Iritableng tinulak ni Tiffany ang baso ng tubig sa labi ng lalaki. “Uminom ka. Marami pa akong gagawin at walang oras upang makipagusap sayo. Inutusan mo lang ako na linisin ang iyong bahay at ihanda ang iyong pagkain. Hindi mo ako inutusan na maglingkod sayo. Mas mataas na rate ang kailangan doon!”Inubos ni Jackson ang baso ng tubig at kumuha ng isang stack ng mga perang papel mula sa kanyang wallet."Oo naman... kahit gaano pa kataas ang gusto mo. Mayroon akong isang maliit na pabor. Sumama ka sa akin… sa kama. Pwede mong sabihin ang presyo. "Sasabog na sana si Tiffany mula sa kabaliwan na ito. "Jackson West, anong sinabi mo?"Binuksan ni Jackson ang kanyang butones at lumabas ang kanyang muscular chest. "Makipag-sex ka sa akin..."Hindi mapigilan, tinulak ni Tiffany ang sarili at sinampal. “G*go! Hahampasin kita hanggang mamatay kung lagi mo itong gagawin!"Hindi niya talaga hinampas ng malakas si Jackson. Mahal ni Tiffany ang mga magagandang bagay. Nang maibukas ni Jackson
Makalipas ang kalahating minuto, bumaba na sa kanya si Jackson. Bumangon si Tiffany at inayos ang damit niya, hinahabol niya ang kanyang hininga. "Umm... gabi na. Babalik ako ng maaga bukas at maglilinis. Matulog ka muna, aalis na ako!"Umupo si Jackson sa gilid ng kama at tumalikod, hindi makita ni Tiffany ang ekspresyon ng mukha niya. Dahil hindi nagsalita si Jackson, inisip ni Tiffany ito bilang isang tahimik na pag-apruba at mabilis siyang umalis.Hindi niya inaasahan na makaharap ang ganitong uri ng sitwasyon sa kanyang normal na part time job. Peri, hindi ito mahirap maunawaan. Ang isang lalaki na tulad ni Jackson ay sanay siguro sa mga bagay na tulad nito. Marahil ay may ibang babaeng pupunta dito kaagad sa kanyang pag-alis.Kinabukasan sa Tremont Estate…Maagang bumangon si Arianne. Tulog pa rin sina Mark at Nina. Bigla niyang tinawagan si Tiffany na inaantok pa mula sa kanyang pagtulog. Nalaman ng taong inutusan nilang mag-imbestiga na si Mr. Sloane ay kinuha ng isang tao
Pagkaalis ng lahat, naglakad si Will patungo sa lounge. "Ari."Tumayo si Arianne at nginitian siya. "Coincidence nga naman, hindi ko alam na pupunta ka rin sa meeting. Sumama ako kay Mark dito kasi mawala ang pagkabagot ko… Kumusta ang iyong paa?"Hindi na pinansin ni Will ang kanyang pagkabalisa ngunit ngumiti na lamang at sinabi. “Okay lang. Medyo nakakatawa lang ito kapag naglalakad ako, pero magiging okay na ito sa susunod. Nakikita kong mabuti ang pakikitungo sayo ni Mark. Umaasa ako na hindi siya nagpapanggap para sa iba."Hindi natuloy ni Arianne ang pag-uusap at sa halip ay binago ang topic nila. “Um… May gusto ka bang inumin? Pwede akong gumawa ng kape."Nagisip siya ng sandali pagkatapos ay sinabi, "Oo naman, pasensya na sa abala."Ngumiti sa kanya si Arianne saka pumasok sa opisina ni Mark para gumawa ng dalawang tasa ng kape dahil ang kanyang opisina ay mas maraming laman kaysa sa pantry. Dalawang minuto pagkatapos niyang bumalik sa lounge na may dalang kape, bumukas a
Akala ni Arianne ay tumatakbo siya ng kasing bilis ng hangin, ngunit hindi niya inaasahan na nahuli siya ni Mark bago pa siya tumakbo palabas ng lobby sa ground floor. "Oh, parang lumalakas ang loob mo para tapakan mo ang paa ko. Ayos. Sisiguraduhin kong tuturuan kita ng leksyon mamaya."Sumuko si Arianne at pinayagan ang kanyang sarili na hilahin siya pabalik sa sasakyan habang nalulungkot. Napansin ni Brian na pareho silang humihingal na parang kakatapos lang nilang mag-exercise at hindi mapigilan ang kanyang sarili na magreklamo. "Anong nangyayari dito? Kakatapos niyo lang bang tumakbo ng one hundred meter sprint?"Parang good mood si Mark at sumagot siya sa tanong ni Brian. "Siguro, pero natapos na ang takbuhan bago pa kami umabot ng isang daang metro. Pumunta tayo sa White Water Bay Café."Sa White Water Bay Café ...Naalala ni Arianne ang kanyang huling pagbisita kay Mark sa cafe na iyon, pero syempre, hindi ito maituturing na isang magandang memorya. Hindi niya maintindihan
Hinarap ni Mark ang kanyang ulo at tiningnan siya na may komplikadong emosyon na tumatakbo sa kanyang mga mata. "Paano kung sinabi ko sayo na hindi na mahalaga sa akin ang nakaraan? Hindi talaga ako... ” Bago pa niya matapos ang kanyang sinasabo, nagambala siya ni Aery at ng kanyang pamilya. Hindi lang ang kanyang ina ang kasama, ngunit maging ang kanyang tatay na si Jean Kinsey ay nandito.“Mark dear, coincidence! Hindi ko inaasahan na makikita kita dito. Ang tagal din natin hindi nagkita, kumusta ka? " Nagpanggap si Aery na para bang walang nangyari at kinausap si Mark sa kanyang karaniwang cute na boses.Si Mark ay medyo naiinis dahil magambala siya, kaya natural, ang kanyang damdamin ay makikita sa kanyang mukha. "Oo nga," maikling sagot niya.Alam ni Aery kung paano obserbahan ang sitwasyon, kaya tumabi siya at tumigil sa pagsasalita ngunit nagpatuloy sa pagbibigay ng masamang tingin kay Arianne. Sina Jean at Helen ay parehong nagpanggap na mabait sa paligid ni Mark. Kung paguu
Tumigil si Mark at humarap sa kanya. "Ano 'yon?"Hindi alam ni Aery kung paano siya magsasalita. Mahigpit niyang hinawakan ang laylayan ng kanyang damit dahil sa kaba. "May... may sasabihin ako sayo..."Kalmado siyang tiningnan ni Mark. “Kung may sasabihin ka, sabihin mo dito. Kailangan kong samahan si Ari pabalik. Wala akong oras para dito."Niliitan ni Arianne ang maganda niyang mga mata habang malamig na nakatingin kay Aery. Nagtitiwala siya na tutuparin ni Mark ang kanyang mga sinabi, kaya hindi siya magaalala tungkol kay Aery."Hindi maganda na magusap tayo dito, pwede ba tayong mag-usap doon? Bigyan mo lang ako ng limang minuto...” Sinubukan pa ring lumaban ni Aery.Nang makita ito ni Helen, hindi siya lumapit at pigilan siya. Gayunpaman, nakatingin siya kay Arianne na may komplikadong nararamdaman. Bagaman siya ang nagluwal sa kanya, hindi na siya makita ni Helen tulad ng dati...Si Mark ay patuloy na tumatanggi. "Kung hindi ito mahalaga, aalis na kami ngayon."Nagsimula
Si Helen ay nanahimik pagkatapos siyang punahin ni Arianne. Natapos na din sina Aery at Mark sa kanilang pag-uusap. Naglakad ang dalawa nang mukhang naiinis at hinila ni Mark si Arianne para umalis. Bumalik sila sa kotse at manhid niyang sinabi, "Bumalik na tayo sa Tremont Estate."Hindi maintindihan ni Brian kung bakit naging malala ang paligid dahil napaka-friendly nila habang papunta sa restaurant. Nag-hum si Brian bilang pagsunod at hindi nangahas na magsalita pa.Hindi nakonsensya si Arianne kaya diretsong nagtanong, "Anong sinabi sayo ni Aery? Masyado kang malungkot na para bang uulan."Hindi sinagot ni Mark ang tanong niya ngunit bahagyang ibinaba ang kanyang ulo na para bang nalulungkot siya. Pagkalipas ng ilang oras, nagsalita siya, "Noong araw ng aksidente noong nalaglagan ka, ano ang ginagawa niyo ni Will sa kotse?"Ayaw alalahanin ni Arianne ang aksidente kaya medyo mabigat ang kanyang puso. "Nalulungkot si Will noong araw na iyon dahil nakuha mo ang kanyang kumpanya,
Ang boses ni Arianne ay nanginginig habang nagsasalita, pero nagpatuloy siyang magsalita hanggang sa puntong ito. Kailangan niyang manalo sa oras na ito, hindi muna siya susuko!"Mm... not bad..." Si Mark ay hindi nagpapakumbaba pero nag-isip siya. Parang may mali...Napalunok si Arianne. "Uh... hindi ba aalis na si Nina? Kailan siya aalis? Ilibre natin siyang kumain. Babae siya, maghanap ka ng tutulong sa kanya na lumipat."Matagumpay na iniba ni Arianne ang atensyon niya kaya sumagot si Mark, "Alam ko. Pupunta ako kayla Jackson at Eric mamaya. Hindi ako uuwi para maghapunan. Magpahinga ka nang mas maaga pagkatapos mong kumain.”Nang makarating ang kotse sa gate ng Tremont Estate, nanginginig na bumaba si Arianne sa sasakyan, pakiramdam niya ay nanginginig ang kanyang mga binti. Si Mark ay hindi pumasok, sinabihan niya si Brian na puntahan si Jackson sa White Waters Bay. Biglang napatanong si Mark kay Brian, "Brian, nakikipag-away ba siya sa akin kanina?"Napalunok si Brian. "Sa
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy