‘Puro businessman ang nagpunta sa event ngayong gabi, kaya paanong magkakaroon ng isang doktor?’ Nang mapagtanto ito ni Melanie, humiram siya ng telepono sa isa sa mga bystanders para tawagan si Arianne. 'Kailangan nating ibalik ang cruise sa baybayin ngayon at ipadala si Tiffany sa ospital. Kung hindi, tiyak na malalagay sa panganib ang kanyang buhay!’Nang matanggap nila ang balita, mabilis na sumugod sina Arianne at Mark sa pinangyarihan. Nang makita nila kung gaano kalubha ang kalagayan ni Tiffany, agad na namutla ang mukha ni Arianne. “Tiffany!”Kalmado pa rin si Mark ng mga sandaling iyon. "Ibalik ang barko ngayon!"Hindi nagtagal, dumating na rin sa eksena sina Jackson at Alejandro. Halos malaglag si Jackson nang makita niya si Tiffany. “W… Anong nangyari? Paano ito nangyari?! Anong nangyayari dito?!"Ang unang reaksyon ni Alejandro ay ang sumugod sa gilid ni Tiffany. Marahan niyang sinampal ang pisngi ni Tiffany habang umungol na may apurahang tono, “Naririnig mo ba ako?! K
Binasag ni Mark ang katahimikan at sinabing, "Ano ang sitwasyon?"Napailing nalang si Jackson at nanatiling tahimik.Sumama ang konsensya ni Melanie, at pumunta siya sa banyo para tumakas. Nahihirapan siyang huminga kapag nasa karamihan siya.Habang nakatayo siya sa harap ng palanggana, nagsimulang mamuo ang poot sa loob niya nang tingnan niya ang sarili sa salamin. Siya ay palaging napaka-upfront sa kanyang mga aksyon, ngunit ang insidente ay nag-iwan ng isang napaka-matalim na kuko sa kanyang puso, walang humpay na tumusok sa kanya. 'Wala sa mga ito ang mangyayari kung hindi ako pumunta at nakilala ang aking kapatid na lalaki kasama si Tiffany. Hindi ko masasabi na si Nikolai ang gumawa nito. Papasanin ko ang lahat ng responsibilidad para sa pangyayaring ito.'Paglabas ni Melanie sa banyo, nakita niya sa gilid ng kanyang mga mata na naghihintay sa kanya si Alejandro.Hindi niya namamalayan na umiwas ng tingin at umatras.Nang makita ni Alejandro ang reaksyon niya, bakas sa mga
Hinintay ni Jackson na makaalis ang lahat bago siya tumingin kay Melanie. "Nadulas ba siya, walang nagtulak sa kanya?"Nakipagtitigan si Melanie kay Jackson ngunit nanatiling tahimik.Nagdilim ang mga mata ni Jackson at hindi na siya nagsalita pa. Nang itulak si Tiffany palabas ng mga nars mula sa operating theater, sinundan sila ni Jackson sa kanyang ward.Unti-unting nagising si Tiffany nang pasado alas-1 ng madaling araw, at ang una niyang ginawa ay hinawakan ang kanyang tiyan. "Baby... Nasaan ang sanggol?!"Marahang hinawakan ni Jackson ang kamay niya. "Ayos lang, ayos na ang bata. Kinailangan siyang ilagay sa isang incubator sa loob ng ilang araw mula nang siya ay ipinanganak nang wala sa panahon. Siguradong nabigla ka, hindi ba? Maayos na ang lahat ngayon… Huwag kang matakot…”Nakahinga ng maluwag si Tiffany. Bigla niyang nakita si Melanie na nakatayo sa hindi kalayuan sa gilid ng kanyang mga mata at may halong halo-halong emosyon sa mukha. “Jackson, pwede bang iwan mo muna
Nagkunwari si Tiffany na may maluwag na ekspresyon sa mukha. “Paano kaya siya? Nag-o-overthink ka sa mga bagay-bagay. Nadulas lang ako at aksidenteng nahulog. Kasalanan ko kung bakit hindi kita pinakinggan. Kinailangan ko lang na isuot ang damit na iyon na may mahabang laylayan ngunit hindi ako makapagsuot ng napakataas na takong, kaya nabadtrip ako... Ngunit sabihin mo sa akin ang totoo, maayos ba talaga ang anak natin? Medyo may kalayuan mula sa cruise hanggang sa baybayin, kaya matagal na siguro ang lumipas. Siguradong nasa panganib ang anak natin, hindi ba?"Paano kaya nasabi ni Jackson ang totoo? Inabot niya ang kamay niya para ayusin ang buhok ni Tiffany. “Paano kaya siya? Hiniling namin sa cruise na bumalik muna sa lupa. Sakto ding dumating ang ambulansya, kaya ayos lang kayo ng anak natin. Ang sanggol ay kailangan lamang ilagay sa ilalim ng pagmamasid sa isang incubator dahil sa napaaga na kapanganakan, kaya itigil ang masyadong pag-iisip at takutin ang iyong sarili. Tulad ng
Napaisip si Arianne saglit bago nagtapos, “I don’t think Melanie did it. Hindi iyon ang unang pagkakataon na magkasama sina Melanie at Tiffie—kung ang saktan niya si Tiffie noon pa man ang layunin niya, noon pa man ay nagawa na niya ito bago pa man ang araw ng aming kasal, di ba? Tanungin na lang natin si Tiffie kung ano talaga ang nangyari mamaya kapag nakita natin siya.”Hindi naintindihan ni Smore ang usapan ng kanyang mga magulang. Nais lang niyang bumisita sa ospital sa lalong madaling panahon, kaya nagsimula siyang mag-lobo at humigop ng kanyang pagkain. Sa hindi inaasahang pagkakataon, imbes na sawayin ni Mark ang bata dahil sa kanyang masamang ugali sa hapunan, tumawa lang si Mark.Inilibot ni Arianne ang kanyang mga mata. "Kung kumain ako ng ganyan dati, hahampasin mo ako sa ulo ng sandok o kung ano! Tinatawag ko itong TDS—Tremont Double Standard!”Lalong tumawa si Mark. “Hindi kita sinaktan; hindi totoo yan, bunkum yan! Hindi kita pinalaki tulad ng aking anak na babae-tiya
Nadurog ang puso ni Arianne. Ang tanging dahilan kung bakit natupad ni Tiffany ang pangakong binitiwan niya kay Melanie ay dahil akala niya ay okay na ang kanyang anak. Kung malaman niya na ang sanggol ay hindi umalis sa kritikal na kondisyon, ang mapagkawanggawa na saloobin ni Tiffany ay maaaring masira.“Okay, nakuha na kita. Hindi ko sasabihin kahit kanino ang tungkol dito. God, biktima din si Melanie, di ba? I mean, she and Alejandro's relationship might be... affable, but it doesn't mean na mahal niya siya. And Melanie knows it," Arianne remarked. "And her brother has doomed her with this. Ang pagiging maingat ni Alejandro ay magtutulak sa kanya na ituring ang pangyayaring ito bilang kahit ano maliban sa isang 'aksidente'. Masama ang pakiramdam ko na ang relasyon nina Melanie at Naglalahad si Alejandro.”Ang inhustisya na dinanas ni Melanie ay naagrabyado kay Tiffany. “Hindi man lang nakikita ng sh*tbag na iyon kung gaano siya naging mabuting asawa sa kanya! Goddammit, may kalah
Papalapit sa pinto ang mga yabag. Mabilis na nakilala ito ni Melissa bilang sa kanyang ama at tumungo sa direksyon nito na parang bata. Ang kanyang maliit na tangkad ay naging imposible para sa bata na maabot ang doorknob, kahit na hindi mahalaga, bilang isang segundo mamaya, ang pinto ay bumukas ng mahina mula sa labas, na tila kung sino ang papasok ay hinulaan ang presensya ng batang babae na nakatayo sa likod nito.Nang makita ni Alejandro ang maliit na si Millie, yumuko si Alejandro at binuhat ang dalaga sa kanyang mga bisig. "Tara, nakatayo ka ulit sa likod ng pinto? Alam mo bang isang araw ay maaaring may bumangga sa iyo ng pinto, at hindi iyon masyadong maganda, hindi ba? Sa susunod, tumayo ka nang mas malayo sa pinto, okay?” magiliw niyang paalala. “Anyway, laruin mo ang mga laruan mo sa ibaba. Kailangang makausap ni Daddy si Mommy saglit, okay?"Ginaya ni Melissa si Melanie na suminghot. “Daddy, umiiyak si Mommy, singhot-singhot, argh-argh…”Binatukan ni Alejandro si Melani
Sumingit si Nikolai bago natapos ni Melanie ang kanyang sinasabi, “Oh yeah? May dapat ba akong katakutan? Ano, ibig mong sabihin Alejandro Smith? Ako, isang malaking kapatid, ay narito upang makita ang aking kapatid na babae. Anong masama dun, hmm? Besides... Pinanood ko siyang umalis gamit ang sarili kong mga mata. Dito, kunin ang iyong telepono. Nandito lang ako para ibalik. Ang pag-iwan nito sa akin ay isang masamang, masamang ideya; ito ay nag-aanyaya ng kaguluhan, alam ko. Tinawagan ka ng Alejandro na iyon, alam mo, ngunit hindi ko ito sinagot at pinatay ko ito nang buo. Tiyak na tinanong ka niya tungkol dito, hindi ba? At naniniwala ako na wala kang sinabi sa kanya?"Inagaw sa kanya ni Melanie ang telepono at inilagay sa kanyang handbag. “Please go, now. At huwag ka nang lalapit sa akin!"Nagsindi ng sigarilyo si Nikolai nang walang pakialam. “Pfft. Binalaan kita, Melanie. Ngunit kailangan mo lang dalhin ito sa iyong sarili, ha? Dahil buhay pa si Tiffany Lane, lulundag ang pusa
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy