Napaawang ang labi ni Jackson at hindi niya alam ang kanyang sasabihin. Naiintindihan na niya ngayon kung ano ang sinusubukang sabihin Tiffany nang sabihin niyang hindi siya makakakuha ng kapayapaan kung nalaman ito ng ibang tao.Narinig ni Tiffany ang sinabi ni Summer. Nakita niyang hindi sumagot si Jackson, kya itinaas niya ang kanyang paa para sipain ang gilid ng kanyang baywang para senyasan siya na sumagot kaagad. Nagdadalawang isip siyang lumipat sa West family residence at manatili doon hanggang sa maipanganak niya ang sanggol. Malaki na ang kanyang tiyan kapag nangyari iyon. Bukod pa dito, ayaw niyang isuko ang kanyang trabaho at gusto niya itong ipagpatuloy.Nag-isip ng sandali si Jackson at sinabing, “Ma, hindi mo na kailangang gawin iyan. Aalagaan kong mabuti si Tiffie. Gusto ko lang sabihin sayo na buntis siya. Kailangan ko rin ang tulong mo sa pagplano ng wedding dahil wala na akong sapat na oras para doon. Bukod pa dito, gusto niyang ipagpatuloy ang kanyang trabaho at p
Nainis si Tiffany nang maisip niya iyon. “Kayo na lang ang mag-usap tungkol dito. Wala akong masyadong alam diyan. Gutom na ako. Titingnan ko pang kung handa na ang hapunan. Kumain ka na ba? Kung hindi, sabay na tayong kumain."Tinitigan ni Summer si Jackson na parang sinisisi niya ito. "Anong oras na ngayon? Bakit hindi ka naghapunan? Nagbago na ang lahat ngayon. Buntis na si Tiffie. Kailangan mong magluto at kumain ng mas maaga. Kumain na kami."Parang nakakaawa ang naging reaksyon ni Jackson. Nagsimula na siyang magsisi na sinabi niya kay Summer ang tungkol sa pagbubuntis ni Tiffany. Minamahal ng lahat ngayon si Tiffany, ngunit pilit niya namang tinitiis ang mga reklamo at paninisi ng ibang tao.Hindi na nagtagal pa ang mga magulang para makakuha ng magandang tulog si Tiffany. Bago sila umalis, binigyan pa sila ng maraming payo.Pagkaalis nila, parehong nakahinga ng maluwag sina Tiffany at Jackson na parang naiintindihan nila ang bawat isa. Pagkatapos nito ay tumawa ng malakas s
Tiningnan ni Arianne ang oras at napagtanto niyang ten o’clock na ng umaga. Pwede silang mag-shopping at kumain nang magkasabay. Sakto lang ang panahon kaya tumango siya at pumayag na sumama sa kanya. “Sige, kumain tayo ng lunch sa White Water Bay Café pagkatapos nating magshopping. Pagkatapos kong kumain sa napakaraming restaurant, nararamdaman ko pa rin na ang restaurant na itinatag ni Jackson ay ang pinakamahusay sa lahat. Napakasarap talaga nito.”Nang makarating sila sa shopping mall, nahuli na naman si Tiffany sa kanyang bad habit. Hindi siya makaalis sa tuwing nakakakita siya ng mga bag. Medyo nag-alinlangan siya sa unang pagkakataon na ginamit niya ang credit card. Pagkatapos ng unang pagkakataong iyon, nawala na siya sa kontrol. Pagkatapos nito ay pilit niyang kinaladkad si Arianne. “Higit pa sa sapat ito. Hindi mo madadala ang napakaraming bagay kung marami kang bibilhin. Sa tingin ko, isang pagkakamali para kay Jackson na bigyan ka ng credit card. Pagsisisihan niya ito soon
Lumapit si Tiffany kay Janice at tinignan ng mabuti ang badge sa dibdib niya. “Oo, Janice Bell ang pangalan niya. Intern pa lang siya at hindi pa siya opisyal na empleyado doon. Mark, ang galing mo talaga! Hindi mo alam kung anong uri ng alahas ang gusto ng asawa mo. Hiniling mo sa ibang tao na pumili ng isa para sa iyo. Totoo ba ang lahat ng ito?"Tumingin si Arianne kay Mark at naghihintay ng sagot niya.Kinabahan si Mark, tinitigan ng ganun ni Arianne. Pawisan ang mga palad niya. “Ako… Iyon… Totoo talaga. Ari, dahil nandito ka, bakit hindi mo piliin ang mga gusto mo?"Wala sa mood si Arianne na pumili ng alahas sa ngayon. Pagkatapos nito ay mahinahon niyang sinabi, “Pera lang ang lahat sayo. Kung hindi mo alam kung ano ang gusto ko, bigyan mo lang ako ng pera para makabili ako ng gusto ko. Hindi mo kailangang mag-alala tungkol dito. May freetime ka ba? Paano ka nagkaroon ng oras na pumunta dito at pumili ng alahas. Pagod na ako, kaya hahayaan kong isama mo si Smore sa kumpanya n
Mas maganda ang loob nina Arianne at Tiffany pagkatapos nilang umalis sa shopping mall. Tulad ng pinlano nila, pumunta ang dalawa sa White Water Bay Café para kumain. Pagkatapos nito ay pumunta sila sa beauty salon. Nairita nga si Arianne ng makitang nakatayo si Janice sa tabi ni Mark. Kahit gabi-gabi silang magkatabi at nagkakasundo, walang nakakaalam kung darating ang panahon na mambabae si Mark sa isang mas batang babae kapag naging kulubot na ang mukha ni Arianne.Hindi inasahan ni Arianne na magiging magulo ang kanyang buhay pagkatapos ng kanyang kasal, ngunit ang kanyang kumpiyansa ay nayanig sa sandaling iyon. Sa edad niyang ito, dapat abala siya sa pag-develop ng kanyang career, ngunit nagpakasal siya at nanganak sa murang edad. Hindi niya kayang isuko ang sarili at manatili sa glass house na itinayo ni Mark para sa kanya hanggang sa hahayaan niya ang kanyang sarili na maging degenerate. Hindi niya kailangan ang ganoong buhay.Pagbalik sa opisina, natutunan na ni Aristotle na
Sumugod sila Arianne at Tiffany sa ospital matapos matanggap ang tawag. Naramdaman ni Arianne na nalalapit na ang pagtatapos ng buhay ni Eric. Sa puntong ito, ang pagpasok sa ospital ay katumbas ng pagpasok sa mga pintuan ng kabilang impyerno. Walang makapagsasabi kung malalampasan niya ito.Nasa emergency room pa rin si Eric nang magkatagpo ang grupo. Napansin ni Arianne si Janice na nakahawak kay Aristotle sa isang sulyap. Napagtanto ni Janice na hindi nararapat na hawakan niya si Smore, kaya lumapit siya kay Arianne at sinabing, “Mrs. Tremont, ibibigay ko na sayo si Smore. Kailangan kong bumalik sa opisina."Kinuha ni Arianne si Aristotle, pinulupot ang kanyang mga labi at sumagot, "Mm, salamat."Hindi siya komportable sa pangyayaring ito. Pwede namang hilingin ni Mark si Davy na sumama at hindi niya kailangang isama si Janice sa lugar na ito. Unless, kasama na niya si Janice nang makatanggap siya ng tawag tungkol kay Eric...Priority nila si Eric sa oras na ito. Hindi niya kaya
Patuloy na humihikbi si Vicky at makikita na hindi ito taus-pusong pakikiramay. “Huwag mong sabihin ‘yan. Anong 'portion' ang sinasabi mo? Alam ko ang lahat tungkol diyan. $30,000, ano ako? Isang pulubi? Mahal ko talaga siya at ito ang makukuha ko? Syempre, naiinis ako. Gusto ko siyang tanungin kung bakit? Sinabi ko lang ito sa pamilya niya dahil gusto kong magsama-sama ang pamilyang ito sa mga huling sandali niya. Mali ba iyon? Tigilan mo na ang pangungutya sa akin.”Ang mga mata ni Arianne ay puno ng luha sa sobrang kalungkutan na nararamdaman niya. Nalungkot siya para kay Eric. Ang huling bagay na gusto ni Eric ay ang malaman ng pamilyang Nathaniel ang tungkol sa kanyang nalalapit na kamatayan, ngunit dinala ni Vicky ang buong pamilyang ito para lang makakuha siya ng bahagi kapag hinati ng pamilyang Nathaniel ang mga ari-arian ni Eric!Huminga ng malalim si Arianne. “Vicky, hindi ako makikipagtalo sayo. Ayokong gumawa ng eksena lalo na’t hirap nang manatiling buhay si Eric. Mas ma
“Huwag kang mag-alala, nandito naman ako. Walang pumapasok maliban na lang kung sasabihin mo," malamig na sinabi ni Jackson.Napailing si Eric. "Okay lang. Papasukin mo ang kapatid ko. Siya lang ang makatao sa pamilyang Nathaniel."Sumenyas si Arianne kay Jackson na kunin ang kapatid ni Eric. Naintindihan naman ito ni Jackson at binuksan niya ang pinto. Kumakain ang pamilyang Nathaniel, ngunit tila hindi sila naiinis sa mabigat at maruming pakiramdam sa ospital. Pagbukas ng pinto, para silang langaw na nakaharap sa bulok na manok.Napakunot ng noo si Jackson. Pinagmasdan niya ang bawat isa sa kanila na tahimik na nakatayo. Doon lang niya napagtanto na ang kapatid lang ni Eric ang tahimik at ang hindi kumakain kasama nila. Tama si Eric; ang kanyang kapatid na babae ay ang tanging makatao sa pamilya."Ate, pinapapasok ka ni Eric." Tinawag niya itong "ate" para sa kapakanan ni Eric.Nagulat ang kapatid ni Eric. "Sige."Nginitian ni Eric ang kanyang nakatatandang kapatid nang pumasok
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy