Naiinis si Arianne na bumulong, "Hindi ako pupunta. Hindi ba siya lalapit kung hinahanap niya ako? Bakit ko siya pupuntahan? Hindi ako ang naghahanap sa kanya! " Nanlaki ang mga mata ni Mary. "Ari... hindi ba... ang iyong rebellious phase ay medyo late na? Magiging twenty two ka na ngayong taon!" Nanahimik ng sandali si Arianne. Ayos sa mga mata ni Mary, dumadaan lamang siya sa isang phase ngayon? Talagang sumabog ang emosyon niya sa katahimikan. Sa wakas ay napagod na siya sa pang-aapi sa kanya sa loob ng maraming taon at gusto niya nang ihinto ito, okay? Nang makita na ayaw sumunod ni Arianne, sinumbong ito ni Mary kay Mark. Makalipas ang ilang sandali pagkatapos nito, siya ay muling nagmadaling pumunta sa likod-bahay ngunit binilisan niya ngayon ang pagbaba kumpara kanina. "Ari, sinabi ni sir na kung hindi ka susunod, hindi ka niya papayagang itago ang pusa. Ang salita niya ay ang salita niya…!” Ang salita niya ay ang salita niya? Wow. Parehong nagalit at nalibang si Ariann
Nabanggit ni Arianne ang mga nakakasakit na salita para kay Mark, kaya itinapon niya sa sahig ang baso ng alak na nasa kamay niya. "Gusto mo maging isang katulong? Sige, tutuparin ko ang iyong hiling. Simuka bukas, gagawin mo ang gawain ng mga katulong ng Tremont Estate! Ngayon, umalis ka sa harapan ko!" Umalis siya ng walang pag-aatubili at pumunta sa helper room ni Mary. Ang silid ay inookupahan ng apat na mga katulong at walang karagdagang space para sa kanya. Sumiksik na lang si Arianne kay Mary. Gayunpaman, hindi niya pinagsisisihan na magalit kay Mark. Mas gugustuhin niyang matulog sa kwarto ng mga katulong kaysa humiga sa parehong kama na kasama si Mark. Tuwing nakikita niya ang lalaking ito, maiisip niya ang lahat ng ginawa niya kina Aery at Helen. Ang tatlo ang sumira sa kanyang puso at imposible na gagaling pa siya, iyon ang nagpapaalala sa kanya sa bawat na araw na lumilipas sa kanyang buhay. Kinabukasan, nagtatrabaho siya sa opisina tulad ng dati at naging isang 'pa
Diniinan ni Arianne ang kanyang mga labi at walang sinabi. Pagod na pagod siya at unti-unting nakatulog. Walang narinig na sagot kay Arianne, bumuntong hininga si Mary at kinumutan siya nito. Intensyon ni Mark na makita si Arianne na gawing kalokohan ang kanyang sarili, umuuwi ng maagap sa bahay si Mark araw-araw pagkatapos ng trabaho at mas matagal siyang nanatili sa sala kaysa sa dati niyang ginagawa. Upang maiwasang makita siya, si Arianne ay halos lumayo sa sala at nagtatrabaho lamang sa kusina at sa likod ng bahay. Nililinis lamang niya ang sala pagkatapos niyang umakyat sa itaas. Masarap sa pakiramdam na manatili sa sariling gawain ang bawat isa nang walang hindi nangingialam sa mga gawain nilang dalawa.… Sa parehong oras, si Tiffany ay parang may hinahanap sa kanyang kwarto sa kanyang inuupahang bahay. “Ma! Nakita mo ba ang bankcard ko?" Hindi siya binigyang pansin ni Lillian dahil nag-meryenda ito sa sala. “Hindi… Hanapin mo iyon nang mag-isa. Sa tingin mo magnanakaw
Tiningnan ni Arianne ang ulan mula sa bintana sa kusina. Naiintindihan niya ang sitwasyon ni Tiffany. Pareho silang nawawalan ng pagasa ngayon... “Tiffie, nasaan ka? Pupuntahan kita, "sabi ni Arianne habang iniiwan ang mga gawain sa bahay at lumabas siya na may payong. "Nasa convenience store ako sa baba ng bahay. Lumabas ako dala ang cellphone ko lang. Wala man lang akong jacket. Sobrang lamig... Ayokong bumalik at makita ang nanay ko. Hindi ko matiis na makita ang mukha niya ngayon." Ang tono ng pananalita ni Tiffany ay may kasamang lungkot. Si Arianne, na napunta sa pintuan, ay bumalik kaagad ng marinig niya na walang jacket si Tiffany. "Sige. Dadalhan kita ng damit. Manatili ka lang diyan at hintayin mo ako. Huwag kang gagalaw! " Nang sabihin niya iyon, nadulas si Arianne at nahulog sa sahig nang paakyat na siya sa hagdanan. Tumama ang kanyang ibabang tiyan sa hakbang at ang kanyang payong ay nahulog sa isang gilid. Sa kabila ng sakit, kinuha niya ang kanyang sarili, ku
"Ari, bakit ka dumudugo?" Sinundan ni Arianne ang tingin ni Tiffany pababa, ngunit ang kanyang paningin ay malabo na at nagsisimula na siyang makarinig ng buzzing sound at hindi niya na marinig ang boses ni Tiffany. Malabo para sa kanya ang nangyari sa kanyang paligid, si Tiffany ay nagpara ng taxi at ipinadala siya sa ospital. Ang ilang mga medical staff ay lumitaw sa harap niya, mukhang balisa habang itinutulak siya sa emergency ward. May malay na siya, alam niya na siya ay inilalagay sa operating theatre, ngunit wala siyang naramdaman na sakit at hindi rin siya makapagsalita. Naglakad si Tiffany sa labas ng emergency ward sobra siyang kinakabahan. Maya-maya, binuksan ng isang nurse ang pinto ng emergency ward at lumabas. "Ikaw ba ang pamilya ng pasyente? Ang pasyente ay sobrang pagod pagkatapos niyang malaglagan at ngayon ay nahihirapan siya mula sa pagkawala ng dugo dahil sa trauma. Kailangan niya ng operasyon. Pakipirmahan na lang ito kung ikaw ay kamag-anak niya!" Na
"Ano ang sitwasyon?" Tanong ni Mark. "Ginagawa namin ang aming makakaya ngayon. Noong dinala dito si Mrs. Tremont… dumudugo siya nang sobra. Sobrang lala ng kalagayan niya. Huwag kang magalala, Mr. Tremont, magiging okay ang iyong asawa." Naging maingat ang nurse. Kung sabagay, ang taong nakatayo sa harapan niya ay hindi isang ordinaryong tao. "Paano ito nangyari?" Masyadong komplikado ang emosyon na nilalaman ng kanyang tono, na naging sanhi para mamula ang nurse mula sa takot. "Hindi... Hindi ako sigurado... Ang unang diagnosis ng Doctor ay sobra siyang napagod pagkatapos niyang malaglagan ng anak at nagkaroon siya ng trauma, kaya ang resulta ay matinding pagkawala ng dugo... Pinayuhan na siya ng doktor na kailangan niyang magpahinga pagkatapos niyang malaglagan, tama ba? Bakit…"Napabagsak si Mark sa upuan. "Pakiligtas... pakiligtas siya para sa akin... Habang siya ay nabubuhay, gagawin ko ang lahat..." Gusto lang ni Mark na sumuko siya. Bakit mas gugustuhin ni Arianne na p
Kinuha ni Mark ang tseke mula kay Brian at itinapon sa mga lalaki. "Ilagay niyo ang halaga na gusto niyo." Ang mga kalalakihan ay natakot noong una, ngunit nang sinabi sa kanila ni Mark na ilagay ang halaga na gusto nila, naisip nila na si Mark ay isang duwag na employer na gumagamit ng pera upang malutas ang kanyang mga problema. Natutuwa sila habang sinusulatan nila ang tseke kung ano ang akala nila ay isang astronomical na halaga ng pera. "Hindi ka namin niloloko," pagmamalaki nila, "Bukod sa mga gastos sa nasira, may mga bayarin din para sa mental damage na binigay mo sa amin. Hindi ito exaggeration." Biglang napangisi si Mark. "Dapat kang maglagay ng mas mataas na halaga dahil mayroon ding… mga bayarin sa medisina. Ilagay mo rin yan." Bago malaman ng mga kalalakihan kung ano ang ibig niyang sabihin, hinila na sila palayo ng isang bodyguard. Tinakpan ni Brian ang coat na dinala niya sa paligid ng katawan ni Mark. “Sir, sira na ang sasakyan mo. Mayroon akong tao na nag-tow n
Umaga ng ikalawang araw nang magising si Arianne. Bago niya iminulat ang kanyang mga mata, naramdaman niya na may isang tao sa tabi ng kanyang kama. Sa kabutihang palad, naalala niya na pinasok siya sa ospital kagabi. Akala niya si Mary ang nagbabantay sa kanya kaya't sinabi niya, “Mary, tumawag ka para sa opisina ko. Hindi ako makakapasok sa trabaho ngayon..." Dahil walang sumagot, dahan-dahang iminulat ni Arianne ang kanyang mga mata. Ang matamlay na mukha ni Mark ang sumalubong sa kanyang mga mata. Nabigla si Arianne na para bang napahinto ang puso niya sa kanyang napiling damit pantulog at sa kanyang bahagyang magulong buhok. Hindi niya alam kung ano ang nangyari sa operasyon na ginawa sa kanya para ang isang katulad ni Mark, na pinapahalagahan ang kanyang imahe, ay naging ganito ang kanyang itsura sa pampublikong lugar tulad ng ospital. Naghiwalay ang manipis na labi ni Mark, nagsasabi ng mga salitang hindi niya naintindihan. "Ano? Masaya ka na ba ngayon? Ikaw na ang nanalo.
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy