”Para sakin?” Tinanggap ni Madeline ang regalo at napansin niya na may sulat na nakadikit dito.Nakasulat dito na: [Nagmamadali na ako at wala na akong oras para maghanap ng mas magandang regalo. Sana magustuhan niyo ito.] Pinirmahan ito ni Shirley.Galing ba kay Shirley ang regalo na ito?Nagulat si Madeline. “May contact information ka ba ni Shirley, Jeremy? Gusto ko sana siyang pasalamatan.”“Wala,” Sumagot si Jeremy, “Tara na, Linnie. Iwan na lang natin yan sa front desk.”“Hindi ba parang ang sama ko naman kung ganun ang gagawin ko sa isang regalo na binigay sakin ng ibang tao?” Nag-isip ng maigi si Madeline at nagdesisyon siya na dalhin ito sa kwarto nila.Hindi gaanong nagsalita si Jeremy at bumalik siya sa kwarto kasama si Madeline.Habang pabalik sila, binuksan ni Madeline ang kahon at nakita niya sa loob nito ang isang aromatherapy kit.Kakaiba ang hugis ng bote nito dahil hugis ahas ito.Sensitibo sa mga amoy si Madeline at dahil na rin sa propesyon niya bilang isan
Tumakbo si Madeline palabas ng banyo at nakita niya si Jeremy na nakahandusay sa sahig sa tabi ng kama.“Jeremy!” Natataranta siyang tumakbo palapit kay Jeremy at lumuhod siya sa tabi niya. Nakakunot ang noo ni Jeremy habang tinitiis niya ang matinding sakit. Nataranta si Madeline at bumilis ang tibok ng kanyang puso.“Anong nangyari, Jeremy? Inaatake ka nanaman ba ng lason?”Hinila ni Madeline si Jeremy sa balikat niya para makasandal siya sa kanyang dibdib.Gusto sana niyang bitbitin si Jeremy at ihiga sa kama kung kaya niya ngunit hindi sapat ang lakas niya.“Anong nangyari? Sabi ni Adam na magiging mas mahaba na ang pagitan ng mga pagsumpong ng lason sa katawan mo. Bakit nangyayari ‘to ngayon?”Kinakabahan si Madeline at nagsimulang tumulo ang mga luha niya papunta sa mukha ni Jeremy.“Huwag kang mag-alala, Linnie.” Pinilit magsalita ni Jeremy at hinawakan niya ang pisngi ni Madeline sa kabila ng sakit na nararamdaman niya. “Sanay na ako sa sakit. Hindi naman ‘to magtataga
Nagmadaling umakyat si Madeline sakay ng elevator. Paglabas niya ng elevator, nakita niya ang isang pamilyar na mukha sa may pasilyo.“Shirley?” Nag-aalinlangan siyang tinawag ni Madeline.Huminto sa paglalakad ang babae at lumingon sa kanya. “Ako ‘to, Mrs. Whitman,” Ngumiti si Shirley at nagpaliwanag, “May naiwan ako sa kwarto ko kay bumalik ako para kunin yun.”Pagkatapos ay lumapit si Madeline kay Shirley. Walang pinagkaiba sa isang tagapagligtas ang babaeng ito para kay Madeline sa mga sandaling ito.“Umatake bigla ang lason sa katawan ni Jeremy, Shirley. Ginamot mo siya noon, di ba? Ibig sabihin matutulungan mo siya ulit! Please, namimilipit siya sa sakit!”Dahil dito, napuno ng pag-aalala ang ekspresyon ni Shirley. “Nasaan si Jeremy ngayon?”“Nasa kwarto!”“Dalhin mo ako doon!” Agad na sumunod si Shirley kay Madeline.Pagpasok nila sa kwarto, nakita ni Madeline si Jeremy na nakaupo at nakasandal sa gilid ng kama. Agad siyang lumapit kay Jeremy. “Magiging ayos ka na, Jerem
Nabigla si Madeline nang makita niya na nakasara ng mahigpit ang pinto ng banyo.“Malapit na ‘tong matapos, Jeremy. Konting tiis na lang.“Pwede mong ilabas ang lahat ng sakit gaya ng ginagawa mo noon.“Doktor mo ako pero kaibigan mo din ako. Matutulungan kita, ah…”Narinig ni Madeline ang boses ni Shirley mula sa banyo hanggang sa kahuli-hulihang salita. Pagkatapos, natahimik ang banyo.Kakaiba ang tingin ng staff sa banyo bago niya kinausap si Madeline.“Dinala ko na ang lahat ng yelo sa banyo, Mrs. Whitman. Aalis na ako kung wala na kayong ibang kailangan.”Natauhan si Madeline. “Salamat.”“Walang anuman.” Ngumiti ang staff at umalis.Dinala ni Madeline ang bagahe ni Shirley papunta sa banyo at sinubukan niyang buksan ang pinto ngunit napagtanto niya na naka-lock mula sa loob ang pinto.“Dala ko na ang bagahe mo, Shirley. Kamusta si Jeremy?” Nagtanong si Madeline habang nakaharap siya sa pinto ng banyo ngunit walang sumagot sa kanya.“Shirley? Shirley? Jeremy! Jeremy!” Na
Hinawakan niya ang braso ni Jeremy, puno ng pag-aalala ang kanyang mga mata dahil hindi man lang uminit ang temperatura ng katawan ni Jeremy. "Mababa ang temperatura ng katawan niya dahil nakalublob siya sa yelo." Narinig niya ang boses ni Shirley mula sa likod. Lumingon si Madeline at nakita niya si Shirley na dahan-dahang naglalakad palapit sa kanila ng may hawak na hiringgilya. "Pwede ka bang maghintay sa labas, Mrs. Whitman? Hindi ko talaga gusto na may nanonood sakin habang ginagamot ko ang mga pasyente ko." Naintindihan ito ni Madeline at tumayo siya, ngunit biglang hinawakan ni Jeremy ang kanyang kamay. "Huwag kang umalis, Linnie." "Magpakabait ka, Jeremy. Hayaan mo si Shirley na iturok sayo abg gamot at magiging ayos ka na, okay?" Pinatahimik ni Madeline si Jeremy na para bang isa siyang bata bago niya binitawan ang kanyang kamay. “Thank you, Shirley.”"You're welcome. Masaya akong makatulong." Ngumiti si Shirley. Hindi masyadong inisip ni Madeline ang tungkol
“Jeremy!”Hindi na nakapaghintay pa si Madeline sa labas ng pinto noong marinig niya ang mga salitang iyon. Binuksan niya ang pinto at tumakbo siya papasok ng banyo. Nakita niya na galit na galit si Jeremy habang natumba naman si Shirley sa tabi ng bathtub. Hindi alam ni Madeline kung anong nangyari. Ang prayoridad niya ay ang alamin kung anong kalagayan ni Jeremy, ngunit bilang pakitang tao, tinulungan niya muna si Shirley. Kakaabot lang niya ng kamay niya nang maramdaman niya na hinawakan ni Jeremy ng mahigpit ang braso niya. Malakas si Jeremy at bahagyang nasaktan si Madeline sa pagkakahawak niya. "Huwag mo siyang hawakan." Malamig na nagsalita si Jeremy, nakakapangilabot ang tono ng boses niya. "Jeremy?" Tumingin si Madeline sa matalim na mga mata ni Jeremy. "Ayos ka lang ba, Jeremy? Anong nangyari? Si Shirley—" "Huwag kang mag-alala, Mrs. Whitman. Ayos lang ako." Kumapit sa gilid ng tub si Shirley at dahan-dahan siyang bumangon. Tumingin siya sa matatalim na mata ni
Nagulat si Adam. "Ano? Anong sinasabi mo? Sino ka ba? Nasaan si Eveline?" "Hindi mo na ba ako nakikilala? Katulad ka din ng mga magulang mo, Adam. Walang puso at napakasama." Ininsulto siya ni Shirley. Natahimik si Adam sa loob ng ilang segundo bago siya muling nagsalita. "Ikaw." Sumagi sa isipan niya kung sino ang taong ito. Napaisip siya at medyo nagulat siya sa pagkatao ng babae. "Oo, ako nga." Walang alinlangang sinagot ni Shirley si Adam, "Malapit na tayong magkita, Adam. Yun nga lang, sa tingin ko hindi ka matutuwa sa pagkikita natin." Muling natahimik si Adam at hindi niya pinansin ang mga sinabi ni Shirley. Iniba niya ang usapan, at sinabing, "Bakit ikaw ang sumagot sa tawag? Nasaan si Eveline? Anong lagay ni Jeremy?" Suminghal si Shirley. "Di ba sinabi ko na sayo? Malapit na siyang mamatay at kasama niya ngayon ang asawa niya na malungkot at nasasaktan para sa kanya." "Bullsh*t! Imposibleng nasa bingit siya ng kamatayan!" Malinaw sa tono ng boses ni Adam na nat
Nagulat rin si Madeline nang makita niya ang taong bumaba mula sa kotse. "Shirley, bakit nandito ka din?"Ngumiti si Shirley. “Hindi ba sinabi ko noon na uuwi ako? Ito ang bahay ko.”Tinuro ni Madeline ang maliit na villa sa tapat nila. “Ito ang bahay mo?”“Oo, ito ang bahay ko.”Kampanteng tumango si Shirley. Pagkatapos, naglakad siya palapit kay Adam na seryoso ang mukha. “Adam, nakauwi na ang kapatid mo. Bakit mukhang hindi ka masaya?”Nagulat si Madeline sa impormasyong nalaman niya. “Shirley, ikaw ang kapatid ni Adam?”“Oo, kapatid ako ni adam. Ako ang kapatid niya at pareho kami ng tatay at nanay.” Inangat ni Shirley ang kanyang kamay at dahan-dahan niyang tinapik ang balikat ni Adam. Ngumiti siya. “Adam, bakit hindi mo ipakilala sakin ang mga kaibigan mo?”Narinig ni Adam ang sinabi ni Shirley at ngumiti siya. “Hindi ko na sila kailangang ipakilala sayo dahil mukhang kilala niyo naman na ang isa’t isa.” Humakbang siya paharap na para bang sinasadya niyang iwasan si Shirley.
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si