Pagkatapos ng ilang pag-iisip ay sinabi ni Mark, "Ang designer na iyon-si James McGinnis-ay inamin na ang design ay ibinigay sa kanya ng isang hindi kilalang sender sa pamamagitan ng email. Inamin niya na hindi ito ang kanyang original creation na nilikha niya mula sa simula; ninakaw niya ang idea ni Arianne. Tungkol sa pagkakakilanlan ng sender na iyon, pwede silang makinabang kung hindi nila ito malalaman, pero hindi naman mahirap alamin kung sino sila. Sa lalong madaling panahon, lalabas ang katotohanan... at makikita natin ito."Binigyan ng pansin ni Mark ang ekspresyon ni Shelly habang nagsasalita ito, pero walang kakaiba sa kanyang mien. Sa katunayan, nakahinga siya ng maluwag. “Magandang balita ‘yan, ‘di ba? Kunin mo ang maliit na ahas na iyan. Makakahinga ng maluwag ang lahat kung mahuhuli sa wakas ang perp na iyon. Mag shower ka na habang inaayos ko ang mesa."Pagkatapos kumain, ipinatawag ni Mark si Henry sa kanyang study room. "Gusto kong malaman ang sender sa likod ng em
Natahimik sandali si Sylvain bago muling nagsalita. "Ginoo. Tremont, maaari mo ba akong bigyan ng oras upang suriin kay Robin? Bibigyan kita ng mga sagot niya."Inaprubahan ni Mark ang kanyang kahilingan. Mas gusto niyang harapin ang kasalukuyang buhol na ito sa isang mas humanistic na diskarte dahil nalutas na ang mahusay, pangkalahatang isyu. Kasunod nito, ito ay higit pa sa isang maliit, maluwag na strand.Besides, judged from Arianne’s nature, she would still refuse to take any action kahit si Robin ang totoong may kasalanan.Pagkalabas ng opisina ni Mark, dumiretso si Sylvain sa Strategy Department. Naroon ang kanyang asawa, ganap na abala sa kanyang agenda-of-the-day hanggang sa bigla na lang niya itong pinaalis; gulat na gulat niyang tanong sa kanya.Nang nasa isang bakanteng sulok lang ng opisina silang dalawa, sa wakas ay nagtanong si Robin, “Anong ginagawa mo, Syl? Oh Diyos, mukha kang malagim... May mali ba? Medyo busy ako ngayon, at ayokong makita kami ng superior ko, ‘
Umupo si Mark sa likod ng mesa. "Anong problema?"Agad namang iniabot ni Robin sa kanya ang isang resignation letter. "Ginoo. Tremont, alam kong masama ang tingin sa akin ngayon, kaya naman... Wala akong problemang magbitiw sa aking posisyon basta't ligtas si Sylvain mula sa mga negatibong splashes. I swear, though, wala akong kinalaman sa alinman dito. Inosente ako! Ngunit sinabi sa akin ni Sylvain na napakahirap na linisin ang aking pangalan sa ngayon, at malamang na ang pagsisiyasat ay walang iba pang mga lead upang magpatuloy. I... I guess that means there's no other way out, so I'll willingly resign. Patawad."Tinitigan ni Mark ang resignation letter na nasa kamay niya at nag-isip sandali. “Ibalik mo ito. Sa totoo lang, hindi ko naisip na tanggalin ka," sagot niya. “Kanina ko lang nakausap si Arianne, and we both agreed to close the chapter on this case. Wala sa amin ang interesado na ipagpatuloy ang pagsisiyasat na ito, at walang sinuman ang magbabanggit nito kailanman muli, pa
Nang gabi ring iyon, inimbitahan ni Melanie si Arianne na maghapunan sa Smith Estate.Tinanggap niya ang imbitasyon at dumalo nang mag-isa. Matagal-tagal na rin mula nang mag-chat ang magkakaibigan, kaya mabilis na naging masaya at masigla ang sumunod na pag-uusap nila. Sa muling pagbabalik-tanaw sa paksa tungkol sa plagiarism scandal sa paligid ng hapag-kainan, muling pinatunayan ni Arianne ang kanyang hindi paniniwalang si Robin ang nasa likod nito.Pumayag naman si Melanie. "Hindi ko rin akalain na siya 'yon. Nakausap ko na ang babaeng iyon dati; Wala akong ibang masasabi kundi ang magagandang bagay tungkol sa kanya. Maaaring may nang-hijack sa kanyang computer sa trabaho at ginamit ang kanyang account. Kawawang babae; she’s still shouldering blame that was never hers to begin with without knowing what is really happened! Buti na lang at lakas ng pangangatwiran mo, Arianne. Kung hindi, wala talagang ibang paraan kundi ang paalisin siya, at tiyak na makakaapekto rin iyon kay Sylvai
Bago pa makasagot si Arianne, pumasok na si Alejandro sa opening kasama ang isang repartee. "At ito ang dahilan kung bakit walang sinuman ang seryosong isinasaalang-alang ang opinyon ng isang babae sa mga bagay. Ang pagbaling sa iba pang mga pisngi ay hindi nagdudulot ng kapayapaan—sa halip, ito ay nagpapainit lamang sa iyo at nagdurusa sa iyong galit sa iyong sarili. Mata sa mata ang tunay na paraan ng pamumuhay! Lahat tayo ay pantay-pantay bilang tao, kaya bakit kailangan nating magparaya sa ilang subset ng mga tao, sa kabila ng pagiging espesyal nila kaysa sa atin, ha? Ano ang silbi ng pamumuhay ng pagkaalipin at pagpapasakop?"Sa sobrang inis ni Melanie ay naglunsad siya ng sunud-sunod na eyerolls. “Naku, paki-miss ako sa matataas na bunkum na iyon. Gusto mo lang panoorin ang mundong nasusunog na may hawak na isang kahon ng popcorn, Nero. Oo naman, ang iyong haka-haka ay mukhang makatwiran, ngunit hindi nito awtomatikong ibinubukod ang posibilidad na ikaw ay patay na mali! Paano k
Maya-maya, may isa sa kanila na tumigil sa pagtitig at nagkunwaring nagmamalasakit. "Aww, huwag kang umiyak sa ilog dito ngayon! Kung mas maaga kang masanay, mas mabuti. Gee, kanina, ipinagtanggol mo siya hanggang sa magkaroon ng mainit na hindi pagkakasundo sa amin. Ngayon alam mo na, ha? Ang pagiging ‘Mrs. Tremont' for a while was really gotten into her head, I'll give you that. Palaging iniisip ni B*tch na mas mataas siya sa amin. And then she got dumped hard, but she still thinks she's 'The Madam' and the boss of us. Nakakatawa, tama? Oh, wait... We gotta watch our backs—the boss was mandated us to never talk sh*t about Arianne, so better zip it now, I guess. Halika, Robin, huwag kang masyadong magalit, ha? Hindi bababa sa maaari mong panatilihin ang iyong trabaho sa Tremont Enterprise. It's not like Arianne has the power to fire you or anything."Noon ay lumapit sa kanila ang supervisor, pinarusahan, “O, ano sa tingin ninyo ang ginagawa ninyo rito? Hindi ito ang oras para magsali
Sa puntong ito, maging ang hitsura ni Libby na kinunan ay kitang-kita ng awa. Para bang ang kalagayan ni Robin ay nakakuha ng malaking simpatiya. “Oh, hon, hindi ko matatanggap ito ngayon! Hindi ko naaalala na talagang binigyan ka ng anumang espesyal na pagtrato, alam mo, dahil naniniwala ako sa pagtrato sa lahat nang patas at walang kinikilingan. Chin up, mahal. Ang iyong asawa ang kilalang taga-disenyo, si Sylvain Trudeau! Ang pag-alis sa Tremont Estate ay hindi ka masyadong masasaktan, magtiwala ka sa akin. Ang mga taong tulad mo ay hindi kailanman mag-aalala tungkol sa halaga ng pamumuhay, oo?""Ngunit pinipilit ko, Mrs. Sheppard!" Bulalas ni Robin, nanlalaki ang mga mata sa sinseridad. “Masyadong abala si Sylvain ngayong gabi para sumali, pero inaprubahan niya akong imbitahan ka para sa hapunan, kaya... Well, c’mon! Let me treat you just this once—maaari kang pumunta kahit saan mo gusto. O, kung hindi mo alam kung saan pipiliin... Paano ang White Water Bay Café? Ito ay isang maga
"Well, siya ang nag-alaga sa akin noon sa trabaho," paliwanag ni Robin. “Kahit na hindi na kami magkaibigan, sa tingin ko mas mabuti nang i-acknowledge ko pa rin siya for old times’ sake. Kaya, inimbitahan ko siya para sa aking huling hapunan.Itinago ni Libby ang kanyang cellphone at walang sinabi. Tuluyan na lang siyang nawalan ng mood para mag-selfie.Tumawid si Arianne sa kwarto at umupo sa kanyang upuan, hindi man lang niya tiningnan o binati ang mga tao sa loob ng kwarto. Sa kanyang isip, halos isang daang beses na inilibot ni Libby ang kanyang mga mata dahil sa ugali ng party-pooper. Ang natitira na lang ay ang sabihin niya ang mga salitang, “Holy sh*t, napakayabang mo pa rin dahil naging ‘Mrs. Tremont’ ka sa loob ng ilang araw?!’Tahimik na kumakain ang grupo. Pagkatapos, kaswal na pinutol ni Arianne ang katahimikan nang sabihin niyang, “Libby Sheppard. Balita ko medyo malapit kayo noon Shelly-Ann Leigh, di ba? Kinakausap mo pa rin siya pagkatapos niyang umalis?"Si Libby a
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy