Nanahimik si Arianne habang naglalakad para linisin ang gulo. Ang takeout mula sa dalawang araw na nakalipas ay napakabaho at nagsimula na itong mabulok. Sensitibo ang pang-amoy niya ngayon na siya ay buntis, tuyo ang paghinga niya. Napagtanto ni Lillian ang sitwasyon kaya napasigaw siya, "Nakalimutan kong buntis ka pala! Iwanan mo na 'yan, lilinisin ko na ito. Maligo ka na at magpahinga! May gusto ba kayong kainin? Pwede akong mag-order ng takeout para sayo!"Umiling si Arianne at pinigilan niya ang kanyang hininga, tinanggal ang basura sa coffee table. “Untie Lane, pagod na rin si Tiffie sa trabaho. Hindi mo siya dapat guluhin sa mga maliit na gawain na tulad nito kung kaya mo naman itong ayusin. Ang iba pang mga gawain, tulad ng pag-mop ng sahig o paglilinis ng bahay, ay pwedeng gawin sa weekend."Sumang-ayon si Lillian ngunit ang kanyang mga mata ay nakadikit sa telebisyon, halatang nagpapanggap siyang may pakialam na sumasagot kay Arianne.Si Arianne ay nang gana na magsabi n
Ang fixation ni Jackson? Sa buhay ni Arianne, hindi pa siya nakakakilala ng sinuman na may anumang uri ng kakaibang fixation, kaya mahirap para sa kanya na isipin ito.Parang may naaalala si Tiffany kaya bigla siyang nagsalita, "Hindi ka pa kumakain, di ba? Anong gusto mong kainin? Titingnan ko ang fridge para makita kung anong mga ingredients ang mayroon tayo. Kung hindi man, pwede tayong mag-order ng takeout."Sinubsob ni Tiffany ang ulo niya sa ref ngunit hindi siya nakakita ng kahit anong gulay. “Ari, wala tayong pagkain. Gigising ako ng mas maaga bukas para pumunta sa palengke. Anong gusto mo para sa gabing ito? "Nag-aalala si Arianne tungkol sa kalinisan ng takeout na pagkain. Sa katunayan, maraming mga tindahan ang may mababang mga standard sa kalinisan ng pagkain nila. Walang may gustong kumain ng takeout sa kanilang dalawa, kaya't nagpasya siyang kumain sa labas. “Pwede ba tayong mag-hapunan sa labas? Pwede na ang kahit ano."Si Lillian, na narinig ang kanilang pag-uusap,
Sumobra na si Lillian sa kanyang mga salita. Madalas magaway ang mag-ina na ito, ngunit sa oras na ito, nadama ni Arianne na ang kapaligiran ay kakaiba kaysa dati. Ito ay medyo madilim, hindi tulad ng mga pagsabog na karaniwang nangyayari pagkatapos ng isang matagak na pagpipigil.Hindi sumigaw si Tiffany kay Lillian, ngunit sumagot siya sa kanya sa isang kalmadong boses, "Oo, binibigyan kita ng $2,000 sa kada buwan. Ang aking sahod ay $12,000 sa isang buwan. Kapag naibukod ko ang iyong $ 2,000, mayroon akong $ 6,000 na babayaran para sa renta. Ang natitirang $ 4,000 ay dapat gagamitin para sa tubig, kuryente at isang buwan na gastos sa bahay. Ang iyong $2,000 ay hindi kasama sa mga araw-araw na gastusin at nagbabayad din ako para sa takeout mo. Minsan, nanghihingi ka sa akin para sa karagdagang allowance para sa mahjong mo. Inisip mo ba kung paano ako nabubuhay araw-araw?"Si Lillian ay hindi nakonsensya sa lahat ng narinig niya. Ang expression ng kanyang mukha ay ng galit at puno n
Dinala niya ang thermal lunch box papunta sa opisina ni Jackson at nagtanong, "Plano mo ba talaga na dalhin ako ng lunch araw-araw?" Si Jackson ay nasa kalagitnaan ng pagtatrabaho sa isang bagay, napatingin siya kay Tiffany nang marinig niya ang boses nito. "Bakit? Pangit ba ang lasa?" Nilagay ni Tiffany ang lunch box sa kanyang mesa at sinabi niya, "Hindi iyon, gusto ko lang malaman kung bakit mo ginagawa ito. Huwag kang magdahilan na isang boss ka na nag-aalala para sa kanyang empleyado. Maraming mga buntis na babae sa building na ito at hindi ko kailanman nakita na gumawa ka ng anumang katulad nito para sa alinman sa kanila. At huwag mong sabihin na dahil si Ari ay kaibigan ko, o ginagawa mo ito para kay Mark. Sinungaling iyon at alam nating lahat ito." Inilapag ni Jackson ang kanyang tinatrabaho at tinitigan siya, pabiro na nagtanong, "Come on, 'natulog' tayo nang magkasama, hindi ba? Pagkatapos ng lahat ng iyon, hindi ka dapat mag-alala tungkol sa isang maliit na bagay na tu
Napabuntong hininga si Jackson. "Mabuti naman. Kainin ang pagkain, dahil nandito naman na. Sa susunod, kung magising ako ng maaga at magkaroon ng ilang ekstrang oras, pwede kitang lutuan ng pagkain at dalhin ito para sayo, dahil ginagawa ko na rin naman ito. Ito ay nagkataon lang para di ka na mahirapan, kaya't hindi mo kailangang mahirapan pa."Huminga ng maayos si Tiffany. Kinuha niya ang thermal lunch box at umalis.Sa Tremont Tower.Pinaypayan ni Lillian ang kanyang sarili ng isang flyer habang nakatingin sa malaking gusali. Maya-maya, naglakad na siya papasok sa front desk. "Miss, pwede mo bang tawagan ang iyong CEO para sa akin? Sabihin mo sa kanya na ako ang ina ni Tiffany Lane at mayroon akong sasabihin sa kanya. Ang asawa ng iyong CEO ay nanatili sa bahay ko."Kinuha ng receptionist ang telepono nang marinig niya ito, "Sige, maghintay ka po ng sandali."Nakakonekta ang tawag. Maingat na sinabi ng kabilang linya, “Mr. Tremont, mayroong isang tao dito na gustong makipagkita
“Buntis si Ari. Nakita ko ang medical report niya at twelve weeks na siyang buntis. Halos tatlong buwan na din, hula ko. Hindi siya nag-iisa ngayon at kailangan niyang mag-overtime hanggang gabi na. Palagi siyang namumutla at napapagod pagdating sa bahay, para sa kaunting sweldo. Ang sakit sa puso. Hindi ko alam kung anong nangyari sa inyong dalawa. Malamang tumatanggi siyang sabihin ito sayo dahil ayaw niyang bumalik sa bahay. Buntis nga naman siya, kung tutuusin. Mas mahalaga para sa kanya na manatiling masaya. Sinasabi ko lang sayo para alam mo. Mas mainam pa rin na hayaan mo siyang manatili kung saan niya gusto. Ano sa tingin mo?" Maingat na sinabi ni Lillian ang bawat salita sa kanyang pagsisikap na basahin ang ekspresyon ni Mark.Nanginginig si Mark. Buntis na naman siya? Agad na naisip ang araw na nasa ospital si Arianne, sobra ang pagdudugo niya noon. Naalala din niya ang sinabi ng doktor - maliit na ang pagkakataong mabuntis si Arianne … Ilang beses lang silang nagtalik at hi
Matapos maibaba si Arianne at tiyakin na nakapasok na siya sa elevator, hinugot ni Brian ang kanyang cellphone at tumawag, "Sir, hinatid ko si Mrs. Tremont sa bahay. Gusto mo bang ihatid ko siya araw-araw? Maghihinala siya, hindi ba? Maiisip niya na nagkataon lang kung isa o dalawang beses itong nangyari... Maiisip niya na sinasadya na kung naulit ulit ito...""Alamin mo kung anong gagawin mo," ang malamig at malinaw na boses ni Mark na umalingawngaw sa kabilang linya.Biglang naguluhan ang isip ni Brian, "Hindi ko na kaya... Sir, bakit hindi mo na lang sabihin sa kanya na ihahatid ko siya papunta at pauwi mula sa trabaho niya? O di kaya... pwede mong bigyan ng kotse si Tiffany at sabihin mo sa kanya na ihatid pauwi si Mrs. Tremont mula sa trabaho?"Hindi siya nakakuha ng sagot mula kay Mark, dahil binaba na niya ang tawag.Sa Tremont Estate, tumayo si Mark sa harap ng French window sa kanyang kwarto at tinawagan siya bigla ni Jackson, "Mag-isip ka ng isang paraan na bigyan si Tiff
Nag-alala si Arianne kaya sinabi niya kay Tiffany, “Tiffie, sabihin mo ang totoo sa akin. Kumusta ang mga bagay sa pagitan mo at ni Jackson? Hindi ka pwedeng sumuko para lang sa pera. Mabuti kung talagang gusto niyo ang bawat isa at balak niyong magpakasal, pero kung naglalaro ka lang para sa pera o damit o kotse, huwag mong gawin ito. Natatakot ako na baka mahirapan ka. Alam kong baka masyado ko lang itong iniisip; walang lalaking magdadala sayo ng tanghalian at kotse nang walang magandang dahilan!" Si Tiffany ay nababaliw na. Takot siyang ibunyag na nalaman ni Mark ang tungkol sa kanyang pagbubuntis at sigurado na ipaalam ni Mark na siya ang nagbigay sa kanya ng kotseng ito. Bukod pa dito, pinaghihinalaan niya na si Lillian ang nasa likod ng lahat ng ito... Natatakot siya na baka hindi niya kayang magpanggap kung magtatanong pa si Arianne. Hindi siya ang tipo ng babae na maaaring magtago ng mga sikreto, kaya bakit nila ilalagay si Tiffany sa ganitong posisyon? "Hindi sa ganon, Ar
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy