Nadurog ang puso ni Melanie. “Ano ang kailangan para mapatawad mo ang Larks? Gagawin ko ang lahat basta't handa kang tumigil."'Sa ganitong paraan, maaari kong putulin ang lahat ng relasyon sa Larks.'Ibinaba ni Alejandro ang kanyang ulo at inayos ang buhok ng kanyang anak, nagbubulungan tungkol sa mga bagay na walang kaugnayan sa paksang nasa kamay. “Mukhang hindi masyadong healthy ang buhok niya. Paanong hindi niya namana iyon sa iyo? Mukhang hindi siya masyadong lumalaki sa kung ano man ang kinakain niya ngayon. Napakaliit pa niya…”Napabuntong-hininga si Melanie. 'Sinusubukan ba niyang ibahin ang topic? Talagang ayaw niyang pag-usapan ang bagay na ito?’ Bahagyang nataranta si Melanie. “Alejandro… Imposible ba talaga na magkaroon tayo ng maayos na talakayan? I don’t expect to be held above Tiffany in important in your heart, but we’re a married couple after all, kaya hindi ba pwedeng… mag-isip ka sa lugar ko kahit minsan, paminsan-minsan?”Saglit na nagulat si Alejandro, nang hu
Hindi na maalala ni Melanie kung kailan niya sinabi iyon. "Kailan ko pa sinabi yan?! Hindi ka ba naiinis sa pagkakaroon ng anak sa taong hindi mo mahal?! I’m thankful enough na pinayagan mo akong ipanganak si Millie. Tumigil ka... Bitawan mo ako!”Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Alejandro sa tainga ni Mealnie. "Hindi ko rin alam kung pag-ibig ba o hindi, pero... ayoko umalis..."Nawalan ng lakas ang mga braso ni Melanie nang sumuko siya sa pagpupumiglas. ‘Di niya alam kung pag-ibig ba o hindi... Pero ayaw niyang umalis... Hindi ba siya makaalis...?Habang pauwi, nanatiling nakayuko si Melanie habang nakahawak kay Millie, natatakot na baka may makakita sa kung ano man ang iniisip niya. Nang maalala niya ang nangyari sa opisina, parang nasa panaginip pa rin siya. Simula nang umalis siya para makipagkita kay Alejandro kanina ay gulong-gulo na ang isip niya. Gayunpaman, nag-spacing out pa rin siya sa sandaling iyon.'Malungkot si Alejandro nitong mga nakaraang araw, pero ngayo
Biglang tumawa si Melanie. "Okay lang, naiintindihan ko ang gusto mong sabihin. Hindi pa kami… naghihiwalay. Napirmahan na ang mga divorce papers, pero pinunit niya ang mga ito pagkatapos. Parang nagbago ang isip niya nang malaman niyang hindi ako ang nagtulak sayo. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya. Naisip ko pa nga... na hindi niya hahayaan na hindi ako mapaparusahan kahit na malaman niyang kapatid ko ang may gawa nito."Tinapik-tapik ni Tiffany ang kanyang dibdib habang nakahinga siya ng maluwag. "Imposible 'yan! Sa tingin ko dapat matagal mo nang sinabi sa kanya ang totoo. Si Alejandro ay hindi ganoong uri ng tao; alam kong hindi niya ilalabas ang kanyang galit sayo kung hindi ka bahagi nito. Higit pa rito, anuman ang nangyari sa pagitan ko at sa kanya ay matagal nang nakalibing sa nakaraan, kaya imposible na maghiganti siya sa ngalan ko! Kahit pa naging Alejandro Smith na siya, kahit papaano ay naiintindihan ko pa rin ang ugali niya noong Ethan Connor pa siya. Dah
Iyon ay itinuturing na unang pagbisita ni Millie doon, kaya medyo nahihiya siya. Na-curious siya at gustong maglaro nang makita niya ang iba't ibang gamit sa patio na tila nakakatuwang laruin, pero natatakot siyang gawin iyon. Hanggang sa lumabas si Arianne para salubungin sila at hinikayat si Smore na isama si Millie sa paglalaro ay lumakas ang kanyang loob.Mula nang pumasok si Melanie sa Tremont Estate, masasabi ni Arianne na binisita niya siya nang may dahilan, kaya't hiniling niya kay Mary na magtimpla ng tsaa. Pagkatapos, pareho silang umupo ni Melanie sa tabi ng tea table sa patio habang kaswal silang nag-uusap. "Anong problema? Alam ko na ang sitwasyon sa loob ng pamilyang Lark ay hindi masyadong maganda, kaya sa malamang ay mabigat pa rin ang loob mo."Ibinaba ni Melanie ang kanyang mga mata. “Sa totoo lang... Wala akong dapat ikagalit. Nastress lang ako sa panggigipit sa akin ng aking pamilya, pero hindi ako mapakali sa kung paano magtatapos ang pamilyang Lark. Arianne, gus
Alam na alam ni Arianne ang isang matandang kasabihan kung saan hindi ka dapat manghimasok sa buhay ng ibang tao. Gayunpaman, dahil siya rin ay isang babae, alam din niya kung gaano kasakit ang mamuhay kasama ang isang lalaki na hindi siya minamahal sa simula pa lamang. ‘Mahal ba ni Alejandro si Melanie? Ang sagot ay napakalinaw: malamang ay hindi. Gaano kaya kaswerte si Melanie na makatanggap ng masayang ending sa isang relasyon na binuo dahil sa benefit ng ibang tao?’Sa huli, buong lakas ng loob na sinabi ni Arianne kay Melanie, “Melanie, sa tingin ko alam mo na ang ugali ni Alejandro ngayon. Kung ayaw niya talagang umalis ka, hindi ka makakaalis kahit ano pa man ang gawin mo. Sisiguraduhin niya na hindi ka man lang makakalabas ng Capital. Bakit hindi mo gawin ito: kausapin mo siya ng maayos pagkatapos ng problema sa pamilyang Lark, okay? At... hindi niya hinahabol ang mga Lark dahil kay Tiffany. Kami ni Jackson ay sapat na suporta para sa kanya, kaya no need na sumali si Alejandro
Ibinigay ni Melanie ang kanyang buong pang-unawa kay Alejandro. “Okay lang, ganyan talaga siya. Hindi siya tumatawag para sabihin sa akin kung uuwi siya para sa hapunan dahil madalas naman ay nasa bahay lang ako. Sorry kung naabala kita ngayon. Aalis ako na kami ni Millie, Mark at Arianne."Bahagyang tumango si Mark bilang pagsang-ayon. Tumayo si Arianne at hintaid palabas si Melanie. “Tandaan mo ang sinabi ko sayo. Dapat kang huminahon at pag-isipan ito nang matagal sa mga susunod na araw. Ang divorce ay hindi isang simpleng bagay. Ayoko lang na pagsisihan mo ito sa huli."Tumango si Melanie at sumakay sa kotse niya kasama si Millie.Bumalik si Arianne sa hapag kainan matapos makitang umalis na ang sasakyan ni Melanie sa di kalayuan. Saktong kakain na siya ay nagbuntong-hininga si Mark habang sinasabi, “Parang naaalala ko na lagi akong tumatawag kung hindi ako uuwi sa hapunan, di ba?Napataas ang isang kilay ni Arianne habang sinasabing, “Tama, hindi naman ikaw ang tinutukoy ko ka
Pagkatapos nito ay binuhat na ni Alejandro si Millie palabas ng walang imik.Habang kumakain sila, biglang nagtanong si Melanie, "Kumusta ang pamilyang lark?"Kaswal na sagot ni Alejandro, “Pinag-uusapan na namin ang kanilang acquisition. Hindi sila humihinto sa ngayon, pero sa palagay ko ay hindi na sila makakapatuloy nang mas matagal."Nanatiling tahimik si Melanie nang marinig ito. Dahil dito ay tinanong ni Alejandro, “Yun lang? Akala ko may sasabihin ka pa."Ngumisi si Melanie. "Ano pa ba ang sasabihin ko sayo? Kasalanan nila kung bakit nangyari ito sa kanila. Kahit na wala kang kinalaman dito, malamang na hindi rin magiging mabait si Jackson sa kanila. Hindi ako isang banal na tao; Hindi ko man lang masabi kung ano ang mangyayari sa akin, kaya wala akong oras para mag-alala sa kanila. At saka... kahit na magmakaawa ako sayo, hindi mo pa rin tutulungan ang pamilyang Lark, kaya ano ang sasabihin ko kapag alam ko na ang magiging outcome nito? Kahit na tulungan mo akong ipagtanggo
Nang makita ni Melanie si Alejandro na papalapit sa kanya, bigla siyang umiwas nang maramdaman niya ang hininga nito sa labi niya. "Pagod na ako, gusto ko nang matulog. Marami ka sigurong gagawin sa opisina bukas, di ba? Magpahinga ka na."Ibinaba ni Alejandro ang kanyang nakataas na kamay. “Sige…”Hindi niya ugali na pilitin ang isang tao gamit ang pwersa.Dumating si Arianne sa kanyang opisina pagdating ng Lunes, at doon niya natanggap niya ang invitation ni Sylvain. Malapit na silang ikasal ni Robin. Nang matanggap ni Arianne ang imbitasyon, binigyang-diin ni Sylvain ang mga salitang lumabas sa labi niya, “Pinaplano ko na itong gawin nang hindi sinusubukang i-rush ang kasal sa kasal niyo ni Mr. Tremont. Anuman ang nangyari sa kasal mo ay isang aksidente lamang... Huwag mo itong isapuso."Sinamaan ng tingin ni Arianne si Sylvain. “Ako ba ang tipo ng taong mag-o-overthink tungkol sa mga bagay-bagay? Sa tingin ko ang kasal namin ni Mark ay perfect; wala akong dapat pagsisisihan dah
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy