Nang marinig niya ang mga sinabi ji Carter, ngumiti si Madeline. "Salamat sa iyong mga papuri, Mr. Carter, pero hindi ko kailangan ang mga iyon. Hindi mo kailangan isipin na espesyal ako, at toyak ko na hindi ko kailangan ang inyong paghanga. Sa kabilang banda, kinasusuklaman kita." Bahagyang kumurba ang mga labi ni Carter. "Ganun ba? Kaya ba hindi mo sasabihin sa akin kung nasaan si Shirley?" "Tama ka. Hindi ko sasabihin." Nanatiling kalmado si Madeline habang nakatitig sa mga mata ni Carter. "Pero, kung balak mo akong dukutin ngayon para makuha soya, subukan mo lang. Wala naman akong lakas laban sa isang lalake." Una itong na nsidip ni Carter Kung hindi magsasalita si Madeline, gagawin rin niya ang paraan na ito, ang pagdukot sa kanya nang sa gayon ay mapilitan si Jeremy na ipagpalit si Shirley para kay Madeline. Pero, hindi niya inaasahan na mababasa kaagad ni Madeline ang kanyang mga iniisip at intensyon. Napuno ng paghanga ang mga mata ni Carter. “Eveline, talagang kaka
Namangha na naman si Carter sa pagkakalmado ni Madeline. Siguro ang pagkakalmado na ito ang dahilan kung bakit naramdaman niyang espesyal siya noon. Nilapag ni Carter ang tasa na hawak niya. "Wala akong itatanong sa'yo." Tinignan niya ang oras sa kanyang relo. "Malapit na sigurong dumating ang asawa mo." Pagkasabi nito ni Carter, narinig ni Madeline ang pamilyar na tunog ng makina ng kotse na nagmula sa labas ng tarangkahan ng villa. Iyon ay ang kotse ni Jeremy. Sinulyapan ni Carter ang bintana mula sa gilid ng kanyang paningin. "Napakabilis. Isa ka nga talagang taong pinapahalagahan niya." "Ang galing mo talagang magbiro, Mr. Gray. Asawa niya ako, bakit hindi niya ako pahahalagahan?" Tanong ni Madeline at tumawa. "Pero nakakaawa ang ibang tao. Malinaw na pinahahalagahan nila ang isang tao, pero hindi nila alam kung paano sila pahalagahan. Hindi ba?" “...”Nanigas ang ngiti ni Carter. Nakikita niya na kinukutya siya ni Madeline, pero hindi niya alam kung ano ba talag
"Mukhang nakalimutan mong di rin tuluyang wala ang lason sa katawan mo." Kampanteng sinabi ni Carter. Nanatiling di natitinag ang mukha ni Jeremy sa kabila ng paalalang ito. “Ano naman? Mukhang kampante ka. Dahil ba dito?”“Hindi, kampante talaga ako.” Mukhang sigurado si Carter. “Jeremy, dahil nandito ka na at tapos na tayong mag-usap, dadalhin ko kayo sa ibang lugar. Habang hindi nagsasalita, nagtinginan si Jeremy at Madeline. “Ano yun? Natatakot ba kayo?” Mapanghamon na sinabi ni Carter. “Kung natatakot kayo, ayos lang kahit di na kayo sumunod.”Tapos tumalikod si Carter at naglakad patungo sa bodega. Naaalala ni Madeline ang lugar na ito. Hinipnotismo siya ni Carter dito noon. Nang hindi alam ni Madeline, ibang-iba ang nakatago sa bodega. Sa gilid na pinto, mayroong isang malaking laboratoryo. Ang laboratoryo ay mayroong de kalidad na kagamitan.Nakita ni Madeline ang mga test tube rack na maayos na nakasalansan habang may mga vial na iba-iba ang kulay at laki. K
Biglang nagsalita si Jeremy.Agad na lumingon si Madeline kay Jeremy, gayunpaman, hindi na siya nagulat dito. Sinabi lamang ito ni Jeremy dahil sa pag-aalala niya para kay Madeline.Napangiti si Carter sa mga sinabi ni Jeremy. Ito ang sagot na gusto niyang marinig.“Carter, sabihin mo na kung anong gusto mo.” Ang sabi ni Jeremy, paubos na ang pasensya niya kay Carter.Hindi na nagpaliguy-ligoy pa si Carter. “Pakawalan niyo si Shirley.” Ang sabi niya.Inakala ni Madeline na magiging napakahirap o hindi makatwiran ang kahilingan ni Carter. Subalit, hindi niya inasahan na ang tanging gustong mangyari ni Carter ay ang pakawalan nila si Shirley.Pati si Jeremy ay nagduda sa kahilingan ni Carter. Kung ito lang ang kahilingan ni Carter, bakit naman siya tatanggi?Lalo na’t ang tanging dahilan kung bakit niya kinidnap si Shirley ay upang gamitin siya para makuha ang anti-toxoid test regeant.“Papakawalan ko siya, pero kailangan ko munang makita yung anti-toxoid test reagent. Sinabi niy
Seryosong tumingin si Jeremy kay Madeline, hindi siya sumagot.Pabigat ng pabigat ang pagbagsak ng niyebe, at unti-unti nitong binalot ang lupa.Paglipas ng kalahating oras, muling huminto ang kotse ni Jeremy sa gate ng villa.Noong bumaba ng kotse si Madeline, agad na napako ang kanyang tingin sa mga bakas ng gulong sa niyebe.Liblib ang lokasyon ng villa na ito. Kung tutuusin, walang sinuman ang pupunta sa lugar na ito, lalo na ang mag-iwan ng mga bakas ng gulong sa tapat ng gate, maliban na lang kung sinadya nilang pumunta dito.“Dito mo pala siya kinulong.” Ang sabi ni Carter pagbaba niya ng kotse. “Ituro mo sakin ang daan.” Tila hindi na siya makapaghintay, ngunit kalmado pa rin ang kanyang ekspresyon.Marahil ay nag-aalala pa rin si Jeremy kay Madeline, dahil hindi niya napansin ang mga bakas ng gulong sa niyebe.Binuksan niya ang gate at pinangunahan niya ang daan habang hawak niya ang kamay ni Madeline.“Jeremy, may hindi tama dito.” Ang sabi ni Madeline.“May hindi ta
Sumigaw si Jeremy, sinubukan niyang pigilan si Carter, ngunit buo na ang isipan ni Carter.Gamit ang buong lakas niya, hinagis ni Carter ang vial ng anti-toxoid test reagent palabas ng balkonahe, siniguro niyang walang mananalo sa kanila.Subalit, hindi makakapayag si Jeremy na tumayo na lamang at panoorin si Carter na ihagis palabas ang anti-toxoid test reagent. Sa mga sandaling iyon, tumalon siya papunta sa direksyon ng vial, lumundag siya ng parang isang espada na binunot mula sa kalupal nito, tila lumipad siya kasabay ng vial.Kumabog ang dibdib ni Madeline nang makita niya ang nangyari.“Hindi! Jeremy…”Napasigaw si Madeline at tumakbo siya papunta kay Jeremy. Subalit, hindi niya kayang habulin ang bilis ni Jeremy. Pinanood niyang tumalon mula sa balkonahe si Jeremy, sinubukang saluhin ni Jeremy ang vial ng anti-toxoid test reagent. "Jeremy!" Nagmadaling tumakbo si Madeline papunta sa balkonahe at tumingin siya sa baba. Pagkatapos ay bumaba siya ng hagdan upang hanapin si
Sa pamimilit ni Jeremy, hindi na nagtanong pa si Madeline. Agad niyang kinuha ang anti-toxoid test reagent na bigay ni Adam mula sa kanyang bulsa at inabot niya ito kay Jeremy. Kinuha ito ni Jeremy kasabay ng paglabas ni Carter mula sa bahay. Agad niyang nakita sila Jeremy at Madeline, at naglakad siya palapit sa kanila. Tumingin siya sa vial ng anti-toxoid test reagent na malapit kay Jeremy. Nang makita niya ang mga piraso ng basag na vial, napuno ng tuwa ang mga mata ni Carter, at pagkatapos ay lalo itong nagdilim. "Jeremy, yun lang ang nag-iisang vial ng anti-toxoid test reagent na makakatulong kay Madeline, at wala na yun ngayon. Ngayon, wala ka nang magagawa kundi ang panooring maghirap ang pinakamamahal mo. Maliban na lang kung pakakawalan mo si Shirley. Doon lamang siya magkakaroon ng oras na kumpletuhin ang anti-toxoid test reagent.”Pagkatapos niyang pakinggan ang mga sinasabi ni Carter, kalmadong tumayo si Jeremy.Tumayo rin si Madeline. Pinagpag niya ang yelo sa co
Pagkatapos nito, tumalikod si Carter at umalis. Medyo kinabahan si Madeline habang pinagmamasdan niya si Carter na maglakad palayo. Naramdaman niya na sumikip ang kanyang dibdib nang makita niya ang basag na vial ng anti-toxoid test reagent sa lupa. Nang mapansin niya ang pagbabago sa ekspresyon ni Madeline, si Jeremy na mukhang napakasaya, ay pinakalma si Madeline at hinawakan ang kanyang kamay. "Linnie, alam kong nag-aalala ka sakin, pero mas kailangan nating gamutin ang kundisyon mo ngayon. Kahit na umatake pa ang lason sa katawan ko, hindi yun magiging problema dahil nandyan si Adam. Pero, ibang usapan yung sayo. Hinding-hindi ibibigay sayo ni Carter ang anti-toxoid test reagent."Hindi maitanggi ni Madeline na may punto si Jeremy. Gayunpaman, masama pa rin ang loob niya nang makita niya ang basag na vial. Noong wala na si Carter, muling bumalik sa guest room sila Madeline at Jeremy. Sinuri ni Jeremy ang buong kwarto at tiningnan niya ang nagkalat na dugo sa lapag. D