Sa sandaling iyon, si Tiffany ay hindi nangahas na huminga ng masyadong mabigat, sa takot na ang kanyang mga luha ay masira ang kanyang makeup.Pagkatapos ay tumingin sa kanya ang pari at nagtanong, “Ms Lane, kinukuha mo ba si Mr. West bilang iyong legal na kasal na asawa? Nangangako ka bang magiging tapat sa kanya sa mabuting panahon at sa masama, sa sakit at kalusugan, na mamahalin siya at pararangalan siya sa lahat ng araw ng iyong buhay?Nabulunan si Tiffany at mariing sinabi, "I do!"Malumanay na ngumiti ang pari, "Maaari mo nang ipagpalit ang iyong mga singsing."Iniabot ng nobya at nobyo ang mga singsing ng isa't isa, isinuot ito sa kanilang mga daliri sa singsing sa kasal. Bago pa man sabihin ng pari na mahalikan niya ang nobya, sumugod si Jackson at naiinip na hinalikan si Tiffany sa labi. Maliban sa lasa ng lipstick, nalalasahan niya ang labi nito. Sa wakas, siya ay kanya.Ang mga tagay ni Summer ang pinakamalakas mula sa mga panauhin sa ibaba ng entablado. Hindi siya na
“Lalabas muna ako. Manatili kayo dito at mag-usap," sabi ni Summer.Ang mga paksa ng pag-uusap sa pagitan ng mag-asawa ay naging mas matapang nang umalis si Summer dahil hindi na kailangang alalahanin ni Tiffany ang kanyang sarili sa kanyang imahe. Kailangan niyang manatiling nakalaan habang naririto si Summer. “Ari, bakit hindi mo yayain si Mark na magsagawa din ng seremonya ng kasal? Natigilan ako nang pumasok ako sa venue. Talagang wala silang pinaghirapan. Parang panaginip. But when I thought of how it’ll be taken down after the wedding, parang sayang naman. Malaking pera ang napunta sa kasalang ito. Hindi ako nagtaas ng daliri. Ang mga West ay talagang nagmamalasakit sa akin, at pakiramdam ko ay napakahalaga, tulad ng isang mahalagang kayamanan. Ako'y pinagpala…"Nagkibit balikat si Arianne. “Matanda na kaming mag-asawa ni Mark. Bakit kailangan nating magkaroon ng seremonya ng kasal? Dumadaan lang kami. Nakakahiya minsan, pero hindi na kailangan. Ang mga tao ay dapat maging mas
“Tumigil ka. Halata naman na gusto mong matulog, at ginagamit mo ang sanggol bilang isang dahilan," bulalas ni Jackson. “Napagkasunduan. Sabay kaming natutulog. Don’t touch me or I won’t be able to sleep well and wake up tonight, and... Do whatever you want.”…Kinagabihan sa Smith Estate.Ibinalik ni Jett si Alejandro mula sa ospital at tinulungan siyang makasakay sa wheelchair. Gayunpaman, sa pagkakataong ito, hindi na ito gawa.Ipinagbawal ni Don Smith si Alejandro na magpagamot sa ospital para sa kanyang mga binti, kaya maaga siyang na-discharge. Mula ngayon, isang personal na doktor ang magbibigay sa kanya ng IV upang mabawasan ang pamamaga.Nanatiling tahimik si Jett sa buong oras, hindi kinakabahan. Hindi niya inaasahan na ganito karami ang mangyayari nitong mga nakaraang araw, lahat sa oras ng kanyang pahinga sa trabaho. Ang tunay na pagkakakilanlan ni Alejandro ay hindi na lihim, ngunit hindi pa nagkaroon ng panahon si Don Smith na kausapin siya. Kanina pa siya nasa tabi
Napakababa ng ulo ni Jett, sumagot, “Hindi. Palagi siyang nag-iingat sa akin. Hindi niya ako hahayaang mapalapit sa kanya."Obviously, hindi naniwala sa kanya ang matanda, nagkomento, “I’ve always liked you, Jett. Sana hindi ka nagsisinungaling sa akin. Ibang-iba ka sa dati. Loner ka dati, pero ngayon, may pamilya ka nang pinapakain…”Kumunot ang noo ni Jett, “Sir, hindi ko talaga alam. Kahit kailan ay hindi kita… pinagtaksilan.”Dalawang segundong nag-alinlangan si Melanie nang marinig niya ito, saka humakbang pasulong. "Lolo, maaari ba akong makipag-usap sa iyo nang pribado?"Napalitan ng magiliw na ekspresyon ang mukha ni Don Smith nang makita niya si Melanie. "Syempre. Halika, kausapin mo ako. Jett, baka mapatawad ka."Binatukan ni Jett si Melanie ng may pasasalamat na tingin, saka nagmamadaling umalis.Palihim na nakahinga ng maluwag si Melanie, saka diretso sa punto.“Lolo, mali si Alex na pekein ang kanyang kapansanan at magsinungaling sayo. Sinabi ko na gusto kong mamata
Biglang bumaliktad si Tiffany sa sobrang gulat. Dahil dito, nagkatitigan ang mag-asawa, napahawak sa noo sa sakit. Hindi akalain ni Jackson na magiging pabaya si Tiffany sa kabila ng kanyang pagbubuntis, halos ganoon na lang ang pagbangon. Tuluyan nang nabangga ang noo nito sa noo niya. Hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakataon na iwasan siya.Napaluha si Tiffany sa sakit. "Anong ginagawa mo? Masakit yun…”Siya ay parehong inosente at walang magawa. "Anong ibig mong sabihin? Umakyat lang ako para gisingin ka para sa hapunan. Hindi ka ba maaaring bumangon nang mas malumanay? Wala pa akong nakilalang mas pabaya na buntis sa buhay ko. Halika na, bumangon ka na baka lumamig ang mga pinggan."Napatulala si Tiffany, saka bumalik sa katinuan. "Nangarap ako na naghiwalay tayo muli, pagkatapos ay narinig kong tinawag mo ako para sa hapunan at naalala na kasal tayo, at hindi na tayo maghihiwalay muli. Ngunit ako ay tulala, kaya hindi ko alam kung ano ang panaginip at kung ano ang katotohan
Pinapasok sila ni Tiffany. “Mom, dad, what are you doing here? Gabi na at malamig. Dapat kang magbihis ng mainit para hindi ka nilalamig."Pinagmasdan ni Summer ang bawat sulok ng bahay pagpasok niya. Sa wakas, dumapo ang kanyang tingin sa hapag kainan. "Nag-alala ako, kaya pumunta ako dito para tingnan ka. Gaya ng inaasahan, naghanda lang si Jackson ng hapunan para sa iyo. Sa totoo lang, hindi niya pinapatawad ang mga alalahanin ko. Baka lumipat ka sa bahay ko. Mas mababawasan ang pag-aalala ko noon."Nag-init ang tenga ni Jackson dahil sa pag-ungol niya. Syempre, natural na kumapal ang mukha niya. “Kakagising lang niya. Hindi ko siya ginugutom. Itigil ang pag-aalala sa lahat ng oras. Mas mahal ko siya kaysa sayo.""Tama na, Summer," Atticus chimed in. "It's appropriate for you to middle in their family. Hindi ka gaanong nag-aalala tungkol kay Jackson noong bata pa siya... Hindi nararapat na pumunta dito nang gabing-gabi..."Kaya pala sobrang awkward ng itsura ni Atticus. Gayunpam
Tahimik na tumingin sa kanya si Jackson, ang mahahabang kuko nito ay mahinahon niyang tinatapik sa mesa na para bang may hinihintay siya. Sumabog naman si Summer makalipas ang ilang segundo.“Bakit mo uutusan si Tiffany na maghugas ng pinggan? Kaya namang gawin ng isang caretaker ang iyong pang-araw-araw na pangangailangan at hindi masyadong malaki ang pambayad dito. Ano ang katarantaduhan na ito tungkol sa ayaw mo ng ibang tao sa bahay mo? Excuse me. Mas mabuting baguhin mo ang iyong pag-iisip at kumuha ng caretaker, Jack!"Hindi inaasahan ni Tiffany na ganoon kalakas ang magiging reaksyon ni Summer.Nagmadali namang lumapit si Jackson para kunin ang mangkok na nasa kanyang mga kamay at sinabing, “Kita mo? Sinasadya mo bang pagalitan ako ni mama? Madalas na hindi ka nagmamadaling gawin ang mga gawain, pero dahil nasa paligid si mama, ginagawa mo ito? Ako nang bahala dito, magpahinga ka na. Ayokong makakita ng ibang tao na gumagala sa bahay ko."Pinunasan ni Tiffany ang kanyang mga
Kakayanin kaya ni Jackson, isang lalaking kadalasang malibog, ang tukso kahit na hindi ito kayang tiisin ni Tiffany? Hindi naniniwala si Tiffany na walang lalaki sa mundo ang makakalaban sa pang-aakit ng ibang babae. Mas gugustuhin niyang mamatay kung si Jackson ay sumama sa ibang babae pagkatapos ng kanilang kasal! Madalas na tinatanggihan ni Jackson ang kanyang pang-aakit, ngunit iba ito ngayon. Ngayon ang araw na pwede itong makuha ni Tiffany at walang paraan na palalampasin niya ang pagkakataong iyon.Inilagay siya ni Jackson sa kama at inayos ang kanyang sarili, naghahanda na siyang umalis. Napahawak si Tiffany sa kanyang manggas ng napakabilis at sinabing, “Saan ka pupunta? Hindi ba napagkasunduan natin ito kaninang hapon? Halika, araw na ng kasal natin! Hindi mo ba ako pwedeng hayaang gawin ang gusto ko para sa araw na ito? Napakahirap mamuhay ng simple at boring araw-araw…”Tumawa ng malakas si Jackson at sinabing, “Sige sige! Maliligo lang ako, ano ba ang iniisip mo? Babalik
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy