##Lunch na noong tumawag si Jackson sa design department. Sumigaw ang supervisor sa tuktok ng kanyang baga, “Tiffany Lane, hinahanap ka ni Mr. West! Bilisan mong pumunta sa opisina!"Ang utak ni Tiffany ay halos sumabog sa pagbanggit ng pangalan ni Jackson. "Naintindihan ko!"Habang papunta siya sa opisina, patuloy niyang iniisip kung ano ang gagawin sa kanya ni Jackson. Hindi kaya gusto niyang ipagpatuloy kung saan sila tumigil kagabi? Kung hindi man, bakit bigla niyang hinahanap si Tiffany?Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa kanyang opisina, pagkatapos ay itinaas ang kanyang kamay para kumatok sa pinto. Nagpasya na siya. Kung hihilingin sa kanya ni Jackson ang isang pabor, hindi siya papayag. Hindi ito isang bagay na magagawa ng isang tao na may konsensya..."Pasok," ang boses ni Jackson ay nagmula sa loob.Pinakalma ni Tiffany ang sarili niya at itinulak ang pinto. Naglagay siya ng distansya sa pagitan nila at tumayo sa pintuan. "Anong problema?"Kinuha ni Jackson ang isan
Medyo nagduda si Tiffany. "Talaga? Bakit wala akong naramdaman?"Nabigla si Arianne bago bumalik sa kanyang katinuan. "Ibig mong sabihin ... ikaw ay isang…? Hindi ba kayo nag-date ni Ethan ng mahabang panahon at minsan ay nag-stay ka sa kanya? Bakit mo ako tinatanong ng ganitong klaseng tanong? Hindi ba dapat ikaw ang mas nakakaalam nito kaysa sa akin?"Medyo lumabo ang mga mata ni Tiffany nang banggitin si Ethan. "Kami ni Ethan… walang nangyari sa amin. Gusto niyang maghintay hanggang sa ikasal kami, pero sino ang nakakaalam… Hehe… Ni hindi man niya naisip na pakasalan ako noong una. Ngayon na naiisip ko ito, siya pala ay isang disenteng tao. At least hindi niya ako wasak ng sobra noong ginagamit niya ako."Mula sa kanyang pahayag, napansin ni Arianne ang isang clue. "Dahil hindi mo pa nagawa ito kay Ethan, bakit mo ako tinatanong tungkol dito? Tiffie, sabihin mo sa akin ang totoo.”Sobrang kinabahan si Tiffany na ininom at inubos niya ang kalahating baso ng tubig. “Huwag mo na ak
Sa isang iglap, ang opisina ay naging magulo na may mantsa ng dugo sa sahig. Hindi pa nakakakita ng ganitong eksena si Arianne at nanginginig ang mga binti niya sa takot. Pinilit niya ang sarili na hilahin ang mga lalaking nag aaway nang makita niya na dehado si Eric. “Itigil na ang away na ito! Masasaktan mo lang ang sarili mo kung ipapagpatuloy niyo pa ito! Hindi niyo ba kayang pag usapan ang problema?"Pinigilan ni Eric ang sarili na magwala pa nang makita niya si Arianne na papunta sa kanila, ngunit binigyan nito ng pagkakataon ang isang lalaki na bugbugin siya. Sa isang matigas na suntok, nahulog si Eric sa sahig. Sumisigaw na kinuha ni Arianne ang isang maliit na pot ng cactus sa mesa ng opisina at hinampas ito sa ulo ng lalaki. "Itigil mo yan!"Nawalan ng malay ang lalaki dahil sa hampas ni Tiffany. Kinilabutan siya at hindi niya napansin na ang kanyang palad ay natusok na ng cactus.Tumayo si Eric at binantayan siya sa likuran niya. "Tumawag ka ng pulis..."Umiling si Arian
Walang sinabi si Mark, ngunit nakita ni Arianne ang pagpipilit sa kanyang mga mata, kaya hindi niya na ito pinilit.Habang papunta sa ospital, hindi niya mapigilang tanungin, "Ilan ang mga kapatid ni Eric? Bakit ganito ang trato nila sa isa't isa?"Hinila ni Mark ang kanyang tie. "May isang ate siya at dalawang kuya. Siya ang nahuli na dumating sa pamilya nila... mula si Eric sa pangatlong asawa ng kanyang tatay. Iba ang nanay niya mula sa kanyang mga nakatatandang kapatid. Komplikado masyado ito. Hindi mataas ang tingin sa kanya ng tatay niya. Sa totoo lang hindi ito kasalanan ni Eric. Kung ako ito, mas masama sana ang ginawa ko kaysa sa ginawa niya. ”Naisip din ni Arianne na hindi titigil ang away kung si Mark ang lalaban.Pagdating sa ospital, kinuha ng doktor ang mga tusok sa palad ni Arianne. Nang makita niya ang duguan niyang palad, napagtanto niya na malala pala ang pinagdaanan niya kanina. Matapos malunasan at mabalutan ang kanyang palad, nakasimangot si Mark habang nakat
Pinitik ni Jackson ang dila niya. “Wasak ang mukha mo. Ang lupit mo masyado."Hindi sanay si Arianne sa isang mesa na puro lalaki ang kasama at hindi niya sila makausap dahil siya lang ang nag-iisang babae, kumain na lang siya ng konti at tumayo. "Busog na ako. Kain lang kayo diyan.”Tumango si Mark. Pumunta siya sa sala at umupo sa couch habang si Rice Ball ay kusang sumiksik sa yakap niya.Si Jackson ay medyo nagulat sa eksenang ito. "Ang pusa na iyon ay medyo mataba..."Bumuntong hininga si Mark at walang sinabi, ngunit nakita ni Jackson ang kakaibang sitwasyon na ito. "Tsk, tsk, hindi ko inaasahan ito. Takot ka sa mga mabalahibong hayop noon at ngayon mayroon kang isa sa bahay. Mukhang malakas ang impluwensiya ng isang tao sayo, ha?"Hindi pa rin nagsasalita si Mark at pinandilatan niya si Jackson, ngunit nakangiti siya. Ang kanyang titig ay hindi sinasadyang napunta sa sala.Halos ten o'clock na ng gabi nang matapos silang kumain. Si Jackson at si Eric ay lasing na noong umal
Ang telepono ni Arianne ay biglang tumunog.Nakatakas siya sa pagkakahawak ni Mark, kinuha niya ang cellphone niya sa kama at nakita na kumikislap ang pangalan ni Tiffany sa caller ID. Kilangan niyang sagutin ang tawag at naisip ni Arianne na titigil si Mark pagkatapos ng kanyang tawag.Nang hindi nag-aalala, sinagot niya ang tawag. Sa oras na marinig ang boses ni Tiffany, binigyan ni Mark ng halik ang kanyang leeg. Napahinto si Arianne at bigla siyang nanlambot, pinilit niya ang kanyang sarili na magpanggap na matapang, "Tiffie... mamaya na lang tayo mag usap. Tatawagan na lang kita mamaya."Nagtaka si Tiffany kaya tinanong niya, "Anong nangyayari, Ari? Bakit busy ka ngayon? May kailanhan akong sabihin ako sayo. Si Mr.—" agad na binaba ni Arianne ang tawag bago pa matapos ang sinabi ni Tiffany.Sobrang kumabog ang kanyang puso. Muntikan nang sabihin ni Tiffany si “Mr. Sloane."Bago niya pa malaman ang katotohanan, hindi niya dapat ipaalam ang bagay na ito kay Mark. Malapit si M
Iritableng tinulak ni Tiffany ang baso ng tubig sa labi ng lalaki. “Uminom ka. Marami pa akong gagawin at walang oras upang makipagusap sayo. Inutusan mo lang ako na linisin ang iyong bahay at ihanda ang iyong pagkain. Hindi mo ako inutusan na maglingkod sayo. Mas mataas na rate ang kailangan doon!”Inubos ni Jackson ang baso ng tubig at kumuha ng isang stack ng mga perang papel mula sa kanyang wallet."Oo naman... kahit gaano pa kataas ang gusto mo. Mayroon akong isang maliit na pabor. Sumama ka sa akin… sa kama. Pwede mong sabihin ang presyo. "Sasabog na sana si Tiffany mula sa kabaliwan na ito. "Jackson West, anong sinabi mo?"Binuksan ni Jackson ang kanyang butones at lumabas ang kanyang muscular chest. "Makipag-sex ka sa akin..."Hindi mapigilan, tinulak ni Tiffany ang sarili at sinampal. “G*go! Hahampasin kita hanggang mamatay kung lagi mo itong gagawin!"Hindi niya talaga hinampas ng malakas si Jackson. Mahal ni Tiffany ang mga magagandang bagay. Nang maibukas ni Jackson
Makalipas ang kalahating minuto, bumaba na sa kanya si Jackson. Bumangon si Tiffany at inayos ang damit niya, hinahabol niya ang kanyang hininga. "Umm... gabi na. Babalik ako ng maaga bukas at maglilinis. Matulog ka muna, aalis na ako!"Umupo si Jackson sa gilid ng kama at tumalikod, hindi makita ni Tiffany ang ekspresyon ng mukha niya. Dahil hindi nagsalita si Jackson, inisip ni Tiffany ito bilang isang tahimik na pag-apruba at mabilis siyang umalis.Hindi niya inaasahan na makaharap ang ganitong uri ng sitwasyon sa kanyang normal na part time job. Peri, hindi ito mahirap maunawaan. Ang isang lalaki na tulad ni Jackson ay sanay siguro sa mga bagay na tulad nito. Marahil ay may ibang babaeng pupunta dito kaagad sa kanyang pag-alis.Kinabukasan sa Tremont Estate…Maagang bumangon si Arianne. Tulog pa rin sina Mark at Nina. Bigla niyang tinawagan si Tiffany na inaantok pa mula sa kanyang pagtulog. Nalaman ng taong inutusan nilang mag-imbestiga na si Mr. Sloane ay kinuha ng isang tao
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy