Nang magsalita si Mark ay parang nanginginig ang boses niya. “M-Dapat ipagpatuloy ang paghahanap... T-Sabihin sa lahat ng ating mga tao na tayo ay... Hahanapin natin siya gaano man ito kahirap, anuman ang kabayaran, buhay o kamatayan... Gusto kong matagpuan siya!”Kung gaano kalapit sa katotohanan ang ipinahiwatig ng parsela ay wala na sa kanyang pangangalaga, dahil ang nota at ang hikaw ay natalo ang kanyang mental na kuta. Ilang araw na ang nakalipas mula nang ang pagkabalisa ay naging kasama niya sa dilim, na ipinagkait sa kanya ang kanyang gabi-gabi na pagpapawalang-bisa at pinilit siyang bumaling sa gamot para lamang tularan ang ilang uri ng emosyonal na katatagan.Ang tahanan ay naging lungga ng kanyang mga bangungot. Natatakot siyang pumasok sa Tremont Estate dahil naroon siya, na may kahungkagan na nakapaligid sa kanya, pinilit siyang harapin ang pagkawala ni Arianne. Pagkatapos ay mayroong pagtatanong ni Smore; natakot siya sa walang katapusang tukso ng bata na “Nasaan si Na
Nagising si Tiffany mula sa pagkakahimbing dahil sa kaguluhan. “Mm? Balita ni Ari? Ay, teka! Ako—hikab—sama, um, ikaw...?”Isang sulyap ni Jackson ang kanyang mga talukap, na tumangging magbukas, at inilagay ang kanyang likod sa ilalim ng kumot. “Ayos lang, honey. Bumalik ka sa kama," bulong niya. “Kaya kong pumunta doon mag-isa; Pupunta lang ako sa pwesto ni Mark. Pero ikaw, sweetheart? Mas mabuting matulog ka ng sapat. Tandaan, mayroon tayong mga brats na dapat alagaan sa araw. Better not worry yourself dead on Arianne, okay?”Nang walang karagdagang abala, sumugod si Jackson sa Tremont Tower pagkatapos ng tawag. Lumalabas, ang isang maikling biyahe ay sapat na upang ang isang tao ay sumigla at makaramdam ng refresh.“Si Mateo ba talaga, well... not-dead?” diretsong tanong niya.Ipinasa sa kanya ni Mark ang hikaw. “Isang hindi kilalang nagpadala ang naghatid nito sa aming pintuan ngayon. Ito ang kalahati ng pares na suot ni Arianne noong araw na nawala siya. Binili ko ito para sa
Alam na malapit na ang plano ni Mateo na paalisin siya, medyo nataranta si Arianne. "Ayoko! hindi! Hindi ako aalis kasama mo!"Saglit lang siyang tinitigan ni Mateo. Hindi man lang siya nagbigay ng salita.Ang balita ng kamakailang pag-unlad ay tumama sa kanya: Ang mga tao ni Mark ay nagsimulang manood sa bawat paliparan sa lungsod. Kailangan niyang gumalaw at mabilis. Hindi man siya makaalis ng bansa, kailangan pa ring baguhin ang lokasyong tinitirhan niya ni Arianne.Oo, pinaghihinalaan niya ang pagtataksil mula sa kanyang mahal na kaibigan na si Ralt. Paano pa niya maipapaliwanag ang halatang-guided focus ni Mark sa mga paliparan? Ang tanging paliwanag ay kung ang bastard na iyon ay nalaman na buhay pa si Mateo, at na siya ang dumukot kay Arianne!Natapos na ng matandang babae ang pag-impake ng lahat ng gamit ni Arianne. "Nakaayos na ang lahat, ginoo."Tumango si Mateo. “Hintayin mo kami sa labas. Makakasama kita sandali."She gave a confirmatory hum at lumabas na, ang maleta
Kaswal na sumagot si Mateo ng "Oo."Gayunpaman, lubos na nabigla si Arianne. Hindi niya maiwasang maramdaman na para sa kanya ang sinabi ni Geralt. ‘Paano nga ba naisipan ni Mark na bantayan ang bawat pagpasok at paglabas sa airport? Kung iisipin niya na puro ako kinikidnap, baka gusto ng mga kidnapper ng pera o buhay ko. Tiyak na hindi ako dinala sa ibang bansa o sa isang lungsod na malayo!'Biglang natauhan si Arianne kung bakit niya naisip na may mali kina Mateo at Geralt. 'Dapat ay ginamit ni Geralt ang pagbabalik ng aking mga hikaw bilang isang dahilan upang maglabas ng ilang impormasyon kay Mark ...'Habang sumilip si Arianne sa bintana ng sasakyan upang tingnan ang ekspresyon ng mukha ni Geralt, biglang inabot ni Mateo ang kanyang kamay at isinara ang bintana ng sasakyan sa gilid ni Arianne. "Mainit sa labas, at naka-aircon kami dito."Niyakap ni Arianne ang sarili at malamig na sinabi, “Layuan mo ako! Sumasakit ang buong pagkatao ko sa pagtingin lang sa iyo!"Ang katawan n
Obviously, pinabantayan din ni Mark ang kanyang mga tauhan sa airport na ito. Gayunpaman, dahil ito ay isang mas maliit na laki ng paliparan, walang gaanong lalaki ang nakalagay doon.Bago sila bumaba ng sasakyan, nagsuot si Mateo ng isang pares ng sunglasses at face mask. Syempre, naghanda din siya ng set para kay Arianne.Sa inaasahan, tumanggi si Arianned na isuot ito at lumabas ng sasakyan. Gayunpaman, pinag-isipan na ito ni Mateo at iniabot ang syringe at gamot sa matandang babae sa upuan sa harap ng pasahero. “Aalis muna ako, isama mo siya mamaya. Mag-ingat ka."Pagkababa ni Mateo sa sasakyan at pumasok sa airport, kinuha ng driver ang syringe matapos itong punan ng gamot, handang iturok ito kay Arianne. Obviously, buong lakas niyang nakipaglaban. “Huwag mo akong hawakan!”Lumipat ang matandang babae sa likurang upuan at pilit na pinababa si Arianne. "MS. Wynn, tumigil ka na sa pagpupumiglas. Kung hindi, ikaw ang magdurusa kung kailangan kong itusok ang karayom na ito sa iy
Habang nagmamadali sila sa airport, patuloy na hinimok ni Mark si Brian na magmaneho ng mas mabilis. 'Napakalapit ko nang mahanap si Arianne, napakalapit na ibalik siya sa tabi ko...'Gayunpaman, sa kabila ng lahat, ang suwerte ay wala sa panig ni Mark. Sa kalagitnaan, ang mga kalsada ay puno ng trapiko na walang magagawa maliban kung sila ay makakalipad.Nakaramdam ng matinding pagkainip si Brian. “Sir, parang may naaksidente sa unahan, dahilan ng traffic jam na ito. Hindi ako naniniwalang makakausad tayo anumang oras sa lalong madaling panahon, at hindi rin tayo makakaatras dahil napakaraming sasakyan sa likod natin. Ano ang dapat nating gawin ngayon?”Galit na galit si Mark kaya nagbago ang kulay ng mukha niya. Bumaba siya sa kanyang sasakyan para tingnan ang sitwasyon ng traffic jam. ‘Tiyak na hindi na kami makakagalaw kahit 20 minuto pa. Hindi ako pwedeng manatili dito at maghintay!‘Pag nasa airport si Mateo, ibig sabihin, siguradong nandoon din si Arianne. Nasa harapan ko an
Gusto ni Mateo na personal na suriin ang kanyang sarili, ngunit nag-aalala rin siya na makumpleto ang repair work sa airport at kailangan niyang ipagpatuloy ang kanyang flight registration. Kumunot ang noo niya at sinabing, “Bilisan mo at huwag mong guluhin. Mas matalino siya kaysa sa inaakala mo. Kung siya ay makatakas, ito ang magiging ulo mo!"Tumango ang driver at yumuko habang patuloy na tinitiyak si Mateo. Pagkatapos, nagmamadali siyang pumunta sa washroom. Gayunpaman, bago pa man siya makarating doon ay biglang tumakbo palabas ng mag-isa ang matandang babae. "May problema tayo! Wala na siya!”Ang driver ay biglang nakaramdam ng "Buzz" sa kanyang ulo. "Ano ang sinabi mo?! Hindi siya maaaring tumayo ng maayos, kaya paano siya nawala?! Nasubukan mo na bang hanapin siya?!"Tumingin ang matandang babae sa paligid. “Buong oras ko siyang binabantayan, pero nakaka-suffocate ito sa banyo. Nang makita kong nagsusuka pa siya, lumabas ako para makalanghap ng sariwang hangin. Pero pagbali
Gayunpaman, hindi bumalik si Arianne sa unang palapag. Hindi na kaya ng utak niya na isipin iyon. Kaya naman, nang dumating ang elevator sa pinakamataas na palapag, lumabas si Arianne at napagtanto na mayroon pang mga hagdan na maaaring umakyat sa mas mataas, na hindi maabot sa pamamagitan ng elevator. Kaya naman, nauna siyang pumunta sa hagdan.Isang palapag na lang ang natitira sa hagdan, diretso sa rooftop ng hotel. Ito ay hindi isang mataas na uri ng hotel, kaya ang rooftop ay may ilang mga halaman at bulaklak lamang sa ibabaw nito, kaya hindi ito masyadong magandang tingnan.'Wala akong matatakbuhan. Ano ang dapat kong gawin ngayon…'Naglakad si Arianne sa guardrail at sumulyap. Ang hangin na tumatakas sa init ay nagtaas ng kanyang buhok na basang-basa na sa pawis. Kakaunti lang ang mga sasakyan at tao sa kalsada, ni hindi alam na itinataya ni Arianne ang kanyang buhay o tumatakas...Maya-maya pa ay naabutan ng driver si Arianne. Nang makita niya ito sa may guardrail, nagulat
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy