Para makaupo sa tronong sumisimbolo sa kapangyarihan, matagal na siyang nagsimulang magplano. “Wala akong pakialam sa iba, para sa sarili ko lang ito ginagawa, bahala na ang maiwan,” Walang-pakialam na sinagot ni Carter si Madeline. Tinignan ni Madeline si Carter na sinabi nang mapanghamak ang mga salitang ito. “Carter, pwede kang makipaglaban para sa layunin mo, pero hindi mo ito pwedeng kunin sa masamang paraan.”“Bakit hindi? Hindi naman mahalaga kung paano ko ito gagawin. Ang resulta lang ang gusto ko,” Katwiran ni Carter. “Kung ganoon, hindi mahalaga sa’yo ang nararamdaman ni Shirley? Ibig-sabihin mo ba ang mahalaga lang sa’yo ay sumaya ka at makuha ang gusto mo?”Nang marinig ito, nanigas nang bahagya ang mukha ni Carter. Habang nagtataka, sumimangot siya at tinitigan ang maganda at matalas na tingin ni madeline. “Anong gusto mong sabihin Eveline?”“Hindi mo pa napapagtanto? At sinasabi mo pa ring gustong-gusto mo si Shirley.”“...”“Kung talagang gusto mo si Shirl
Pagkatapos iwan ang bahay ng Stygian Johnson Gang, sumalisi si Carter sa ospital para bumili ng gamit para linisin ang kanyang sugat. Tapos pumunta siya sa banyo ng mall para linisin ang sugat sa kanyang balikat at binti. Hindi simpleng sugat ang tama ng bala. Ang ganitong sakit ay nakakabahala kahit na natitiis ito ni Carter. Sa pag-aalalang baka mahanap siya ng mga tao mula sa St. Piaf, nagtago siya sa banyo nang maigi. Pagkatapos nito, umalis lang siya sa mall nang dumating ang oras para makipagkita kay Shirley. Unti-unti nang dumidilim ang langit, at lumiwanag ang mga ilaw sa daan. Hindi masyadong marami ang taong naglalakad sa West Harbor. Lumabas ng taxi si Shirley at pinasalamatan ang driver, tapos iniliko niya ang kanyang wheelchair para pumunta sa kanyang pupuntahan nang dahan-dahan. Nag-alok si Fabian na sumunod kay Shirley para makipagkita kay Carter, ngunit sa huli, mag-isang nagpunta si Shirley. Umilaw nang mahina ang mga ilaw sa daan sa ilalim ng palubog na
”Nakalimutan mo na ba ang tungkol kay Ryan?” Nakangiting tanong ni Carter. Syempre hindi iyon nakalimutan ni Shirley. Hindi niya pinigilan si Carter noong sinabi nitong gusto niyang patayin si Ryan. Mukhang noon pa lang mamamatay-tao na siya. Nang makita niya si Shirley na tulalang nakaupo, itinaas ni Carter ang kanyang kamay at marahang hinawakan ang mukha ni Shirley na lumamig dahil sa hangin. Kumikislap din ang sugat niya sa ilalim ng mga ilaw. “Ang lahat ng tao ay nakikipagsapalaran para sa mga bagay na gusto nila sa buhay. Noon, masyado akong nagsumikap, pero ngayon napagtanto kong napapagod na ako.” Naging maamo ang mata ni Carter nang magsalita siya. “Naniniwala akong hindi mo sinabi sa mga tao mula sa St. Piaf kung nasaan ako tama ba?” Tanong ni Carter. Ngunit mula noong nataranta si Shirley at natakot na baka may mangyaring masama sa kanya, alam niyang hindi na sasabihan ni Shirley ang mga taong iyon na hulihin siya. Nang makita niya si Shirley nakatingin sa kany
Nang marinig niya ang biglang tanong na ito mula kay Shirley, napahinto si Carter sa paglalakad niya habang tinutulak ang wheelchair ni Shirley. Tinignan niya ang dagat na kumikislap sa ilalim ng lumulubog na araw, ngunit walang liwanag sa kanyang mga mata. Ngumiti siya nang nag-aalinlangan. “Walang sakali sa mundong ito.” Sumagot siya tapos nagtanong habang tumatawa. “Kung mayroong sakali, at kung sakaling babalik ako sa unang pagkikita natin sa daan, tingin mo ba tutulungan kita ulit?” Pagkatapos itong pag-isipan ni Shirley, nagpakita siya ng malungkot na ngiting mapanlait sa sarili. Naniniwala siyang tutulungan pa rin siya ni Carter. Ito ay dahil walang sakali sa mundong ito. Hindi nila mababago ang nangyari. Nang makita niyang nanatiling tahimik si Shirley, dahan-dahang itinulak paharap ni Carter ang wheelchair. Unti-unting kumagat ang dilim habang tinataboy ng gabi ang huling sinag ng araw. Ang lahat ng nasa harapan nila ay nilamon ng kadiliman. Patuloy na
Huminto sa pagsasalita si Carter at tinignan si Shirley na malubhang nagbago ang ekspresyon. “Sa tingin mo ba ay masyado itong malupit? Kung noon lang ito, sinuportahan mo na ako sa bagay na ito, hindi ba?”“Oo, kung nakaraan lang ito, baka tinulungan pa kita,” Sabi ni Shirley, habang hinahamak ang kanyang sarili. May sarkastikong ngiti sa kanyang mukha, pero may buhol sa kanyang puso. Labis siyang nasasaktan at nahihirapan. Mukhang pinapatay niya ang lahat ng tao na nasa paligid niya, at sa bandang huli, pati siya, ay mamamatay.Pagkatapos niyang manahimik ng mga ilang sandali, tinignan ni Shirley si Carter. “Kailan mo tinurukan si Lillian ng test reagent?”“Syempre ginawa ko yun habang natutulog kayong dalawa,” sagot ni Carter. Nung nakita niya ang seryosong ekspresyon ni Shirley, nagtanong siya, “Gusto mo yang maliit na bagay na iyan, hindi ba? Kung naging maayos lang ang ating anak, hindi magtatagal ang andito na siya sa mundong ito, at magkakaroon na tayo ng sarili nating
Pagkatapos niyang pakinggan ang mga sinabi ni Carter, tumulo ang luha sa mga mata ni Shirley. Ang mainit na luha ay pumatak sa likod ng kamay ni Carter, at ang init na iyon ay kaagad na tumupok sa kanyang puso. Habang nagsasalita si Carter, sinuot niya ang diamond ring sa palasing-singan ni Shirley. Nararamdaman niya ang hinagpis ni Shirley sa mga sandaling iyon, kaya pinigilan ni Carter ang kanyang emosyon. Dahan-dahang gumalaw ng dalawang beses ang kanyang Adam's apple, habang pinipigilan ang kanyang malungkutan. "Shirley, masaya ako at nakilala kita aa buhay kong ito. Masyado akong mababaw para hindi ka patawarin nung iniwan mo ako ng hindi nagpapaalam. Sa bandang huli, ang obsesyon ko ay nagdala sa akin sa maling landas, at ngayon, wala na akong babalikan." Pinigilan ni Carter ang sakit na nararamdaman niya at pinilit ang sarili para tapusin ang kanyang sinasabi. Hinawakan niya ang kamay ni Shirley, nilapit ito sa kanyang labi, at hinalikan ito. "Alam ko na palagi akong
Matamis dapat ang mga salitang iyon, pero sa isang iglap, naging parang mga matalas na patalim ang mga ito sa puso ni Shirley. Alam niya na hindi na niya mapipigilan si Carter. Buo na ang pasya ni Carter. Nung nakita niya si Carter na palapit sa karagatan sa ibaba, kaagad na nabasag ang puso ni Shirley. Ang malamig na hangin sa taglamig ay dinaig ang kanyang puso, at nakaramdam siya ng matinding lamig na nanunuot sa mga buto. “Huwag! Carter, pakiusap huwag mong gawin to! Carter!” Sumigaw si Shirley para pigilan ito. Inabot niya ang kanyang kamay dito at ginamit ang lahat ng kanyang lakas para igalaw ang kanyang katawan upang makalapit kay Carter, pero hindi nagtagal, nahulog siya sa wheelchair. Nung narinig ni Carter ang tunog, huminto siya sa kanyang paglalakad at lumingon para tignan kung ano ang nangyari. Nakita niya si Shirley na nasa lapag. Wala itong magawa kung hindi ang kumaway sa kanya gamit ang buo nitong lakas, habang basa ng luha ang kanyang mukha. Naramdama
Katulad ni Carter, akala ni Shirley ay may mali sa kanyang mga mata. Subalit, ang mukha na nasa kanyang harapan at ang init ng katawan sa kanyang balat ay nagpatiyak kay Shirley na hindi ito isang ilusyon. “Eveline? Ikaw nga!” Ramdam ni Madeline ang gulat ni Shirley nang makita siya nito. Ngumiti at tumango si Madeline. “Oo, ako to. Tumayo ka muna.” “Mabuti naman at buhay ka pa!” Sa sobrang tuwa ni Shirley ay tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata, saka gamit ng kanyang malabong paningin, nakakita pa siya ng isang pang imahe. “Jeremy? Buhay din pati si Jeremy. Buti naman! Pareho kayong nasa mabuting kalagayan!” !” Nakikita ni Madeline ang pag-aasam ni Shirley na sana ay nasa maayos na kalagayan sila Madeline at Jeremy. Sa kabaligtaran naman ni Shirley, nung nakita ni Carter na nakatakas ang mag-asawa ng maayos, kaagad na nangibabaw ang galit at maraming katanungan sa kanyang isipan. Kahit na nagpupuyos siya sa galit, papekeng tumawa si Carter. “Ang tibay mo talaga, J
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si