Hindi rin inasikaso ni Adam si Shirley at dinala niya sila Madeline at Jeremy sa silid kung saan siya nagtatrabaho.Malawak ang silid, at higit na mas maganda ang pagkakaayos ng loob nito kaysa sa mga nasa ospital. Maraming iba’t ibang equipment dito na tila mas advance.Tumayo si Madeline sa isang tabi at pinanood niya si Adam na magsagawa ng iba’t ibang pagsusuri kay Jeremy.Sa huli, kumuha si Adam ng blood sample mula kay Jeremy at agad niya itong nilagay sa isang equipment upang suriin ito.Hindi mapakali si Madeline habang naghihintay siya.Subalit, napansin niya na ang kulay ng blood sample ni Jeremy ay hindi na kasing itim ng dati. Magandang senyales yun.Pagkalipas ng sampung minuto, lumabas na ang resulta nito.“Adam, ayos lang ba si Jeremy?” Tanong ni Madeline.“Huwag kang masyadong mag-alala, Linnie. Siguradong mas maganda na ang kondisyon ko ngayon kaysa dati.” Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline at pinagaan niya ang kanyang kalooban.“Kung talagang mas mabut
Lumingon si Adam at tinuon ang kanyang titig, napansin niya na may hawak si Shirley na isang bagay na parang isang maliit na bote ng pabango. Sa loob ng bote ay isang likido na halos walang kulay. Iniabot ni Shirley ang bote kay Adam. "Amuyin mo to." Naramdaman ni Adam na walang magandang mangyayari. Kinuha niya ang bote, tinanggal ang takip, at marahan itong inamoy. Kaagad na nagbago ang ekspresyon niya. "Ang nilalaman nito…"“Mm-hmm.”"Kaya naman pala biglang sumama ang kondisyon ni Jeremy. Ito ang may gawa nun!" Naintindihan na ni Adam. "Shirley, ang responsibilidad ng isang doktor ay ang magligtas ng tao, hindi ang manakit ng iba!" "Doktor? Ah, haha…" suminghal si Shirley. "Masyado ka nilang pinagbuhusan ng oras para maging isang mabuting doktor, pero paano naman ako? Salamat sa kanila, isa lang ang diablo na kalaban ng mga anghel na kagaya ninyo." "Shirley, hindi mo naintindihan sina Dad at Mom. Sa taong yon––""Wag kang magsasabi sa'kin ng kahit na anong tungkol sa n
"Adam, wag mo na lang pansinin ang lalaking yan. Pumasok na tayo sa bahay." Naglakad si Amy sa tabi ni Adam at mahigpit na hinawakan ang kanyang braso. Walang balak si Adam na ipagpatuloy ang sitwasyon at tumango siya habang tumalikod nang hawak ang kamay ni Amy para umalis. “Cathy!”Sumigaw si Felipe sa likuran ni Amy nang tumalikod siya. Huminto si Amy nang marinig niya ito. Natuwa si Felipe. "Cathy." Umaasa siya rito pero nakita niya si Amy na mukhang naiinis nang lumingon siya. "Ano bang problema mo? Ilang beses ko nang sinabi na hindi ako si Cathy. Pwede bang wag mo na kong guluhin? Nakakainis ka na!" Hindi siya nagpagulo at pinagalitan si Felipe. Pagkatapos, hinawakan niya ang braso ni Adam at tumalikod. Nawala ang pag-asa sa mga mata ni Felipe at para bang nabasag ang kanyang puso. Sinabi niya na nakakairita raw siya. Subalit, sinasabi niya sa kanya na noon na palagi niya siyang magugustuhan at guguluhin habang buhay––kahit na tinuring niya lang siyang isang l
Habang binagabag siya ng kanyang konsensya, hinigpitan niya ang hawak sa bill na nasa kanyang kamay, hindi niya gustong malaman ni Madeline ang nasa isip niya. Ngunit imposibleng hindi mapansin ni Madeline ang pag-iwas sa kanyang mga mata. "Patingin ako niyan." Hindi nagtanong si Madeline at kaagad na iniunat ang kanyang kamay kay Jeremy. Hindi nagtangkang sumuway si Jeremy kay Madeline at masunuring iniabot ang bill of appointment. Kinuha ito ni Madeline at binaba ang kanyang tingin para tignan ito. Sa sandaling nakita niya ang nilalaman ng appointment, kuminang sa gulat ang kanyang mga mata. Tinaas niya ang kanyang magagandang mga mata at tinignan ang kalmadong lalaki. "Jeremy, ikaw…" "Linnie, nakapagdesisyon na ko." Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline. "Makabubuti to para sa'tin. Hindi ka naman tututol dito, tama?" "Paano ako tututol ngayong masyado mo akong iniisip?" Bahagyang ngumiti si Madeline. "Jeremy, sana sa hinaharap, magiging mas matamis ang mga araw nat
Dalawang araw nang inaalagaan ni Madeline si Eloise, at sa utos ng doktor, dinala nila pauwi si Eloise para alagaan siya. Walang malaking problema sa katawan ni Eloise maliban sa panghihina at kawalan ng lakas para magsalita. Kasabay ng kalagayan ng kanyang pag-iisip, nag-alala talaga rito si Madeline. Nakita ni Jeremy ang lahat at dahil sa nakita niya ay ayaw niyang ipaalam kay Madeline ang tungkol sa kanyang kondisyon. Kahit na mayroong mga oras na naiinis siya, naglalaho ito kapag nakikita niya ang tatlong kaaya-aya at malilikot na mga bata. Pero maliban sa munting prinsesa na kaya lang ngumiti imbis na magsalita, dahil nakakaramdam si Jeremy ng pagsisisi. Sa sandaling ito, sa sinag ng araw sa hapon ng huling bahagi ng taglagas, nagtungo si Jeremy sa opisina. Samantala, sinasamahan ni Madeline si Eloise na magpaaraw sa bakuran. May binabalak ang dalawang maliliit na bata na sina Jackson at Lilian habang si Pudding, na nag-aaral pa lang maglakad, ay nakatingin sa kanila n
Hindi talaga naisip ni Madeline na mayroong ganitong mukha sa mundong ito. Pero base sa katotohanang kalmado ang babae at unang nilapitan si Madeline, nalaman ni Madeline na hindi lang ito nagkataon ngunit isang planong ginawa ng isang tao. Napansin ng babae na nakatingin sa kanya si Madeline nang may mapanuring titig. Naging interesado siya habang ngumiti ang kanyang bibig. "Eveline, nagkalat ka ba na makita ang mukha kong to? O siguro, baka natuwa ka? Na sa mundong ito, mayroong taong kapareho mo ng mukha?" Kalmadong tinignan ni Madeline ang perpektong mukha sa kanyang harapan na kamukha ng kanya at ngumiti. "Salamat sa pagpapaalam sa'kin na maganda ako pero pasensya ka ba, hindi ako naniniwala na mayroong kapareha ng mukha ko sa mundong ito. Sinadya mo kong lapitan at pinapakita lang nito na may tinatago kang intensyon." Ngumiti siya, malinaw na kuminang ang kanyang mga mata. "Hula ko kilala kita noon. Bakit? Balak mo bang kunin nag posisyon ko at maging Eveline Montgome
Pero sa bawat isang hakbang niya, pakiramdam niya ay mas lalong umiikot ang paningin niya. Nakita niya na may lababo banda roon. Naisip niya na basain ang sarili niya para magising siya. Pero bago pa niya marating ang lababo, humulas na ang lahat ng lakas sa kanyang katawan. Bigla na lang bumagsak sa lapag si Madeline. "Jeremy…" Bulong niya habang bumagsak ang kanyang mga talukap. Sa huli, nakita niya lang ang mukha na kamukha ng kanya na nagpakita ng isang masamang ngiti. Sa sandaling matapos si Jeremy sa trabaho, kaagad siyang umuwi sa Whitman Manor. Nang makapasok siya sa bahay, nakita niya ang tatlong bata na sama-samang naglalaro. Sinasamahan ni Karen si Eloise at naghahanap ng mga bagay na pag-uusapan paminsan-minsan. Kahit na parang hindi ito naiintindihan ni Eloise, kahit papaano ay hindi nakakapanglumo ang paligid nila. Ngunit ang nakapagpabagabag sa kanya ay nang hindi niya makita si Madeline sa paligid. Nilapag ni Jeremy ang dessert na binili niya sa harapan ng
Lumingon si Jeremy. Nasalamin sa kanyang malalalim at singkit na mga mata ang imahe ng isang maliwanag na ngiti at ang maliit na mukha na kasing ganda ng isang obra maestra. "Hindi ba sabi mo marami kang aayusin sa trabaho at gagabihin ka ng uwi? Bakit nakauwi ka na?" Hawak ni Madeline ang shopping bag na puno ng pagkain. Nagpalit siya ng sapatos at lumapit sa kanya. "Kung alam ko lang na maaga kang uuwi, hindi sana ako pupunta sa mall. Sana inutusan na lang kitang bumili para sa'kin." Nakita ni Jeremy ang babae na dahan-dahang lumapit sa kanya at natulala siya sandali bago maamong ngumiti. "Pwede mo namang utusan ang mga katulong para bumili. Ikaw ang madam ng Whitman family. Hindi mo kailangang personal na gawin ang mga bahay na to." "Paano ko magagawa yun? Gusto ko ako mismo ang mag-aalaga sa mga bata," sabi ni Madeline habang nakangiti at tumingin kina Eloise at Karen. "Mom, pupunta lang ako sa kusina. Mamaya kakain tayong lahat ng cake." "Sige." Tumango si Karen. Nitong
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si