Umalog ang cellphone niya. Isa itong tawag mula kay Felipe. Pagpunta sa balkonahe, sinagot ni Madeline ang tawag at sinabi niya dito na ipaparehistro na niya ang divorce nila ni Jeremy kinabukasan. Natuwa si Felipe sa balita pero nabanggit niya ang panghihinayang niya na di niya masundo si Madeline dahil may kailangan siyang gawin bukas. Tinapos nila ang tawag at ipinikit ni Madeline ang mga mata niya habang nag-iisip nang hayaan niyang umihip sa mukha niya ang hangin. Mukhang ang mukha lang ni Jeremy ang tanging malinaw sa bawat alaala niya. … Maagand nagising si Madeline sa susunod na araw. Pagpunta sa kusina, nagluto si Madeline ng almusal para kay Jackson at sa mag-asawang Montgomery. Isa itong pambihirang pangyayari na lubos na ipinagpapasalamat ni Sean at Eloise. Mabuting balita para sa kanila na di natuloy si Madeline aa F Country. Sa ngayon, makikita pa nila nang madalas ang kanilang anak. Pagkatapos ng almusal, sinabi ni Madeline na makikipagkita siya kay Jer
Tumingala si Madeline para tignan ang pangit na ngiting ito. Di niya kilala ang lalaki, pero pakiramdam niya na nagkita na sila noon. Sigurado siya na isa siguro itong kaaway niya noong bago pa siya mawalan ng alaala, kung hindi di ito gagawa ng ganito kalala, lalo na ang magsabi ng mga katagang 'nagkita ulit tayo'. Umupo si Tanner para hilahin ang makinis na baba ni Madeline nang titigan niya ito nang may matulis at mapanuring titig. "Tsk. Ano? Di mo naaalala itong mabuting kaibigan mong ito?" Inilingon niya ang mukha niya para labanan ang pagkakahawak ni Tanner nang mukhang matikas. "Mabuting kaibigan? Sino ka para tawagin ang sarili mo na ganyan?" Nainis si Tanner. "Anong pinagyayabang mo, Madeline Crawford? Sasabihin ko sa'yo. Ngayong nasa kamay na naman kita, di na kita pakakawalan!" Tumayo siya at tinignan si Madeline nang natatakam mula sa taas. Kahit saang anggulo niya ito tignan, nakakabighani pa rin si Madeline. Hindi. Mas mabuting sabihin na mas gumanda pa siya
Ang kasamahan na yun ay malamang kalaban niya din. Sa sandaling mahulaan ni Madeline kung sino ang babaeng iyon, ibinaba ni Tanner ang linya at bumalik. Kumuha siya ng isang lubid para itali ang binti ni Madeline habang nagpatuloy siya sa pagsasabi ng masasamang bagay. "Maghintay ka lang diyan hanggang sa makabalik ako, Madeline. Pagkatapos, ipapakita ko sa'yo kung gaano ako kagaling!" Tapos tinakpan ni Tanner ang mata ni Madeline gamit ng isang tela bago umalis nang masaya sa pabrika at isinara ang pinto sa likuran niya. Sinubukang magpumiglas ni Madeline pero wala siyang napala. … Lumipas ang oras at alas nueve na. Sa town office, tahimik na naghintay si Jeremy. Habang pinapanood ang mga magkasintahan na masayang pumapasok nang magkahawak-kamay at lumalabas nang may matatamis na ngiti sa kanilang mga mukha, di mapigilang maisip ni Jeremy ang sandali noong nagparehistro sila ni Madeline. Tulad siya ng mga babaeng ito, puno ng pag-asa ang mga mata niya nang hangaan si
Inalis ni Jeremy ang telang nakatakip sa mga mata ni Madeline sa sandaling tinanong siya nito. Nang maramdaman niya ang liwanag, nakita din ang nag-aalalang mukha ni Jeremy sa mga mata ni Madeline. 'Talagang siya nga ito.' Tahimik na ibinulong ni Madeline sa loob niya, at nakaramdam siya ng kapanatagan sa kanyang puso. "Linnie, kumusta ka? Nasaktan ka ba?" Nag-aalalang tanong ni Jeremy nang kaagad niyang tanggalin ang lubid na nakagapos sa braso at binti nito. Umiling si Madeline. Magsasalita na sana siya nang makita niyang puno ng dugo ang likod ng kanang kamay ni Jeremy. Tinignan niya ang bubog ng bintana at bigla niyang napansin na talagang sinuntok nito ang bintana. Nang makitang di siya sinagot ni Madeline, nagtanong ulit si Jeremy nang lalong nag-aalala. "Linnie, sinong nagdala sa'yo dito? Sinaktan ka ba ng taong yun?" Nahimasmasan si Madeline. "Isa itong lalaki. Tingin ko nakita ko na siya noon pero di ko na maalala ngayon." Tatayo na siya nang sabihin niya i
Kaagad na sinubukan ni Tanner na mag-isip nang natataranta nang tahimik siyang pumasok sa bakal na gate. Narinig niya ang mga boses ni Madeline at Jeremy na nag-uusap sa loob. Alam na ni Jeremy na siya ang dumakip kay Madeline. "MD alam ko talagang ginawa ko yun!" Pinigil ni Tanner ang inis niya. Tinignan niya ang mga bariles ng gasolina sa gate, nagkaskasan ang mga ngipin niya at umiling siya. Nakita ni Jeremy ang gamit para mabuksan ang pinto at kikilos na nangbiglang maamoy ni Madeline ang isang kakaibang amoy gamit ng matalas niyang pang-amoy. "Amoy gasolina." Lumingon si Jeremy. "Gasolina?" "Tumatapang ito nang tumatapang." Tumango si Madeline at bigla niyang nakita ang isang mapulang liwanag sa paligid. "May nagsimula ng apoy." Sa sandaling marinig ang boses ni Madeline, sinundan ng apoy ang daan ng gasolina at sa isang iglap, kumalat ito sa buong abandonadong pabrika! Di nila inasahang makakatagpo nila ang ganitong sitwasyon ulit. Kalmadong dinampot ni Jeremy a
Sa sandaling bumitaw si Jeremy, nilamig ang kamay ni Madeline habang tila ba nahulog sa isang malamig na kawalan ang puso niya. Tinawag niya ang pangalan ni Jeremy ngunit wala siyang natanggap na sagot. Nang itulak siya ni Jeremy para makaligtas, nakarinig siya ng mahinang pagbagsak. Di niya alam kung ano ito pero naramdaman niya na nasaktan si Jeremy. Gumulong si Madeline mula sa kahoy na kahon sa sahig. Umubo siya nang nahihirapan. Nang di pinapansin ang napilayan niyang paa, kaagad siyang tumayo at tumakbo patungo sa pintong naharangan ng kahoy na kahon. "Jeremy, naririnig mo ba ako? Jeremy? Sagutin mo ako dali!" Natataranta niyang tinawag ang pangalan ni Jeremy, pero di siya makatanggap ng sagot bukod sa tunog ng nagbabagang apoy. Biglang nanlabo ang paningin ni Madeline. Sinubukan niyang itulak ang kahoy na kahon, pero walang nangyari. Natakpan ng itim na usok sa harap niya ang paningin niya at natabunan din nito ang paghinga niya at ang tibok ng puso niya. Nang maki
Hinawakan ni Madeline ang kamay ni Eloise, habang mukhang natataranta ang mga mata niya. "Nasaan si Jeremy? Talaga bang… talaga bang patay na siya?" Nagulantang saglit si Eloise nang makita niya ang mukha ni Madeline na natataranta at ang mga mata nito ay puno ng luha. "Eveline, binangungot ka ba?" Pinagaan ni Eloise ang loob niya at sinabi, "Nasaktan nang malubha si Jeremy, pero di naman nanganganib ang buhay niya." Matapos marinig ang sagot ni Eloise, biglang umayos ang tibok ngpuso ni Madeline. "Di siya patay?" "Hindi," Kinumpirma ni Eloise, "Pero ang binti at kamay niya ay sugatan. Tulad mo, nakalanghap din siya ng maraming usok kaya di pa siya nagigising." Lumalabas na isa lang pala itong bangungot. Lumalabas na wala pala sa panganib ang buhay niya. Biglang naramdaman ni Madeline na di na magulo ang tibok ng puso niya at ang sakit na sumusulasok sa kanyang puso ay kaagad na nawala. Pinagmasdan ni Eloise ang pagbabago sa mukha ni Madeline at tahimik itong naunawaa
Boses ito ni Winston. Kaagad na lumingon sa gilid si Madeline at tumayo sa likod ng pader. Habang mababa ang tingin niya, nakita niya si Jackson na kumukurap sa tabi niya habang nagtatakang nakatingin sa kanya gamit ng malaki at malinis na mata nito. Biglang naramdaman ni Madeline na parang may nagawa siyang mali at unti-unting uminit ang pisngi niya. "Mommy, anong ginagawa mo? Bakit di ka pumasok para makita si Daddy?" Inosenteng tanong ng bata. Namula ang makinis na pisngi ni Madeline. "Mukhang nagising na ang dad mo, kaya di na ako papasok." "Bakit?" Ikinurap ni Jackson ang malalaki niyang mata at di ito maunawaan. Yumuko si Madeline at hinawakan ang ulo ni Jackson habang nakangiti nang bahagya. "Jack, bata ka pa at di mo pa nauunawaan ang maraming bagay. Medyo pagod si Mommy at gusto pa niyang matulog. Pwede mong puntahan ang tatay mo pero pakiusap wag mong sabihin sa kanya na nanggaling ako dito." Lalong naguluhan ang bata ngunit masunurin itong tumango. Bumalik si