Tumawa na parang baliw si Jackson. "Ikaw ba talaga ang uri ng tao na matatakot sa sarili niyang asawa? Nababaliw na ako. Bakit hindi ako pwedemhmanigarilyo? I-spray mo lang ito ng pabango o kung ano man mamaya."Gayunpaman, hindi pinatay ni Mark ang sigarilyo ni Jackson. Sinindihan niya ang isa para sa kanyang sarili dahil walang ibang nakatingin. “Nakaayos na ba? Hindi ka ba pinagpira-piraso ni Tiffany?"Napabuntong-hininga si Jackson. "Hindi. Ang swerte ko yata. Nakadikit pa rin ang mga braso at binti ko. Ang mga buntis na kababaihan ay may kakila-kilabot na ugali. Dati, haharap ako sa kanya ng diretso. Sa pagkakataong ito, kailangan kong maghintay ng isang araw at isang gabi para kumalma siya bago lumapit. Nanganak na siya, at kailangan ko ring magdusa kasama siya. Magiging maayos ito kapag ipinanganak ang sanggol na ito."Si Mark, na may karanasan, ay umiling ng buong kumpiyansa. “Hindi. Lumalala lang ito pagkatapos ng panganganak, trust me.”Kumibot ang sulok ng labi ni Jackso
Pinaliguan ni Arianne si Aristotle pagkatapos ng maikling pahinga. Matanda na si Mary, kaya si Arianne ang mag-aasikaso sa mga pangangailangan ni Aristotle tuwing siya ay nasa bahay. Siya ay pagod ngunit masaya na gawin ito. Isang beses lang nangyari ang pagkabata, at ito ay panandalian. Hindi niya gustong makaligtaan ang paglaki ni Aristotle.Bumubuhos ang malakas na snow sa labas, ngunit ang bahay ay sapat na mainit-init. Matapos ang nakakapagod na oras sa banyo, lumabas si Arianne, basang-basa sa pawis. Gayunpaman, ang paningin ng sariwang-amoy Aristotle ay nagdala sa kanya ng isang pakiramdam ng katuparan. Binuhat niya si Aristotle pabalik sa silid, sinuot ang kanyang mga damit, at inilagay siya sa kanyang higaan. “Maliligo si Mommy. Magsaya kasama si daddy, okay?"Ngumisi si Aristotle sa kanya habang kinakain ang kanyang mga daliri. Ngumiti siya pabalik.Naglakad si Mark sa higaan at tumingin kay Aristotle. "Gusto mo bang tratuhin kita tulad ng pagtrato ni Jackson kay Tiffany?"
Biglang nagising si Aristotle dahil siguro sa biglang ingay. Gumapang siya mula sa gilid ng kanyang kama gamit ang kanyang maliliit na braso. “Yaya…”Naninigas si Mark. Pumikit siya ng walang magawa, sumuko, at bumangon para suyuin ang kanyang anak. "Hindi ka ba dapat natutulog? Kung matutulog ka, manatiling tulog. Bakit ka gumagapang?"Gustong tumawa ni Arianne pero pinigilan niya lahat. “Kung gayon, iiwan ko si Smore sa iyo. May trabaho pa ako bukas, kaya matutulog na ako."Kinabukasan, nagbakasyon si Brian, sinabing kailangan niyang bumalik sa kanyang bayan para sa isang blind date. Kaya, si Mark ang nagmaneho."Hintayin mo ako, susunduin kita pagkatapos ng trabaho," sabi niya pagkatapos ihatid si Arianne sa opisina.Tumango si Arianne. Bubuksan na sana niya ang pinto ng kotse nang hinila siya nito pabalik. Hindi ito umimik at pasimpleng tumitig sa kanya. Medyo nanunumbat ang kanyang tingin.Maingat niyang hinalikan ang labi nito at tuluyan na itong bumitaw. Napansin niyang na
Ayaw ni Arianne ang pagiging patient. Ayaw niyang balikatin ang mga walang basehang akusasyon. Ang intensyon niya ay turuan si Robin, hindi lang para utusan siya. Bumangon siya at sinasadyang magtaas ng boses. "Robin, hindi ko pa tinitingnan kung paano nasira ang sample. Kahit na na-salvage namin ito sa huli at walang partikular na pag-urong, hindi namin maaaring pabayaan ang isang bagay na tulad nito. Hihilingin ko ang footage ng surveillance mula kay Mr. Yaleman. Ikaw na ang bahala sa mga sketch na ito. Salamat."Alam ni Robin na makikigulo si Arianne, kaya maingat siyang sumagot ng, “Mm.”May mga surveillance camera sa bawat sulok ng opisina, kasama ang workshop. Malinaw na ang lahat nang suriin nila ang footage. Ang mga tauhan na kadalasang namamahala kay Robin ay ang nasa likod nito. Hindi nila alam na sample iyon ni Arianne at kinailangan niyang gamitin ang mannequin kinabukasan. Kaya, agad nilang kinuha ang sample. Ayos na sana iyon, maliban sa malupit nilang binalak na paulit
Medyo nanlamig ang ekspresyon ni Janice sa kawalan ng katiyakan. Ilang saglit pa ay nakabawi siya at pinagdikit ang kanyang mga palad habang nagpapaalam. “Excuse me…”Pagkaalis niya, hinila ni Mark si Davy papasok sa kanyang opisina at sinabing, “May trabaho ka, Davy—isa lang! Ang iyong upuan ay nasa labas mismo ng pintuan ng aking opisina, at hindi mo man lang mabantayan ang aking pinto? Kailan ko pa pinahintulutan ang sinuman na pumasok sa aking espasyo nang walang tahasang pahintulot? Ang palapag na ito ay isang pinaghihigpitang lugar, at maliban kung ito ay isang bagay na apurahan, walang sinuman ang makapasok, nakuha mo ba? Ito na ang huling babala ko, Davy. Kapag nakita ko si Janice Bell sa loob ng opisina ko nang hindi ko nalalaman, matatanggal ka!"Napatulala si Davy. “P-Pero, Sir, never ko pa po kayong nakita na may problema ka dito? A-At parang laging close kayong dalawa, and so I thought you wouldn't mind something like this,” paliwanag niya. "Kung gayon, mayroong katotoha
Sa labas ng isang abortion operation studio sa ospital, umupo si Alejandro sa kanyang wheelchair at tahimik na naghintay kasama si Jett na tapat na nakatayo sa tabi niya. Nasa kalagitnaan ng operasyon si Melanie.Ang maliit na bagay na dumating nang walang kanyang basbas ay malapit nang maalis. Inakala ni Alejandro na hindi siya maaabala sa buong proseso, at sa katunayan, iyon ang kaso kapag dumating sila sa ospital sa umaga o kapag si Melanie ay gumagawa ng isang serye ng mga pre-surgical checkup.Pagkatapos ay ipinasok ang kanyang asawa sa studio, at bigla siyang naging hindi mapakali at nababagabag. Naisip niya kung ano ang hitsura ni Tiffany at ng kanyang malaking baby bump. Naalala niya ang cute na maliit na mukha ni Smore. Hindi niya kinasusuklaman ang mga bata—kinamumuhian lang niya ang ideya ng pagbuo ng mga inapo mula sa kanyang hindi magandang tingnan, walang kabuluhang dugo."Ginoo. Smith, paano kung malaman ito ni Don Smith? Ibig kong sabihin, maaaring masabi niya mula s
"Ang ginawa ko lang ay umatras sa isang desisyon na ginawa ko, at sobra kang nagpapasalamat para dito?" sigaw ni Alejandro. “Seryoso, nagpapasalamat ako sa isang bagay na ganito? Talagang nakikita mo ba ito bilang isang medyo royal pardon? Kasuklam-suklam. Ikaw si Melanie Smith née Lark, ang prinsesa ng pamilya Lark. Wala kang dahilan para mag-kowtow kaninuman! At dapat ay mas inaway mo ako at hindi pumayag na iwan ang batang iyon.”Ang kanyang mga salita ay naguguluhan kay Melanie, lalo na't siya ang kumuha ng parehong matigas at malambot na kapangyarihan upang gawin itong yumuko sa kanyang kalooban. "Ano ang sinasabi mo? I... I didn't wanna start a fight with you because of the baby. Kahit gaano ko kanais-nais na maging isang ina, kung pipilitin mong hindi mo gusto ang sarili nating anak, ipagpaliban pa rin kita para sa kapakanan ng ating kinabukasan na magkasama."“Ha. Hindi iyon ang paraan mo para sabihin sa akin na nahulog ka na sa akin, hindi ba?" Napangisi si Alejandro.Natig
Parang napansin ni Mark ang itsura ni Arianne at mabilis siyang lumingon. "Anong tinitignan mo? May dumi ba sa mukha ko?"Nag-iwas ng tingin si Arianne. “Excuse you! Hindi ako nakatingin sayo. Nakatingin ako sa... Eh, ang magandang tanawin sa labas ng bintana mo! Tingnan ang lagay ng panahon ngayon—napakaganda! Hindi umuulan! Medyo malamig, pero."Tinaas niya ang kanyang kilay na may pagdududa. “At ano ang kakaiba sa tanawin mula sa bintana mo at sa akin, ha? Napakahusay ba na kailangan mong subukang lumingon sa akin para dito? Dapat ba akong humingi ng paumanhin sa pagharang sa iyong pagtingin?"Napawi ang dila ni Arianne sa kahihiyan. Bakit kailangan niyang ilantad siya ng ganoon?Dumating sila sa magarbong Italian fine-diner na na-book ni Mark. Nang makapasok sila sa pintuan, inilagay ni Mark ang kanyang kamay sa kanyang balakang upang bumuo ng isang maliit na loop para kay Arianne, na natural na ikinawit ang kanyang braso sa pamamagitan nito.Bumibilis ang tibok ng puso niya.
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy