Tinignan ng lalaki si Ava at mukhang nag-isip sa loob ng ilang segundo. Nang magsasalita na siya, bumukas ang pinto ng apartment. Nakasuot si Raegan ng isang apron at may hawak na spatula. Mukhang abala siya sa pagluluto sa kusina. Nang makita niya ang lalaking nakatayo sa tapat ng pinto kasama ni Ava, malinaw na nabigla si Raegan. “M-Magkasama ba kayong nagpunta?” “Nakasalubong ko siya sa baba,” Paliwanag ng lalaki habang nagbabago nang bahagya ang ekspresyon sa kanyang mukha. Maging kung paano niya tingnan si Ava ay naging kakaiba. Nang marinig ito ni Ava, kaagad niyang nakumpirma na ang lalaking ito ang neurologist na kikitain nito ngayong gabi. Huminto saglit ang eksena. Kaagad na nahimasmasan si Raegan pagkatapos at binuksan ang pinto para sa kanila. “Pasok kayo. Pasok kayo at mag-usap tayo.” Sinabi ni Raegan bago harapin ulit si Ava nang nakangiti. “Pasok ka, Ava.” Naisip ni Ava na kaagad niyang mapapag-usapan ang tungkol sa kondisyon ni Daniel sa ekspertong ito, ka
Huminto saglit ang lalaki, at tumango pagkatapos. “Dati kaming classmates ng nanay mo.” “Classmates?” Nagulat na naman si Ava. Tumango ang lalaki, habang ang kanyang maamong mata ay lumalayo sa mukha ni Ava. Subalit, nagsimulang maging seryoso ang kanyang mukha. “Matagal na kaming magkakilala ng nanay mo, pero umalis ako ng Glendale para mag-aral ng medicine. Higit sampung taon na mula noong umalis ako. Wala akong contact information ng nanay mo nang mga oras na iyon at kailan lang kaming nagkausap.” Pagkatapos marinig ang paliwanag ng lalaki, kumurap si Ava at tahimik na nag-isip. Bakit parang malalim ang relasyon ng doktor na ito kay Raegan? Nag-isip si Ava. Nang may maisip siya, lumapit si Raegan. “Handa na ang dinner. Maghugas kayo ng kamay at pumunta na kayo sa kusina.” Kalmadong tinignan ni Raegan ang lalaki bago lumingin kay Ava. “Ava, anong gusto mong inumin? Kukunin ko para sa’yo.” “Ayos lang ako sa kahit ano. Dr. Long, anong gusto mong inumin?” “Ayos lan
Kaagad na nagbago ang ekspresyon ni Neil sa isang iglap, at nagkaroon ng bakas ng pagkabahala sa kanyang namumulang mata. “Rae, talaga bang kinamumuhian ako nang sobra ng anak natin?” “Hindi lang ikaw ang kinamumuhian niya, ayaw rin niya sa akin.” Malungkot na bumuntong-hininga si Raegan. “Ngunit sinong makakasisi sa kanyang ganito ang maramdaman niya? Sarili lang natin ang masisisi natin dito.” “Hindi, hindi mo pwedeng sisihin ang sarili mo. Kasalanan ko ito.” Sinalo ni Neil ang sisi. “Kung nalaman ko lang kaagad—” “Ang daming taon na ang nakalipas. Huwag mo nang banggitin ulit ‘yan.” Sumingit si Raegan, ayaw nang alalahanin pa ang mga masasamang alaalang kaugnay sa pamilya niya. “Kahit ano pa ang nangyari noon, kasalanan natin ito bilang magulang. Hindi dapat natin iniwan si Ava at ginawang ulila. Lumaki ang bata nang walang pagmamahal ng magulang sa loob ng higit sampung taon. Iyon ay isang bagay na hindi natin mababawi sa buong buhay natin.” Nang sabihin ito, sumingha
“Mula sa impormasyong ito, ang injury ng boyfriend mo ay gumagaling nang mas mabilis kaysa sa normal na tao. Maaaring depende ito sa pangangatawan ng pasyente at sa mga taong nag-aalaga sa kanya. Makikitang ang mga sugat niya sa labas ay magaling na.” “Talaga?” Nag-aalalang tanong ni Ava. “Maraming araw siyang nasa coma, at sinabi ng doktor na maaari siyang maging imbalido.” “Mula sa examination results, ang utak niya ay napuruhan nang husto at malinaw na may maliliit na namuong dugo na umiipit sa kanyang ugat, kaya may posibilidad na maging imbalido siya. Siguro pinapaalam lang ng doktor ang lahat ng mga posibleng mangyari sa pamilya ng pasyente. Hindi ibig-sabihin nito na siguradong mangyayari ito.” Pagkatapos makinig sa paliwanag ni Neil, biglang napanatag si Ava. “Kung ganoon, ibig-sabihin ba nito maayos na ang katawan ni Danny ngayon?” “Parang ganoon.” Mukhang panatag din si Neil. “Ang pinakamalaking problema niya ngayon ay hindi niya maalala ang mga tao at mga bagay ng
Sinamahan ni Naya si Daniel sa silid upang makita ang doktor na magsasagawa ng follow-up consultation kay Daniel. Binigyan siya ng doktor ng isang simpleng eksaminasyon at minungkahi nito na kumuha siya uli ng isa pang CT scan ng kanyang utak upang makita kung may anumang pagbabago sa namuong dugo sa utak ni Daniel. Habang nakapila si Daniel para sa kanyang scan, si Naya ay laging nasa tabi niya. “Dan, huwag kang mag-alala. Hindi na magiging malubha ang kondisyon mo. Kahit na hindi maganda ang maging resulta ng scan, hindi kita iiwan. Palagi lang akong nasa tabi mo kahit na anong mangyari sayo,” sabi ni Naya na puno ng emosyon at sinseridad. Sinusubukan niya na pagmukhain ang kanyang sarili na malambing at malumanay. Subalit, ang reaksyon ni Daniel ay palaging kalmado. Mukhang meron pagdududa tungkol sa relasyon nila ni Naya. Gayunpaman, nakita na niya ang ilang mga larawan na ipinakita sa kanya ng kanyang ina at ni Naya. Ipinakita nila lahat na siya at si Naya ay talaga ngang
Kaagad na tumingala si Daniel. Isang masiglang at nakakabighaning ngiti ang sumalamin sa kanyang malinaw na mga mata. “Danny,” binati ni Ava si Daniel ng may ngiti. Dahan-dahan na tumayo si Daniel. “Ikaw pala.” “Oo, ako nga.” Bahagyang ngumiti si Ava at tumingala sa screen na nagpapakita ng numero kung sino na ang susunod. “Dan, alam ko na hindi ako pamilyar sa iyo ngayon, pero pakiusap, maniwala ka sa akin. Hindi kita sasaktan.” Tiningnan ni Daniel ang mga mata ni Ava, at ang kanyang emosyon ay naimpluwensyahan nito.“Bakit mo naman sabi ang bagay na iyon?” Mahinahon na ngumiti si Ava. “Alam ko kung paano ako ilarawan ng nanay mo at ni Naya, ngunit hindi ito mahalaga dahil hindi mapepeke kung ano ang totoo. Hindi nila pwedeng ipagpatuloy ang kanilang panlilinlang habang buhay. Kapag bumalik na ang alaala mo, mabibisto na ang mga masamang tao na iyon.”Matapos niyang pakinggan ang mga salita ni Ava, isang medyo nasupresang ekspresyon ang lumitaw sa mukha ni Daniel. “Dan,
“Ava? Siya na naman? Ano naman ngayon ang ginawa niya?” Hindi na makapagtimpi ang ekspresyon ng nanay ni Daniel. Pang-aasar ni Naya. “May amnesia si Dan ngayon, kaya pakiramdam niya tuloy ay hindi pa siya talo. Malamang ay nag-isip siya ng maraming paraan para makalapit kay Dan para magkaroon ng pagkakataon na sabihin sa kanya na nagsisinungaling tayo.” “Hindi ko hahayaan na makalapit pa ang babaeng yun muli kay Dan!” Galit na sinabi ng nanay ni Daniel at umupo sa may sopa. “Hindi tugma ang zodiac sign ng babaeng iyon kay Dan.Kapag nagkabalikan si Dan at ang babaeng yun, baka mamatay na siya sa hinaharap. Siya dapat ang maaaksidente sa kotse noong araw na yon, ngunit si Dan ang naaksidente!” Natuwa si Naya nang makita niya na pinapagalitan ng nanay ni Daniel si Ava. Natuwa din siya dahil pinupuntirya ng annay ni Daniel si Ava at hindi siya, ngunit hindi niya din ito lubos na maunawaan. Pagkatapos na mag-isip ng ilang sandali, umupo si Naya sa tabi ng nanay ni Daniel at sin
Hindi niya mapigilan na silipin si Ava ng ilang beses. Ang tuwa sa kanyang puso ay matindi, ngunit sinabi niya sa kanyang sarili na kailangan niyang kontrolin ang kanyang emosyon. “Bakit nga pala nasa ospital, Miss Long?” Muling tanong ni Neil. Ngumiti si Ava. “May inasikaso lang ako. Siya nga pala, bakit nandito ka din, Doktor?” “Espesyal akong inimbitahan para magbigay ng lecture,” paliwanag ni Neil. “Doctor, masyado ka naman abala, pero nagagawa mo pa din na magbigay ng oras na tignan ang kondisyon ni Danny. Salamat sa pag-aabala.” Magalang siyang pinasalamatan ni Ava. “Ayos lang naman. Syempre naman kapa—” Muntik nang sabihin ni Neil na pamilya niya ito, ngunit mabilis niyang napigilan ang kanyang sarili. “Ang ibig kong sabihin ay, matapos kong maging doktor sa loob ng maraming taon, matagal ko nang itinuturing na kapamilya ang aking mga pasyente. Masaya ako at nararamdaman ko na may halaga ako kapag gumagaling sila.”“Dr. Long, talagang isa kang anghel na naka-puti. Mer