamanan para sa kanya.Isang housemaid sa Tremont Estate ang biglang lumapit upang batiin sila, "Madam, may nagpadala ng isang bagay sayo at sinasabi na para sayo ito."Nagtataka si Arianne kung kanino ito nagmula, "Ano ito? Alam mo ba kung sino ang nagpadala nito?"Umiling ang housemaid
Ang housemaid ay nagtago sa isang sulok at takot itong magsalita. Ibinigay niya kay Arianne ang sulat ngunit hindi niya inaasahan na magdudulot ito ng kaguluhan. Tumakbo si Henry at Mary sa sala nang makita na nangyari ito. Walang nangahas na magsalita sa kanila. Ang mga lingkod na tulad nila ay hindi pinapayagan na makisali sa mga ganitong bagay.Dahan-dahang naglakad si Mark papunta sa sofa at umupo. Ang mukha niya ay madilim pa rin. Tinaas niya ang nanginginig niyang mga kamay at ipinatong sa kanyang dibdib. Pakiramdam niya ay may nakatusok na isang libong mga kutsilyo sa kanyang puso. Ang bagay na kinatatakutan niya sa lahat ay nangyari na...Makalipas ang kalahating oras, pinilit niya ang kanyang sarili na patayin ang kanyang paghinga, "Maghanap ng tao na susunod sa kanya, pakisiguro na ligtas siya..."Sumang-ayon si Henry, tumawag siya ng isang bodyguard at mabilis itong umalis.Mag-isa lang si Arianne. Si Tiffany lang ang taong maaaring mapuntahan niya. Naglakad siya papunta
Bumili si Tiffany ng ilang beer mula sa isang maliit na tindahan at naglakad siya papunta sa daan. Biglang dumating ang isang van at hinarang siya. Bago pa siya makapag-react, dalawang matabang lalaki ang bumaba mula sa sasakyan at tinakpan ang kanyang ilong ng telang nakababad sa mga kemikal. Pagkatapos, dinala siya ng mga ito sa sasakyan. Ibinagsak niya sa lupa ang plastic bag na puno ng mga bote ng beer kaya nabasag ang mga bote. Ang huling bagay na naramdaman niya ay ang splash ng malamig na beer sa kanyang ankle.Matapos ang ilang oras, binuksan niya ang kanyang malabo na mga mata at nakita na nasa isang hindi pamilyar na lugar siya. Mukhang ito ay isang dating kubo. Ang lupa ay malamig at mamasa-masa at sobrang dumi. Ang isang grupo ng mga kalalakihan ay nakaupo sa isang tabi, umiinom ng beer at nag uusap ng mga maruruming salita.Gumalaw lang siya ng konti nang lumingon sa kanya ang isang lalaki, "Ay, gising na ang babae. Dalian niyo, tanungin siya kung anong gagawin. Hindi ko
Si Ethan iyon. Hindi lamang siya ang dahilan sa likod ng pagkalugi ng kanyang pamilya at maagang pagkamatay ng kanyang ama, ngunit ngayon, dahil sa kanya, binugbog at sinaktan rin si Tiffany! Nauna niyang naisip na si Aery ang nasa likod ng lahat, ngunit ngayon ay napagtanto na niya ito. Ang pamilya ni Aery ay nalugi din. Wala siyang pera para mabayaran ang lahat ng ito. Si Ethan ang may pakana ng lahat!Sampal!Isang malakas na sampal ang narinig. Nagtatakang napatingin si Aery sa lalaking nasa harapan niya, "Bakit mo ako sinaktan?"Nakatanggap ulit siya ng isa pang sampal. Ang dibdib ng lalaki ay tumataas at mabilis na nahulog mula sa kanyang matinding galit.Si Aery ay takot na takot na magsalita ngayon. "Anong ginawa mo sa kanya?" tanong ng lalaki habang nagagalit.Iniwas ni Aery ang kanyang tingin; hinawakan niya ang kanyang pisngi habang sinasagot siya ng tahimik, "Hindi ako iyon... Sila iyon... Nagsimula na sila sa oras na dumating ako. Hindi ba bahagi iyon ng mga bilin mo?
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy