Hinawakan ni Jeremy ang balikat ni Madeline at tinawag niya ito nang may kaba at pag-aalala. Ngunit para bang di siya marinig ni Madeline. Nakatulala lang ito sa dalawang kotse sa harapan niya na naaksidente. "Linnie, ayos ka lang ba? Linnie, anong nangyayari sa'yo?" Lalong nag-alala si Jeremy. Mayroong bakas ng pagkataranta sa kanyang mga mata. "Hiss. Ang sakit!" Kumibo na si Madeline sa wakas pero hawak niya ang kanyang sumasakit na ulo habang tinatapik ito nang marahan. "Ang sakit ng ulo ko…" Nang makita ni Jeremy si Madeline na nakakunot ang noo at nasasaktan, nadurog ang puso niya. Binuhat niya si Madeline mula sa baywang nito, at dumaan siya sa madla na pinapanood ang aksidente, at dinala si Madeline sa kotse bago bumiyahe patungo sa ospital. "Wag kang mag-alala Linnie. Nandito lang lagi ako sa tabi mo para protektahan ka. Magiging ayos ka lang." Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline para pagaanin ang loob nito. Sumandal si Madeline sa upuan ng kotse at bumu
Mas lalong nagulat si Madeline nang marinig niya ang mga salitang iyon. Maingat niyang tinitigan ang mukha ni Jeremy na para bang tinatanong niya kung siya nga ba talaga ang taong nasa kanyang harapan. Ngunit base sa sagot ni Madeline ay mas lalong nagsisi si Jeremy. Alam niya na masyadong matindi ang ibinigay niyang sakit at pinsala sa kanya. Inisip niya kung anong kailangan niyang gawin para mapagbayaran ang lahat ng ito. Dinala ni Jeremy si Madeline sa pinakamalapit na ospital mula sa mall. Pagkatapos niyang makita ang doktor, kaagad niyang napansin na ang doktor ay si Adam Brown. Kahit na iisa lang ang paaralan na pinasukan nila Adam at Jeremy noon, mabuti pa rin silang magkaibigan ni Daniel kaya bahagya siyang nababahala sa kanya. "Kailan ka pa naging psychiatrist?" Tanong ni Jeremy. Bahagyang ngumisi si Adam at simpleng naglabas ng isang card mula sa kanyang drawer. Nakasulat sa card na siya si Dr. Adam Brown, isang psychiatrist. "Wala lang akong magawa kaya nag
Nagtanong ang hindi makapaniwalang si Madeline ay maingat na tumingin kay Jeremy. Sa kanyang isipan ngayon, iyon ang ang lalaking minahal niya pero hindi siya minahal pabalik. Sa katotohanan, kinaaayawan siya nito. Nakita ni Jeremy ang naguguluhang tingin ni Madeline. Hinawakan niya ang kanyang mga kamay at tiningnan siya nang may pagmamahal. "Linnie, wag kang matakot sa'kin. Hindi na ako muling gagawa ng kahit na ano na magpapalungkot sa'yo." Nakatulalang tinignan ni Madeline si Jeremy, hindi siya makapaniwala sa mga salitang lumabas sa kanyang mga labi. Kamakailan lang, matindi ang galit niya noong hinawakan siya sa leeg at sinabihan na gusto niyang ipaghiganti si Meredith. Ang kanyang mga malalamig na mata ay tumagos sa kanyang mga buto. Para itong mga ice pick, pero ngayon… "Jeremy, a-ayos ka lang ba?" Nag-aalala si Madeline. Tinignan siya ni Jeremy nang may kirot sa kanyang dibdib. "Linnie, nagkamali ako. Hindi ko dapat pinaniwalaan ang kasinungalingan ni Meredith. Nag
Sa puntong iyon, lumitaw ang luha sa mga mata ni Jeremy at nanlabo ang kanya panignin. Sa mga luha, nakita niya na mapula rin ang mga mata ni Madeline. "So, si Meredith ang masamang babae na nagpanggap na ako?" Sinabi ni Madeline ang kanyang hula. Bahagyang tumango si Jeremy nang may pagsisisi. "I'm sorry, Linnie. Nagdusa ka nang dahil sa'kin." Niyakap niya siya nang may katapatan, pagmamahal, at paghingi ng tawad. Umiyak na si Madeline at sumubsob sa dibdib ni Jeremy. Tumulo ang maiinit na luha sa kanyang mga pisngi. "Ang dahilan pala kung bakit mabuti ang trato mo kay Meredith ay dahil akala mo siya ako…" Diniin niya ang kanyang labi na basa ng mga luha. "Kahit na isa lang iyong mababaw na bagay na sinabi ko, sineryoso mo iyon at tinupad mo ang pangako mo. Ang saya-saya ko, sa totoo lang." Hindi siya sinisi ni Madeline sa kanyang mga nagawa at mas lalo lang sumama ang pakiramdam ni Jeremy. Dapat niya siyang sisihin. Kahit na nagkamali siya nang piniling tao, hindi siy
Nang tinawag niya ang kanyang pangalan, kaagad na naglaho ang lambing sa mga magagandang mata ni Madeline at napalitan ng isang matalim na kinang. "Ikaw?" Tinignan niya si Jeremy nang may seryosong ekspresyon at pagkalito sa kanyang mga mata. "Saan ang lugar na to? Bakit mo ko dinala rito?" Nang marinig ni Jeremy ang sinabi niya, kaagad niyang naintindihan na nagpalit ng pagkatao si Madeline––ang pagkatao na wala siya sa kanyang alaala. Malinaw na ang pagkataong ito ay walang alaala ng pagkatao kanina. Kung hindi ay hindi sana siya titignan nang ganito kalamig. Kung naaalala niya ang mga iyon, maaalala niya na magkasundo sila sa nagdaang dalawang araw. Ang saglit na saya ni Jeremy ay parang mga paputok sa langit. Pagkatapos ng pagsabog, tanging nagyeyelong lamig lang ang natitira. Sa kanyang pagkatulala, bumitaw si Madeline sa kanyang mga kamay, tumalikod, at naglakad papalayo. Nahimasmasan si Jeremy at nagmadali na habulin siya. "Linnie, saan ka pupunta?" "Wag mo kong
Dalawang araw na ba siyang nawawala? Bakit hindi niya maalala na nawawala siya nitong nagdaang dalawang araw? Naalala niya lang na pilit siyang hinila papalayo ni Jeremy sa tapat ng mall at nakita niya ang isang aksidente. Tapos bigla na lang, nandito na siya. Nanatiling nakatayo si Jeremy sa kanyang posisyon nang hindi gumagalaw habang pinapanood niya si Felipe na unti-unting naglaho kasama ni Madeline papunta sa dulo ng mataong daan. Tahimik na umapaw ang kaba at nakakabaliw na selos sa kanyang malulungkot na mga mata. 'Linnie, hindi na kita hahayaang mawala sa'king muli. 'Hindi pwede.'…Sinundan ni Madeline si Felipe pabalik sa apartment. Pagbalik nila, hawak pa rin ni Madeline ang bookmark. Umalingawngaw ang mga salita ni Jeremy sa utak niya, "Linnie, kung na sa'yo pa rin ang bookmark, ibig sabihin may pakialam ka pa rin sa'kin sa kailaliman ng puso mo." 'Ano ba ang bookmark na to?' Pagpasok niya sa lugar, tinanong ni Madeline si Felipe ng isang diretsong tanon
Kaagad na nanlaban si Madeline at siniko ang lalaki sa kanyang likuran. Hindi sinalag ng lalaki ang atake niya pero niyakap siya nito. "Linnie, ako to." Pumasok sa kanyang tainga ang malalim at makapal na boses ng lalaki. Saglit na nabigla si Madeline habang naamoy niya ang pamilyar na amoy ng cedarwood. "Linnie, wag kang matakot. Hindi kita sasaktan. Ayaw ko lang na magdesisyon ka na pagsisisihan mo sa buong buhay mo," mahinang sabi ni Jeremy nang may bakas ng pakikiusap sa kanyang tono. "Maaari ka bang sumama sa'kin?" Nagsalubong ang magagandang kilay ni Madeline. "Bitiwan mo muna ako." Nang marinig ni Jeremy ang sinabi niya, binitawan niya ito kahit na nag-aalangan siya. Lumingon si Madeline at nakita niya ang gwapong mukha na napakalapit sa kanya. Kaagad na nagliyab ang apoy sa kanyang mga mata. Sa hindi inaasahan, nakita niya ang apoy ng poot sa mga mata ni Madeline at bahagya siyang nagulat. Ayaw lang sa kanya at iniiwasan siya ng pagkatao na may kontrol sa kany
Pakiramdam ni Jeremy ay para siyang mababaliw, at ang kanyang pagiging kalmado kanina ay tuluyan nang nawala. Niyakap niya si Madeline na para bang isang baliw at nagpumilit na nagsabing, "Hindi, Linnie! Hindi mo mahal si Felipe, ako ang mahal mo! Sa unang beses tayong nagkita noong mga bata tayo, ako lang ang lalaki na nagmamay-ari ng puso mo!" Malakas siyang tinulak ni Madeline. "Bitiwan mo ko, Jeremy! Hindi ako magmamahal ng isang walang pusong kagaya mo! Zip!Biglang bumukas ang kurtina ng fitting room. Nang marinig nina Ava at Eloise ang mga tunog ay nagmadali silang pumasok. Nang makita nila si Jeremy na yakap si Madeline sa pagbukas nila ng kurtina, nagmadaling lumapit si Ava para hilahin siya papalayo. "Jeremy, walang hiya ka! Anong ginagawa mo rito? Bitiwan mo si Maddie ngayon rin! Bitiwan mo siya!" Pinagalitan siya ni Ava at pwersahang hinila si Jeremy papalayo. "Walang hiya ka! Kailan ka ba titigil na pahirapan si Maddie?!" Napahinto si Jeremy sa mga sinabi
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si