Ayaw talagang lumipat ni Arianne. "Tiffie, naiintindihan ko ang sinasabi mo, peri lumipat ako dito dahil ayokong manatiling mag-isa. Kaya natin to. Magtitipid ako para kay Rice Ball at sa aking personal na gastusin kapag nakuha ko ang sweldo ko bawat buwan. Ibibigay ko sayo ang parte ko para sa pagkain, upa, mga utility bills, at kung anu-ano pa. Wala akong ibibigay sa nanay kapag hiningi niya ito dahil ang pera ko ay na sayo."Pumayag si Tiffany. "Sa tingin ko, yun lang ang kaya nating gawin sa ngayon. Huwag kang mag alala. Hindi ka naman madalas kumain sa bahay, tuwing weekend ka lang kumakain dito. Hindi mo kailangang pasanin ang living cost. Pagkatapos natin hatiin ang upa, utility bill, at lahat ng iba pa, ititipid ko kung ano ang natitira para sayo. Hindi ko ito gagastusin sa walang kwentang bagay. Huwag mo lamang hayaang makita ng nanay ko na mayroon tayong pera."Pagkahiga ni Arianne, biglang sumigaw si Tiffany, “Ari, tingnan mo! May kumuha ng picture natin na bumibili ng mga
Matapos bilhin ni Tiffany ang mga pregnancy test kit, agad itong sinubukan ni Arianne at nakuha niya ang resulta nang mas mababa lang ng limang minuto. Dalawang bar ang makikita dito. Hindi siya naniwala dito kaya nagpasya siyang subukan ito ulit bukas ng umaga. Ang mga resulta ay magiging mas tumpak sa umaga.Nang dumating ang umaga kinabukasan, siya ay nawalan na ng pag-asa. Buntis talaga siya. Noong kinalkula niya ang oras, tatlong buwan na siyang walang regla. Doon niya napagtanto kung gaano katagal na mula nang umalis siya sa Tremont Estate. Halo-halo ang emosyon niya.Matapos makumpirma ni Arianne ang mga resulta, tinanong niya si Tiffany, "Anong plano mo? Kay Mark ang bata, di ba?"Sandaling nanahimik si Arianne bago siya sumagot, "Pareho kaming walang malay ni Will noong araw na iyon, halos imposibleng may nangyari sa amin. Malamang kay Mark ang bata na 'to. Pero, sigurado ako na hindi siya maniniwala dito. Hindi siya naniwala sa unang pagkakataon, tiyak na hindi siya manini
Napatingin si Arianne sa mga buntis na babae na kasama ang kanilang mga asawa, biglang naramdaman ni Arianne na nalungkot siya. Sumama si Tiffany sa kanya nang siya na ang magpapa-check up. Matapos ang i-check ang kanyang dugo at ang ultrasound scan, tiningnan ng doktor ang mga resulta at sinabi, "Si Baby ay 12 weeks na at medyo malusog. Ito ang iyong unang checkup, di ba? 'Wag kang maging pabaya. Paki-record ang iyong file at bumalik nang tamang oras para sa iyong check up."Pasado two o'clock na ng hapon nang umalis sila ng hospital at pumunta sila sa isang malapit na restaurant para mag-tanghalian. Si Tiffany ay nag-order ng dalawang malaking servings dahil sobra siyang nagugutom. "Nakakaabala naman mag-checkup. Isang buong araw ang nawala. Napakaraming tao sa public hospital. Bakit hindi tayo pumunta sa isang disenteng private restaurant? Kung hindi man, mahihirapan ako at lalo kang magdurusa kada checkup natin."Hinaplos ni Arianne ang kanyang tiyan. Bahagya itong nakausli at na
Agad na sumang ayon si Lillian at ipinakita kay Arianne ang kanyang mapagmahal na karakter. Sinabihan niya kay Arianne kung ano ang dapat abangan at kung ano ang kakainin sa panahon ng kanyang pagbubuntis, sinabi niya rin ang kanyang sarili karanasan dito. Gayunpaman, ayon kay Tiffany, ang karanasan ni Lillian ay limitado lamang sa pagiging buntis at panganganak. Wala na siyang ibang alam. Ang kanyang pang-araw-araw na pagkain ay inihanda ng mga nutrisyonista, kaya't wala talagang alam si Lillian.Maaga ng sumunod na araw, si Tiffany ay bumaba at pumila para sa Chinese style omelet wrap. Nag-aatubili siyang makita si Arianne na pumila kasama ang isang baby bump. Napatingin bigla si Tiffany sa harap ng linya. Matagal na panahon na mula nang magpakita si Ethan. Sawa na ba siya sa pagkain na ito o ang nagsawa na dito ang girlfriend niya? Siguro ay hindi na siya darating…Napailing si Tiffany dahil sa kanyang iniisip. Ang lalaking iyon ay hindi na karapat-dapat para masabik siya.Habang
Habang may libreng oras si Tiffany, na-download niya ang isang maternal ang child health app sa kanyang cellphone at pinunan ang impormasyon ayon sa kasalukuyang estado ni Arianne. Naitala niya ang lahat ng kailangan niyang ilagay, kasama ang kung ano ang maaaring at hindi maaaring kailangan ni Arianne. Tinago niya ang kanyang cellphone at hindi niya napansin ang isang malaking kamay na kumakatok sa kanyang mesa. "Ihihinto mo ba ang katamaran mo tuwing nagtatrabaho?"Tumingin si Tiffany kay Jackson bago bumalik sa kanyang cellphone. "Wala akong gawain ngayon. May ipapagawa ka ba sa akin? Gagawin ko ito kaagad kung may ipapagawa ka nga."Napansin ni Jackson na nakatuon si Tiffany sa kanyang cellphone, hindi mapigilan nito ang kanyang pag-usisa at nagpasyang tumingin. Nabigla siya nang makita ang maternal and child health app. Biglang nagsalita ng malakas si Jackson, "Sinong buntis?"Nabigla si Tiffany. "Ah... ah... Hindi ka ba masyadong personal bilang boss ko?" Hindi niya masabi na
Tumakbo ng mabilis ang puso ni Tiffany. Wala siyang lalaki sa paligid niya at hindi siya malapit sa mga kasamahan niya, kaya walang kahit sino ang nagpapakita sa kanya ng pagmamalasakit. Hindi niya inaasahan na maniniwala sa kanya kasinungalingan si Jackson at talagang kinuha niya ang responsibilidad para dito!"Hindi mo kailangang gawin 'yon... Huwag kang mag-alala sa akin, kakayanin ko ito nang mag-isa," mabait na tinanggihan ni Tiffany ang alok na napakaganda para sa isang pagbubuntis na hindi naman totoo. Malalantad niya ang kanyang sarili kung magpapatuloy silang pag usapan ito."Mas maganda na ipalaglag ito nang mas maaga hangga't maaari, hindi magiging mabuti para sayo na patagalin pa ito. Maliban pa doon, mula ngayon, lulutuan kita ng tanghalian araw-araw. Kailangan mong ihinto ang pagkain sa cafeteria ng opisina. Ang pagkain doon ay disente, pero ang mga pagkain ay hindi eksaktong pinapanatili ang balance diet na kailangan ng isang buntis. Makikipagtulungan tayo sa White Wat
Nang matapos ang office hours, nag-text si Jackson kay Tiffany. "May dinner akong kailangang puntahan ngayong gabi kaya hindi kita mababantayan. Tandaan mo, huwag kumain ng hindi dapat kainin."Naramdaman ni Tiffany na naguguluhan siya habang binabasa niya ang text. Bakit napakabait ng lalaki na ito? Para bang sa kanya ang sanggol. Ang isang pakiramdam ng pagkabigo ay umangat sa puso ni Tiffany habang siya ay pauwi pagkatapos ng trabaho.Pagdating niya sa bahay, nakita niya si Lillian na may mga prutas sa sopa. "Tiffie, wala na akong pera. Inimbitahan ako ni Auntie Renee para sa mahjong bukas. Bigyan mo ako ng three hundred dollars.""Three hundred dollars? Ibenta mo na lang ako, okay? Kumakain ka pa ba? Binubuksan pa rin ang AC? Palagi kang natatalo pero patuloy mo pa rin itong ginagawa. Wala akong sasabihin dito." Nagpalit ng sapatos si Tiffany at bumalik sa kanyang kwarto.Bumagsak ang mukha ni Lillian habang sinabi niya sa isang mas malakas na tono, "Kung ganoon, sa palagay mo
Nanahimik si Arianne habang naglalakad para linisin ang gulo. Ang takeout mula sa dalawang araw na nakalipas ay napakabaho at nagsimula na itong mabulok. Sensitibo ang pang-amoy niya ngayon na siya ay buntis, tuyo ang paghinga niya. Napagtanto ni Lillian ang sitwasyon kaya napasigaw siya, "Nakalimutan kong buntis ka pala! Iwanan mo na 'yan, lilinisin ko na ito. Maligo ka na at magpahinga! May gusto ba kayong kainin? Pwede akong mag-order ng takeout para sayo!"Umiling si Arianne at pinigilan niya ang kanyang hininga, tinanggal ang basura sa coffee table. “Untie Lane, pagod na rin si Tiffie sa trabaho. Hindi mo siya dapat guluhin sa mga maliit na gawain na tulad nito kung kaya mo naman itong ayusin. Ang iba pang mga gawain, tulad ng pag-mop ng sahig o paglilinis ng bahay, ay pwedeng gawin sa weekend."Sumang-ayon si Lillian ngunit ang kanyang mga mata ay nakadikit sa telebisyon, halatang nagpapanggap siyang may pakialam na sumasagot kay Arianne.Si Arianne ay nang gana na magsabi n
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy