Makalipas ang halos isang oras nang tuluyang nakatulog si Smore. Bumalik si Arianne sa kwarto sa isang nakakunot-noong, tahimik na nagtatampo na si Mark na nakaupo sa kanilang kama, naglalabas ng isang uri ng aura na matatagpuan lamang sa mga mapait na maybahay.Tumawa naman si Arianne. "Ano?""Ikaw," bulong niya. "Nagtatrabaho ka sa araw, at pag-uwi mo, nakatuon ka lang sa maliit na lalaki doon. Tapos sa wakas, matulog ka na! Ano, appendage lang ba ako?"Umakyat si Arianne sa kama at sa ilalim ng kumot. Nagpakawala siya ng isang nasisiyahan at nakakarelaks na buntong-hininga bago sumagot, "Buweno, sinasabi mo ba na hindi ako dapat pumasok sa trabaho, kung gayon? Sumang-ayon ka dito, bagaman; walang backsies. At saka, sa tingin ko ang buhay ay medyo maganda sa amin. I sleep with you every night than with Smore, you know, so honestly, mas marami akong oras na kasama ka kaysa sa kanya. Ngayon, hindi mo naman pwedeng maging berde ang atensyong ibinibigay ko sa isang bata, di ba? Anak m
Matagal na pinindot ni Jackson ang bell ngunit walang sumasagot sa pinto. Nagsimula siyang maghinala na iniiwasan ni Tanya ang pinto, kahit na nasa bahay, dahil lang sa napansin niyang siya iyon.Nagsisimula pa lang siyang mag-brainstorm ng workaround nang biglang tumunog ang boses ni Tanya mula sa kanyang likuran. "Anong ginagawa mo dito?"Lumingon si Jackson. Dumapo ang kanyang paningin sa mga produktong pagkain sa kanyang mga bitbit na bag at napagtanto na nagpunta lamang siya sa palengke. "May itatanong sayo."Bahagyang ibinaba ni Tanya ang ulo, medyo kinakabahan. "Um, o-okay... Buksan ko ang pinto, at makapag-usap tayo pagkatapos nating makapasok."Ang unang bagay na ginawa ni Jackson pagkatapos na pumasok sa unit ay tumingin sa paligid at sabihin, "Akala ko pinakasalan mo ang lalaking Jett na iyon. So, bakit ka pa niya pinapatira sa apartment unit na nirentahan mo?”Walang maisagot sa kanya si Tanya. Hindi niya alam kung may sariling bahay si Jett o kung magkano ang pera niy
Sinara ni Tanya ang kanyang bibig ng maigi na parang iniipon niya ang kanyang huling ounce ng lakas ng loob bago gumawa ng isang mahalagang desisyon. “Kaunti lang ang alam ko. Ang alam ko ay nagpapanggap si Alejandro na may kapansanan at nabanggit niya ang paglalaan ng tatlong taon sa pag-ibig kay Tiffany. Ang lahat ng ginagawa niya ay palaging para sa iisang layunin—gusto niyang paghiwalayin kayo ni Tiffany. Iyon lang, iyon lang ang alam ko. Sinabi ko na sa iyo ang lahat ng nalalaman ko, kaya mangyaring ilihim ito kay Tiffany. Pakiusap, dahil kung alam niya ang isang bagay tungkol dito, mamamatay ako!"Tatlong taon?Isang pangalan ang agad na pumasok sa isip ni Jackson: Ethan Connors.Si Ethan ang kaisa-isang taong minahal ni Tiffany sa loob ng tatlong taon. Siya rin ang lalaking nagselos kay Jackson.Biglang naramdaman na parang may tumubo na bakod ng mga dawag sa buong puso niya, na tumutusok sa kanya ng hindi mapakali. Kung si Alejandro ay si Ethan sa disguise, kung gayon ang l
Tumango si Jackson at hinila siya pabalik sa kanilang mesa, sinenyasan siyang tapusin ang kanyang pagkain habang winalis niya ang kanyang mga problema sa ilalim ng kanyang mental rug.Nagsisi siya na binanggit niya ang pangalan ni Ethan at tinakot si Tiffany ng ganoon. Upang maging patas, hindi niya talaga inaasahan na dadalhin niya ito nang husto—at ngayon ay nais niyang sabihin sa kanya nang may lubos na pananalig na namatay si Ethan sa South Africa. Ngunit ang mga bagay ay palaging tumangging pumunta nang maayos gaya ng inaasahan ng isa.Dumating ang katapusan ng linggo. Pinaalis ni Jackson si Tiffany sa lugar ni Lilian para sa araw na iyon at nangakong babalikan siya sa gabi. Pagkatapos, dumiretso siya sa Tremont Estate.Ikinuwento niya ang lahat ng nalalaman niya hanggang sa puntong ito kay Mark, na, sa kanyang bahagi, ay nagtagal upang suklayin ang impormasyon bago sinabing, “Hindi naman ganoon kahirap alamin kung si Alejandro Smith ay si Ethan Connors o hindi—kami lang. Kaila
Walang magawa ang head nurse. “Anong magagawa natin? May sinuman ba mula sa pamilyang Smith ang kamukha ng isang taong makakalaban natin? Urgh, kumuha ka na lang ng isa pang sample ng dugo sa pasyenteng iyon.”Naabutan ni Jett ang nurse at nabunggo ito bago pinalitan ang sample ng dugo sa bulsa ng na-swipe niya kanina.“Excuse me.”Kinapa ng nurse ang kanyang bulsa dahil sa ugali bago nakahinga ng maluwag nang makitang buo ang sample.Tumayo si Jett sa kanyang pwesto at naghintay hanggang sa makalayo ang nurse. Ipinagpatuloy na lamang niya ang pagsunod sa kanya pagkatapos nitong lumiko sa kabilang sulok.Pinanood niya ang nurse na ipinasa ang sample kay Jackson at mabilis na bumalik sa ward ni Alajendro. "Ginoo. Smith, ipinadala ni Jackson ang nars na iyon, na nagbigay sa kanya ng sample ng dugo. Pinalitan ko na ang dugo mo ng isa pang sample bago niya ito maihatid sa kanya nang hindi napapansin ng nurse."Alejandro’s mien turned icy, muttering, “Suspecting me already, huh? Iyon
"Umaasa ka ba na si Alejandro talaga si Ethan?" biglang tinanong ni Arianne.Natahimik si Mark, hindi siya sigurado kung anong ibig sabihin ng kanyang katanungan.Hindi na ipinagpatuloy pa ni Arianne na tanungin siya tungkol dito ngayong wala siyang natanggap na sagot. "Titingnan ko si Smore. Matulog ka ng maaga ngayong gabi."Bumalik sa katinuan ang isip ni Mark nang marinig niya ang pagsara ng pinto ng kwarto. Iniwan na naman siyang mag-isa ngayong gabi. Mula nang dumating si Aristotle, siya ay nananatili sa isang bakanteng space sa bahay. Maging si Mary ay parang mas mahalaga na kaysa sa kanya. Ang kadalasang ginagawa ni Arianne ay tanungin si Mary tungkol kay Aristotle pagkatapos ng trabaho araw-araw at siya ay parang walang silbi! Sa wakas ay dumating na ang weekend at si Arianne ay ganoon pa rin, ang kanyang mundo ay umiikot lamang kay Aristotle.Unti-unting binalot ng selos ang puso ni Mark. Paano siya makakatulog ng mapayapa ngayon? Dati, palagi niyang tinatawagan sina Eri
Naamoy niya ang alak sa kanyang hininga na unti-unting lumalapit sa kanya. Napalingon siya at sinabi. "Anong ginagawa mo? Matulog ka na kung lasing ka. Pagod na ako…"Biglang hinawakan ni Mark ang baba niya at pinilit siyang tumingin ng diretso sa kanya. Hindi nila nakikita ng malinaw ang ekspresyon ng bawat isa. Bumibilis pa rin ang tibok ng puso ni Arianne habang nangyayari ang lahat ng ito. Sa tuwing susubukan niyang umalis, hinihigpitan ni Mark ang kanyang pagkakahawak. Wala siyang pagpipilian kundi ang magpasakop sa kanyang kalooban. Ayaw niyang magpakita sa trabaho noong Lunes na may mga pasa.Habang mahigpit ang na nakadikit ang malambot na labi ni Mark, gulong-gulo ang isip niya sa alak dahil sa hininga nito. Siya pa rin si Mark, sa kahilanan na ipinapakita niya ang kanyang maamong mukha para kay Arianne. Hindi niya alam kung ano ang ginawa niya para magalit ang lalaking ito sa kanya. Hindi ba niya dapat tinanong iyon o hindi ba niya dapat inagaw ang kanyang baso ng alak?Sa
Lumapit si Arianne ng mabilis na parang walang nangyari, binuksan ang kwelyo nito at tiningnan. Isang tingin niya at napatalon siya sa takot sa kanyang nakita. Para sa ilang kadahilanan, ang lugar kung saan niya ito kinagat ay naging kulay pula at namamaga pa. Nakakatakot itong makita.Bumalik siya sa katinuan at nagtanong, “Siguro dapat mong lagyan ng gamot iyan? Pulang-pula nga ito. Napaka-sensitive naman ng balat mo…”Malandi siyang tinitigan ni Mark. “Hindi na, gagaling ito mag-isa. Hindi naman masyadong sensitive ang balat ko, pero ito ay nagiging sensitibo pagkatapos kong uminom ng alak at kung nakagat ito... Magiging okay na ito bukas."Mabilis namang nahulaan ni Jackson kung ano talaga ang nangyari dito, "Nasobrahan yata kayong dalawa kagabi..."Namula si Arianne nang marinig niya ito. "Anong sinasabi mo…"Nabigla sila nang tumawa ng malakas si TIffany, "Huwag ka nang magpanggap. Lalo lang itong nagiging totoo kapag nagpapanggap ka. Matanda na tayong lahat. Walang masama s
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy