Umiling si Eric. "Hindi ko alam. Pwede mong sabihin ito sa ibang tao at lokohin sila, pero magsisinungaling ka sayong mga tropa? Hindi ba namin alam kung sino ka? Maliban sa pagiging isang babaero, wala kang kahinaan. Ang mga babaeng nasa paligid mo ay ang iyong kamag-anak o ang mga lovers mo."Ngumiti si Jackson at walang sinabi. Nabigla siya nang marinig niya ang basag ng baso sa kusina. "Mag-usap muna kayo, titingnan ko ang nangyari."Pagkaalis ni Jackson, bumulong si Eric kay Mark, “Gusto ba nating ipaalam kay hipag? Siya ang bestfriend niya. Ano sa tingin mo?"Tahimik lang si Mark, pinapakita na wala siyang interes sa bagay na ito. Ayaw ni Eric sumuko kaya kumuha siya ng sigarilyo sa isang magandang kahon ng sigarilyo at pinasa ito. "Gusto mo ng isa?"Sa pagtingin sa sigarilyong inalok sa kanya, nag-atubili muna si Mark ng isang segundo bago tinanggihan si Eric. "Hindi ako naninigarilyo."Inasar siya ni Eric. "Oh ho ho, tumigil ka na ba talaga? Akala mo maniniwala ako diyan.
Halos pagdudahan ni Eric ang kanyang sarili pagkatapos ng sinabi ni Tiffany. "Ikaw... Sige na! Iyon lang ang sasabihin ko. Gawin mo ang anumang gusto mo. Nagbibigay lang ako ng paalala sayo. Hindi ka pwedeng makipaglaro sa ilang mga tao, at hindi mo rin ito kayang bayaran sa huli. Ito ay para mapigilan ang mga bagay na maging mahirap kapag nakilala namin si Arianne sa hinaharap. Hindi mapilit sa ibang tao si Jackson. Kung nagdadalawang isip ka, walang mangyayari sa pagitan ninyong dalawa. Yin lang, isipin mo ito ng maigi."Inikot ni Tiffany ang nga mata niya. “O sige, sige. Salamat sa paalala mo. Ngayon, umalis ka na, huwag harangan ang ilaw ko!"…Pagkalipas ng forty minutes, ibinaba ni Brian si Arianne sa White Waters Bay. Ang pinto sa bahay ni Jackson ay nakabukas, pero kumatok pa rin siya muna.Nang marinig ito ni Tiffany, kumaripas siya ng takbo upang hilahin ang pinto na parang isang bugso ng hangin. "Ari!"Nagulat si Arianne. "Tiffie, bakit nandito ka?"Hinila ni Tiffany s
Sa totoo lang, kakaunting babae lang ang kayang pigilan ang kanilang sarili sa isang lalaking tulad ni Jackson.Kahit na alam mong playboy siya, maiisip mo pa rin na siya ay matikas at kaakit-akit. Ang mga hindi sinasadyang mga detalye ng kanyang mga galaw ay nagpapakita ng maginoo na pag-uugali at ng kanyang maalalahanin na pagkatao. Ang mahalaga pa doon, meron siyang mga assets ng isang playboy. Mayaman siya at gwapo. Kahit na ang diyablo na si Tiffany ay naramdaman ang mga paru-paro sa kanyang tiyan nang ilang sandali.…Pasado ten o'clock na ng gabi nang umalis sina Mark at Arianne sa villa ni Jackson. Ang bawat isa ay may uminom ng alak noong hapunan, kasama na dito si Arianne, pero konti lang ang nainom niya.Nararamdaman niya ang pag-init ng pisngi niya ngunit malinaw pa rin ang isip niya.Matagal nang naghihintay si Brian sa labas. Nang makasakay na sila sa sasakyan, tiningnan ni Arianne ang villa na nakabukas sa takipsilim at biglang nagtanong, "May asawa na ba si Jackson
"Bigyan mo ako ng dahilan. Huwag mong sabihin sa akin na ang isang taong sa edad mo ay natatakot pa ring matulog ng mag-isa. Takot ka ba sa dilim?" Pabirong tanong sa kanya ni Tiffany."Parang ganun na rin. Isipin mo ng maigi." Bumangon si Jackson at binuhusan ang sarili ng isang basong alak saka ininom ang kalahati nito nang mabilis.Naisip ito ni Tiffany, ngunit tumanggi pa rin siya sa huli. "Darating na ang taxi na pinapunta ko. At saka... hindi natin pwedeng gawin ito. Narinig ko mula kay Eric na ang iyong kasal ay nakahanda na, nangangahulugang mayroon ka nang fiancé. Bakit mo ako hinihiling na gawin ito kaysa ang fiancé mo? Ayokong mapuna ng iba. Tama na 'yan, hindi nakakatakot na matulog mag-isa. Huwag kang mag alala."Ngumiti si Jackson, pinagtatawanan niya ang kanyang sarili. "Ang aking mapapangasawa? Hindi mo ba siya nakita sa restaurant noon? Hindi siya katulad mo."Biglang walang nasabi si Tiffany. Ano ang ibig niyang sabihin doon? Iniinsulto ba siya nito? Nagdalawang
"Sinadya mong gawin ito, di ba?" Binigyan niya si Jackson ng isang mapambintang na hitsura."Hindi, hindi. Nasa armrest ang baso ng alak noong umalis ako. Hindi ko alam kung paano ito nabuhos. " Inosente na nagkibit balikat si Jackson."Sinasadya mo akong pahirapan, hindi ba? Alam mo naman na pagod ako mula sa paglilinis at gumawa ka pa ng gulo kanina! Paano ko lilinisin ang sofa na ito?" Si Tiffany ay mukhang iiyak na dahil wala siyang karanasan sa paglilinis ng isang may mantsa na sofa.Tumawa si Jackson nang tuluyan. Akala niya ay aakusahan siya ni Tiffany na sinadya niyang mantsahan ang sofa para sumunod si Tiffany sa kanya. Hindi niya inaasahan na ang isip ni Tiffany ay magiging inosente. Ang utak niya ay hindi gumagana na tulad ng isang normal na tao.Hatinggabi na at tuluyang tinanggap ni Tiffany ang katotohanan na hindi siya uuwi ngayong gabi. Gayunpaman, pinilit pa rin niya na hindi maki-share ng parehong kumot ni Jackson. Kahit papaano, mas ligtas siya sa ganitong paraan.
Matapos ang isang malakas na bagyo, tuluyan na ring bumangon si Mark at pumasok sa banyo. "Ihahatid ko si Nina mamaya. Dapat matulog ka pa pagkatapos mong makakuha ng pagkain. "Namula si Arianne at nagtago sa mga kumot, humihingal pa rin ng konti. Ang lalaki ay mukhang kasing lamig muli ng isang iceberg pagkalabas ng kama, pero mas madalas na silang naguusap ngayon. Noong nakaraan, hindi siya kakausapin ni Arianne maliban kung kinakailangan.Sa White Water Bay Villa, nagising si Tiffany na sa sobrang lamig. Maliban sa init sa kanyang likuran, naramdaman niyang may malamig na parte sa kanyang katawan. Hindi niya alam kung paano ang dalawang kumot ay nahulog sa lupa. Si Jackson at siya ay matutulog na dapat sa dalawang panig ng kama, ngunit nakayakap na sila ngayon! Hindi, sa madaling salita, magkayakap pa sila! Papatayin niya sana si Jackson kung hindi lang dahil sa katotohanan na nakahawak siya sa baywang ni Tiffany at hindi mas mataas kaysa doon.Ngayon lamang niya naintindihan ku
Agad na tumahimik ang paligid. Nagsimulang sumakit ang ulo ni Jackson. Hindi inaasahan ni Annie na ang babaeng ito ay magiging 'matapang' na hindi siya seryosohin! Napatingin siya kay Tiffany at biglang naalala na nakita niya ito sa restaurant dati. Hindi lamang iyon, si Jackson pa mismo ang nagbayad ng $6,600 na bill para sa kanya noon!Napagtanto ni Tiffany ang tensyonadong pakiramdam sa paligid, kaya sa wakas ay nagising na siya. Nang makita ang sitwasyon sa pintuan, bigla siyang napalunok sa sobrang kaba. "Um... ito ay isang misunderstanding lang! Lahat ng ito ay isang malaking misunderstanding! Naging part-time cleaner lang ako dito. Mag-usap lang kayo diyan, aalis na ako ngayon."Malamang, hindi naniwala si Annie sa kanya. Nilabas niya ang kanyang lakas pra i-extend ang kanyang mga payat na braso at harangan ang pinto. “Part time cleaner? Ginag*go mo ba ako? Paano napunta ang isang cleaner sa kanyang kama!"Tumigil si Tiffany na subukang ipaliwanag ang kanyang sarili. Walang p
Saglit na nag-isip si Mark. "Pag-uusapan natin ito mamaya kapag umuwi na ako. Busy pa ako ngayon. Marami pa ring mga bagay na kailangan nating bilhin para sa bagong bahay ni Nina."Sa hapon, nakipagkita si Arianne kay Tiffany sa Southern Café. Pareho silang mukhang madilim. Walang balita mula sa panig ni Jackson, ngunit si Annie ay isang walang awang babae. Nakahanap siya ng isang tao para i-edit ang isang article at nai-post ito sa Internet. Ang mga mga nakabasa nito ay dumami sa loob ng ilang oras. Si Tiffany lang ang nakalantad sa article at wala dito ang picture ni Jackson. Kahit ang anino niya ay wala rin. Sa huli, pinaramdam lamang nito kay Tiffany na parang siya lang ang may kasalanan sa lahat.Kinaiinisan ni Arianne ang mga ganitong balita. "Tinawagan ko si Mark ngayon lang at kakausapin niya si Jackson. Huwag kang magalala, hindi ko hahayaan ang balita na ito ay manatili sa Internet nang higit sa isang araw. Hindi dapat ikaw ang sisihin dito."Humigop si Tiffany ng kape sak
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy