Kukumpirmahin ang kanilang relasyon ng ganoon lang? Naisip ni Tiffany na masyado itong biglaan at mabilis. "Napakabilis naman, hindi ba? Sa palagay ko pwede pa tayong makapag-usap nang kahit konti pa…”Tumanggi si Ken sa kanyang suggestion. "Tayo ay matanda na. Malalaman natin kung angkop ba tayo para sa bawat isa sa unang tingin. Libre ka ba ngayong gabi? Pwede mo ba akong samahan na kumain?"Malinaw na nawala ang lakas ni Tiffany ang karapatang magpasiya at sumagot na lang siya, "Okay…"Bigla na lang nag-ring ang phone niya. Tumayo siya, nag-excuse at sinagot ang tawag, "Hello?""May sulat para sayo. Iniwan ko ito sa security office sa baba. Huwag kalimutang kolektahin ito. "Isang sulat? Ang kanyang unang hulaan ay si George Levin ay nagpadala ng isa pang sulat. Napakahalaga nito para kay Arianne, kaya syempre mahalaga din ito sa kanya. Binaba niya ang tawag at sinabi kay Ken, “Kailangan ko nang umalis, mayroon akong isang bagay na kailangang atupagin. Tatawagan kita mamayang
Kaswal na nagtanong si Arianne, "Sinong nagpadala ng mga ito?"Sinagot ng babae kung ano man ang tanungin sa kanya, "Sinabi niya na siya si Brian."Brian? Nakaramdam ng maliit na sakit sa ulo si Arianne. Hindi naging mabait si Mark sa kanya nang makausap siya nito noong umaga. Hindi niya inaasahan na hihilingin niya kay Brian na padalhan siya ng agahan. Kung hindi ito sasabihin sa kanya ni Mark, hindi rin ito gagawin ni Brian. Hindi talaga niya alam kung ano ang iniisip niya.Mainit ang panahon ngayon at ang mga pagkain ay maaaring tumagal lang ng isang araw. Hindi niya ito mauubos. Napaisip ng sandali si Arianne at sinabi, "Kukuha ako ng konti. Pwede mong kunin ang natira kong pagkain. Hindi ko mauubos ang mga ito."Ginawa ng front desk girl ang sinabi sa kanya at tinira niya ang pinakamahusay na pagkain kay Eric. Nang makita ni Eric ang label sa kahon, biglang pumitik ang kanyang dila. "Mukhang bati na sila. Tingnan mo ito, nagpapadala pa ng pagkain sa opisina...”"Mr. Nathanie
Habang pauwi na, lumingon si Arianne kay Mark at tinanong, "Nakausap mo na si Jackson, di ba? Bakit niya ginawa ito?"Sinabi ni Mark sa kanya ang totoo. "Ang lalaking iyon ay basura. Sabihin mo kay Tiffany na lumayo sa kanya.”Sa wakas ay naintindihan na niya ang nangyari. "Bakit hindi mo sinabi sa kanya noong una? Sasabihin ko kay Tiffie. Pero bakit hindi mo ito ipinaliwanag agad sa kanya? Mas simple sana iyon. "Inirapan siya ni Mark na parang nakatingin siya sa isang idiot. "Minsan, ang pagiging prangka ang magpapamukha sayo na isang tanga, hindi mo ba alam ‘yon? Walang mali sa pagiging mataktika."Eleven na ng gabi. Ang White Water Bay Café ay nagsara para sa maghapon. Naglakad si Jackson papasok sa garahe na may hawak na mga susi ng kotse. Nakarating na lang siya sa kanyang sasakyan nang biglang lumitaw ang isang grupi ng mga kalalakihan mula sa kadiliman. Si Ken ay kampanteng lumitaw mula sa likuran ng isang Mercedes-Benz. "Hoy, g*go, masaya ka ba nung binugbog mo ako?"Wala
Ang isip ni Tiffany ay puno ng mga katanungan hanggang sa mapatanong siya, "Teka, ikaw ang... nanay ni Jackson West? Masaya ako na makilala ka, Mrs. West. Pamilyar ako sa kanya. Siya ang aking boss at isang kaibigan ng asawa ng kaibigan ko. Pero... Hindi ako masyadong sigurado sa sitwasyon."Inilabas ni Mrs. West ang isang dokumento na puno ng mga salita mula sa kanyang likuran. "Hindi ako kayang ipaliwanag ito sayo. Tingnan mo mismo. Ito ang lahat ng impormasyong ibinigay sa akin."Pinagpapawisan si Tiffany. Kinuha niya ang file at binasa ito ng maigi, lalong naging mahigpit ang kanyang tingin. Malinaw na inilarawan ng dokumento ang lahat, mula sa marahas na pambubugbog ni Jackson laban kay Ken sa White Water Bay Café hanggang sa lahat ng nangyari pagkatapos nito. Magulo ang damdamin niya tungkol dito. Sinugod ni Jackson ang isang tao dahil kay Tiffany? At natapos ang lahat nang sugatan siya ..."Pasensya na po, Mrs. West. Saang hospital ba siya? Bibisitahin ko siya, " sinabi ni Ti
Ang nurse ay tila naiinis, ngunit hindi siya nagsalita tungkol dito. Tumalikod na siya para umalis. Kung tutuusin, kung ang isang pasyente ay may isang tao na mag-aalaga sa kanya, hindi niya ito kakailanganing alagaan.Makalipas ang ilang minuto, sumasakit ang kamay ni Tiffany. "Kaya mo ba talaga? Gumamit ka ng isang urinary catheter kung hindi ka iihi. Huwag mong pilitin ang iyong sarili... "Namula ang mukha ni Jackson saka biglang naging maputla. "Ikaw ang 'hindi kaya'... Babae ka. Hindi ka ba nahihiya sa lahat ng ito? Nabanggit mo pa na ikaw ang nag-alaga sa tatay mo noong siya ay may sakit. Hindi ba ito inappropriate, kahit na ikaw ang kanyang anak na babae? Hindi magiging masama kung ang nanay mo ang nag-alaga sa kanya… "Sumagot si Tiffany na may pangungutya sa kanyang sarili, "Ang nanay ko? Kung nakasalalay lang kay mama si papa sa buhay, hindi niya kailangang maghirap habang buhay pa siya. Ang nanay ko ay isang babae na ang tanging talento ay nag-enjoy sa buhay. Kahit na ak
Nagulat si Arianne kung bakit siya nabibigo. Kay Mark. Bakit siya dapat nadismaya? Hindi siya dapat nagkaroon ng pag-asa noong una pa lang. Dapat siyang magpatuloy tulad ng dati niyang kinagawian - manatiling malapit ngunit panatilihin din ang kanyang distansya, tama?Sa oras ng tanghalian, isang natatanging pigura ang lumitaw sa pasukan ng opisina. Ang mga empleyado na naghanda nang lumabas para sa tanghalian nang bigla silang tumigil sa kanilang paglakakad at nabigla sa kanilang nakita. Nakita nila na sobrang kaakit-akit si Mark. Karagdagan pa doon, siya ay may hawak na isang napakagandang thermal lunch box.Ang bagong kumpanya ay binubuo ng mga bagong staff. Karamihan sa kanila ay hindi pa nakikita si Mark, kaya't hulaan nila kung kanino "noble husband" ang nasa harapan nila. Pagdating niya sa mesa ni Arrianne, sa wakas ay natauhan ang lahat, nagbuntong hininga at dahan-dahang umalis."Anong ginagawa mo dito?" Nabigla si Arianne nang makita siya."Lunch time na," hindi siya masy
Sa kalagitnaan ng gabi, nagpadala siya ng message kay Mark pagkatapos ng kanyang pag aalangan: Busy ka ba? Narinig ko na may nangyari sa iyong mga internasyonal na kumpanya.Pinili niyang ipadala ang mensaheng iyon sa kalagitnaan ng gabi dahil sa pagkakaiba ng oras sa ibang bansa. Ang dalawang tao ay kailangang magtulungan para lumago ang isang relasyon. Wala itong katuturan kung hindi siya nagpakita ng pag-aalala sa kanya.Matapos ang higit sa limang minuto, sa wakas ay dumating ang sagot ni Mark: Hindi ko kailangan ang pag-aalala mo. Ingatan mo lang ang sarili mo.Binasa niya ulit ang mensahe sa screen ng cellphone ng ilang beses, unti-unti siyang nalulungkot sa tuwing binabasa niya ito. Siya ay naging mabait sa pamamagitan ng pagtanong kay Mark ng isang katanungan pero kahit na ganoon, hindi nagbago ang trato ni Mark sa kanya. Hindi niya dapat ito tinanong noong una pa lang!Kinabukasan, patuloy na kumalat ang balita ng internasyunal na kumpanya ni Mark. Mayroong kahit isang pan
Hindi mapigilan ni Arianne na ibahagi ang kagalakan niya. Ito ay nakapagtataka. Ang kauna-unahang tao na naisip niya ay si Mark ngunit hindi niya ito tinetext, natatakot na baka maabala siya. Sa halip, si Tiffany lang ang mabibigyan niya ng balita.Matapos makipag-chat sandali kay Tiffany, naramdaman niya na ang bigat ng kanyang mga talukap ng mata, nakatulog siya nang hindi namamalayan.Walang ideya si Arianne kung gaano katagal ito nang hindi niya marinig na may nagbukas ng pinto. Hindi pa niya nakasanayan ang katotohanang bumalik siya sa Tremont Estate at inaantok na inakala niyang nasa apartment pa rin siya. Siya ay nag-iingat kapag nag-iisa lang siya, nag-aalala tungkol sa mga thugs papasok sa bahay kaya't siya ay nagising sa sobrang gulat. "Sino yun ?!"Ang ilaw ng kwarto ay nakabukas bigla habang nakatingin sa kanya si Mark sa sobrang pagod. Tumayo siya sa isang lugar, maingat na hindi mag-ingay. "Ako to. Matulog ka na ulit, maliligo na ako."Huminga nang maluwag si Arianne,
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy