Hindi mapigilan ni Arianne na ibahagi ang kagalakan niya. Ito ay nakapagtataka. Ang kauna-unahang tao na naisip niya ay si Mark ngunit hindi niya ito tinetext, natatakot na baka maabala siya. Sa halip, si Tiffany lang ang mabibigyan niya ng balita.Matapos makipag-chat sandali kay Tiffany, naramdaman niya na ang bigat ng kanyang mga talukap ng mata, nakatulog siya nang hindi namamalayan.Walang ideya si Arianne kung gaano katagal ito nang hindi niya marinig na may nagbukas ng pinto. Hindi pa niya nakasanayan ang katotohanang bumalik siya sa Tremont Estate at inaantok na inakala niyang nasa apartment pa rin siya. Siya ay nag-iingat kapag nag-iisa lang siya, nag-aalala tungkol sa mga thugs papasok sa bahay kaya't siya ay nagising sa sobrang gulat. "Sino yun ?!"Ang ilaw ng kwarto ay nakabukas bigla habang nakatingin sa kanya si Mark sa sobrang pagod. Tumayo siya sa isang lugar, maingat na hindi mag-ingay. "Ako to. Matulog ka na ulit, maliligo na ako."Huminga nang maluwag si Arianne,
Sa pagtingin sa relo, huminto sandali ang hininga ni Arianne ng kumalas siya kaagad. Pamilyar siya sa relo na iyon, iyon ang madalas na suot ni Mark. Hindi siya nagbigay ng pansin kung may nawawala sa pulso ni Mark nang umuwi siya kagabi... Nangangahulugan din ito na kasama niya si Aery bago siya bumalik sa Tremont Estate.Sa kanyang pagbabago ng ekspresyon, inilagay ni Aery ang relo sa harap niya bilang pangangasar. "Huwag mong sisihin si Mark, dear. Nasa ilalim siya ng maraming pressure kamakailan at buntis ka pa. Hindi maganda para sayo... Kahit na hindi ako, magkakaroon din siya ng iba pang mga babae. Magagalit ka rin kahit anong mangyari. Ginagawa ko ang tungkulin mo para sayo, hindi mo kailangang magpasalamat sa akin."Kinuha ni Arianne ang relo at bumangon. "Babalik ako sa trabaho kung wala nang iba."Natupad ni Aery ang kanyang layunin kaya hindi na niya kailangang manatili pa ng mas mahaba. "Oo naman, sabihin mo kay Eric na ang kanyang bagong kumpanya ay mukhang disente. Sa
Hindi naman talaga ito masama. Kinuha ni Arianne si Rice Ball. "Late na rin ako, hindi na ako pupunta sa opisina ngayong umaga. Pupunta ako pagkatapos ng tanghalian. "Malakas na yapak ng paa ang biglang narinig sa likuran niya. Inilapag ni Arianne si Rice Ball at alam niya na si Mark ang dumating. Paparusahan siya ni Mark dahil binuhat niya si Rice Ball, kaya natatakot talaga siya.“Itigil ang paghawak sa bobong pusa na ‘yon. Pupunta na ako sa opisina. Ihahatid ka ni Henry kung lalabas ka." Nagmamadaling umalis si Mark, medyo nagmamadali siya. Ni hindi niya nalagay ang butones ng kanyang manggas. Nang sumilaw sa kanya ang ginintuang araw, mayroong isang pakiramdam ng kabanalan na nakatingin sa kanya.Hinihimas ni Arianne ang kanyang labi at pumunta sa kusina upang magtanong kung ano ang pagkain kay Mary. Nagugutom na siya.Sa villa ng Kinsey, si Aery ay naging abala sa kusina buong umaga. Ito ay dahil pupuntahan doon si Helen para sa tanghalian.Malungkot si Jean na nakaupo sa cou
Kinuha ni Helen ang kanyang purse at umalis kaagad pagkatapos nito. Hindi pa niya balak na kumain. Ang kanyang pag-alis ng mga Kinsey ay hindi isang bagong kaganapan. Si Jean at Aery ay madalas din na hindi siya hinahanap. Ngayon na bigla nilang inimbitahan si Helen na bumalik, siguro ito ay hindi lamang isang inosenteng tanghalian. Ito rin naman ang inaasahan niya.Sinampal ni Aery ang lamesa sa galit. “Arianne Wynn! Hindi kita hahayaang makalagpas sa ginawa mo! "Nagulat si Jean. Ito pa ba ang kanyang anak na babae na alam lamang ay ang kumilos ng cute at maganda? Bakit parang nakakatakot ang itsura niya…?…Sa West Mansion, Umupo si Summer sa tabi ng kama ni Jackson upang tulungan siyang magbalat ng mansanas habang bumubulong, "Tingnan mo ang sarili mo, ano ang dapat nating gawin kung hindi ka na makalgalaw sa susunod na mabugbog ka? Ang West ay nangangailangan ng isang tagapagmana. Hindi mo ako pwedeng pahintayin ng ganito. Kailan ka magpapakasal?"Nakaramdam ng malaking sakit
Minaneho niya ang kanyang sarili ngayon, dahil si Brian ay may ilang mga bagay na dapat puntahan at day-off niya ngayon. Nangangahulugan ito na kailangan niyang harapin ang lahat nang mag-isa.Nang marating ng kanyang kotse ang isang mas liblib na bahagi ng highway, nagsimulang bumilis ang itim na sedan sa likuran niya. Pinadyak niya ang accelerator, at ang itim na sedan ay hindi nagpahuli sa likuran. Ang dalawang kotse ay mabilis na nagpatakbo at naghabulan, katulad ng nasa pelikula.Sa isang saglit, ang nag-iisang silver na sedan sa harapan niya ay nagbukas ng indicator na nagpapahiwatig at biglang bumagal. Napakabilis ng takbo ng sasakyan ni Mark. Sa sobrang gulat, hinampas niya ang preno at pinihit ang manibela. Doon lamang niya napagtanto na may isang taong sumira sa kanyang preno! Alam na alam niya na ang preno niya ay normal noong una siyang dumating. Ang tanging pagkakataon na may nangialam sa preno ay noong nasa meeting siya.Ang kanyang kotse ay umikot sa isang median str
"Anong nangyari?" Matapos ang isang mahabang paghinto, sa wakas ay pinigilan niya ang kanyang damdamin at nahanap muli ang kanyang boses."Hindi rin ako sigurado. Ang nanay mo ay dumating sa bahay mo bandang two o'clock ng hapon kahapon at binigyan ako ng isang impormasyon. Ito ay tungkol sa mga isyu sa kumpanya ni Mark. Pumunta ako sa opisina ni Mark para hintayin siya, dahil kinukumpleto niya ang ilang trabaho sa labas. Naaksidente siya pabalik sa opisina. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa panahong ito. May nakita akong isang saksi, pero sinabi nila na si Mark mismo ay lumampas sa speed limitation, pagkatapos ay biglang nawalan ng kontrol at bumagsak sa median strip," madilim na paliwanag si Jackson.Lumampas sa speed limitation? Kilalang kilala ni Arianne si Mark. Palagi siyang kalmado at matatag sa lahat ng kanyang ginawa. Paano siya maaaring lumampas sa speed limitation?Likas na tinulak niya ang aisi kay Helen. "Ano ang importante na impormasyon na meron siya? Umalis na
Nagpakawala ng maluwag na hinga si Tiffany nang matapos ang tawag. "Magandang ideya iyon, hayaan mo siyang lumapit sa atin. Hindi na natin kailangang alamin kung nasaan siya. Hindi nararapat na gumawa ng mga ligaw na paratang sa teritoryo ng iba. Alalahanin mo kung ano ang sinabi ko sayo. Huwag kang magmamadali."Tumango si Arianne bilang pagsang-ayon. Nagmaneho ang sasakyan sa kalsada at huminto sa walang laman na space sa harap ng Violet Café.Hindi sila hinintay ni Helen ng masyadong matagal. Dumating siya sa pintuan ng coffee shop ng wala pang twenty minutes.Siya ay sumugod sa ulan at hindi nagdala ng payong. Sa oras na natapos niya ang pag-park ng kanyang kotse at nakapasok na sa coffee shop, ang kanyang puting business attire ay nabasa mula sa ulan. Bahagyang nagulo ang kanyang maayos na buhok. Maaaring mukhang magulo ang itsura niya, ngunit nang makita niya si Arianne, masaya siyang ngumiti. "Hindi ko inakala na tatawagan mo ako."Umupo ang trio sa tapat ng bawat isa. Tinit
Nawala ang kanyang katalinuhan nang marinig niya ang mga salitang - sulat ng pamamaalam. "Hindi siya patay. Bakit ba kakailanganin niyang gumawa ng ganoon? Hindi mo kailangang ibigay ito sa akin. Itapon mo ito!"Nandito sina Henry, Jackson, Eric at Tiffany. Ang sitwasyong ito ay masyadong seryoso at sobrang malungkot para sa kanya, na para bang mamamatay na talaga si Mark."Mrs. Tremont, huminahon ka. Malaki ang tsansa na ang sulat ng pamamaalam ay hindi na talaga magagamit." Ipinaliwanag ng doktor, "Ako ang doktor na nagpagamot kay Mr. Tremont. Naiintindihan ko nang malinaw ang sitwasyon. Si Mr. Tremont ay nasa mabuting kalagayan. Kaya't ibinibigay ko lang sayo ang sulat ng pamamaalam."Pagkatapos niro, naglabas ang doktor ng isang piraso ng papel mula sa kanyang lab coat. Mahalaga ang sitwasyon sa panahong iyon, kaya wala siyang magagawa at pagpipilian. Kaya't isinulat niya ang sulat ng pamamaalam sa isang prescription sheet. Ito ay medyo pangit at minadali.Nanginginig ang mga k
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy