Nagsimulang magkaroon ng masamang pangitain si Tiffany, “Sinasabi mo ba… na nagkaroon siya ng pagbabago ng puso? Pero lagi kong iniisip—I mean, kahit dati pa naman, palagi naman siyang loyal ‘di ba?" isip niya bago niya patuloy na sinabi, “Uy, tignan mo, kahit na walang namamagitan sa inyong dalawa, at hindi ka na makakapagtrabaho sa kumpanya niya, you still have your café, remember? Hindi ka eksaktong mawawalan ng trabaho o mangangailangan ng tulong pinansyal. Tiyak na kaya mong palakihin si Smore. At saka, uber-talented ka, Ari. Napakaraming kumpanya ng gustong makuha ka sa kanilang mga team, makakaasa ka! Kung ako sa iyo, hinding-hindi ako mag-aalala. Ngunit sa huli, sa palagay ko dapat mo siyang tanungin at, mabuti, tingnan kung talagang nawalan siya ng interes. Kung ito ay totoo, maaari kang magsimulang mag-impake at mag-skedaddle doon sa halip na sayangin ang iyong mahalagang kabataan sa kanya, at makakuha ng iyong sarili ng isang mas mabuting lalaki na pakasalan."Si Jackson, n
Nagdala si Mark ng napakaraming laruan, na labis na ikinatuwa ni Smore kaya napatalon siya sa tuwa. Tuwang-tuwa, kinuha ng lalaki ang bata sa kanyang mga bisig at pinaglaruan ito saglit, bago tuluyang umamin, “Akala ko nasa bahay kayong dalawa, pero wala pala. Sa kasamaang palad, nakalimutan kong dalhin ang aking susi."Humakbang si Arianne sa pagtatangkang buksan ang pinto. Gayunpaman, ang pangingisda sa paligid ng kanyang handbag sa loob ng ilang minuto ay hindi rin nailabas ang kanyang susi, na ikinagalit niya. “Ganun din ako. Tawagan mo si Mary. Malamang nag-grocery siya or something."Hindi naman nagulat si Mark. “Nagawa na; pabalik na siya. Sinabi niya sa akin na naiwan mo rin ang iyong susi sa bahay. Anyway, dahil ayaw mong kumain sa labas ngayong gabi, naisipan ko na lang na pumunta at maghapunan sa lugar mo!... Hmm. Mukhang hindi ka natutuwa, ah?"Natutuwa? Paano siya "natutuwa"?Isinandal ni Arianne ang likod niya sa pinto at ibinaling ang tingin sa sahig, umiwas ng tingi
Si Mark, na naghihinala, ay sumigaw sa direksyon ng kusina, "Ari, pumunta ka dito!"Nagkunwari si Arianne na hindi siya narinig, na nag-udyok kay Mary na paalalahanan, “Say something, dear. Bago pa magalit si Mr. Tremont—”Inihagis ni Arianne ang gulay sa kanyang kamay sa isang pool ng tubig na nabuo sa lababo. “Maaari siyang mainis sa lahat ng gusto niya; Hindi ako takot! Sa totoo lang, ako ang dapat magalit! Kung gusto niya, maaari niyang ibalik ang impiyerno pabalik sa Tremont Estate at itapon ang kanyang tantrum doon at iligtas ako mula sa kanyang hangal na pagpapakita ng pangingibabaw! Maaaring natatakot ka sa kanya, ngunit tiyak na hindi ako!"Mahina ang boses niya kaya nataranta si Mary sa pag-iisip na narinig siya ni Mark. “Jesus H. Christ, ibaba mo ang iyong boombox! Ano ang pumasok sa iyo? Ang nakikita ko lang ay kung gaano ka-normal ang kinikilos ni Mr. Tremont—para sa kapakanan ni Pete, binibili ka pa rin niya at si Smore ng lahat ng magagandang knickknack na ito! Paanon
Nang handa na ang hapunan, mataktikang sinabihan ni Mark si Smore na kunin ang kanyang ina. Sa pagkuha ni Smore sa quest na ito, hindi man lang siya nag-alala na baka ayaw lumabas ni Arianne.Pinatunayan ng katotohanan na tama siya. Walang kalaban-laban laban sa paglabas ni Smore sa Cute Tactics—babyish na pagkanta, pagsasayaw, lahat ng bagay na ginagawa ng isang kaibig-ibig na paslit—kasunod na binuksan ni Arianne ang pinto at lumabas. Nang matamaan ng kanyang mga mata ang pagiging suplada at panunukso sa kanya, gumanti siya sa pamamagitan ng pag-ikot ng mga mata sa mukha nito bago siya sinala sa kanyang paningin.Pinagmasdan sila ni Mary nang walang salita, hindi nagdagdag ng komento tungkol sa buong sitwasyon maliban sa isang pansamantalang tanong, "Mukhang wala kang pupuntahan mamaya, ha? Bumubuhos ang mga pusa at aso doon."Tumango si Mark. "Tama ka; nakatali ako. Bumubuhos na.”Hindi maniniwala si Arianne sa palusot na iyon sa loob ng isang milyong taon, kaya lumingon siya sa
Mabilis na tumanggi si Arianne. "Hindi ako! Ikaw lang ang kumikilos... kakaiba at kakaiba at lahat! Paulit-ulit mong sinasabi na abala ka, pero parang... ano ang pinagkakaabalahan mo? Kung wala namang kahina-hinala, walang problemang sabihin sa akin kung ano iyon, di ba?"Nag-iwas ng tingin si Mark habang mahinang tumawa. "Naku, hindi ito dapat magbigay ng anumang mga hinala, sige. Pero... wala akong dapat sabihin sa iyo ngayon. Oh, tingnan mo ang oras! Ako dapat ang maligo. Magpahinga na tayo para matulog ng maaga! Nabugbog ako.”Pinanood niya itong bumangon at tumungo sa banyo, at ninakaw ang tingin sa orasan na nakasabit sa dingding. Nine pa lang... At "nabugbog" na siya? Siya ay natutulog nang mahabang oras sa maghapon at hindi pa rin mapanatili ang kanyang sarili na gising—paano ito naging normal? Hindi, ito ay talagang abnormal!Pagkatapos niyang maligo, dumiretso si Mark sa kwarto ni Arianne at—na pinatutunayan ang sarili na malinaw sa kalokohan—dumiretso sa kama at nakatulog
Ang marinig ang isang stoic, monkish na lalaki na biglang humihinga ng mga salitang ganyan habang sila ay nasa kama ay agad na nagdala ng mainit na pamumula sa pisngi ni Arianne.Magpapakasarap na sana silang dalawa nang biglang bumukas si Smore sa pinto. “Bumangon na mga tamad! Napakatamad ni Mommy!'Ang instincts ni Arianne ang pumalit at itinulak niya ang lalaki sa itaas niya sa isang tabi bago tumindig nang diretso upang ipakita ang pamamahala sa kanyang magulong damit na pantulog. “Oh please, gising na si Mommy. Bumangon ka mula sa kanyang kama sa sandaling ito!"Pinag-aralan ni Smore ang dalawa nang may pagtataka. “Mommy, Daddy, naglalaro ba kayo? Gusto kong maglaro nang magkakasama tayo!"Umubo si Mark para itago ang kanyang kahihiyan. "Buweno, Anak, natatakot ako na ito ay pang-adulto lamang. Kailangang mas matanda ka para maging… karapat-dapat. Anuman, tapusin natin ang ating almusal nang mabilis at magpalit. Isasama ka ni Daddy sa paglalakad."Lumakas ang diwa ni Smore n
Sinundan ni Mark ang linya ng paningin ni Smore hanggang sa tumalon sa kanyang mga mata ang view ng lungsod. Ang mga skyscraper, na laging mukhang kahanga-hanga pabalik sa lungsod, ngayon ay hindi hihigit sa maliliit, hindi kapansin-pansing mga bloke."Tumayo ka sa tuktok, at ikaw ay nasa mataas na posisyon para tingnan ang pinakamalayong bahagi ng mundo. Tumayo sa isang lugar na patag, at lahat ay mukhang matangkad at hindi maabot. Kung gusto mong makakita ng malayo sa mundo, pagkatapos ay palaging magsikap para sa tuktok-laging. Naiintindihan mo ako?"Siyempre hindi ginawa ni Smore. Ang mas malalim na kahulugan sa likod ng kanyang mga salita ay ganap na nawala sa bata, na ang sagot ay, "Ohhh, so we're gonna climb all the way up to the peak? Dahil ang tuktok ay ang tuktok!"Kumibot ang gilid ng labi ni Mark. Bakit niya sinubukang ipasa ang isang bagay na maiintindihan lamang ng isang may sapat na gulang sa isang bata na wala pang tatlong taong gulang?Nawala ang tawa ni Arianne sa
Hindi nakatawag ng tawag mula kay Mark si Arianne pagkatapos noon, kahit na sa sumunod na araw. Ang tanging natanggap niya ay isang text sa hating gabi na nagsasabi sa kanya na hindi siya maaaring umalis. Pakiramdam niya na hindi siya sinipot ni Mark.Pumasok siya sa trabaho, at agad na nakita si Sylvain na matamlay na hinihigop ang kanyang morning tea sa opisina. Agad niyang tinanong, "Kailan ang kasal niyo ni Robin?"Nabulunan ng mainit na tsaa si Sylvain, dahilan para mag-sputter siya nang ilang sandali bago tuluyang nanumbalik ang katahimikan.“Gah? Tama, ang kasal natin. Nasa kalagitnaan pa rin kami ng pagpaplano nito. Oo, ang mga bagay na tulad nito ay palaging pinakamahusay na mabagal, tama? Kaya't naghahanda kami para sa lahat. At saka, I’ve only got the time to work on that bridal gown design after work,” he fibbed. "Napagpasyahan kong kunin ang iyong mahusay na mungkahi at ako mismo ang magdisenyo nito. Whew, medyo nakakapagod na gawin ang mga bagay-bagay sa iyong sarili,
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy