Nagsimulang umiyak si Eloise nang marinig niya iyon. "Kasalan ko tong lahat. Masama ang kondisyon ng katawan ko pagkatapos kong ipanganak si Mer. Busy ka sa pag-aalaga mo sa'kin kaya napabayaan natin si Mer…" Hinawakan ni Sean ang balikat ni Eloise sa kasawian at nagsabing, "Wag kang umiyak, Ellie. Wag kang mag-alala. Sisiguraduhin ko na makakauwi siya nang ligtas. Nagmadali sina Jon at Rose sa istasyon ng pulis para bisitahin si Meredith pagkatapos nilang malaman na may nangyaring masama sa kanya. Nang makita ni Rose si Meredith na nakasuot ng damit pang-preso habang mukhang magulo sa loob ng kulungan ay sobra siyang nagulat. Para bang nakita niya ang kanyang money tree na halos tumumba. "Mer, Mer, kumusta ka? Anong nangyari?" Naiinip na tinignan ni Meredith sina Jon at Rose. Nagsalita siya nang may malinaw na pag-iisip, "Walang mangyayari kung magsasalita ako ngayon. Sina Eloise at Sean lang ang makakapagligtas sa akin." Nagkatinginan sina Jon at Rose. "Mer, ang p*tangi
Suminghal si Meredith. "Anong kalokohan yan? Kailan ko ginawa ang lahat ng yan sayo? Ikaw ang nang-akit kay Jeremy galit ng mukhang yan. Ikaw ang gumawa ng lahat ng yon. Kaya kahit na gusto kitang saktan sa hinaharap, sarili mo lang ang pwede mong sisihin." "Sarili ko lang ang sisihin ko?" "Ikaw ang nagdala ng problema sa buhay mo! P*ta ka!" Kasing cheap mo ang p*tangin*ng Madeline na yun. Hindi paghihinayangan ang pagkamatay ninyong dalawa!" Pagkatapos ng mga tili ni Meredith, hindi nagdalawang-isip si Madeline na sampalin ang mukha ni Meredith. Nagulat si Meredith nang dalawang segundo. Nang mumurahin pa lang niya ni Madeline, hinila ni Madeline ang kanyang kwelyo, at sa isang iglap ay nahirapan siyang huminga. Tinaas ni Meredith ang kanyang mukha at nakasalubong niya ang matatalim na mga mata ni Madeline. Mayroong malamig na kinang sa mga ito. Hindi mapigilan ni Meredith na manginig. "Ako ang nagdala nito sa sarili ko? Hindi paghihinayangan ang pagkamatay ko? Paano mo na
"Sige sabihin mo sa kanya." Suminghal si Madeline. "Sa tingin mo mas papaniwalaan ka niya kesa sa'kin?" "...* Nawalan ng buhay ang mga mata ni Meredith. Wala siyang masasabi roon. Hindi siya magtatangka, o sa halip, hinding-hindi niya sasabihin kay Jeremy ang totoo! Kapag nalaman ni Jeremy na si Vera si Madeline, hindi lang sa hindi niya papaniwalaan si Meredith, matutuwa rin siya at magugulat. Gagawin niya ang lahat para mapasaya siya, mahalin siya, at alagaan siya. Mahal ni Jeremy si Madeline, lalo na pagkatapos niyang 'mamatay'. Matagal na ang kanyang pagmamahal sa kanya at tinago niya ito sa pinakamalalim na parte ng kanyang puso. Nang makita niya na walang masabi si Meredith, ngumiti si Madeline. "O kaya pwede mo ring sabihin sa mga magulang mo. Sabihin mo sa kanila na ako si Madeline. Pero, may lakas ka ba ng loob na gawin yun?" "..." Nanginig ang labi ni Meredith. Ang agresibong kinang sa kanyang mga mata ay gustong-gustong durugin si Madeline nang pinong-pino, pero
Pilit na ngumiti si Madeline sa kanya. "Jeremy, andito ka ba para dalawin si Meredith? Hindi mo pa rin ba siya nakakalimutan?" Naglakad si Jeremy sa kanyang harapan, ang kanyang nakakaakit na mga mata ay nakatingin sa kanyang magagandang mga mata. "Ang taong di ko makalimutan ngayon ay ikaw." "Talaga?" Tumingin si Madeline sa mga mata ni Jeremy na para bang nagulat. "Kung ganoon, masaya ako." "Syempre, totoo yun." Iniabot ni Jeremy ang kanyang kamay. "Basta't gugustuhin mo, magiging responsable na ako sa'yo simula ngayon." Tiningnan ni Madeline ang nakaunat na kamay ni Jeremy. Bumabakat ang mga buto ng kanyang kamay. Mahahaba ito at magandang tignan. Noon ay sobra siyang nangungulila sa init ng kanyang palad. Nang makita niya na nananahimik si Madeline at nakatingin sa kanyang mga kamay, isang bakas ng hindi nakikitang pagkabahala ang lumitaw sa kanyang mukha. "Hindi mo ba gusto?" Tumingin sa kanya si Madeline at ngumiti. Hinawakan niya ang kamay ni Jeremy at nagsabing, "Ba
Lalo na, si Meredith ang young lady ng Montgomery family at kilala ng lahat. Nang makita ni Madeline ang mga larawan ni Eloise at Sean na inaatake ng media online, nakaramdam siya ng kirot sa kanyang puso. "Dad, Mom…" bulong niya. Pagkatapos, naisip niya si Jackson. "Pareho tayo. Hindi ko pa rin nararamdaman ang pagmamahal ng isang ina…" Tok, tok, tok. Narinig ang mga katok mula sa salaming pinto ng kanyang opisina. Tinaas ni Madeline ang kanyang ulo at nakita niya ang sales manager na natatarantang nakatingin sa kanya. "Pasok." Sumenyas si Madeline. "Anong nangyari? Bakit ka natataranta?" Patakbong lumapit ang sales manager at parang nagmamadali ang kanyang boses. "Ms. Vera, mayroong lalaki at babae sa shop. Sabi nila manghihingi raw sila ng paliwanag mula sa'yo. S-sinasabi nila na isa ka raw kabit… kung hindi ka lumabas ngayon, sisirain nila ang shop!" Kalmadong tumayo si Madeline. "Wag kang mag-panic, pupunta na ako." Sinuot niya ang kanyang suit jacket bago buma
Pagkatapos mabigla nila Rose at Jon sa matalim na tingin ni Madeline ay suminghal sila. "Vera, ano pa ba ang sasabihin mo? Sa tingin mo ba tanga ang lahat ng tao rito at maloloko mo sila gamit ng ilang salita?" Pagkatapos itong marinig ni Madeline ay ngumiti siya. "Dahil lahat sila ay hindi tanga, sa tingin mo ba madidiin mo sa'kin lahat ng krimen base sa mga sinabi mo?" Napahinto si Rose. Bigla na lang, pakiramdam niya ay parang bumalik sa kanyang ang kanyang mga sinabi. "Vera, ikaw…" "Manahimik ka!" Malamig siyang pinutol ni Madeline. Nanginig si Rose. Nang makita niya ang malamig na tingin ni Madeline, hindi niya mapigilan na matakot. "Sabi ka ng sabi na gusto mong humingi ng hustisya para sa anak mong si Meredith, pero tanungin mo muna ang sarili mo, may karapatan ba si Meredith na magsalita tungkol sa hustisya?" "Ikaw…" "Paulit-ulit mong sinasabi na pinagbintangan at sinaktan ko si Meredith kaya siya nadungisan ng isang grupo ng mga lalaki. May pruweba ka ba? Wal
Ngumiti siya. "Pasensya na at nagkaroon kayo ng masamang shopping experience. Bilang compensation, bibigyan ko kayo ng 20% discount sa lahat ng alahas sa shop." Natuwa ang lahat ng customer na naroon. Natural, mas magugustuhan nila si Madeline. Ngumiti si Madeline at inayos ang mga bagay sa kanyang mga customer. Pagkatapos, kinuha niya ang kanyang bag para pumunta sa parking lot. Bumiyahe siya nang malayo papunta sa lugar na pinakapamilyar para sa kanya. Naghintay siya ng sampung minuto bago makita sina Rose at Jon na naglalakad habang pabulong na nagmumura. Ngumisi si Madeline at humarurot papunta kina Jon at Rose. Nang marinig nina Jon at Rose ang tunog ng kotse ay tinaas nila ang kanilang tingin. Pagkatapos, nakakita sila ng isang puting kotse na humaharurot papunta sa kanila. Sobrang bilis ng pag-andar ng kotse at palapit ito nang palapit sa kanila. Parang hihiwalay ang kaluluwa nila Jon at Rose sa kanilang katawan. Wala na silang pakialam sa kahit na ano at gusto n
Diretsong tumingin sina Jon at Rose kay Madeline nang nilapit niya ang tasa sa kanyang labi at titikman ang tsaa. Naghihintay sila na inumin ito ni Madeline. Dadampi na ang labi ni Madeline sa tasa, pero bigla na lang, tinaas niya ang kanyang tingin at mayroong matalim na kinang sa kanyang mga mata. Nabigla sina Jon at Rose. Nang hinuhulaan nila ang nasa isip ni Madeline, tinapon niya ang tsaa at tumalsik ito sa kanilang mga mukha. Kahit na hindi na kumukulo ang tubig, nasa 150 hanggang 160 Fahrenheit pa rin ito. Napasigaw sa sakit sina Jon at Rose habang ang kanilang mga mukha ay napaso. "Ikaw! Vera, anong ginagawa mo?" Kumuha si Rose ng tisyu at galit na pinunasan ang kanyang mukha. Ang kanyang mukha ngayon ay namumula at nakakatakot. "Sa tingin mo ba tanga ako? Iniisip niyo ba na di ko alam na may nilagay kayo sa tsaang to?" Tanong ni Madeline nang may malamig na tono. Pagkatapos, binato niya ang tasa sa paanan nina Jon at Rose. Sa isang bagsak ay nabasag ang tasa. Umi