Pagkatapos sabihin iyon ni Madeline ay nagwawala nang umiiyak si Eloise. Sa kabilang banda, hindi na napigilan ni Sean ang kanyang mga luha. Naalala nila noong pinuntahan nila si Madeline sa conjugal room sa araw na pinatay si Brittany. Maputla ang mukha ni Madeline noon. Patuloy na lumilitaw sa isipan nila ang imaheng iyon, pati na rin ang brutal at masamang ginawa nila sa kanya. Minura at sinampal nila si Madeline para lang ipagtanggol si Meredith. Sinampal pa ni Sean si Madeline na nanghihina na nang sobrang lakas na natumba siya sa lapag. Sumakit ang kanilang mga puso habang iniisip nila ang mga nangyari noon. Hindi nila matiis ang sakit sa kanilang mga puso na bunga ng pagsisisi. Hindi nila maisip kung gaano kalakas si Madeline para hindi umiyak sa ganoong sitwasyon. Sa sandaling ito, matibay at malakas si Madeline kagaya noon. Bahagya siyang ngumiti nang maalala niya ang nakaraan. "Nakaraan na ang lahat ng iyon. Ayaw ko nang tumingin sa kahit na ano." Bahagya si
Naiintindihan ni Madeline na hindi pa siya nakukuntento. Pagkatapos ng lahat, Paanong mapapagaling ng reputasyon ang sakit ng isang nasirang pamilya? Tumalikod si Felipe at tumingin kay Madeline. Kaagad na nawala ang malagim na kinang sa kanyang mga mata at naging malumanay ito. "Vera, mula ngayon, ang lahat ng to ay sa ating dalawa na." Ngumiti si Madeline at tumango. "Sa'yo yan. Lalo na at pagmamay-ari ito ng mga Whitman. Hindi ko gustong makuha ang kumpanyang ito. Ngayon bumalik na to sa'yo. Bumalik na ito sa nararapat nitong may-ari." Nagulat si Felipe. "Hindi mo gusto ang kahit na ano dito?" "Ang bagay na pinakagusto ko ngayon ay makitang wala nang pag-asa si Jeremy habang wala na sa kanya ang lahat," sabi ni Madeline at kumunot ang kanyang noo na para bang malalim ang kanyang iniisip. "Pero, pakiramdam ko ang dahilan kung bakit madali kong na-hack ang computer ni Jeremy para ilipat ang stocks at importanteng impormasyon ay dahil hinayaan niya akong gawin yun." "Sin
Nabigla si Madeline sa biglaang pagdating ni Jeremy. Ngunit sa kung anong dahilan, nakahinga siya nang maluwag. Nainis si Felipe nang biglang magulo ang kanyang pagtatapat ng pag-ibig. Isang bakas ng galit ang lumitaw sa kanyang malumanay at itim na mga mata. "Jeremy, bakit ka narito? Wala ka nang posisyon dito." Naningkit ang mga mata ni Jeremy diretso kay Felipe, sabay lumipat ang kanyang tingin sa mukha ni Madeline. Nang makasalubong niya ang kanyang malamig na titig ay nanlambot ang kanyang tingin. "Alam ko na araw mo sa'kin at gusto mo akong mamatay. Tatanggapin ko ang lahat ng klase ng paghihiganti mula sa'yo, pero hindi ako papayag na sumasa ka sa kanya… Lalo na ang ikasal sa kanya."Hindi mapapakiusapan si Jeremy sa kanyang tono at mayroong dominanteng aura sa kanyang madilim na mata. Nang magsasalita sana si Madeline, narinig niya si Felipe na tumatawa sa kanyang likuran. "Hindi ka papayag?" tumawa siya habang nagtanong, "Sino ka ba para hindi pumayag? Nakalimutan
"Kung mapapasaya nito si Madeline, posible ang kahit na ano." "A-Ano? Jeremy, anong sinabi mo?" Nanlaki ang mga mata ni Karen sa gulat. "Kinasusuklaman mo ang babaeng yun, kaya bakit… Mahal mo na talaga si Madeline?" Hindi sinagot ni Jeremy si Karen. Pero ang kanyang malumanay na tingin ang pinakamagandang sagot. "Hahanapan kita ng magandang lugar na lilipatan mo. Wag mo kong guluhin kung hindi naman importante." Pagkasabi niya nito ay tumalikod siya para umalis. Ngunit, huminto siya nang makita niya ang old master sa kanyang harapan. Si Old Master Whitman ay may hawak na tungkod. Kahit na mukhang strikto ang kanyang mukha, ang kanyang mga mata ay mabait pa ring tignan. "Sumunod ka sa'kin," sabi niya kay Jeremy bago tumalikod. Nagdalawang-isip si Jeremy ng dalawang segundo bago sumunod sa kanya. Sa study. Nakaharap si Old Master Whitman sa kulay abong langit sa labas ng bintana. Pagkatapos ng mahabang oras ay bumuntong-hininga siya. "Ano nang gagawin mo ngayon?" "
Tinanong ni Jeremy sa old master ang tanong na matagal na niyang tinatago sa kanyang puso. Tumingin ang old master sa kulay abong langit at mayroong kalungkutan sa kanyang mga mata. "Nagsimula ang storya 23 taon ang nakaraan…" Ang storya ay bumalik sa dalawampung taon ang nakakaraan. Nang naguguluhan si Jeremy, inisip niya na baka tungkol ito sa mga magulang ni Felipe. At ganoon na nga, pagkatapos pakinggan ni Jeremy ang kwento ng old master ay mayroon na siyang konkretong sagot. Kasabay nito, napatunayan rin nito na si Felipe ay isang napaka-mapanganib na tao. Hindi niya hahayaang mapalapit si Madeline kay Felipe. Huminto ang old master nang paalis na si Jeremy. "Baka malaman rin ito ni Maddie balang araw. At saka, tinulungan siya ni Felipe sa pinakamahirap na punto ng buhay niya kaya malaki ang tiwala niya kay Felipe. Sa kabilang banda, galit si Maddie sayo kaya hindi niya papaniwalaan ang kahit na anong sasabihin mo." "Hindi ko gustong paniwalaan niya ako, pero hindi ko ha
Habang pinag-iisipan niya ang tungkol dito ay namatay ng ilaw sa apartment. Naramdaman ni Jeremy na bumilis ang kanyang paghinga habang nagsimulang maglayag ang kanyang isipan. Initsa niya ang walang lamang bote ng wine sa basurahan at tumalikod nang hindi nag-aalinlangan. Ngunit nang papasok pa lang sana siya ng apartment at nakita niya si Felipe na lumabas. Nawala ang ilan sa mga naipong inis ni Jeremy at huminto siya sa paglalakad. Nang makita niya na umalis sakay ng kanyang kotse si Felipe nang may seryosong ekspresyon, doon lamang pumasok si Jeremy sa building. Madaling nakapasok si Jeremy sa unit ni Madeline. Naaalala niya pa noong inimbitahan siya nito sa kanyang apartment bago siya bumalik sa buhay niya bilang si Vera. Sa sandaling iyon, nalaman niya na hindi siya nakatira kasama ni Felipe. Ngayon, mabagal na naglakad si Jeremy papunta sa pintuan at tahimik na tumayo roon. Lumipad ang hangin at niyebe papunta sa building mula sa bintana. Ang tagos-butong lamig
Tahimik at sigurado ang boses ng lalaki. Ngunit para rin siyang nagmamakaawa sa kanya. Ang kanyang mga mata ay malabong tignan. Mukha siyang lasing at hindi nang sabay. Walang pakialam na tumingin sa kanya si Madeline at nagsabing, "Hindi ko gustong pakinggan ang kahit na anong sasabihin mo. Nandidiri ako pag nakikita kita." Ang kanyang mga salita ay malinaw na nagpapakita ng kanyang pagkamuhi sa kanya habang ang kanyang mga galit na mata ay nagpatulala kay Jeremy at napatayo na lang siya. Pakiramdam niya ay parang nahulog sa bangin ang kanyang puso kung saan kumalat ang matinding lamig mula sa kanyang puso hanggang sa kanyang buong katawan. Matagal na niya itong hinahanap-hanap. Noon, titignan siya ni Madeline nang may pagmamahal sa kanyang mga makinang na mga mata. Ngayon, nakatingin siya sa kanya gamit ang isang tingin na mas malamig pa sa kung paano titingin ang isang tao sa isang estranghero. Nang makita niya si Jeremy na nakatulala sa kanya, mas tumibay si Madeline ku
Sa gitna ng katahimikan, narinig ni Jeremy si Madeline na tumawa. "Jeremy, huli na ang lahat. Wala na akong nararamdaman para sa'yo kahit na ano pang sabihin mo ngayon," malamig na sabi ni Madeline. Hindi na niya siya hinahanap-hanap ngayon. "Dahil hindi na kita mahal." Kahit na alam na niya na hindi na siya mahal ni Madeline, nang marinig niya itong magmula sa kanya, pakiramdam ni Jeremy ay parang may isang milyong palaso sa kanyang puso. Pakiramdam niya ay mayroong mga kutsilyo na umuulan sa kanya, hinihiwa ang kanyang laman mula sa kanyang katawan. Ang natitira na lang sa kanyang katawan ay buto. Tinaas ni Madeline ang kanyang kamay at biglang tinulak ang walang buhay na mga kamay ni Jeremy. Tumalikod siya at sarkastikong tinignan ang nanlilumong"Jeremy, tapos na ko sa'yo. Sa sandaling may inutusan ka na sirain ang puntod ng lolo ko, kaagad kong pinagsisihan na minahal ko ang isang walang pusong lalaki na kagaya mo." Nang marinig ni Jeremy ang kanyang sinabi, nakaram