‘Knock, knock...’Biglang may kumatok sa pintuan. Binuksan ni Arianne ang pinto, nakita niya si Nina na nakangiti sa kanya. Nang hindi naghihintay ng reaksyon mula kay Arianne, pumasok siya sa kwarto. "Si Mark ay abala at naiinip ako, sana okay lang pumunta ako dito para makipag- usap sayo!" Masasabi ba ni Arianne na hindi okay para sa kanya na pumunta dito? "Hindi, okay lang. Maupo ka. Hindi maganda ang pakiramdam ko, kaya hihiga muna ako." Pinagmasdan ni Nina si Arianne na bumalik sa kama, pagkatapos ay nakakita ng isang upuan para maupo. "Paano ka nalaglagan?" Biglang nanigas ang katawan ni Arianne habang pinipilit niyang ngumiti. "Aksidente ang nangyari." Tinikom ni Nina ang kanyang mga labi na para bang nakikiramay siya. “Aksidente? Paano… napaka pabaya mo naman. Ito ay isang buhay, kung tutuusin. Ang pamilyang Tremont ay hindi nagkulang, maliban sa pagkakaroon ng anak ni Mark sa kanyang edad. Sayang nawala ang sanggol na iyon." Si Arianne ay nawalan ng anumang
Dinampot niya ang wallet ni Mark at binuksan ito. Mayroong hindi bababa sa isang dosenang mga card sa loob. Dahil naalala niya na binanggit ni Mark ang isang black card kanina, ang kanyang mga mata ay nahulog sa isa na tumutugma sa paglalarawan na isang card na may gold inscription. Bigla siyang nakakita ng isang larawan sa wallet. Kaninong larawan ang tinatago ni Mark sa kanyang wallet na lagi niyang dala? Bago pa niya makita kung sino ang nasa litrato, biglang inagaw ni Mark ang wallet at kinuha ang black card para sa kanya. "Matulog ka na." Kinuha ni Arianne ang card at bigla siyang napataning, “Sino yung nasa picture? Ang first love mo? Sa tingin ko ito ay isang babae... pero hindi ko masyadong nakita ng maayos ang itsura…"Ang larawan ay kinunan mula sa malayo, kaya mahirap sabihin kung sino ito maliban kung tingnan niya ito ng malapitan. Nalilibang na tumingin si Mark sa kanya at tinaas ang kanyang kilay. "Oo, picture 'yan ng first love ko." Hindi na pinagpatuloy ni Ar
"Excuse me, Unc... este, pangit na palaka. Saan mo nakuha ang lakas ng loob mo? Noon, ang isang lalaki na tulad mo ay hindi sapat na para matulungan akong dalhin ang aking sapatos. Huwag mong isipin na magagawa mo ang anumang gusto mo dito dahil lamang sa mayroon kang kaunting dirty money. Siguro ilang taon bago ka makaipon ng sapat na pera para mabayaran ang isang bahay, di ba? Fine, ako ang magbabayad ng bill dahil wala pa ang pagkain at hindi ka pa nakakain. 'Wag mong isipin na makakakain ka, umalis ka na lang. Para mapanatili ang aking huling pagtitimpi ko, hindi kita sisigawan dito. Kaya't pwede mo bang pagulungin ang iyong bilog na katawan sa exit?" Tumayo ang lalaking kalbo at tumingin ng masama. "Anong sinabi mo? Ulitin mo nga? Madali akong makakahanap ng mga babaeng tulad mo sa mga nightclub na binibisita ko. Huwag kang masyadong magmagaling! Bakit ko pa dapat pagsisikapan at ubusin ang laman ng wallet ko kung maaari lamang akong magbayad ng isang $100 para sa isang buong fu
"Si Tiffany Lane, isang empleyado sa kumpanya ko," kalmadong sagot ni Jackson, pagkatapos ay tumingin kay Tiffany. "Coincidence nga naman. Mag-isa kang pumunta dito?"Medyo awkward ang nararamdaman ni Tiffany. "Hindi ... May kasama akong sa kaibigan, pero umalis muna siya." Ngumiti si Jackson sa kanya. "Okay, bigyang pansin ang lunch break sa susunod. Aalis muna ako." "Um..." Hindi makapagsalita si Tiffany. Kung talagang umalis si Jackson, sino ang makakatulong sa kanya? "Hmm?" Huminto si Jackson para tingnan siya. Kinuha niya ang kanyang lakas ng loob at dinala niya si Jackson sa isang gilid. "Pahiram ako ng pera at ibawas mo ito sa aking sweldo... Nakalimutan kong magdala ng pera," bulong niya. Natawa si Jackson at mahinahon siyang tiningnan. "Magkano?" "$ 6,600..." Pinilit niyang sabihin ang halaga. "Waiter, bill para sa table eight." Masiglang tinawag ni Jackson ang waiter upang mag-swipe ng kanyang card. Matapos kunin ang bayarin, kaagad umalis si Jackson kasama ang
Hindi na nagulat si Tiffany na hindi tinuloy nina Will at Wendy ang kanilang engagement, pero paano siya naaksidente sa kanyang kotse kinahapunan? Si Will ay isang steady na driver. Naisip ni Tiffany hindi kasing simple ng inaakala niya ang sitwasyon. Ang kanyang unang reaksyon ay tawagan si Arianne, na ngayon ay nililinis si Rice Ball. Nabigla si Arianne nang matanggap ang balita tungkol sa hindi natuloy na engagement nila Will at Wendy, pati na rin ang aksidente ni Will. "Ano? Totoo ba yan?" Sabi niya. Agad na sinabi ni Tiffany ang balita sa kanya. "Pumunta ka dito nang makita mo. Hindi ito isang pagkakamali. Ang aksidente ay nabalita sa loob ng dalawang oras matapos itong nangyari. Pinaghihinalaan kong inayos ng pamilya Galena ang car accident dahil sa hiya ng nasirang engagement. Hindi ako naniniwala na si Will maaaksidente sa dahil sa kanyang sariling pagkakamali!" Huminahon sandali si Arianne, pagkatapos ay sinabi, “Tiffie, alamin mo kung nasaan ang ospital ni Will at magta
Napangiti si Nina at tinitigan ng mabuti si Arianne. "Ang intuwisyon ng isang babae." Ngumiti si Arianne at walang sinabi. Totoo na naiinis siya kay Nina. Hindi dahil gusto niyang makipag-away kay Nina, ngunit kailangan niyang patuloy na mag-ingat sa sinumang babae na lumilitaw sa paligid ni Mark at tiyaking hindi na sila magbabanta muli sa kanya. Hindi nagtagal pagkatapos nito, tinawag siya ni Mark mula sa taas. "Tapos na akong maligo." Umakyat si Arianne at iniwan si Rice Ball sa sala. Mahigpit niyang sinarado ang pinto nang bumalik siya sa kwarto at hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa. “Wala na ang engagement nina Will at Wendy. Hindi lang iyon, naaksidente rin si Will sa kanyang kotse." Si Mark ay nakabalot ng bathrobe habang pinatuyo ang tumutulo niyang buhok. Makikita ang inis sa kanyang mga mata. "Ganoon ba? Wala akong oras para alamin ang balita. Mukhang nalaman mo ang tungkol dito bago ko pa malaman iyo. Ikaw ba ay naging proactive dahil si Will ang naaksidente?" Hin
Nainis si Arianne at tumayo siya habang nakatingin kay Nina. “Aba, pwede kang umalis! Ako ang maybahay ng bahay na ito. Hindi ko kailangan ng pahintulot ng sinuman para mapanatili ang isang alagang hayop, at lalong hindi kailangan ang opinyon ng isang bisita na tulad mo. Kasalanan ng aking pusa na nakalmot ka niya, pero hindi nito kakalmutin ang kahit sino. Pasensya na sayo at babayaran ko mismo iyong injection mo. Okay na ba? " Si Nina ay masungit na tinakpan ang mga kalmot sa kanyang kamay at umakyat. Hinampas niya ng malakas ang pinto, malinaw itong narinig sa baba. Pumasok si Mark sa kwarto ni Nina, siguro dahil narinig niya ang insidente. Walang ideya si Arianne kung ano ang pinag-usapan nila, ngunit si Nina ay bumaba hindi pa nagtatagal dala ang kanyang bagahe habang may kausap sa kanyang cell phone. Mula sa kanyang tono, parang siya ay nakikipag-usap kay Charles Moran sa telepono. Inagaw ni Mark ang cellphone sa kamay niya. "Uncle Moran, hindi ganun kaseryoso ang mga baga
Tahimik lang si Arianne habang namumula ang mga mata niya. Hindi mailalarawan ng mga salita ang kanyang nararamdaman ngayon. Kahit na halos sigurado siyang si Mark ang nagplano ng aksidente ni Will, mas gusto niya itong tanggihan kaysa galitin si Mark. Sobra siyang nadidismaya ngayon. Ang pusa ang nagsimula ng away nila. Alam ni Arianne na siya ay kumikilos tulad ng isang bata na nagtatampo. Bago sila ikasal, si Arianne ang isang bata habang si Mark ay isang mahigpit na magulang sa kanya. “Mary, hayaan mo na. Ihatid siya sa kwarto. Kung tumanggi siya, magpadala ka ng tao para kunin ang pusa at itapon,” walang pakialam na sinabi ni Mark bago siya bumalik sa hapag kainan. Halos pilit na hinila ni Mary si Arianne pabalik sa kwarto. Pagkatapos ay pinayuhan niya ito. "Ari, bakit kailangan mong kausapin si sir ng ganoon, alam mo naman na nagbabago na siya ng ugali sayo? Malaki ang pinagbago niya, bakit mo kailangan mong lumapit at sirain ito? Hindi ba kayong dalawa ay naging maayos na
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy