Medyo nanlamig ang ekspresyon ni Janice sa kawalan ng katiyakan. Ilang saglit pa ay nakabawi siya at pinagdikit ang kanyang mga palad habang nagpapaalam. “Excuse me…”Pagkaalis niya, hinila ni Mark si Davy papasok sa kanyang opisina at sinabing, “May trabaho ka, Davy—isa lang! Ang iyong upuan ay nasa labas mismo ng pintuan ng aking opisina, at hindi mo man lang mabantayan ang aking pinto? Kailan ko pa pinahintulutan ang sinuman na pumasok sa aking espasyo nang walang tahasang pahintulot? Ang palapag na ito ay isang pinaghihigpitang lugar, at maliban kung ito ay isang bagay na apurahan, walang sinuman ang makapasok, nakuha mo ba? Ito na ang huling babala ko, Davy. Kapag nakita ko si Janice Bell sa loob ng opisina ko nang hindi ko nalalaman, matatanggal ka!"Napatulala si Davy. “P-Pero, Sir, never ko pa po kayong nakita na may problema ka dito? A-At parang laging close kayong dalawa, and so I thought you wouldn't mind something like this,” paliwanag niya. "Kung gayon, mayroong katotoha
Sa labas ng isang abortion operation studio sa ospital, umupo si Alejandro sa kanyang wheelchair at tahimik na naghintay kasama si Jett na tapat na nakatayo sa tabi niya. Nasa kalagitnaan ng operasyon si Melanie.Ang maliit na bagay na dumating nang walang kanyang basbas ay malapit nang maalis. Inakala ni Alejandro na hindi siya maaabala sa buong proseso, at sa katunayan, iyon ang kaso kapag dumating sila sa ospital sa umaga o kapag si Melanie ay gumagawa ng isang serye ng mga pre-surgical checkup.Pagkatapos ay ipinasok ang kanyang asawa sa studio, at bigla siyang naging hindi mapakali at nababagabag. Naisip niya kung ano ang hitsura ni Tiffany at ng kanyang malaking baby bump. Naalala niya ang cute na maliit na mukha ni Smore. Hindi niya kinasusuklaman ang mga bata—kinamumuhian lang niya ang ideya ng pagbuo ng mga inapo mula sa kanyang hindi magandang tingnan, walang kabuluhang dugo."Ginoo. Smith, paano kung malaman ito ni Don Smith? Ibig kong sabihin, maaaring masabi niya mula s
"Ang ginawa ko lang ay umatras sa isang desisyon na ginawa ko, at sobra kang nagpapasalamat para dito?" sigaw ni Alejandro. “Seryoso, nagpapasalamat ako sa isang bagay na ganito? Talagang nakikita mo ba ito bilang isang medyo royal pardon? Kasuklam-suklam. Ikaw si Melanie Smith née Lark, ang prinsesa ng pamilya Lark. Wala kang dahilan para mag-kowtow kaninuman! At dapat ay mas inaway mo ako at hindi pumayag na iwan ang batang iyon.”Ang kanyang mga salita ay naguguluhan kay Melanie, lalo na't siya ang kumuha ng parehong matigas at malambot na kapangyarihan upang gawin itong yumuko sa kanyang kalooban. "Ano ang sinasabi mo? I... I didn't wanna start a fight with you because of the baby. Kahit gaano ko kanais-nais na maging isang ina, kung pipilitin mong hindi mo gusto ang sarili nating anak, ipagpaliban pa rin kita para sa kapakanan ng ating kinabukasan na magkasama."“Ha. Hindi iyon ang paraan mo para sabihin sa akin na nahulog ka na sa akin, hindi ba?" Napangisi si Alejandro.Natig
Parang napansin ni Mark ang itsura ni Arianne at mabilis siyang lumingon. "Anong tinitignan mo? May dumi ba sa mukha ko?"Nag-iwas ng tingin si Arianne. “Excuse you! Hindi ako nakatingin sayo. Nakatingin ako sa... Eh, ang magandang tanawin sa labas ng bintana mo! Tingnan ang lagay ng panahon ngayon—napakaganda! Hindi umuulan! Medyo malamig, pero."Tinaas niya ang kanyang kilay na may pagdududa. “At ano ang kakaiba sa tanawin mula sa bintana mo at sa akin, ha? Napakahusay ba na kailangan mong subukang lumingon sa akin para dito? Dapat ba akong humingi ng paumanhin sa pagharang sa iyong pagtingin?"Napawi ang dila ni Arianne sa kahihiyan. Bakit kailangan niyang ilantad siya ng ganoon?Dumating sila sa magarbong Italian fine-diner na na-book ni Mark. Nang makapasok sila sa pintuan, inilagay ni Mark ang kanyang kamay sa kanyang balakang upang bumuo ng isang maliit na loop para kay Arianne, na natural na ikinawit ang kanyang braso sa pamamagitan nito.Bumibilis ang tibok ng puso niya.
Naguguluhan pa rin si Arianne sa pinanggalingan ng singsing na ito nang sabihin ni Mark, “Ako mismo ang nagdisenyo nito matagal na ang nakalipas. Binago ng kaunti at may gumawa nito sa loob ng tatlong buwan. Napagpasyahan ko lang na ibigay ito sa iyo pagkatapos kong masiyahan ng sapat."Ang kanyang pagpasok ay nagpaalala kay Arianne—nakita na niya ang disenyo ng plano nito sa kanyang pag-aaral noong bata pa siya! Ito ang dahilan kung bakit pakiramdam niya ay nakita na niya ito noon pa!Noon, naisip ni Arianne na ang singsing ay isang bagay na idinisenyo ni Mark para sa kanyang magiging asawa. Paano niya nalaman na balang araw ay mahuhulog sa kanyang kamay ang parehong singsing?Ang kapalaran ay isang misteryosong maybahay. Sa pamamagitan ng kanyang machination, ang buhay ni Arianne ay nakasalalay kay Mark para sa buhay na ito.Maingat niyang isinara ang kahon, malinaw na walang balak na isuot ang singsing doon at pagkatapos. Natatakot siyang mawala ito sa trabaho.Medyo nadismaya
Bigla namang lumapit si Robin. “Arianne, inayos ko na ang mga sketches mo. Kailangan mo bang gumawa ako ng sample ngayong hapon? Kailangan ito ni Mr. Yaleman bukas ng hapon.”Mabilis na pinatay ni Arianne ang kanyang cellphone at awkward na inipit ang kanyang buhok sa likod ng kanyang tenga. “Uh… Oo, sige. Salamat. Pwede ka nang magsimula sa sample mamayang hapon. Medyo komplikado ito kaya kakailanganin mo ng ilang oras para matapos ito. Gawin mo ito ng maaga para hindi ka na mag-overtime."Nakita ng matalas na mga mata ni Robin ang singsing sa kanyang daliri. “Wow, Arianne, ang ganda ng singsing mo. Malaki ang diamond nito. Malamang ay mahal ito. Hindi ko nakitang suot mo ito kaninang umaga. Binigay ito ng asawa mo kaninang lunch, tama ba? Napaka-romantic naman ni Mr. Tremont.”Napangiti si Arianne. "Sige na at pumunta sa workshop, simulan mo na ang sample. Kailangan mo pa akong tulungan."Buong hapon siyang hindi komportable dahil sa message ni Mark. Kung saan-saan talaga pumupun
Sumabog ang puso ni Arianne dahil sa pagiging cute ng batang ito. Sa wakas ay naintindihan na niya kung bakit gusto ni Mark ang isang anak na babae. Iba ang galak na dinudulot ng pagkakaroon ng anak na babae kumpara sa pagkakaroon ng anak na lalaki.“Pumpkin, saan ka na napunta? Bumalik ka kay daddy."Napahinto si Arianne nang marinig niya ito. Lumingon siya sa gilid at nakita ang nagtatakang mga mata ni Will Sivan. Nagbago ang lahat sa paglipas ng panahon, ngunit hindi nagbago ang itsura nila maliban sa sense of maturity sa kanyang itsura.Napatalon siya sa takot nang marinig ang boses nito dahil pakiramdam niya ay parang ibang tao ang kanyang boses. Hindi niya inaasahan ang coincidence na ito..."Kailan ka bumalik?" Bumangon si Arianne at mahinahong nagtanong pagkatapos niyang huminto ng saglit.Huminga ng malalim si Will, lumapit at binuhat ang batang babae. “Kararating ko lang ilang araw na ang nakalipas. Nandito ako para bisitahin ang mga kamag-anak ko. Hindi ako magtatagal d
Nanatili ang babae sa kanyang kinatatayuan habang hawak ang sanggol. Nakaramdam siya ng kaunting kahihiyan ngunit kadalasan ay wala siyang magawa. Alam niyang hinding-hindi niya mapapalitan si Arianne sa puso ni Will kahit na may anak na sila ni Will. Ito ang nakakalungkot na katotohanan.Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Arianne pagkalabas niya ng shopping mall. Ang malamig na hangin ang nagpaginhawa sa kanyang damdamin. Malapit nang matapos ang oras at darating na si Mark.Nagpadala siya ng message para sabihin sa kanya na nasa entrance siya ng shopping mall. Hindi nagtagal ay dumating ang kanyang sasakyan sa kalye sa kabilang kalsada mula sa kanya. Binuksan niya ang pinto ng kotse at pumasok siya sa kotse. Nawala ang lamig ng hangin sa labas dahil sa mainit na pakiramdam sa kotse. Inayos niya ang kanyang buhok na nagulo dahil sa hangin. "Saan tayo pupunta para mag-dinner?"Hindi sumagot si Mark, kaya lumingon siya at tumingin sa kanya. “Anong problema?”Nakatingi
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy