Nagulat sina Raegan at Neil sa sagot ni Ava. "Tama ba ako?" Nagsalita ulit si Ava habang nakatingin sa dalawang nakatulalang tao sa kanyang harapan. Mabilis na nahimasmasan si Raegan at binaba kaagad ang tinidor na hawak niya. "Ava, ito—" "Noon, nagsabwatan kayong dalawa para lokohin ako. Iniwan niyo ko nang mag-isa sa isang stall na nagtitinda ng churros at hindi na kayo bumalik. Ngayon, magkasabwat na naman kayo para lokohin ako." Sabi ni Ava nang may sarkastiko at mapait na ngiti sa kanyang mga labi. "Anak ba talaga ang tingin niyo sa'kin?" Nang tinanong ito ni Ava, puno ng dismaya ang mga mata niya. Kinakabahang tumayo sina Raegan at Neil. "Ava, hindi namin gustong magsinungaling sa'yo. Kasi—" "Dahil natatakot ka na kapag nalaman ko na siya ang pabaya kong ama noon, tatanggihan ko siya at hindi kikilalanin, tama?" Pinutol ni Ava si Raegan at malamig na nagtanong. Pagkatapos ay tumawa siya. "Wag kang mag-alala. Hindi ko siya tatanggihan. Isang pambihirang pagkaka
Tumawa ulit si Ava habang tahimik na tumulo ang mga luha mula sa gilid ng mga mata niya. Mukhang sobrang nag-aalala si Madeline. Gusto niyang patahanin si Ava, pero narinig niya si Ava na sarkastikong magsabi, "Napakagaling ng mga magulang ko. Napakagaling nila! Pero hindi ko man lang nakita ang boyfriend ko. Kalokohan… Isang malaking kalokohan…" Habang nagsasalita, kumuha ulit ng baso si Ava at gusto na namang uminom. Nagmamadali siyang pinigilan ni Madeline. "Ava, wag ka nang uminom. Masama sa kalusugan mo ang pag-inom nang marami." "Pero sobrang lungkot ko ngayon…" Iyak ni Ava, "Maddie, uminom ka kasama ko. Gusto kong kalimutan ang mga malulungkot na bagay na yun pansamantala." Pagkatapos marinig ang sinabi ni Ava, kumirot ang puso ni Madeline. Pagkatapos ay dahan-dahan siyang bumitaw. Minsan, hindi naman masama ang uminom. Kahit papaano, matutulungan nitong makalimutan ng lahat ng problema nila pansamantala. Hindi ito masama. Hindi na pinapasuso ni Madeline ang anak
Tinignan ni Madeline ang orasan sa istante. "Um, magtatanghali na." "Ano? Tanghali na? Hala!" Para bang biglang nahimasmasan si Ava. Wala na siyang pakialam sa sakit ng ulo niya habang hinablot niya ang mga damit na inabot ni Madeline sa kanya bago tumakbo papasok ng banyo para maligo. "Ava, magdahan-dahan ka. Kakagising mo lang." Paalala sa kanya ni Madeline. "Alam ko. Hindi kita pag-aalalahanin," malakas na sagot ni Ava. Tumalikod din si Madeline at bumaba para maghanda ng chicken soup at agahan para mahimasmasan si Ava. Pagkatapos maligo, mukhang mas masigla na si Ava. Pagkatapos ay nalaman ni Madeline na sinabihan ni Ava si Daniel na makipagkita sa isang doktor ngayong araw. Ang doktor na iyon ay ang tunay na ama ni Ava, si Neil. "Kailangan kong magmadali at hanapin si Danny pagkatapos kumain. Malamang nakaalis na si Danny sa bahay sa ngayon. Maddie, pwede mo ba akong ipagmaneho papunta roon?" Sabi ni Ava habang mabilis na kinakain ang kanyang agahan. Bahagyang ngum
Ang boses na ito na puno ng kayabangan at pagmamataas ay napakapamilyar para kay Ava. Hinigpitan ni Ava ang kanyang kamao, alam na niya na nasira na ang plano niya ngayong araw. Huminga siya nang malalim, pinakalma ang kanyang sarili, at humarap nang may mukhang para bang walang pakialam. Nakasuot ng magagandang damit si Naya at may dalang isang mamahaling handbag. Nakatayo siya nang arogante sa harap ni Ava. "Ava, ito na ang huling beses na babalaan kita. Wag mo nang lapitan ang fiancé ko kahit na kailan." "Heh." Hindi mapigilan ni Ava na ngumisi. "Fiancé? Naya, ang kapal ng mukha mo." Kaagad na sumagot ang sarkastiko si Ava na nagpapanlumo sa ekspresyon ni Naya. “Ava, you…”"Ava, ikaw…" "Ano? Naya, alam mo mismo kung sino ang fiancee ni Dan. Sinasamantala mo ang amnesia ni Dan at gusto mo siyang lagyan ng mga alaalang hindi naman talaga totoong nangyari. Makinig ka sa'kin, wala kang magagawa. Hindi magtatagal, maaalala rin ni Dan ang lahat." Pagkatapos itong marin
Pagkatapos balaan si Madeline, nagsimulang maglakad palayo si Naya nang hindi humihinto. Para bang natatakot siya na baka mahalata siya ni Madeline kapag binagalan niya. Subalit, alam na ni Madeline ang totoo. Sadyang natatakpan lang ito. “Mula sa pagiging arogante niya. Tingin ko sigurado siyang hindi siya ibubuking ng lalaking sumalo ng sisi.” Dahan-dahang lumapit si Ava. Lumingon si Madeline at inabot ang phone kay Ava. “Ava, tawagan mo muna si Dan at tanungin mo kung nasaan siya.” “Tingin ko hindi na ‘yan kailangan.” Suminghal si Ava nang nakangiti. “Ang paglitaw ni Naya ay nangangahulugang hindi na ako makikita ni Dan. Ang lahat ng ito ay kasalanan ni Naya.” “Kung ganoon, tingin ko kailangan nating makahanap ng ebidensya sa krimen ni Naya nang maaga.” Medyo naging seryoso din ang mukha ni Madeline. “Ang naunang ebidensya ay hindi tumalab dahil biglang umamin ang taong tumanggap ng pera ni Chloe. Ibig-sabihin nito may kumausap sa kanya.” Parang may natukoy si Ava sa san
Nalaman ng nanay ni Daniel na may kakaiba nang tingnan niya ang mga mata ni Naya. “Anong nasa isip mo?” Nagtatakang tanong ng nanay ni Daniel. Inilayo ni Naya ang kanyang titig at sinuguradong nakaakyat na si Daniel. Pagkatapos ay lumapit siya sa nanay ni Daniel at sinabi nang mahina ang boses. “Mrs. Graham, tingin ni Dan engaged na ako sa kanya, kaya gagamitin natin ito at magtatakda tayo ng wedding date. Basta ikasal kami ni Dan, wala nang kwenta kahit gumawa pa ng gulo si Ava.” Pagkatapos pakinggan ang alok ni Naya, mukhang nagdalawang-isip ang nanay ni Daniel. May sarili siyang plano sa isipan niya. Ang dahilan kung bakit pumayag siyang kasamahin ni Daniel si Ava noon ay dahil alam niyang ang nanay ni Ava ang pinakamayamang tao sa F Country. Talagang mabuting bagay ang magkaroon ng isang mayamang manugang. Subalit, naaksidente si Daniel, at dahil sa pagrereklamo ni Old Master Graham, nagsimula na naman ang nanay ni Daniel sa paninisi kay Ava. Salungat nito, pakiramdam
Sa loob ng kwarto, nakaharap si Raegan at Neil sa isa’t isa. Tinitigan nila ang pagkain sa lamesa, ngunit kanina pa silang hindi nagsisimulang kumain. “Siguro narinig ni Ava ang lahat ng sinabi natin dito noong araw na iyon.” Nagsalita si Raegan. Bumuntong-hininga nang bahagya si Neil. “Tingin ko rin. Alam na ni Ava na ako ang tunay niyang ama sa mga oras na iyon. Hindi niya sinabi dahil siguro hindi niya alam kung paano ako haharapin.” Habang nagsasalita siya, nagsisising tinignan ni Neil sa mata si Raegan. “Umigi na ang relasyon niyo ni Ava, pero nasira na naman ‘yun ng paglitaw ko. Hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko para mapagaan ang sitwasyong ito…” “Huwag mo masyadong sisihin ang sarili mo.” Pinagaan ni Raegan ang loob niya. “Matigas si Ava sa labas pero malambot ang loob niya. Sa totoo nga, napakabait ng batang iyon. Madalas mukha siyang walang pakialam, pero napakaatentibo at mahinhin niya.” Sinabi ni Raegan nang mukhang nagmamalaki. “Ikinararangal ko talag
Biglang dumiretso sa usapan si Ava. Napahinto sandali si Raegan at Neil. Pagkatapos magtinginan ng dalawa, pareho nilang ibinaba ang tingin nila nang tahimik. Mukhang sinisisi nila ang sarili nila at nagsisisi sila dito, ngunit kasabay nito, hindi nila alam kung paano silang magsisimulang magpaliwanag. Lalong nagtaka si Ava sa reaksyon nila. “Maraming taon na akong mag-isa. Tuwing makikita ko ang ibang mga estudyanteng sinusundo ng mga magulang nila tuwing pupunta at uuwi ako galing ng school, nagtataka ako kung bakit ako iniwan ng mga magulang ko.” Lalong napaisip sila Raegan at Neil sa sinabi ni Ava. Pagkatapos ay lalo silang nagsisi. “Nitong mga nagdaang taon, kinamuhian ko talaga kayong dalawa at hindi ko kailanman binalak na makipagbati sa inyo. Bakit niyo ako inabandona noong gusto niyo at kikilalanin niyo ako ulit kung kailan niyo gusto? Para akong laruan na dumadating at umaalis kung kailan niyo gusto.” “Hindi, Ava. Paanong mangyayari ‘yun? Paano ka magiging isang larua