Tumingin si Henry kay Mark sa pag-asang makakatanggap siya ng isang utos. Sa paglipas ng mga araw, ang kalagayan ni Shelly ay patuloy na lumalala. Kung maantala nila ang kanyang paggamot, malamang ay makakaharap na naman nila ang isang mahirap na sitwasyon.Natahimik si Mark bago tuluyang nagbigay ng hatol. “Henry, ihatid mo na siya ngayon din. Nahanap at na-kontak mo na ang pinakamagandang institution dito, hindi ba? Sabihin sa kanila maghanda ng isang personal na nursing assistant na mag-aalaga sa kanya, at inaasahan ko lamang ang best care at mga gamot para sa kanya. Kailangan mo akong parating i-update sa kanyang kalagayan.”Agad na lumabas si Henry sa kwarto at nagsimulang maghanda sa biyahe.Noong araw na iyon, sina Henry at Brian lamang ang naghatid kay Shelly sa institusyon, dahil iniwasan ni Mark na makita siya. Nag-aalala siyang baka pagsisisihan niya ang kanyang desisyon kung sasama siya sa kanila, lalo na't hindi maiwasang lumambot ang kanyang paninindigan sa tuwing naba
Sa pagkakataong ito ay pinakawalan ni Arianne ang kanyang galit kay Shelly.Mahal na mahal niya si Mark kaya hindi niya magawang kamuhian ang anumang bagay na sa kanya. Kung makaka-recover si Shelly, nagpasya si Arianne na hindi niya iisipin na tumira sa iisang bubong na parang pamilya niya.Hindi ka makakapit sa nakaraan kung gusto mong mabuhay sa kabila nito. Kung ang nakaraan lang ang pinapahalagahan mo, kung gayon napahamak mo ang iyong kinabukasan.Napabuntong-hininga siya. "Mananatili ako dito sa tabi mo, okay? Hayaan ang mga tauhan ng kusina na gumawa ng para sa iyo. Pagkatapos ng masaganang pagkain, matulog ka na. At sa buong panahon na ito, kasama kita."Walang sinabi si Mark. Sa kanyang pananahimik, marahan niyang binawi ang kamay sa balikat nito at lumingon sa hagdan.“Henry, pakisabi sa mga tauhan ng kusina na gumawa ng ilang kasiya-siya ngunit simpleng pagkain para sa kanya. Hindi siya nakatulog kagabi, kaya kailangan niya ang lahat ng pahinga na makukuha niya.""Kak
Natahimik si Arianne ng saglit bago nilinaw, “Actually? Hindi mo siya Lola, kahit na siya talaga ang Lola mo... Bah, bale. You’re too young para makuha ako kahit na ipaliwanag ko sa iyo. Maghintay lang hanggang sa ikaw ay lumaki na, at malalaman mo ang lahat ng makatas at magugulong bagay na ito tungkol sa mundo. Sa ngayon... gusto mo bang bumaba at maglaro sa labas? Ang iyong paboritong slide ay nasa labas pa rin sa bakuran. Paglalaruan ka ni Mommy."Ang pagbanggit sa slide ay agad na nag-utos sa atensyon ng bata. Ang paninirahan sa labas ng Tremont Estate sa napakatagal na panahon ay nagpa-miss sa kanya ng lahat ng masasayang doohickey sa kanyang lumang tahanan.Habang kinakatok ng bata ang kanyang mga medyas nang mag-isa, ginawang komportable sina Mary at Arianne sa mga outdoor lounge chair. "Phoo, ngayong may isang tao na wala na rito," sabi ni Mary sa gitna ng kanilang causerie, "Ang hangin ay hindi kailanman naging mas matamis!""Mary... nakaraan na ang lahat. Huwag na nating
Ang unang pumasok sa isip ni Arianne ay, “Bakit? Nagpaplano ka ng kasal sa pagitan mo niyo ni Robin?"Napangiti si Sylvain at pa-ilag niyang sinagot ang tanong. "Huwag mo na akong tanungin, pare. Maging co-conspirator ka na lang."Sinadya ni Arianne ang pagtalikod sa magazine. "Nope, you can't make me unless you tell me para saan ito. Hindi mo kayang hindi makuha ang opinyon ko, tama ba? Kaming mga babae ang pinakamahusay na nakakakilala sa isa't isa, pal, ibig sabihin, anuman ang pipiliin mo para kay Robin ay maaaring hindi tamaan ang kanyang sweet spot. Tama ba ako?"“Sige, sige! Sheesh, totoo naman, okay?" Pumayag si Sylvain. “Remember how Robin asked for nothing when we married? Kamakailan lamang, pinag-iisipan ko ito, at napagpasyahan ko na kailangan mo lang magkaroon ng isang aktwal na kasal, alam mo ba? Ito ang uri ng bagay na kadalasang nangyayari nang isang beses lamang sa isang buhay; medyo nakakalungkot kung ang isang magandang babae ay hindi kailanman nakasuot ng napakar
Tahimik na tumango si Arianne at ibinaling ang tingin sa daan sa labas. “Wala! Kahit saan! Wala ako gustong puntahan."Sa wakas ay nahuli na si Mark. “Hmm? May gumugulo ba sa isip mo? Medyo bilib ka, hindi ba? Pinapahirap ba kita sa anumang paraan?... Hindi ko ginawa, tama ba?"Maaaring hindi masabi sa kanya ni Arianne kung ano ang nasa isip niya, ngunit ang katotohanan na kailangan niyang magtanong ay mas lalo siyang nakaramdam ng pagkahilo. “Hindi, hindi mo ginawa. At hindi ako 'bilious', okay? Sa tingin mo maglalakas loob akong maging bilib sa paligid mo? Balik na lang tayo sa pagkain ha? Marami pa akong draft na hindi ko pa tapos, at kailangan kong bumalik doon."Sa kanyang pagkabigo, ginawa ni Mark ang eksaktong sinabi niya! Diretso siyang bumalik sa pag-ukit ng kanyang mga steak na may (kakaibang) atensyon!Sa sobrang inis ni Arianne ay muntik na siyang maglabas ng malakas na “urrghh!”. Hindi ba ito ang parehong lalaki na karaniwang kilala sa kanyang katalinuhan? Bakit hindi
Hindi akalain ni Tiffany na mukhang nagsisinungaling si Jackson, kaya kumaway siya sa kanya. "Okey-dokey, kung gayon. Maaari kang bumalik sa paggawa ng tsaa ngayon. Oh, gawing mas magaan ang isa sa kanila sa panlasa, pakiusap? Para sa akin yan. At saka, huwag kang makinig sa usapan natin, hon— we're discussing womanly secrets. Ito ang uri ng mga bagay na bawal marinig ng mga lalaki."Tumawa si Jackson. “As if interesado ako sa simula! Hindi ko gustong makinig sa kanila kahit na gusto mo ako!"Dahil wala siyang nakuhang lead mula kay Jackson, si Tiffany ay parang nawawalan ng paliwanag ngayon. “Hindi ko alam kung paano ito sasabihin ng maayos, pero Ari... Alam mo naman kung ano ang mga lalaki, di ba? Mga hayop sila, nahuhuli mo ang pag-anod ko? Sinabi mong matagal ka niyang hindi nakikita o si Smore, at paulit-ulit niyang sinasabi na may iniisip siya araw-araw pagkatapos ng trabaho... Tulad ng, anong trabaho, pare? Is he really so damn busy na hindi ka man lang niya maiuwi? Hindi na n
Nagsimulang magkaroon ng masamang pangitain si Tiffany, “Sinasabi mo ba… na nagkaroon siya ng pagbabago ng puso? Pero lagi kong iniisip—I mean, kahit dati pa naman, palagi naman siyang loyal ‘di ba?" isip niya bago niya patuloy na sinabi, “Uy, tignan mo, kahit na walang namamagitan sa inyong dalawa, at hindi ka na makakapagtrabaho sa kumpanya niya, you still have your café, remember? Hindi ka eksaktong mawawalan ng trabaho o mangangailangan ng tulong pinansyal. Tiyak na kaya mong palakihin si Smore. At saka, uber-talented ka, Ari. Napakaraming kumpanya ng gustong makuha ka sa kanilang mga team, makakaasa ka! Kung ako sa iyo, hinding-hindi ako mag-aalala. Ngunit sa huli, sa palagay ko dapat mo siyang tanungin at, mabuti, tingnan kung talagang nawalan siya ng interes. Kung ito ay totoo, maaari kang magsimulang mag-impake at mag-skedaddle doon sa halip na sayangin ang iyong mahalagang kabataan sa kanya, at makakuha ng iyong sarili ng isang mas mabuting lalaki na pakasalan."Si Jackson, n
Nagdala si Mark ng napakaraming laruan, na labis na ikinatuwa ni Smore kaya napatalon siya sa tuwa. Tuwang-tuwa, kinuha ng lalaki ang bata sa kanyang mga bisig at pinaglaruan ito saglit, bago tuluyang umamin, “Akala ko nasa bahay kayong dalawa, pero wala pala. Sa kasamaang palad, nakalimutan kong dalhin ang aking susi."Humakbang si Arianne sa pagtatangkang buksan ang pinto. Gayunpaman, ang pangingisda sa paligid ng kanyang handbag sa loob ng ilang minuto ay hindi rin nailabas ang kanyang susi, na ikinagalit niya. “Ganun din ako. Tawagan mo si Mary. Malamang nag-grocery siya or something."Hindi naman nagulat si Mark. “Nagawa na; pabalik na siya. Sinabi niya sa akin na naiwan mo rin ang iyong susi sa bahay. Anyway, dahil ayaw mong kumain sa labas ngayong gabi, naisipan ko na lang na pumunta at maghapunan sa lugar mo!... Hmm. Mukhang hindi ka natutuwa, ah?"Natutuwa? Paano siya "natutuwa"?Isinandal ni Arianne ang likod niya sa pinto at ibinaling ang tingin sa sahig, umiwas ng tingi
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy