Nang matapos ito, itinaas niya ang kanyang kamay sa hangin at sinabi, "Nakatali ka na sa akin dahil sa singsing na ito, kaya't ipinagbabawal kitang tumingin sa ibang babae, kahit isang sulyap lang."Niyakap niya si Tiffany mula sa likuran at hinawakan niya ng mahigpit ang kanyang kamay, “Kailangan ko bang tumingin sa ibang babae ngayong nasa akin ka na? Matagal akong tumigil sa paghahanap. Matulog ka na, sasamahan kita sa checkup mo bukas."Lumingon si Tiffany at hinalikan ang noo nito. "Nararamdaman ko ang galaw ng sanggol."Nagulat naman si Jackson dahil ito ang unang pagkakataon na sinabi niyang naramdaman niyang gumagalaw ang sanggol. "Kailan?"Nahihiya namang umamin si Tiffany, "Habang ginagawa natin ito kanina lang..."Ngumisi si Jackson at inilagay ang kanyang kamay sa tiyan niya. “Wala itong kinalaman sa akin; si mama mo kasi ay 'matakaw'."Kinabukasan, sa Tremont Estate.Naging malamig ang temperatura habang nagbabago ang panahon at ito ang dahilan kung bakit inuubo at
Pagdating nila sa obstetrics at gynecology department, gutom na gutom si Tiffany kaya masama ang pakiramdam niya. “Nagugutom na ako. Nauna nang sinabi ng doktor na huwag mag-almusal para sa checkup ngayon."Sinabi ni Jackson sa kanya sa malumanay na tono, "Ayos lang, ihahatid na kita sa labas para kumain kapag tapos ka na sa checkup."Hindi ito namalayan ni Tiffany sa sandaling iyon, ngunit hiniling sa kanya na huwag kumain dahil kailangan niyang magpakuha ng kanyang dugo. Magaling, Jackson. Namutla at nataranta ang mukha ni Tiffany nang makita ang mga tubo at tubo ng dugo na kumukuha mula sa kanya.Idiniin ni Jackson ang posisyon kung saan kinuha ang kanyang dugo gamit ang cotton wool nang maingat na sinabi niya, "Malapit na itong matapos. Kaunting dugo na lang ang bubunutin. Parang hindi ikaw yung tipong kulang sa dugo, kaya wag mo na akong takutin."Sinamaan siya nito ng galit na tingin. "Hindi ako anemic o nahihilo, nagpapanic ako!"Biglang, nakita ni Jackson ang dalawang pigu
Tila hindi nagsisinungaling si Tanya, ngunit tumanggi si Jackson na maniwala na walang kinalaman dito si Alejandro.Namutla ang mukha ni Tanya dahil sa kaba. Bahagyang nanginig ang kanyang katawan. Alam niyang hindi niya maisisiwalat ang katotohanan. Hindi niya akalain na makakabangga niya sina Tiffany at Jackson dito. Siya at si Jett ay matatapos kung hindi niya sila makumbinsi.Tiningnan ni Tiffany si Tanya ng diretso sa mata at seryosong sinabi, “Look at me. I'll ask you one more time, nagsasabi ka ba ng totoo? Wala bang ibang kasali dito? May nag-utos ba sa iyo na gawin ito? Ginawa mo ba ang lahat ng ito sa iyong sarili? Seryoso ba ang mga bagay sa pagitan niyo ni Jett?""Oo, nagsasabi ako ng totoo," sagot ni Tanya, salita sa salita. “Seryoso kami ni Jett. Nakarehistro na kami para sa kasal."Nakahinga ng maluwag si Tiffany. "Mabuti yan. Iwanan natin ang nakaraan sa nakaraan. Hindi ako makikipagtalo sa iyo. Gayunpaman, hindi rin kita mapapatawad." Pagkatapos, tumalikod siya at
Napangisi si Janice. "Hindi ko sasabihin na close tayo. Nag-aalaga lang ako ng anak ni Mr. Tremont. Wala ako dito ngayon kung hindi ako na-sponsor ni Mr. Tremont. Sige, balik na tayo sa trabaho. Naghihintay pa rin akong makumpirma."Nagbulungan ang mga naroroon, "Ano ang iyong inaalala? Siguradong kukumpirmahin ka dahil napakaganda ng nasimulan mo. Ang iba ang dapat mag-alala."Sa pagkakataong iyon ay napatingin ang kanilang superior sa kanilang direksyon. "Ano ang lahat ng daldal na ito sa oras ng trabaho? Kung gusto mong makipag-chat, umuwi ka na!"Maliban kay Janice, lahat ay hindi nangahas na gumanti at bumalik sa kanilang mga trabaho. Tinapunan niya ng hindi nasisiyahang tingin ang kanyang superior. Matagal na niyang hindi nakakaharap ang matandang babae!Ang kanyang superior ay hindi rin simpleng babae. “Anong ugali niyan, Janice? Nandidiri ka ba sa akin? Hindi ito ang iyong kumpanya, kaya dapat mong sundin ang iyong mga nakatataas. Kung gusto mong maging prinsesa, umuwi ka n
Biglang nabulunan si Janice. Noong una ay naisip niya na si Mark ay magpapakita sa kanya ng kaunting awa at pakikiramay sa kanya. Ngayon, gayunpaman, nadama niya na ang kanyang duguan na mukha ay parehong hindi matiis at isang biro.Nang makita siyang nananatili sa parehong lugar, hindi kumikibo, nagpatuloy si Mark. “Diba sabi mo hindi mo na kayang manatili sa kumpanyang ito? Hindi kita pipilitin kung ganoon. Kung gusto mong umalis, maaari mong gawin ito pagkatapos ayusin ang usaping ito."Hindi inaasahan ni Janice ang magiging resulta nito. “Saglit lang akong nawala sa galit ko. Nagmamadali ako," nagmamadali niyang sabi. “Ito ay isang mahusay na kumpanya. I don't really want to go... ako na ang bahala. Patawarin mo ako.”Ikinaway ni Mark ang kamay niya. “Mm. Pumunta ka. Ang kumpanyang ito ay hindi katulad ng ibang lugar kung saan maaari kang pumunta at pumunta kahit kailan mo gusto. Mangyaring pangasiwaan ang mga bagay nang may mas maturity sa susunod na pagkakataon."Bumalik si J
Pakiramdam ni Janice ay parang binuhusan siya ng malamig na tubig at dahil dito ay nataranta siya. "Anong ibig mong sabihin? Malapit na matapos ang internship ko. Naging mahusay ako sa aking trabaho. Bakit mo pinapahaba? Dapat may dahilan, di ba?"Kalmadong sagot ng direktor, “Yes, you’re right. Napakahusay mong nagawa sa lahat ng aspeto ng iyong trabaho, na higit na namumukod-tangi kaysa sa batch ng mga intern mula sa round na ito, ngunit ang iyong saloobin ay kakila-kilabot. Nakipag-away ka na sa iyong superior bago matapos ang iyong internship, na nauwi sa bugbog at duguan. Bilang iyong superior, hayaan mo akong magbigay ng payo sa iyo. Ang mundo ng pagtatrabaho ay hindi kasingdali ng tila. Huwag kang masyadong maangas, baka ikaw ay magkaproblema. Subukang tiisin ang maliliit na isyu. Hindi na kailangang magparaya sa malalaking isyu; hindi bulag ang mga nakatataas sa kumpanyang ito. Hindi mo ba alam ang mga bagay na ito? Nabalitaan ko na naging malapit ka na kay Mr. Tremont, kaya t
“Sir, on the way na po. Bakit hindi mo siya binitawan? You embarrassed such a young girl,” pang-aasar ni Mary sa loob ng sasakyan."She brought it on herself," walang pakialam na sagot ni Mark. “Walang sinuman ang pinapayagang magpakita ng espesyal na pagtrato sa harap ko. Nasa hustong gulang na siya para malaman kung paano maiwasan ang mga mahirap na sitwasyon at kung paano maiwasan ang kahihiyan. Ako ang kanyang amo, hindi ang kanyang ama. Hindi ko obligasyon na protektahan siya mula sa ulan."Then, his attitude changed as he said, “Brian, stop by Ari’s office. Umuulan at malamang nakalimutan niyang magdala ng payong. Sunduin mo siya at sabay tayong uuwi."Tumango si Brian bilang sagot at pinaandar ang sasakyan sa ibang direksyon. Nanahimik si Mary, ngunit talagang tuwang-tuwa siya. Walang anumang bagay tungkol sa isang lalaki na sinaktan ng isang grupo ng mga batang babae sa labas ng kanyang bahay. Ang pinakamahalaga sa lahat ay may kakayahan siyang manatiling may kontrol. Si Mar
Hindi nagbigay ng matapat na sagot si Mark. “Kadalasan namin itong hinuhugasan. Kalimutan mo na. Aakyat ako sa taas para mag-shower."Pinagmasdan siya ni Mary na mabilis na naglakad palayo bago siya hinarap kay Arianne. “Isang babae mula sa kumpanya ang nakaupo sa front seat pagkalabas namin ng opisina. Umuulan at nabasa ang buong upuan. Pinunasan ito ni Brian, ngunit nakita pa rin ni Mr. Tremont na hindi ito matiis. Palagi na siyang ganito mula pagkabata. Hindi niya kailanman kayang panindigan ang anumang mamantika, malagkit, o mamasa-masa. Sumakay siya sa kotse at hiniling sa kanya na ihatid siya sa daan. Sa huli, humabol siya sa labas ng kotse at umalis para sunduin ka. Iyan ang maganda kay Mr. Tremont. Hindi siya flirt."Kusang umangat ang sulok ng labi ni Arianne. “Not bad... He’s really not much of a flirt. Ang babaeng ito— si Janice Bell ba ang pangalan niya? Kilala ko siya."Tumango si Mary. "Sa tingin ko. Nakita ko ang pangalan na iyon sa kanyang staff card. Nakipag-away di
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy