Medyo nawala ang sama ng loob niya nang humingi ng tawad si Mark dahil nagwala siya sa pagkikita nila ni Alejandro. Gayunpaman, imposibleng mawala kaagad ang galit niya. Naalala pa niya ang mga masasakit na sinabi nito sa kanya. Pinilit niyang ipanganak ang bata? Paano niya nasasabi ang mga ganoong bagay?“Gusto kong matulog,” sabi ni Arianne, “Samahan mo muna si Smore. Dito ako matutulog ngayong gabi."Tinitigan siya ni Mark habang nakahandusay siya sa kama at hindi siya gumagalaw kahit isang pulgada. Magulo ang buhok niya at nakalawit ang kanyang isang braso sa gilid ng kama. Napakabuti ng kanyang itsura. Pagkatapos nito ay tinapik-tapik niya ang katawan ni Arianne. “Huwag na huwag mo ulit kami pababayaan ni Smore. Hindi ko siya kakayanin kung wala ka. Magpahinga ka na. Mananatili ako kasama si Smore. Malapit na siyang magising."Walang lakas si Arianne na sagutin siya. Iwinagayway niya kanyang kamay bilang pahiwatig ng kanyang pagsang-ayon. Naligo siya at hindi nagtagal ay nakat
Nanatiling kalmado si Alejandro. "Salamat." Pagkatapos nito ay agad niyang binaba ang tawag.Nakaupo siya sa tabi ng mga French windows sa kanyang kwarto habang nakatingin sa fountain sculpture na nasa garden ng Smith Estate. Maya-maya pa ay pinadala niya kay Tiffany ang address niya. Ayaw niyang magpakasal at wala siyang pakialam dito. Ang tanging bagay na gusto niyang gawin ay hilahin si Tiffany sa kanyang pagkakayakap at hindi na niya muli itong pakakawalan. Sa kasamaang palad, hindi makukuha ng kanyang puso ang kanyang inaasam kahit pa gumamit siya ng iba’t ibang personalidad.Bigla siyang nakarinig ng tunog ng pagbukas ng pinto mula sa likuran niya. Inikot niya ang kanyang wheelchair at tumingin sa pintuan. Nakita niya na nandoon si Melanie Lark, ang anak ng pamilyang Lark, at pumasok ito sa kanyang kwarto kasama ang butler ng pamilyang Smith. Naaawa siya kay Alejandro dahil isa siyang paralisado. Itinaas niya ang kanyang ulo habang nakatingin sa kanya ng may pag-aalinlangan at
Nanatiling kalmado si Alejandro. "Salamat." Pagkatapos nito ay agad niyang binaba ang tawag.Nakaupo siya sa tabi ng mga French windows sa kanyang kwarto habang nakatingin sa fountain sculpture na nasa garden ng Smith Estate. Maya-maya pa ay pinadala niya kay Tiffany ang address niya. Ayaw niyang magpakasal at wala siyang pakialam dito. Ang tanging bagay na gusto niyang gawin ay hilahin si Tiffany sa kanyang pagkakayakap at hindi na niya muli itong pakakawalan. Sa kasamaang palad, hindi makukuha ng kanyang puso ang kanyang inaasam kahit pa gumamit siya ng iba’t ibang personalidad.Bigla siyang nakarinig ng tunog ng pagbukas ng pinto mula sa likuran niya. Inikot niya ang kanyang wheelchair at tumingin sa pintuan. Nakita niya na nandoon si Melanie Lark, ang anak ng pamilyang Lark, at pumasok ito sa kanyang kwarto kasama ang butler ng pamilyang Smith. Naaawa siya kay Alejandro dahil isa siyang paralisado. Itinaas niya ang kanyang ulo habang nakatingin sa kanya ng may pag-aalinlangan at
Naglakad siya palapit sa kanya at nanatiling tahimik. Pagkatapos nito ay yumuko siya at hinawakan ang baba nito sa pagitan ng kanyang mga daliri. “Ikakasal naman na tayo, kaya dapat walang sikreto sa pagitan natin. Nagpapanggap lang ako. Itatago mo ba ang sikreto ko para sa akin? Huwag mo itong sabihin kahit kanino... okay?"Hinawakan ni Melanie ang duvet sa ilalim niya, naligaw siya sa napakalalim na mga mata ni Alejandro at hindi na siya makatakas. Nakasimangot siyang tumango sa harapan ng lalaki. "Sige…"Nagdikit ang kanilang mga labi sa sumunod na segundo. Si Melanie ang nag-iisang anak na babae sa kanyang pamilya. Siya ay may dalawang kapatid na lalaki at noon pa man ay ito na ang kanyang kapalaran. Ang pamilyang Lark ang pangalawa sa pinakamayamang pamilya sa Ayashe. Siya ay nakatakdang magpakasal sa isang miyembro ng pamilyang Smith. Siya ay pinagbawalan na makipag-ugnayan sa mga miyembro ng opposite sex mula pa sa murang edad. Samakatuwid, wala siyang alam pagdating sa pag-ib
Desidido si Melanie. "Paniguradong hindi ako magkakamali. Masaya ako na makasama siya. Mag-stay ako mamayang gabi at uuwi ako bukas para maghanda sa kasal. Mama, umuwi ka na kasama si papa at ang iba pa mamaya. Huwag kang mag-alala sa akin. Kailangan kong pangalagaan ang relasyon ko kay Alejandro."Tumango si Mrs. Lark nang marinig niya ang sinabi ng kanyang anak. “Sige. Tandaan mo na huwag mong ibigay ang lahat mo kay Alejandro. Isa kang Lark. Kailangan mong manatiling alerto at maging maingat sa lahat ng oras. Kung maghiwalay man kayo, pwede kang bumalik sa amin."Ayaw ni Melanie na marinig ang mga ganitong klaseng salita. Naramdaman niya na tinuturing lamang itong business transaction. Mukhang nakalimutan na niya ang nasa isip niya kanina kaya napakunot siya. "Alam ko... Huwag ka nang magsalita."...Sa Tremont Estate.Nakita ni Mark ang balita tungkol sa pamilyang Smith habang nakatingin siya sa kanyang cellphone. Lumapit si Arianne sa kanya habang buhat niya si Aristotle. “I
Galit na galit si Tiffany kanina, ngunit bigla siyang natahimik ngayon.Hindi inasahan ni Jackson na tatawagan siya ni Lynn dahil ito ay mula sa isang anonymous number. Pagkatapos nito ay malamig siyang sumagot, "May ginagawa ako ngayon.” bigla niyang ibinaba ang tawag.Napangiti si Tiffany at nagtanong, “Hindi ba sinabi mo na tumigil ka na pakikipag-usap sa mga babae mo pagkatapos mong makipaghiwalay sa kanila? Ganyan ba ang ibig sabihin mo doon? Mukhang kinakain mo ang mga salita mo. Masarap ba ito sa pakiramdam? Tinawag ka pa niyang Jack. Sobrang lapit niyo naman sa bawat isa! Kahit ako hindi ganyan ang trato ko sayo."Hindi na alam ni Jackson ang gagawin niya. “Wag mo itong bigyan ng malisya, okay? Hindi ko siya kinontak at siya ang biglang tumawag sa akin. Hindi ba ako tumanggi na makipagkita sa kanya? Huwag na nating pag-usapan ang mga nakakainis na bagay. Pagkatapos mong ipadala kay Alejandro ang regalo sa kasal, ayoko nang magkaroon pa kayo ng kahit anong interaksyon. Hindi
Napaawang ang labi ni Jackson at hindi niya alam ang kanyang sasabihin. Naiintindihan na niya ngayon kung ano ang sinusubukang sabihin Tiffany nang sabihin niyang hindi siya makakakuha ng kapayapaan kung nalaman ito ng ibang tao.Narinig ni Tiffany ang sinabi ni Summer. Nakita niyang hindi sumagot si Jackson, kya itinaas niya ang kanyang paa para sipain ang gilid ng kanyang baywang para senyasan siya na sumagot kaagad. Nagdadalawang isip siyang lumipat sa West family residence at manatili doon hanggang sa maipanganak niya ang sanggol. Malaki na ang kanyang tiyan kapag nangyari iyon. Bukod pa dito, ayaw niyang isuko ang kanyang trabaho at gusto niya itong ipagpatuloy.Nag-isip ng sandali si Jackson at sinabing, “Ma, hindi mo na kailangang gawin iyan. Aalagaan kong mabuti si Tiffie. Gusto ko lang sabihin sayo na buntis siya. Kailangan ko rin ang tulong mo sa pagplano ng wedding dahil wala na akong sapat na oras para doon. Bukod pa dito, gusto niyang ipagpatuloy ang kanyang trabaho at p
Nainis si Tiffany nang maisip niya iyon. “Kayo na lang ang mag-usap tungkol dito. Wala akong masyadong alam diyan. Gutom na ako. Titingnan ko pang kung handa na ang hapunan. Kumain ka na ba? Kung hindi, sabay na tayong kumain."Tinitigan ni Summer si Jackson na parang sinisisi niya ito. "Anong oras na ngayon? Bakit hindi ka naghapunan? Nagbago na ang lahat ngayon. Buntis na si Tiffie. Kailangan mong magluto at kumain ng mas maaga. Kumain na kami."Parang nakakaawa ang naging reaksyon ni Jackson. Nagsimula na siyang magsisi na sinabi niya kay Summer ang tungkol sa pagbubuntis ni Tiffany. Minamahal ng lahat ngayon si Tiffany, ngunit pilit niya namang tinitiis ang mga reklamo at paninisi ng ibang tao.Hindi na nagtagal pa ang mga magulang para makakuha ng magandang tulog si Tiffany. Bago sila umalis, binigyan pa sila ng maraming payo.Pagkaalis nila, parehong nakahinga ng maluwag sina Tiffany at Jackson na parang naiintindihan nila ang bawat isa. Pagkatapos nito ay tumawa ng malakas s
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy