Medyo nanginginig na ang boses ni Tiffany. Para mapigilan ang kanyang luha, binuhusan niya ang kanyang sarili ng isang basong alak at ininom ang lahat ng itp. Mabuti na lang at sanay siyang uminom at marami siyang nainom na alcohol noon. Ang kanyang malakas na alcohol tolerance ang tumulong sa kanya na makapagtrabaho sa ganitong uri ng lugar. Naramdaman din ni Jackson na medyo naging emosyonal siya ngayong gabi. Huminga siya ng malalim at pinalambot ang kanyanv boses. "Pwede mo akong itrato na parang hindi mo ako kakilala at sabihin mo lang sa akin ang gusto mo." Ininom ni Tiffany ang alak na binayaran ni Jackson at bumulong siya, "Sige, sasabihin ko sayo kung gusto mo akong pakinggan. Totoo na ang aking pamilya ay hindi na kailangang magbayad ng mga utang ngayon, pero wala pa rin akong naipon na pera. Noong nakipaghiwalau sa akin ang dati kong boyfriend, ibinalik niya ang lahat ng perang ginastos ko sa kanya noong kami pa. Ang pera na iyon ay nagkakahalaga ng halos $300,000. Malak
Patuloy na iniisip ni Tiffany na parang may mali. Bakit siya tinulungan ng lalaking ito? Tumayo siya at biglang naramdaman na umikot ang kanyang paningin. Siguro uminom siya ng sobra ngayon kaya nahihilo siya. Nasalo siya ni Jackson bago pa siya mahulog. Naramdaman ni Tiffany ang malambot niyang mga palad at hindi sinasadyang sumandal sa kanya. Naramdaman ni Jackson na may malambot na dumikit sa dibdib niya bago sumingit ang isang magandang amoy sa kanyang ilong. Mabiljs niyang hinubad ang kanyang coat at isinuot sa katawan ni Tiffany. Ngayon lamang niya alam kung ano ang nasa itim na bag ng damit na dinala niya sa trabaho araw-araw; ito ang damit na suot niya ngayon. Ito ay may bold na disenyo at revealing din ito. Lumabas sila, at nang umihip ang malamig na hangin, pumunta si Tiffany sa gilid ng kalsada at nagsuka ulit. Iniabot sa kanya ni Jackson ang isang tisyu. "Okay ka lang? Nakita ko na naubos mo ang kalahati ng isang malaking bote ng purong vodka. Masama na ang pakiramdam m
Naintriga si Eric nang mapansin niyang inuunahan siya ni Mark. Pareho sa kanila ang nagsimulang makipag karera hanggang sa magkahiwalay sila sa isang intersection. Kahit noon, hindi bumagal si Mark. Tumibok ng malakas ang puso ni Arianne habang nakakapit sa kanyang seatbelt na para bang nagdadasal siya na mabuhay pa. "Anong ginagawa mo? Natatakot na ako…! Medyo madilim at madulas ang daan, pwede mo bang bagalan ang maneho mo?" Pinadyak ng malakas ni Mark ang preno nang maabot ng kotse ang luxury residential area. Wala masyadong mga kotse sa kalsadang ito sa oras na ito at walang mga pulis na maglalabas ng anumang mga tiket dito. Tinapik ng matagal ni Arianne ang kanyang dibdib para mapakalma ang kanyang sarili. "Bakit ka nagpasyang sunduin ako? Pwede naman akong umuwi nang mag-isa…” "Uuwi ka nang mag-isa? Ibig mo bang sabihin na ihahatid ka na lang ni Eric? " May pagseselos sa kanyang tono. "Madalas akong umuuwi ng naka-taxi at mag-isa. Hinahatid lang ako ni Eric sa mga araw na n
Nakita ni Nina na nagmamadali si Arianne pababa ng hagdan habang namumula anh kanyang mukha at inaasar siya habang nakangisi, "Parang sobrang nasasabik si Mark... Hindi pa ganoon katagal mula noong pinalabas ka…"Nahiya si Arianne na halos gusto niyang mamatay. "Anong pinagsasabi mo…? Hindi yun... pagod na pagod lang ako. Maliligo lang ako at matutulog."Pinandilatan ni Mary si Nina. "Huwag kang mangialam sa buhay ng ibang tao, binibini! Hindi ka ba nahihiya sa sarili mo? Pakialaman mo ang sarili mong buhay!"Hindi sumang-ayon sa kanya si Nina. "Lahat tayo ay matanda na, bakit ka nag-aalala? Dahil sa sexual tension sa pagitan nila kanina, naisip kong may gagawin sila. Parang na-excite ako sa wala. Pareho silang mukhang 'sexually deprived'. Hindi ka ba naiintriga kung mabubuo ang relasyon nila?""Parang hindi mo naman alam na mahina pa ang kalusugan ni Madam. Nauunawaan siya ni Sir. Ikaw lang ang gumagawa ng mga hula dito. Sa tingin ko, sobra ka lang naiinip," sabi sa kanya ni Mary.
"Sinasabi mo na walang nangyari sa pagitan namin, pero bakit ka natutulog sa kama na tinutulugan ko? Pwede bang gamitin mo ang iyong utak kahit na nagsisinungaling ka. Matanda na ako at maaari kong tanggapin ang responsibilidad para sa mga kilos ko, ngunit hindi ko makatiis na tumingin sa mga taong tulad mo na hindi tatanggapin ang responsibilidad mo! " Sobrang nasaktan si Tiffany. Hindi mahalaga kung paano niya tiningnan ang mga detalyeng ito, mukha namang walang nangyari sa pagitan nila."Excuse me? Ikaw ang ayaw umuwi at ayaw mong ibigay sa akin ang address ng bahay mo. Wala akong nagawa kundi ibalik ka dito dahil hindi kita maiuwi. Wala akong nahanda na kama sa iba pang mga kwarto. Ito lang ang kwarto kung saan tayo makakatulog sa bahay na ito at hindi ako matutulog sa sofa. At saka, pagod na pagod na ako sa pag-aalaga sayo buong gabi. Saan pa ako matutulog kung hindi sa kama?" Inilabas ni Jackson ang kanyang ulo sa labas ng banyo habang nagsisipilyo at siya ay nagreklamo kay T
##Lunch na noong tumawag si Jackson sa design department. Sumigaw ang supervisor sa tuktok ng kanyang baga, “Tiffany Lane, hinahanap ka ni Mr. West! Bilisan mong pumunta sa opisina!"Ang utak ni Tiffany ay halos sumabog sa pagbanggit ng pangalan ni Jackson. "Naintindihan ko!"Habang papunta siya sa opisina, patuloy niyang iniisip kung ano ang gagawin sa kanya ni Jackson. Hindi kaya gusto niyang ipagpatuloy kung saan sila tumigil kagabi? Kung hindi man, bakit bigla niyang hinahanap si Tiffany?Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa kanyang opisina, pagkatapos ay itinaas ang kanyang kamay para kumatok sa pinto. Nagpasya na siya. Kung hihilingin sa kanya ni Jackson ang isang pabor, hindi siya papayag. Hindi ito isang bagay na magagawa ng isang tao na may konsensya..."Pasok," ang boses ni Jackson ay nagmula sa loob.Pinakalma ni Tiffany ang sarili niya at itinulak ang pinto. Naglagay siya ng distansya sa pagitan nila at tumayo sa pintuan. "Anong problema?"Kinuha ni Jackson ang isan
Medyo nagduda si Tiffany. "Talaga? Bakit wala akong naramdaman?"Nabigla si Arianne bago bumalik sa kanyang katinuan. "Ibig mong sabihin ... ikaw ay isang…? Hindi ba kayo nag-date ni Ethan ng mahabang panahon at minsan ay nag-stay ka sa kanya? Bakit mo ako tinatanong ng ganitong klaseng tanong? Hindi ba dapat ikaw ang mas nakakaalam nito kaysa sa akin?"Medyo lumabo ang mga mata ni Tiffany nang banggitin si Ethan. "Kami ni Ethan… walang nangyari sa amin. Gusto niyang maghintay hanggang sa ikasal kami, pero sino ang nakakaalam… Hehe… Ni hindi man niya naisip na pakasalan ako noong una. Ngayon na naiisip ko ito, siya pala ay isang disenteng tao. At least hindi niya ako wasak ng sobra noong ginagamit niya ako."Mula sa kanyang pahayag, napansin ni Arianne ang isang clue. "Dahil hindi mo pa nagawa ito kay Ethan, bakit mo ako tinatanong tungkol dito? Tiffie, sabihin mo sa akin ang totoo.”Sobrang kinabahan si Tiffany na ininom at inubos niya ang kalahating baso ng tubig. “Huwag mo na ak
Sa isang iglap, ang opisina ay naging magulo na may mantsa ng dugo sa sahig. Hindi pa nakakakita ng ganitong eksena si Arianne at nanginginig ang mga binti niya sa takot. Pinilit niya ang sarili na hilahin ang mga lalaking nag aaway nang makita niya na dehado si Eric. “Itigil na ang away na ito! Masasaktan mo lang ang sarili mo kung ipapagpatuloy niyo pa ito! Hindi niyo ba kayang pag usapan ang problema?"Pinigilan ni Eric ang sarili na magwala pa nang makita niya si Arianne na papunta sa kanila, ngunit binigyan nito ng pagkakataon ang isang lalaki na bugbugin siya. Sa isang matigas na suntok, nahulog si Eric sa sahig. Sumisigaw na kinuha ni Arianne ang isang maliit na pot ng cactus sa mesa ng opisina at hinampas ito sa ulo ng lalaki. "Itigil mo yan!"Nawalan ng malay ang lalaki dahil sa hampas ni Tiffany. Kinilabutan siya at hindi niya napansin na ang kanyang palad ay natusok na ng cactus.Tumayo si Eric at binantayan siya sa likuran niya. "Tumawag ka ng pulis..."Umiling si Arian
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy